- ბაბიკო უსასრულო სიყვარულის გჯერა?
- არ ვიციი დემნა ჯერ, ალბათ კი
- რატომ?
- განა ჩვენი სიყვარული უსასრულო არაა?
- უსასრულოაა ბაბბიკო აბა რაა.. მე შენ და სიყვარული. საოცარია არა? გახსოვს როგორი ურთიერთობა გვქონდაა?
- აუ კაი რა ნუღა მახსენებ მაგ დროსს...
- სამუშია როარა ჩვენ ახლა ისევ მტრული მზერით შევხვდებოდით ერთმანეთს...
- აუუ ეგ ვაფშე ძმაა ეე.... მაგრად მიყვარს....
- შენ წარმოიდგინე მე როგორ...
- ბაბიკო არ გგეძინება???
- მერე შენხმას ვერგავიგებ დემმ...
- კაი რა ნუ ჭირვეულობ და სუფთა სისხლის მეგრელი ნუგახდები, თორე რაიცი რაწამომიფრენს ამ სვან ბიჭს მერე მიძახე თალიკო მოგვკლავსოო..._ ამის გაგონებისას კარგად მახსოვს როგორ გამეცინა..- არა ისე რამაზის ხოიცი ვევასები და უნდა სიძე..
- კარგირა სულ ნუხუმრობ რაგეტყობა შენ სერიოზულის, ორწელიწადში სამედიცინო სრულ კურს დახურავ..
- სამაგიეროდ ჩემთან გაივლი პრაქტიკებს...
- აჰამმ..
- ბაბიი წადი დაიძინე ცოდვა ხარ. ხვალ გამოგივლი და იქ წავიდეთთ... სამუშიასთაან. რამდენიხანია არ გვინახია ეგ ჩემისა ტტოო...
- კაიი დემმმ.. სახლში მალე მიდი და თორნიკე დასვი საჭესთან თორე მეშინია.
- ნუ პანიკიორობ და მართლა ნუ მეგრელობ თორე მოგხვდება..
- გამასწარი სვანო...
- ამ სვანს უყვარხარ. სიგიჟემდეე...
- მეცცც
მახსოვს მაშინ დათუნიებიანი პიჟამო მეცვა, შენი ნაჩუქარი... მინდოდა ასე ყოფილიყავი ჩემთან ახლოს... შენზე ფიქრებში ჩამეძინა....ახლა ჩემს თავზე ვბრაზდები, არანაირი წინათგრძნობა რომ არ მქონდა. როგორ მინდოდა ერთხელ, თუნდაც ავარიამდე დაგერეკადა გეთქვა ბაბი მიყვარხარ... სიკვდილამდე მენატრები, მძულს ყოველი სამშაბათი, ყოველი 4 რიცხვი, 03:54... მძულს რუსთავში თბილისის ქუჩა, რომელმაც შენი თავი წამართვა... ჩემი ყველა ნაწარმოების გმირი შენხარ დემნა, ყველას შენი სახელი ჰქვია. სად წავიდე, ვის ვთხოვო შენდობა, ყველგან ვეძებ შენს თაფლისფერებს, თითქოს არაფრით გამორჩეულს, მაგრამ ჩემთვის ყველაზე საყვარელ თვალებს, რომლებიც მხოლოდ ჩემთვის ანათებდნენ... იცი? სამუშია ყოველ დღე მოდის ჩემთან და მხოლოდ თაბახები და კალმები მოაქვს, იცის რომ ახლა ეს მჭირდება. ვერაფერს მეუბნება, ან კი რაუნდამითხრას, რა არის აქ სათქმელი?... უშენოდ ვკვდები ჯიშკარიანო, ხოო ყველაზე ამაყი მეგრელი ვკვდები... დღეს შენ 26 წლის გახდებოდი, მე - 20... ტკივილამდე მენატრები. შენს საფლავზე ამოსვლასაც ვერ ვბედავ... არადა არასდროს ვყოფილვარ... გილოცავ ჩემო სიცოცხლე, ვისურვებდი რომ წამით მაინც ყოფილიყავი და ისე მომელოცა.. მაგრამ იცოდე დამელოდე მანდ სადაც ხარ!... არ ვიქნებუ უფალივით სასტიკი და არ დავაშორებ იმ 25 წყვილს.... 25 ისტორიამავს დასამთავრებელი, 26-დასაწერი და მისი წიგნი გამოსაშვები... ვიცი არც ისე ცოტაა მაგრამ გთხოვ, როცა ჩენს ირეალურ წვილს - თათუკა ნორიას და დემნა ჯიშკარიანს ქორწილს გადავუხდი, მაშინვე შენთან წამოვალ... ეს არიქნება სუიციდი. გპირდები... მიყვარხარ... არასდროს დაიღალო ჩემი ლოდინით.... შენი თათუკა!...


გამარჯობათ მეგგობრებო.... თქვენი „იასამანი“ დაგიბრუნდათ (ცოტახნი).... ბოდიშით რომ „ჩემი პირადი გველი ვერ დავასრულე... მაგრამ გპირდებით, აუცილებლად დავასრულებ და გავაგრძელებ ამ დღეებში, იმედია ისევ გაააგრძელებთ კითხვას. დაგვიანების მიზეზი წაიკითხეთ. აღარ მყავს ჩემი დემნა, აღარავინ მიძახის ბაბიკოს, დამეხმარეთთ რომ მალე ჩავეხუტო დემნას.... სულ მალე „ჩემი პირადი გველი“-ს გაგრძელება.....