საავადმყოფოდან დაბრუნებული ლიზა მაშინვე თავის ოთახში გაიქცა, მართალია ნიკამ მისი გული ჯერ კიდევ ვერ მოიგო, მაგრამ ლიზამ იცოდა, რომ ნიკა ოთახში შოკოლადებს დაუტოვებდა, მისი მოლოდინიც გამართლდა ოთახში ასულს, როგორც ყოველთვის ტუმბოზე დადებული თეთრი შოკოლადის ფილა დახვდა, მთელი დღის მშიერივით ეცა შოკოლადს და წამებში გადასანსლა, ხოლო შემდეგ გათხუპნული თითების დალოკვას შეუდგა, იმდენად იყო გართული შოკოლადის ჭამაში,რომ ვერც კი დაინახა კარში მდგონი ნიკა, თუ როგორ პირღია შესცქეროდა
-რას მიყურებ?
-კიმაგრამ, გზაში ხომ ჭამე შოკოლადი
-მერე რა კიდევ მინდა, თან მე ერთი ვჭამე ეხლა მეორე და მესამეც მინდა, მითუმეტეს შენ დაიჟინე ჩემი შენთან ცხოვრება,ასე რომ უნდა მომიარო თუარადა შემიძლია ახლავე წავიდე
-ნუ მიწვევ ლიზა
-არაფერიც-წარბები ასწია გოგონამ და ლოგინზე გადაწვა-იცი რას ვფიქრობ?
-რას?- ინტერესით სავსე თვალებით შეხედა ნიკამ
-რა ვჭამო...-თქვა გოგნამ და გადაიხარხარა-რაო ბატონო ნიკოლოზ ჩემი მოვლით ხომ არ დაიღალე?
-არა რა ხომ ვამბობ სამი ბავშვი მყავსთქო მოსავლელი-უთხრა ნიკამ და მის გვერდით ლოგინზე ჩამოჯდა
გოგონა შეიშმუშნა და ლოგინზე წამოჯდა
-რასაკეთებ?
-ვჯდები ხომ ხედავ
-ადექი..
-რა?
-ადექი..ადექი
-რატომ?
-ბოლოს შენთან ერთად რომ ვიჯექი ლოგინზე ყველაფერი ცუდად დამთავრდა
-ლიზა ნუ ბავშვობ
-არაფერიც, ადექი ჩქარე!
-კარგი მაშინ ამას ვერ მიიღებ-უთხრა ნიკამ და ჯიბიდან შოკოლადი ამოიღო
-ეგ არ მინდა მარწყვი მინდა, წადი მომიტანე
-როგორც იტყვით ქალბატონო უთრა ნიკამ და შოკოლადი ტუმბოზე დაუდო ლიზამ ერთი გახედა შოკოლადს და ცხვირი აიბზუა, ნიკამ კი ეშმაკური ღიმილით დატოვა ოთახი რათა მისი უდიდებულესობის სურვილი შეესრულებინა... ლიზამ ოთახიდან გასული დაიგულა თუ არა ნიკა მაშინვე ეცა შოკოლადს და მგელივით შესანსლა... ცუდ გუნებაზე იყო ლიზა მოენატრა თავი დაქალები ვერც რეკავდა რადგან ნიკამ ტელეფონი წაართვა ... ლოგინზე წამოჯდა და ტირილი დაიწყო... ოთახში შემოსულმა ნიკამ, ლიზა ასეთ მდგომარეობაში,რომ დაინახა, პარკები იქვე ძირს დაყარა და ლიზასთან ჩაიმუხლა
-ლიზა რა გჭირს? ცუდად ხარ?
-მე... მე...
-ლიზა მითხარი რა იყო? ჩემი გრცხვენია?
ლიზამ ვერაფერი უთხრა მხოლოდ თავი დაუქნია
-კარგი რა... ბოლოსდაბოლოდ მე შენი მომავალი....(მაშინვე გაჩუმდა, როცა ლლიზამ რისხვით სავსე მზერა ესროლა) კარგი ჰო მითხარი რა მოგივიდა
-მე ... დედა მომენატრა-თქვა და უფრო უარესად ატირდა
-კარგი დამშვიდდი მე წაგიყვან დედაშენთან ოღონდ შემპირდი, ისევ უკან გამომყვები და იქ სცენებს არ გამართავ, შენ ხომ დამჯერი გოგოხარ
ლიზამ არაფრი უპასუხა მხოლოდ თავი დაუქნია
-კარგი მიდი ეხლა დაისვენე და საღამოს წავიდეთ, თან ნახე მარწყვიც მოგიტანე და ჭამე
-აღარ მინდა მარწყვი, წაიღე -ამრეზით შეხედა ლიზამ
-კი მაგრამ წუთისწინ მარწყვი არ მითხარი
-მე მაშინ მინდოდა ეხლა კი არა, მოაშორე!- გაბრაზდა ლიზა და ლოგინზე მეორე მხარეს გადაბრუნდა
-კარგი კარგი ,როგორც გინდა-ოთხრა ნიკამ და ოთახი დატოვა რათა ლიზას დაესვენა
***********
-ბექა რაშვები?
-ნიკა შენ ხარ?? გთხოვ მითხარი, რომ ის გოგო შემოირიგე, და ტყუილად არ მირეკავ..
-ნუ შეიძლება ეგრეც ითქვას
-დაგიჯერო??-დაეჭვებით უთხრა ყურმილში ბექამ ძმაკაცს
-თუ არ გჯერა შენი თვალით ნახე-უთხრა ეშმაკურად ნიკამ და ყურმილი გათიშა

თხუთმეტწუთში ბექა მასთან გაჩნდა
-სადარის?-იკითხა გაკვირვებულმა
-ოუ, ოუ სტოპ სტოპ ცოტა დაისვენე
-არა,სანამ არ ვნახავ არ დავისვენებ-უთხრა ბექამ
-კარგი ხომ წამოდი ის ზედა სართულზეა
ლიზას ოთახის წინ ყვნენ ატუზულები ორივე.. ნიკამ ფრთხილად დასწია ოთახის სახელუ რი და კარი შეაღო, ლიზას ისევ მშვიდად ეძინა და კარის საპირისპირო მხარესი იყო გადაბრუნებული... ნიკა და ბექა გაფაციცებულები იჭყიტებოდნენ ოთახში თითქოს რამე საინტერესო აღმოჩეინათ.. კარის გაღების ხმაზე ლიზა შეიშმუშნა და გვერდი იცვალა.. აქ კი ბექამ უკვე ნათლად დაინახა მისი გამობერილი მუცელი
-მოიცა ის...-ნიკამ პირზე ხელები ააფარა და ოთახის კარი ფრთხილად დაკეტა
-რაგაყვირებს... უნდა გააღვიძო
-ძმაო დაინახე ის.... ორსულადაა
-ვიცი
-და ვისგან?-დაეჭვებით იკითხა ბექამ
-ვისგან იქნება ძმაო რა კითხვები გაქვს
-მოიცა ის მაშინ... ანუ ის შენგან
-ხო ჩემგან,ჩემგან და გიხაროდეს სამ თვეში ბიძა გახდები
-გოგოა თუ ბიჭი -სითბოთი სავსე თვალებით შეხედა ბექამ
-რა გოგო, რა ბიჭი-უთხრა სიცილით ნიკამ
-აბა??
-ტყუპი გოგოები, წარმოიდგინე... ეგენი რომ დაიბადებიან რა მატრაკვეცები იქნებიან. კაბის ბოლოდან რომ პამპერსი გამოუჩნდებათ,
-ჰო წარმომიდგენია,როგორ იბაჯბაჯებენ სახლში და მთელს სახლს ხმაურით ასწევენ, აუძმაო ისე დავფიქრდი და მეც მინდა ..
-რა გინდა ?
-ბავშვი
-მერე იმუშავე, ოღონს ჩემსავით კი არა , თორემ მერე ვერც შენ შემოირიგებ ორი თვეა ლიზას ყველაფერს ვუგონებ და ვერაფრით შემოვირიგე
-ჰა წაგატეხეს რქები ცუნცულ, აბა როგორია როცა არ გიგონებენ, მოგარჯულა თუ არა ამ თითისტოლა გოგომ
-ხო მთელი დღე დამარბენინებს ხან რა უნდა ხან რა, ნეტა მე ვიყო ორულად
-კაი რასისულელეს ამბობ- თქვა ბექამ და ნიკას ნათქვამეზე ორივენი ახარხარდნენ
-კარგი კარგი მე უნდა წავიდე უთხრა ბექამ და ნიკას დაემშვიდობა
-ხვალაც შემომიარე-უთხრა ნიკამ
-ხვალ ბარში დავლიოთ მე და შენ
-არა ხომ იცი სამი ბავშვი მყავს მოსავლელი
-ნიკა უკვე ვეჭვიანობ ძვირფასო-უთხრა ბექამ და წარბები აათამაშა
-ნუ ლაზღანდარაობ და გაიარე-მხარზე ხელი წამოარტყა და კარები მიუხურა

**********
-ნიკაააა-მოესმა ზედა სართულიდან ლიზას ნამძინარევი ხმა, გიჟივით აირბინა კიბეები და ოთახში შევარდა
-რა..რა რახდება კარგად ხარ?
-დედაჩემთან მივდივართ?-მობეზრებულმა უთხრა ლიზამ
-აჰ ჰო გამეზადე
10 წუთში უკვე მანქანაში ისხდნენ
-ლიზა იცი...
-არ დაიწყო გთხოვ მაინც არ გაპატიებ არასდროს
ესიყოდა ეს მთელი გზა არცერთს ხმა არ ამოუღია...ლიზას დედის სახლთან მივიდნენ ლიზა გიჟვით გადმოფრინდა მანქანიდან და სახლში შევარდა...დედამისი მისაღბში დახვდა
-დედაააა როგორ მომენატრე ჩემო საყვარელო...ჩაეხუტა აცრემლებუული ლიზა
-მეც ჩემო ლამაზო სადიყავი...
-იცი მე...
-ჩემთან იყო-მოისმა კარში მომავალი ნიკოლოზის ხმა
ლიზა სიბრაზისგან სახეზე წამოწითლდა
-შენთვის აქ შემოსვლის უფლებაარ მომიცია
-არც მჭირდება ჩემს სიდედრთან დაუკითხავადაც შევალ უთხრა ლიზამ და ლიზას დედას გადაეხვია
-რაო სიდედრიო??-გაუკვირდა ქალს, შემდეგ ლიზას შეხედა და მისი გამობერილი მუცელი, რომ დაინახა ადგილზე გაქვავდა
-ლიზა შენ- თან თვალს არ
-ჰო დედა ორსულად ვარ ნიკასგან, ის ჩემი შვილები მომავალი მამაა და მე ის მიყვარს თქვა და ნერწყვი მძიმედ გადაყლაპა
ნიკა მიხვდა რომ ახლა ის უნდა აყოლოდა თამაშში
-დიახ და მე თვენი შვილი მინდა ცოლად მოვიყვანო -ეს უკვე ზედმეტი მოუვიდა ,ლიზა იქაურობას გაეცალათავი ოთახში ავიდა კარი გადაკეტა და ლოგინზე დაემხო
-ქალბატონო ვიცი, ახლა გაურკვევლობაში ხართ , მაგრამ გპირდებით თუ თქვენც თანახმა იქნებიტ რომ ლიზა ცოლად მოვიყვანო მე მას უბედნიერედ ქალად ვაქცევ
-კიმაგრამ როგორ....-აზრებს თავს ვერ უყრიდა
-ეს გრძელი ამბავია... მოდი ამაზე ნუ იფიქრებთ მთავარი ისაა რომ ოთხ სამ თვეში ბებია გახდებით
-ბებიაა-გაიმეორა ნიკას ნათქვამი და თავლებში ცრემლი ჩაუდგა (ღმეთო აი თურმე ვის დაემსგასა ლიზა ,ისიც სულ ტირის)
-კარგით რა ქალბატონო ახლა არიტიროთ
-არა არა ჩემო შვილო ახლა მაღაზიაში ჩავალ პროდუქტებს ვიყიდი შენ ადი ლიზასთან მარტო ნუ დატოვებ კარგი?
-როგორც გინდათ, მაგრამ შეიძლება მალე წავიდეთ და შინ მოსულს აქ აღარ დაგხვდეთ
-კარგი როგორც გინდათ-უთხრა ქალბატონმა და იქაურობას გაეცალა
ნიკა დაბლა იჯდა და ელოდებოდა როდის ჩამოვიდოდა ლიზა, მაგრამ არადა არ მოდიოდა ბოლოს მოთმინებით აევსო ფიალა და ლიზას ოთახის კარზე მიუკაკუნა
-ლიზა წამოდი, უნდა წავიდეთ
-არ მინდა ნიკა წადი შენ
-ლიზა ხომ შევთანხმდით, რომ ისევ გამომყვებოდი?
-დიდი ამბავი შენ მომატყუე, მეც მოგატყუე ახლა კი წადი!
-ლიზა გამიღე სალაპარაკო მაქვს
-არა წადი! არ მჭირდები გაქრი საერთოდ
-ლიზა გააღე თორემ კარს შემოვამტვრევ
ლიზა ხმას არ იღებდა,ნიკამ ვეღარ აიტანა მისი ასეთი სიჯიუტე და კარს ფეხი მიარტყა შეშინებული ლიზა ისევ ოთახის კუთხეში მიიკუნტა და ყურებზე ხელი აიფარა, ნიკა გაცეცხლებული მივარდა მაჯაში ხელი ჩაავლო და ოთახიდან ძალით გამოათრია
-არა გამიშვი ნიკა, მტკივა, გამიშვი
-ტკბილად ლაპარაკი არ გიყვარს ხომ ეხლა მიყურე
-ნიკა გამიშვი
ნუ მებრძვი,მაინც წაგიყვან, იცოდე ერთხელ გითხარი და გაიგე გააფთრებული უყვიროდა და გოგონას კიბეზე მოათრევდა ლიზა კიბის სახელურს მოეჭიდა და ცხარე ცრემლით ატირდა
-ნიკა გთხოვ დამანებე თავი არ მინდა შენთან
-სამაგიეროდ მე მინდა-უთხრა და სახელურიდან ხელი გააშვებინა
-დედააა არ მისცე ჩემი წაყვანის უფლება გთხოვ -აბღავლდა ლიზა იმის იმედით რომ დედამისს გააგონებდა თუმცა ლიზასდედა პროდუქტების საყიდლაიყო წასული-დედა გთხოვ მიშველე შენ... შენ არ იცი მან რა გააკეთა, გთხოვ არ წამიყვანოს .. მან ... მე..მე გამაუპატიურა, გთხოვ მიშველე -ეძახოდა ლიზა მაგრა მუშედეგოს
-ამით მიხდი მადლობას ე.ი. შენი აქ წამოყვანა ,,აპასნი,, იყო კარგი ამის მერე გავითვალისწინებ -გაცეცხლებულმა ჩახედა ნიკა მაცრემლიანებულ თვალებში გოგნას როგორ გულს უწვავდა მისი ცრემლები , მაგრამ რა ექნა ეგოისტი იყო ლიზა მხოლოდ მისთვის უნდოდა, ზლივს დაიბრუნდა ახლა კი არ გაუშვებდა
-ლიზა ნუღარ მიძალიანდები და ფეხი გამოადგი
-არა არ მინდა ნიკა გთხოვ შენთან არ მინდა გთხოვ აქ დამტოვე- ცდილობდა ხელი გაეშვებინებინა მაგრამ მხეცივით ჩაფრენოდა ლიზას მაჯას
-ნუ სარგებლობ შენი მდგომარეობით, ორსულად რომ არ იყო ეხლა მხარზე გადაგიკიდებდი და ისე წაგიყვანდი....
ლიზას დედის სახლის კარი გამოგეტა და კიბეებზე დაეშვა, ლიზა მანქანაში ჩასვა და კარი გარედან დაუკეტა, თვითონაც მოუარა მეორე მხრიდან და მანქანაში ჩაჯდა
-არა ნიკა ნუ წამიყვან გთხოვ-ეუბნებოდა ლიზა და მუშტებს ურტყავდა
-დაწყნარდი-უთხრა ნიკამ და მანქანა დაძრა
ლიზა შუშას აეკრო და უუყურებდა თუ როგორ ნელ-ნელა შორდებოდა დედამისის სახლს
სახლში მისული ლიზა ტირილით ავარდა ოთახში და კარი გადაკეტა
,,ღმერთო მომკალი გთხოვ არ მინდა ამ სადისტთნ ცხოვრება, გთხოვ წამიყვანე არ მიყვარს არა და ვერ შეიგნო, გაბრაზებიულ ლიზას ბალიში ქონდა ჩახუტებული და ცრემლები ღაპაღუპთ სდიოდა

-ლიზა ჭამი დროა
-არ მშია-გასძახა გაბრაზებულმა
-შენ არა, მაგრამ ჩემ შვილებს შიათ-უთხრა ნიკამ და კარგი გააღო ლიზას ტირილისგან თვალები დაწითლებოდა უპეები კი დასივებოდა ვერ იანდა როცა ასეთ დღეში ხედავდა, ლიზა ხომ იცი რომ შენთვის ნერვიულობა არ შეიძლება, შენ უნდა იწვე და დაისვენო
-როგორ არ ვინერვიულო როცა ურჩხულთან ვცხოვრობ, ურხულთან რომლისგანაც თავის დაღეწევას მხოლოდ სივდილის საშუალებთ შევძლებ
-გეყოფა ლიზა რით ვერ შეეგუე, რომ ჩემი ხარ , რომ სხვისი არავისი არ იქნები, რომ ჩემი მომავალი შვილების დედა ხარ და რომ ჩემს გვერდით მოგიწევს ყოფნე მთელი ცხვორება, ახლა კი დაწყნარდი და გამოართვი, ტუმბოზე თბილი ბულიონი დაუდო და წამოსვლა დააპირა ლიზამ საწყაალი თვალები გამოაყოლა, უი ჰოო სულ დამავიიწყდა ბულიონს რომ შეჭამ ეს მიაყლოდე და გვერდით შოკოლადი დაუდო
-კარი მიხურე-უთხრა ლიზამ მკვახხედ და ჭამას შეუდგა...