ის ღამე ნინას არ ეძინა, როგორ არ ეცადა მაგრამ თვალის მოტყუების ყოველი მცდელობა კრახით დამთავრდა, ერთდროულად დადებითი და უარყოფითი ემოციებით დატვირთული ხან რაზე ფიქრობდა ხან რაზე, ახსენდებოდა ირაკლის თბილი სიტყვები, დარიგება და საშინლად ქენჯნიდა სინდისი, ის ხომ ადრე მას ხულიგნად და ჩხუბისთავად თვლიდა , მისი ეშინოდა კიდეც და ერთ დღეში სწორედ ეს ხულიგანი და ჩხუბისთავი მისთვის წარმოუდგენლად ახლობელ ადამიანად იქცა, ნინას კარგა ხანია ასე არაფერი გახარებია გრძნობდა, რომ ირაკლის სახით მეგობარი შეიძინა, ნამდვილი მეგობარი ის ვინც არასდროს დააღალატებდა, გაჭირვებში მის გვერდით იქნებოდა და არ მიატოვებდა, ნინა თავის თავს ეკითხებოდა იქნებ ღირდა ელესთან დაკავშირებული ტკივილის გადატანა იმ სიხარულისთვის, რომელსაც ახლა განიცდიდა ირაკლის წყალობით. თურმე შორიდან შეუძლებელია შეაფასო თუ როგორია ადამიანი სანამ მას ახლოდან არ გაიცნობ, ამას გარდა ნინას უკვირდა როგორ შეიძლებოდა ირაკლისნაირი თბილი ადამიანი ლევანის მეგობარი ყოფილიყო?
ლევანი!

ლევანის მიმართ ზიზღი ნინას არასდროს უგვრძნია, მაგრამ დღეს რაღაც საოცრება განიცადა, ახსნას ვერ უძებნიდა იმას რაც დღეს იგრძნო, როდესაც ლევანმა ხელი მოკიდა თითქოს რეალობის შეგრძნება დაკარგაო, მაგნიტივით მიიზიდა მან, მისმა მჩაგვრელმა, მისმა დამაქცევარმა. ნინა შეეცადა, ამაზე აღარ ეფიქრა, მაგრამ არაფერი გამოუვიდა ლევანის მზერა თავიდან არ ამოსდიოდა, შემდეგ კი მისი სიტყვები გაახსენდა და საშინელი ტკივილი იგრძნო, როდესაც ლევანის თვალით დანახულ ინერტულ,მურთხ, უცნაურ ნინას წარმოიდგენდა გული უკვდებოდა, საშინლად ბრაზდებოდა თავის თავზე იმის გამო, რომ ამ ყველაფრის მიუხედავად მაინც არ შეეძლო მისი შეზიზღება.

ნინას მეორე დღეს ორი საათისთვის გაეღვიძა გამოძინებული და კმაყოფილი მოწესრიგდა და დაბლა ჩავიდა.
-რა უბედურებაა გოგო რა ამბავია ამდენი ძილი?! გაცხარდა ბატონი ნიკოლოზი.
-კაი რაა მაა შაბათია! მიუგო ნინამ
-მერე რაა ეს იმას კი არ ნიშნავს შუადღემდე იძინო!
-დაანებე კაცო ბავშვს თავი ძლივს შაბათი ეღირსა, თორე გადაღლილი იყო ქალბატონი ამდენი სწავლით და მასწებით უკვე! სიცილით თქვა ქალბატონმა მაიამ
-ოჰ გადაღლილი თორე ესეც თავს არ იკლავდეს სწავლით!
-კაი მაა რაა! დაიჯღანა ნინა
-რა კაი რა, რა კაი რა მემგონი სტუმრად დადიხარ მაგ სკოლაში შენ საერთოდ!
-დეე საბა ექიმთან გყავდაა? მოხერხებულად შეცვალა ნინამ თემა.
-კიი დეე არაფერი სერიოზული არ არის, ოღონთ ცოტა ძვირიანი წამლები გამოუწერა, მაგრამ კარგად იქნებაო.
ნინას თითქოს გულიდან ლოდი ჩამოეხსნაო შვებით ამოისუნთქა.
-მადლობა ღმერთს!
-მადლობა ღმერთს კი არა გამაგიჟა შენმა ძმამ ექიმს არ უჩერდებოდა , გამორბოდა, ის ქალი ჭკუიდან გადადგა სანამ შეამოწმებდა.
ამის გაგონებაზე ნინამ გულიანად გადაიხარხარა.
-ვაა ქალბატონი ხასიათზე მოვიდა, გამოძინებამ გიშველა ალბათ!გაუხარდა ქალბატონ მაიას.
-დეე მართალი იყავი იციი კარგი ადამიანები ყველგან არიან, მთავარია მათი შემჩნევა და დაფასება მოვახერხოთ!
-აბა რაა შვილო დამიჯერე ცუდს კარგი მოსდევს, ღმერთი მაღლიდან იყურება ჰო იცი.
-ჰოო დეე აბა რაა! თქვა ნინამ და დედას აკოცა


........
შაბათ-კვირის შემდეგ ორშაბათს ასეთი კარგი განწყობით არასოდეს არ გაუღვიძია ნინას
კი არ წამოდგა წამოფრინდა, მაშინვე გარდერობი გამოაღო და ტანსაცმელი შეათვალიერა.
-არა მართლა გასანახლებელია შავი ფერი სჭარბობს!
გაიფიქრა ნინამ და ღია ფერის ტანსაცმელს დაუწყო ძებნა, ძლივს მიაგნო ერთი ლურჯი ფერის ზედას თუმცა შავ ფერს მაინც ვერ ასცდა , ლურჯი ზედა და შავი ფერის მოკლე კაბა ჩაიცვა, თმა კარგად დაივარცხნა და გაიშალა, შემდეგ კი მსუბუქი მაკიაჟის გაკეთება გადაწყვიტა, მაგრამ გაახსენდა, რომ პარფიუმერიის დეფიციტს განიცდიდა. სხვა რა გზა ქონდა , მშობლების ოთახში ჩუმად შეიპარა , დედამისს კოსმეტიკის ჩანთა და სუნამო აართვა და უცებ გამოიპარა თავის ოთახში.
ღია ყავისფერი ტუჩსაცხი გადაისვა , წამწამები აიპრიხა სუნამო იპკურა და სამზარეულოსკენ გაეშურა.
ისაუზმა თუ არა სკოლისკენ დიდი შემართებით გასწია კი არ მიდიოდა მიფრინავდა, სკოლის ეზოსთან ხმა მოესმა:
-ნიინ დამელოდე! მოესმა ირაკლის ხმა.
ირაკლი ნინას მიუახლოვდა და გაკვირვებულმა შეხედა:
-ნიინ დღეს რაღაც სხვანაირი ხარ თითქოს!
-ჰოო რავი ისე უბრალოდ გადავწყვიტე ცოტა ღია ფერის ტანსაცმელი ჩამეცვა!მიუგო ნინამ
-ოო კაი რაა შენ თუ ლევანის ნაბოდვრის გამო გადაწყვიტე ეს მაგრა შეცდი შენი ნებაა რას ჩაიცმევ ვისი რა საქმეა!
-არა არა მეთვითონ მომინდა ცოტა შევცვლილიყავი მართლა ყოველდღე ერთნაირი ვიყავი!
-მაშ კაი ძალიანაც გიხდება, მაგრამ მაინც გირჩევ სხვის ნათქვამზე ნუ იქნები დამოკიდებული!
-არა იკა მართლა მეთვითონ გადავწყვიტე თორე ჰო იცი სხვისი აზრი არ მაინტერესებს!
-კარგი შენი საქმისა შენ იცი , მისმინე ნიინ კლასმა რო ვიქეიფოთ ჰო წამოხვალ?
-მმმ არ ვიცი ქეიფს აპირეებთ?
-ჰოო რამდენი ხანია გვინდა და ამ ოთხშაბათს გადავწყვიტეთ დასვენებაა მაინც და!
-არ ვიცი იკა მართლა, წინასწარ ვერაფერს ვერ შეგპირდები!
-ნიინ ჩემი ხათრით რაა!
-კაი შევეცდები!
-ძაან დიდი იმედი მაქ რო შენც იქნები იქ.
........
ლევანი კლასის წინ თავის ორ ძმაკაცთან ერთად იდგა როდესაც ირაკლი და ნინა დაინახა, ნინა დღეს სხვანაირი იყო, ირაკლი რაღაცას ეუბნებოდა ნინა კი საყვარლად იცინოდა.
-ეე ერთი ამას შეხედეთ, ჩვენი იკა და ჩუმჩუმელა ნინაჩკა მოდიან! თქვა დათამ ლევანის და ირაკლის ერთ - ერთმა ძმაკაცმა.
-ვაა ნინაჩკა დღეს რა კარგია ეე, არა ისედაც კარგი იყო მარა , ნორმალურად დაიზმანა დღეს, თან რა საყვარლად იცინის,იკას ჰო არ ეპრანჭება შემთხვევით? დათას არ ჩამორჩა ბექა. ამაზე ლევანის თითქოს მდუღარე გადაასხესო.
-თავს დავიჭრი მაგათ ერთმანეთი თუ არ შეუყვარდეთ, აბა ბიჭის და გოგოს მეგობრობა ვის გაუგონია! დათა გამოვიდა ისევ სიტყვით , ამაზე ლევანი მთლად ჭკუიდან შეიშალა.
-მოკეტეთ ორივემ! ისე მრისხანედ დაუღრიალა, ბექამ და დათამ ერთმანეთს გაკვირვებულებმა გადახედეს ვერ გაეგოთ რა ხდებოდა მისი ძმაკაცის თავს, ლევანი მიხვდა რომ ზედმეტი მოუვიდა, თვითონაც ვერ გაეგო უცებ რა დაემართა.
ამასობაში ნინა და ირაკლი კლასს მოუახლოვდნენ, ნინამ ლევანი როგორცკი დაინახა სიცილი შეწყვიტა და სახეზე შიში აღებეჭდა, ლევანმა ეს შეამჩნია და გულში თითქოს რაღაც ჩასწყდა.
-კაი იკა კლასში შევალ ეხლა მე! უთხრა ნინამ და სასწრაფოდ შევარდა კლასში არ უნდოდა ლევანის რამე ცუდი ეთქვა და ეს მშვენიერი დღე ჩაეშხამებინა.
ნინა შევიდა თუ არა ლევანი ირაკლის დაეტაკა:
-აი იკუშ ძაან მწყდება გული რო არაფრად არ მაგდებ!
-ლევანი არ დაიწყო თავიდან ძალიან გთხოვ!
-იკუშ შენთვის არასდროს არაფერი არ მითხოვია ამ ერთხელ გთხოვე რაღაცა და მაინც შენსას აწვები!
-ლევან ჩემი ძმაკაცი ხარ ჰო იცი მაგრა პატივს გცემ და მიყვარხარ , მაგრამ ეგ იმას არ ნიშნავს რო ამის გამო შენ ჭკუაზე ვიარო და მეგობრები შენი მოწონება არმოწონების მიხედვით ვარჩიო!
-კაი მაგრამ გაითვალისწინე მე არასდროს არ დამიჭერია საქმე იმასთან ვინც შენ არ მოგწონს!
-მე არასოდეს არავინ არ ამიკვიატებია უმიზეზოდ შენგან განსხვავებით!
-კაი ჰოო რაზე ლაპარაკობდით?
-არაფერზე ქეიფში დავპატიჟე!
-რააა?! აუ კაი იკა რაა რა უნდა მაგას ჩვენთან?
-რას ქვია რა უნდა ნინა რაა უცხოაა?! ჩვენი კლასელი არაა თუ რა ხდება?
-ჯერ ეს ერთი ჰო იცი მაგისი ამბავი არამგონია წამოვიდეს და რომც წამოვიდეს თავისი მჟავე სიფათით ვაბშე ჩაგვაშხამებს ქეიფს.
-არაფერი დამჟავებული სიფათი არ ექნება შენ თუ არ გაუბურღე ტვინი,ისე ბიჭო გამაგიჟებ შენ მე ჯერ ემდურები ინერტულიაო და არაფერში არ ერევაო ეხლა კიდე წინააღმდეგი ხარ მაგის ქეიფში წამოსვლის მაგას ჩვენთან რა უნდაო, რა გინდა ბიჭო რაა შენი ვერაფერი ვერ გავიგე, შენ კი გესმის შენი თავისა რამეე?!
ლევანი ამაზე გაჩუმდა.
-კაი შევედით ეხლა კლასში!
......
ლევანი მთელი ორმოცდახუთი წუთი თვალს არ აშორებდა ნინას, ასეთი ლაღი, ასეთი მხიარული ჯერ არასდროს ენახა, თან დათას და ბექას ლაპარაკი ახსენდებოდა და ბრაზი ახრჩობდა , გული ეფლითებოდა იკას და ნინას როდესაც ხედავდა ერთად.
ნინა ყველანაირად ცდილობდა ლევანი არ შეემჩნია, მაგრამ მისი დაჟინებული მზერა არ გამოპარვია, გული ისევ გამალებით უცემდა.
ზარი დაირეკა თუ არა ნინა და ირაკლი ერთად გავიდნენ საკლასო ოთახიდან დერეფანში ლაპარაკობდნენ და იცინოდნენ, ლევანი მათ ჩუმად მიყვებოდა უკან ასე რომ ვერცერთმა ვერ შეამჩნია იგი, მერე ირაკლის ვიღაცამ დაუძახა, ნინას ხელი დაუქნია და თვალს მიეფარა, ლევანიმ შემთხვევით ისარგებლა და ნინას მიუახლოვდა,
ნინას შეეშინდა მაგრამ ეცადა არ შეემჩნია:
-ეე მურთხო მაინც შენსას აწვები ჰოო?
-რაზე ამბობ ლევან?
-თავს ნუ იკატუნებ მაინც არ ეშვები ირაკლის ჰოო?
-დიახაც ვერ ვხვდები რატომ უნდა ჩამოვცილდე, იკა სასიამოვნო ადამიანია შენგან განსხვავებით! ისე თამამად მიუგო ნინამ ლევანი გაოცებული მიაჩერდა თან, ბრაზმა კინაღამ დაახრჩო, მაგრამ თავი შეიკავა და უცებ მოუნდა რამე მწარე ეთქვა.
-ისე დღეს კიდე კაი ცოტა ღია ჩაგიცვამს , ეგრე რაა თორე არ ჩანდი ხოლმე, იმ შენ შავ შმოტკებში! დაგესლა თავისებურათ.
-ვჩანდი თუ არ ვჩანდი ეს შენი გასარჩევი არაა და საერთოდ ტვინი რომ წამიღე ამ შენი დაუსრულებელი კრიტიკით, ხან ჩემს ხასიათს, რომ იწუნებ ხან ჩემს ფერს ხან ჩემ სტილს ერთი ეს გამაგებინე რა გგონია ძაან მაინტერესებს შენი აზრიი? ან საერთოდ ვინმემ გთხოვა ჩემი შეფასებაა?! წადი და არაინერტული, ფითქინა, კარგად ჩაცმული ხალხი მოძებნე, ოცდაოთხი საათი იმათ შეჰყურე და მე დამასვენე რაა , რადგან მართლა მაგრა დავიღალე შენი გამოხტომებით! ნინას თავადაც არ სჯეროდა იმის რასაც ამბობდა, ძლივს მოახსენა ვაჟბატონს რასაც ფიქრობდა.
ლევანი გაოცებული მისჩერებოდა, მერე უცებ გამოერკვა და გაბრაზებულმა მიუგო:
-შენ გოგო ბევრს ჰო არა ტლიკინებ?!
-ჰო იმაშიც მდებდი ბრალს რო თავის დაცვა არ შემეძლო, ჰოდა აი ბატონო ვიცავ და რასაც შენზე ვფიქრობ მოგახსენებ,იკას რაც შეეხება ღმერთს მადლობა, რომ იკას თავი მაჩუქა ის არაჩვეულებრივი ბიჭია ვერ ვხვდები მისნაირ პიროვნებას შენთან რა საერთო აქ დიახაც ვიმეგობრებ მასთან რადგან მე ასე მინდა და შენ თუ ეს არ მოგწონს ცივი წყალი დალიე, რომელი მბრძანებელი შენ მყავხარ, სხვებს უწყვიტო იმეგობრონ თუ არა?! ეს თქვა ნინასმ ადგილს მოსწყდა და კლასისკენ გაემართა.
ლევანი გაოგნებული მისჩერებოდა მიმავალ ნინას და ჩუმად ეღიმებოდა.

........
-რაო დეე აბა რა ხდებოდა სკოლაში ახალი ? შეეკითხა ქალბატონი მაია ნინას.
-რავი ისეთი არაფერი, ჩემი კლასი ქეიფს აპირებს მაგრამ მე არამგონია წავიდე! დანანებით ჩაილაპარაკა ნინამ.
-რატოო?
-კაი რაა დედა რაა, არაფერი არ მაქ ჩასაცმელი, იქ ჩემი კლასელი გოგოები დარწმუნებული ვარ გამოპრანჭული კი არა გადაპრანჭულები იქნებიან ,მე მაგათ ფონზე სასაცილო ვიქნები ჩემი ძონძებით ფული კი საიდან ვიშოვო, მამა ხელფასს თვის ბოლოს იღებს , შენ აბა არ მუშაობ და... ნინა უცებ გაჩუმდა მიხვდა ზედმეტი წამოროშა.
ქალბატონმა მაიამ ამოიოხრა და იქვე დივანზე დაჯდა.
ნინა თავის თავზე გაბრაზდა მისი დაუფიქრებლობის გამო, დედასთან ახლოს მივიდა
და დარცხვენილი სახით უთხრა:
-დეე ბოდიში რაა, დაუფიქრებლად წამოვროშე, შენი წყენინება არ მინდოდა!
-ეს მე ბოდიში ვერაფერს ვერ გიკეთებ, ჰო ხედავ გამოუსადეგარი ვარ! საოცარი სევდით ჩაილაპარაკა ქალბატონმა მაიამ.
-დეე მეორედ აღარ გაიმეორო ეგ სისულელე შენ ხარ მსოფლიოში ყველაზე კარგი დედა, ყველაზე კეთილი, ყველაზე თბილი ზოგი მშობელი მატერიალურად არაფერს არ აკლებს თავის შვილს, მაგრამ აკლებს ამაზე ბევრად უფრო მნიშვნელოვანს სითბოს და ყურადღებას, შენგან კი მე ეს არ მაკლია, სამსახურს რაც შეეხება გამოჩნდება ოდესმე რამე ამაზე არ იღელვო.
-ჰოო შვილო, მაგრამ ახლა რო ვერ ახერხებ კლასთან ერთად წასვლას, ჩემი გამოუსადეგრობის გამო?!
-ოო არ გავკარი მაგაათ ისედაც არ მქონდა მაგათი თავი სახლში ყოფნა მირჩევნია.
თქვა ნინამ და დედას ჩაეხუტა.


........
-ბიჭო ეგ შენი მეგობარი დღეს იცი როგორ მეუზრდელაა?! უთხრა ლევანიმ ირაკლის როდესაც ისინი ქუჩაში ერთად მიდიოდნენ.
-რაო რა გითხრა?
-გავეხუმრე რაღაცაზე და რა შენი საქმეაო აზრი ვინ გკითხაო, მერე რომელი მბრძანებელი შენ მყავხარ მიწყვიტო იკასთან ვიმეგობრო თუ არაო.
-ვაა ვააა საღოლ ნინას სწორი უთქვამს რა გინდა , ძლივს თავის ადგილზე არ მოგგსვაა!
-ერთი ამას დამიხედეთ ბიჭო ჩემი ძმაკაცი არა ხაარ?! ჩემ მხარეს უნდა იყო!
-შენი ძმაკაცი რომ ვარ მაგას არ ნიშნავს, რომ ყველაფერში გაგამართლო დარწმუნებული ვარ შენ გამოიწვევდი და მაგანაც პასუხი გაგაცა ამოუვიდა ყელში შენი უაზრო გამოხტომები!
-ბიჭო სულ ცოტა ხანია შენთან მეგობრობს და უკვე გაბლატავდა წარმომიდგენია მერე რაღა იქნება, გირჩევნია შენ მოსვა ადგილზე სანამ მე არ მიქნია ეს ძალიან მწარედ!
-ბიჭო ნუ გასცემდი ხმას და არაფერს არ გეტყოდა, დარწმუნებული ვარ შენ რო არ ცდილობდე ასე ძალიან მის გაბრაზებას, ყურადღებასაც არ მოგაქცევდა, მაგრამ მემგონი სწორედ მისი ყურადღების მიქცევა რომ გინდა მაგიტომაც უბურღავ ტვინს! ღიმილით მიუგო ირაკლიმ.
-ოოო კაი რაა იკა რაა დაიწყე ისევ თავიდაან ?!
-ბიჭო ის შენი სიტყვები თავიდან არ ამომდის!
-ოოოო მაშინ სულ სხვა რაღაცა ვიგულისხმე ანუ ის ვერ ამიტანია რო უბრალოდ დაუმეგობრდი მაგას და ახლა რო შეგიყვარდეს მაგაზე ჰო სულ ჭკუიდან შევიშლები,
არ მინდა ჩემ ძმაკაცს ეგეთი შეყვარებული ყავდეს!
-ლევან ნინა კარგი გოგოა მართლა, მაგრამ სხვანაირად არ ვუყურებ, კლასელი ჩემთვის კლასელია და მორჩა ასე რომ ამ მხრივ შეგიძლია მშვიდად იყო, ისე ნინას ახლოს რო იცნობდე ეგეთ სისულელეებს აღარ დააბრეხვებდი მასზე, შორიდან ვერ განსაზღვრავ ადამიანი როგორია!
-ისე ამბობ თითქოს უკვე საუკუნეა იცნობდე!
-ცოტა ხანია რაც დავუმეგობრდი მაგრამ უკვე შემიძლია იმის თქმა რომ არ არის ისეთი როგორიც შორიდან ჩანს, ძალიან თბილი და საყვარელი გოგოა.
-თუ ასეა კლასთან რატოა ესე, სულ ჩუმადაა, ინერტული არაფერში არ ერევა!
-ლევან ერთი ეს მითხარი ისეთ გარემოში რო მოხვედრილიყავი სადაც უმეტესობა შენ მიმართ უარყოფითად არის განწყობილი, მომენტს არ უშვებს ხელიდან არ დაგცინოს და რამე ისეთი არ გითხრას არ მოერიდებოდიი? მე მართლა არ მესმის რას ითხოვთ ან შენ ან დანარჩენები მაგ გოგოსგან, თვითონ სრულიად უმიზეზოდ განეწყეთ მის მიმართ უარყოფითად, გამუდმებით ტვინს უბურღავდით და ამის შემდეგ რა გასაკვირია რო ცალკე უნდა ყოფნა, ესეიგი თქვენ ტვინი უნდა უჭამოთ და და მას მაინც თქვენთან ყოფნა უნდა უნდოდეეს?
-ოო იკა კაი რაა მე ეგრე არ გავაბლატავებდი არავის, თავისი ბრალია თავის დაცვა არ შეუძლია ნუ მისცემდა ნურავის უფლებას, თავზე დაჯდომოდა და ვერავინ ვერაფერს ვერ გაბედავდა , ასე რომ თავის თავს ემდუროს!
-ბიჭო ესე შორიდან ადვილია შეფასება აბა მაგის ადგილას წარმოიდგინე თავი, როგორია ყველა შენ რო გემტერება და შენ ერთი ხარ , ერთი ბევრის წინააღმდეგ ძალიან რთულია,ეს შენ ხარ ძლიერი და შენ არ მისცემდი არავის უფლებას თავზე დაგჯდომოდა, მაგრამ ყველა ერთნაირად ძლიერი ვერ იქნება და რადგან ნინა სუსტია ეს არ ნიშნავს იმას რო მისი სისუსტის გამო ღირსია ყველაფრისა რაც გადაიტანა.
-იკა შენგან კაი ფსიქოლოგი დადგებოდა ჰო იცი?! გაეცინა ლევანს.
ირაკლიმ და ლევანმა გზა გააგრძელეს იკა კიდევ ლაპარაკობდა რაღაცეებს , მაგრამ ლევანი უკვე მასთან აღარ იყო და მწარედ მისცემოდა რაღაცაზე ფიქრს.


........
სამშაბათს გაკვეთილების შემდეგ ნინა საკმაოდ დაღლილი მივიდა შინ, ერთი სული ქონდა ეჭამა და დაესვენა. ქალბატონი მაია სასტუმრო ოთახში იყო ნინა დაინახა თუ არა ფეხზე წამოდგა და მიუახლოვდა ხელში რაღაც ეჭირა:
-დეე რაღაც დანაზოგი მქონია ,მიდი რამე იყიდე შენთვის და წადი რატო უნდა გამოაკლდე შენს კლასელებს.
-დეე საიდან ეს ფულიი?
-ჰო გითხარი დეე დანაზოგია მეთქი.
-დეე არ მჯერა, იცოდე თუ ჩემ გამო ფული ისესხე თითსაც არ დავაკარებ,ეგღა მაკლია ჩემ გამო ვალები დაიდო! მკაცრად უთხრა ნინამ.
-არა შვილო რა სისულელეა, მართლა დანაზოგია აღარ მახსოვდა გუშინ უბრალოდ!
-დედა მგონია რო მატყუებ საერთოდ არ მინდა იმ ქეიფზე წასვლა შენ თუ მაგის გამო ვალები უნდა დაიდო, არა არა და არა დააბრუნე ეგ ფული და მოვრჩეთ ამაზე ლაპარაკს.
-დეე შენი და საბას თავს ვფიცავარ, დანაზოგია და აიღე ბევრს ნუ მალაპარაკებ,იცოდე იმ ქეიფზე შენს კლასელებთან ერთად შენც იქნები ლამაზად ჩაცმული და გამოპრანჭული!
-მაგრამ დედა... გაპროტესტება სცადა ნინამ.
-არავითარი მაგრამ დაისვენე ეხლა მერე კი მაღაზიებშ გაიარე და რამე ლამაზი იყიდე, ხვალ კი წასვლის წინ მე გაგიკეთებ მაკიაჟს.
-დეე მიყვარხარ! წამოიძახა ნინამ და დედამისს ჩაეხუტა.
როგორც კი დაისვენა ნინა მაშინვე ქალაქში წავიდა ბევრი მაღაზია მოიარა, მაგრამ ვერაფერი შეარჩია, ზოგი არ მოეწონა, ზოგი მოეწონა მაგრამ ფული არ ეყო. ბოლოს ერთ მაღაზიაში უმშვენიერესს, ელეგანტურ მოკლე კრემისფერ კაბას მიაგნო, რომელიც ზუსტადაც მოერგო და ფული ეყო კიდეც. ახალი შენაძენით კმაყოფილი ნინა სახლში ბედნიერი დაბრუნდა, ერთი სული ქონდა ხვალინდელი დღე, როდის დადგებოდა.



........
ქეიფი საღამოს რვაზე იყო დაგეგმილი, ნინამ შვიდზე დაიწყო გამზადება, თავისი ახალი კრემისფერი კაბა და შავი დაბლქუსლიანი ფეხსაცმელები ჩაიცვა, თმა გაიშალა და დედამისს მიაკითხა მაკიაჟის გასაკეთებლად:
-დეე როგორ გიხდება! შეაქო ქალბატონმა მაიამ.
ნინა დაჯდა და მორჩილად დაელოდა დედამისს, ქალბატონმა მაიამ ნინას მსუბუქი მაკიაჟი გაუკეთა. ნინამ სარკეში ჩაიხედა და თავისი თავი ძლივს იცნო, თითქოს სულ სხვა ადამიანი იყო, ნინას მოუვლელობის დროსაც ეტყობოდა, რომ კარგი გარეგნობის იყო და ახლა ხომ საერთოდ ანგელოზს გავდა.
ნინამ სუნამო იპკურა, დედას აკოცა და გასასვლელად მოემზადა.
-ნინა ათს არ გადააცილო იცოდე! გააფრთხილა ქალბატონმა მაიამ.



........
რესტორანში უკვე მთლიან კლასს მოეყარა თავი ლევანი მოწყენილი იჯდა,ირაკლი ხან ვის ელაპარაკებოდა ხან ვის, ბოლოს ლევანს გვერდით მოუჯდა და დანანებით ჩაილაპარაკა:
-როგორ მინდოდა ნინაც მოსულიყო!
-ჰო გითხარი ეგ ეგეთია მეთქი, თავიდანვე ვიცოდი რო არ წამოვიდოდა!
-ე ბიჭო კაი ეხლა, რა იცი რა მიზეზი ქონდა!
-შენ სულ ნუ იცავ რაა, როდესაც ყველა შენი კლასელი იკრიბება და შენ არ მიდიხარ ეს რა ლოგიკითაა გამართლებულიი?
-ეე ლევან ნუ დაიწყე თავიდან ყველაფერი ხდება ვინ იცის რა მიზეზი ქონდა თქო!
ამ ლაპარაკში იყვნენ როდესაც ნინა შემოვიდა, მაშინვე ყველას ყურადღება მიიქცია იმდენად კარგად გამოიყურებოდა, ნინამ თავი ცოტა უხერხულად იგრძნო და თვალებით ირაკლის დაუწყო ძებნა, ის ლევანის გვერძე იჯდა და მოერიდა მასთან მისვლა მაგრამ ბოლოს მაინც თავს ძალა დაატანა და მასთან მივიდა.
-ნიინ როგორ გამიხარდა რო მოხვედი შენ ჰო არ იცი!
-ჰოო აღარ ვაპირებდი წამოსვლას მაგრამ ბოლოს მაინც გადავწყვიტე! უთხრა ნინამ და თან უხერხულად იყო რადგან ლევანის დაჟინებულ მზერას გრძნობდა.
-ძალიან საყვარელი ხარ ნიინ მართლა!
-მადლობა იკა!

ნინა ირაკლის გვერდით დაჯდა და ცდილობდა ლევანისთვის არც შეეხედა თუმცა გამუდმებით მასზე ფიქრობდა მის მზერას გრძნობდა და გული გამალებით უცემდა.
ნინას მხოლოდ ლევანი კი არა ელეც დაჟინებული შესცქეროდა ნინას ძვირფასი ‘’მეგობარი’’ უყურებდა და თვალებს არ უჯერებდა რატომღაც ეგონა ნინას მის იქით გზა არ ქონდა, რომ მის გარდა მას არ შეეძლო სხვა მეგობრების გაჩენა , ახლა როდესაც უყურებდა ნინას და ირაკლის რა კარგად იყვნენ ისინი ერთმანეთთან ბოღმა ახრჩობდა.
ირაკლიმ დიდხანს ვერ შეძლო დარჩენა რაღაც საქმე გამოუჩნდა და ქეიფი დროზე ადრე მიატოვა. ნინა მისი წასვლის შემდეგ უხერხულად გრძნობდა თავს, ისეთი შეგრძნება ქონდა თითქოს მტაცებელი ცხოველებით იყო გარშემორტყმული რომლებიც შეიძლება ნებისმიერ წამს თავს დასხმოდნენ.
დიდხანს იქ ნინაც არ გაჩერებულა კლასელებს ნაჩქარევად დაემშვიდობა და ქეიფი დატოვა.


........
უკვე საკმაოდ ბნელოდა ნინას სახლი საკმაოდ შორს იყო ცარიელ ქუჩაში მიდიოდა როდესაც ხმა შემოესმა:
-ვააა ლამაზ გოგოს გაუმარჯოს!
ნინა შიშისგან ადგილზე გაიყინა მოიხედა და სამი ბანდიტის შესახედაობის ბიჭი დაინახა.
-რა გქვია სიხარულო? შეეკითხა პირველი.
-შენნაირი ლამაზი გოგო ასეთ დროს ქუჩაში მარტო რას აკეთებს? არ ჩამორჩა მეორე.
-ხმას არ იღებს არ გვკადრულობს ეტყობა! ‘’თანამოძმეებს’’ მხარი აუბა მესამემაც.
ნინა შიშსგან ფეხებს ვეღარ გრძნობდა უნდოდა ეყვირა მაგრამ თითქოს ენა ამოაგლიჯესო.
-ლამაზო არ გინდა შენი ძვირფასი ჩანთა გვაჩუქოო?
-ოღონთ ეს ცოტა მერე, ჯერ ცოტას გავერთობით შენთან საყვარელო, ნუ გეშინია აი ნახე შენც მოგეწონება!ეს თქვა ერთ ერთმა და ნინას მხრებზე ხელი წაავლო.
-უყურე შენ ისე გაუხარდა ეს ამბავი სიხარულით ხმას ვერ იღებს, მოდი ჩემთან ლამაზო! მეგობარს არ ჩამორჩა მეორე , ნინას ხელი წაავლო და თავისკენ მიიზიდა.
ნინა შიშსგან უკვე გულის წასვლის პირას იყო როდესაც ხმა შემოესმა:
-დავაი დაახვიეთ ეხლა აქედან! ლევანის ხმას გავდა თითქოს ნინამ გამოიხედა და თვალებს არ უჯერებდა არა მართლა ლევანი იყო.
-ჯიგარო დავაი აქედან რაა, ეს გოგო პირველად ჩვენ დავინახეთ, არა თუ გინდა ჩვენ რო მოვრჩებით საქმეს მერე შენი იყოს მარა რიგში მოგიწევს ჩადგომა.
ეს თქვა თუ არა ლევანმა ისეთი მუშტი უთავაზა, ბიჭი დაეცა და ცხვირიდან სისხლის ოკეანე წამოუვიდა. მისმა ‘’თანამოძმეებმა’’ სცადეს ლევანს თავს დასხმოდნენ,მაგრამ მათაც არ დაადგათ კარგი დღე. ნირწამხდარი ჯეელები სასწრაფოდ მოშორდნენ იქაურობას. ნინა ჩაკეცილი იჯდა , ხმას ვერ იღებდა, თავი სიზმარში ეგონა,
ის ახლახანს განსაცდელისგან გადაარჩინეს და მისი მხსნელი არც მეტი არც ნაკლები მისი მჩაგვრელი და დამაქცევარი იყო, არა ეს არ შეიძლებოდა სიმართლე ყოფილიყო.
ლევანმა ნინა დაინახა მასთან მივიდა, დაიხარა, თვალებში ჩახედა და უთხრა:
-რა სულელი ხარ შე მურთხო რას გამორბოდი რო გამორბოდი.
ეს თქვა ნინას ხელი მოკიდა და გულში ჩაიკრა. ჩაიკრაა კიი? ნინას ვერ გაერკვია ეს ცხადი იყო თუ სიზმარი.