ეს ხმა მეცნობაა გიორგი ეს გიორგის ხმაა ვცდილობ სწრაფად ავწიო თავი მაღლა რამდენად გამომდის არ ვიცი მაგრამ თავს ძალას ვატან
-გიორგი შენ?-გაკვირვებუულს აღმომხდა
ცოტა ხნით სახეზე მიყურა ახლოს მოვიდა ხელის შეხება უნდოდა მაგრამ თავი გავწიე
-არ შემეხო? რა გიინდა ჩემგან?
-ემილი ეს შენთვის გავაკეთე ალექსადრეს მოგაშორე მიყვარხარ და მინდა ჩემთან იყო მანამდე კი შენი დახმარებით ალექსანდრე უუნდა დავსაჯო
-სერიოზულად? შენ ამას სიყვარულს ეძახი? ეს არის შენი სიყვარული თან მეუბნები ალექსადრე უნდა დავსაჯო შენი გამოყენებითო
-შენ არ გესმის ძვირფასო ამ ეტაპზე ასეა საჭირო ახლა დაისვეე ტყუილად ნუ დახარჯავ ენერგიას სხვა რამეში დაგვჭირდება ეგ
-მეზიზღები მეზიზღები-ვყვიროდი ხელებს აქეთ იქით ვაქნევდი არაფერი გამომდიოდა უძლური ვიყავი ალექსადრეს აქ მოიყვანს ვიცი დაემუქრება არა ეს არ უნდა მოხდეს რამე უნდა მოვიფიქრო მაგრამ რაა

ალექსანდრე
-გუგა რამე გაარკვიე?
-ვერაფერი ალექს საერთოდ ვერაფერი
-წამოდი მთელი საქართველოს ფეხით შემოვლა რომ დამჭირდეს ემილის მაიც ვიპოვი
-დამშვიდდი გთხოვ აზრი არ აქვს
ერვიულად დავდიოდი სახლში ჩვენი ბიჭებიდა ზარს ველოდით მალევე გაისმა ტელეფონზე ზარის ხმა დაფარული ნომერი იყო ვიცოდი ვიც იქნებოდა ამიტომ სწრაფად ვუპასუხე
-გამარჯობა ბატონო ალექსანდრე-ტელეფონში გიორგის შემზარავი ხმა გაისმა
-ემილისად არის?
-რა ზრდილობაა ალექს სახლში არ გასწავლეს რომ ასე საუბარი არ შეიძლება?
-ემილი სად არის მეთქი-ბოლო ხმაზე ვიღრიალე
-კარგი დამშვიდდი მე მყავს
-რა გიდა მისგან ?
-ის ჩემი ა ალექსანდრე..მაგრამ თუ მოხვალ შეიძლება დაგითმო დაიმახსოვრე მხოლოდ შენ არც ერთი შენი ფინია
-სად და როდის?
-ტელეფოზე მოგწერ მისამართს თორმეტ საათზე იქ იყავი
ბიჭებს ყველაფერი ვუთხარი სასტიკი წინააღმდეგები იყვნენ ჩემი მარტო წასვლის მაგრამ სხვა გზა არ არის ემილი მელოდება ჩემი პატარა გოგო

ემილი
მცივა ოთახში საკმაოდ აციდა წყალიც არსად არის რამე უნდა მოვიფიქრო აქედან რომ გავიდე
-დამეხმერეთ გთხოვთ-ცოტა ხანი ვიცდიდი მალევე შემოვიდა ოთახში ერთ ერთი მცველი
-ძალია გთხოვთ წყალი მომიტანეთ ჩაკეტილ სივრცეში უჰაერობა მაწუხებს ცუდად ვარ გთხოვთ-ხელებს ყელზე ვიჭერდი ვცდილობდი რაც შეიძლება დამაჯერებლად გამომსვლოდა მცველი სწრაფად გავარდა თან დაიყვირა ცუდად არის მოდით დამეხმარეთო კარები ჰოო კარები ღია დატოვა ან ახლა ემილი ან არასდროს ნელ ნელა ვდგები ხელებზე ბორკილები ისევ მადევს მაგრამ არაუსჰავს ფრთხილად ვიხედები წინ გრძელი დერეფანია არავინააა მაგრამ ფეხის ხმა მესმის გამორბიან სწრაფად მივივარ წინ ერთ ერთ თაროს ვერაფერი ოთახში შევიდნენ თუ არა მაშინვე გამოვიქეცი გინების ხმა გავიგონე გასასვლეს ვეძებ მაგრამ აქ არაფერია ჯანდაბა სად ვარ უცებ მოვკარი კიბეს თვალი მწრაფად ჩავდივარ თან უკან ვიხედები ფეხის ხმა ისევ მესმის ჯანდაბა ახლა რა ვქნა ერთ ერთ ოთახში შევდივარ კარებიდან გიორგის ყვირილი მესმის კარების ხმაც გავიგე თითქოს ყველაფერი ჩაწყნარდა ფრთხილად ვყოფ თავს ოთახიდან გასასვლელს ვეძებ ძლივს ვმოძრაობ მეშინია ვინმემ არ დამინახოს მაგრამ სახლში არავინაა სიბნელეში საგნების გარჩევა მიჭირს რაღაცის ხმა მესმის უკუსვლით მივდივარ უცებ მეკარგება შეგრძნება საგღაც ვვარდები გაუაზრებლად ვიწყებ ყვირილს ჰაერში ვარ მაგრამ მელევე ბგრძნობ ძლიერ ტკივილს ჯერ თავის შემდეგ წელის რამოდენიმე წამში შეგრძნებები მიქრება თვალების გახელა მიჭირს ბლანტ სითხეს ვგრძნობ და მალევე ვითიშები


ალექსადრე
თორმეტ საათს მოუთმენლად ველოდი ნატა მთხოვდა მარტო არ წავსულიყავი მაგრამ არა ემილის საფრთხეს ვერ შევუქმნი...თორმეტი საათი მალევე გახდა სწრაფად ჩავჯექი მანქააში და გიორგის მითითებულ ადგილას წავედი გზა ძალიან გრძელი გამოდგა აქაურობა რაღაც მისტიკურს გავდა ნისლში გახვეული ტყე რომელსაც დასასრული არ უჩანს მალევე მივედი რაღავ მიტოვებულ შენობასთან სწრაფად გადავედი მანქანიდან ვერ ვხვდები შიგნით როგორ მოხვდე გიორგის ვურეკავ არ იღებს არააა ჯანდაბა მოვკლავ მაგის დედა შე..... ტელეფონზე გუგას ზარია
-ალექსანდრე ცოტაც და ჩვენს მოვალთ გიორგის ემილი გაქცევია სადღაც მანდ უნდა იყოს
-მოიცა რა? ანუ აქ არის?
-მალე მოვალთ უჩვებოდ არ შეხვიდე
არ დავლოდებივარ გუგას შენობას გარშემო სემოვუარე ძლივს ვიპოვნე ხის პატარა კარი სწრაფად შევაგრიე
-ემილიიი ემილიიიი აქ ხარ?-პასუხი არსაიდან ისმოდა სწრაფად ავედი მეორე სართულზე უზარმაზარ დერეფანში რამოდენიმე ოთახი იყო მაგრამ ემილი არც ერთში დამხვდა
-ალექსანდრე აქ ხარ?-მოულოდნელად გგას ხმა მომესმა
-მეორე სართულზე ვარ
გუგა სწრაფად მიდგება გვერდით
-ხომ გთხოვეთ ალექსანდრე
-გეყოფა ემილი მოვძებნოთ
-საბა თორნიკე და ოთო ტყეში ეძებენ აქ გზა არ არის ან აქ დაიმალა ან ტყეში გაიქცა
-ტყეში? ამ დროს?
-არ ვიცი გავიგე რომ გიორგი ტყეში დადევებია
ორივე ერთხმად ვეძახდით ემილის მაგრამ უშედეგოდ ყველა კუნჭული დავიარეთ მაგრამ არსად იყო სუნთქვა გამიხშირდა უუნდა ვიპოვო უნდა ვიპოვო გაუჩერებლად ვიმეორებდი ყველა იმედი გადამეწურა იატაკზე ფეხი დავარტყი გამწარებულმა
-გაიგონე?-გუგამ ყური დაუგდო ხმას ფეხი ძირს დაარტყა და ხმას მიყვა
-ქვევით რაღაც არის
იატაკს ვაკვირდებოდით და ვცდილობდით რაიმე გვეპოვნა მალევე მივაგენით კედლის ბოლოს ღრმულივით ამოთხლირ მიწას
-არაფერი ჩანს
-მიდი ტელეფონი დააათე
გუგამ სწრაფად ამოიღო ტელეფოი ქვევით დაანათა თავიდან არაფერი ჩადა ძლივს შევძელი რაღაცის გარჩევა
-სისხლია-თითქოს ხმა წამერთვა
-სწრაფად რამე იპოვნე უნდა ჩავიდეთ-გუგას ყვირილმა გონს მომიყვანდა
სადღაც კიბე ვიპოვნეთ სწრაფად ჩავედი ქვევით საკმაოდ დიდ მანძილზე გაუთხრიათ გუგაც ჩამოვიდა ტელეფონის შუქზე კარგად დავინახე ემილის ფერმკრთალი სახე სისხლის გუბეში იქვა ხელებზე ბორკილები ედო გულმა ფუნქციონირება შეწყვიტა მისი დაკარგვის შიშმა გაიღვიძა ჩემში არაფერი მესმოდა მხოლოდ მას ვხედავდი სიცოცხლის ნიშან წყალი არ ეტყობოდა ვხედავდი გუგას რომელის სახეზე ხელს უსმევდა ტელეფოი ამოიღო არ ვიცი რა თქვა მუხლებზე დავეშვი ფრთხილად წავიღე ხელი მისი სახისკენ მეშინოდა შეხების მეშინოდა რომ სიცივეს ვიგრძნობდი არ ვიცი როგორ საიდან მაგრამ ბიჭები მალევე მოვიდნენ ემილი ზევით აყავდათ მე ისევ იმ ადგილს ვუყურებდი სადაც ცოტა ხნის წინ ემილის უსიცოცხლო სხეული იყო....საბა მოვიდა წამომაყენა ზევით ასვლაში დამეხმარა მანქამადე მისვლა გამიჭირდა

ერთი კვირაა საავადმყოფოდან არ გავსულვარ უიმედოდ ველოდები ექიმის სიტყვებს მაგრამ არაფერი სიახლე არ არის...ძლიერმა ვარდნამ ხერხემლის დაზიანება გამოიწვია თავიც ძლიერად დაარტყა სამი უმძიმესი ოპერაცია გაუკეთეს არც ერთმა გამოიღო შედეგი ჩემი ემილი კომაშია ერთი კვირაა ვხედავ მის უსიცოცხლო სახეს მახსენდება მისი ღიმილი ჩვენი პირველი კოცნა აცრემლებული თვალები მისი ხმის გაგონება მენატრება ერთი კვირა გავიდა ჩემთვის ერთი წელი ბავშვებიც ძირითად დროს აქ ატარებენ ემილის დედას რომ ვუყურებ სიკვდილი მინდება მინდა მე ვიყო ემილის ადგილას ადამიანს დაკარგის შემდეგ აფასებენ არ მინდა დავკარგო მივხვდი რომ ძალიან მიყვარს მის გარეშე მოვკვდები სიცოცხლეს აზრი ეკარგება ექიმები არაფერს ამბობენ ვიცი მდგომარეობა ძალიან მძიმეა ვიცი მაგრამ მჯერა რომ არ დამტოვებს ასე არ მომექცევა მე თუ არა დედას ვერ გაიმეტებს ნატას გუგას....
-ალექს რამე შეჭამე გთხოვ-ნატას ხმა წვდება ყურთა სმენას
-არ მინდა
-გთხოვ ემილი რომ გაიღვიძებს გაგიბრაზდება ხომ იცი რა ალქაჯია ჩემი გოგო ასეთი არ მოეწოები-ცრემლიანი ღიმილით მეუბნება ნატა მეც მეღიმება ნატას ბურგერს ვართმევ ვკბეჩ მაგრამ გემო არ აქვს არაფერი მინდა ემილის ხმის გაგოების გარდა ლოდინმა დამღალა საავადმყოფოდან დროებით გამოვედი მივდივარ ქუჩაში არ ვიცი სად მაგრამ მივდივარ გაზაფხულის პირველი თვეებია ბუნება იღვიძებს ყვავილები გაშლას იწყებს ვიცი რომ ემილის გაზაფხული უყვარს მას ყველაფერი მხიარული და ლამაზი უყვარს..ქუჩაში დავაბოტებ ვცდილობ ემილის დანახვას მგონია რომ სადღაც აქ არის და მელოდება
ისევ ვბრუნდები საავადმყოფოში ყველა აქ არის ვხედავ ემილის დედას თვალის უპეები ჩაშავებია ამომხედა ჩემსკენ წამოვიდა და მთელი ძალით მომეხვია მეც მოვხვიე ხელები ვცდილობდი ემილის სითბო ნაწილობრივ მაიც მეგრძნო მაგრამ არა ის სულ სხვაა ვერავინ შეცვლის..გიორგი სათანადოდ დაისაჯა მამამისი ბოდისებით მოვიდა საავადმყოფოში საერთოდ საქართველოდან წავიდნენ დავემუქრე ვუჩივლებთქო სხვა გზა არც ქონდათ..
-----------------
ათი დღე გავიდა ტანჯული ათი დღე ემილი ისევ უგონო მდგომარეობაში იწვა სახეზე მიტკლის ფერი ედო მისი ხელები კი ყინულივით გაციებულიყო...არანაკლედ ცუდად იყო ალექსადრეც უსულო არსებად გადაიქცა წვერი მოეზარდა მოხუცი კაცის შეხედულებას ტოვებდა რას არ ცდილობდნენ მეგობრები მაგრამ არაფერი შველიდა საჭმელსაც ძალით აჭმევდნენ არანაკლედ ცუდად იყო გუგა და ნატა თვითო ნინიც კი მოვიდა ემილის ამბის გასაგებად
-ექიმო ძალიან მინდა მისი ახლოდან ნახვა-შეევედრა ექიმს ალექსანდრე
-იცით არ შეიძლება ამ მდგომარეობაში მისი ნახვა
-ექიმო ძალიან გთხოვთ
ექიმებიც ადამიანები არიან მათაც გააჩნიათ გრძნობები ბატონო ავთო ხვდებოდა ბიჭის ტკივილს ამიტომ ცოტა ხნით შესვლის უფლება მისცა....
ფრთხილად მიუახლოვდა უგონოდ მწოლიარე სხეულს თვალებზე მომდგარი ცრემლი ემილის კარგად დანახვაში ხელს უშლიდა სწრაფად შეიმშრალა ცრემლები გაყინულ ხელზე ხელი შეახო
-ჩემო პატარა ალქაჯო...ემილი....როგორ მენატრები აღარ შემიძლია გთხოვ გაახილე შენი ლამაზი თვალები ძალიან გთხოვ ნუ მატკენ ცუდად ვარ მჭირდები ნეტა შემეძლოს დროის უკან დაბრუნება სულ ჩემთან მეყოლებოდი არსად გაგიშვებდი ჩემი ბრალია ყველაფერი ვერ დაგიცავი ვერ გაგიფრთხილდი ძალიან მიყვარხარ
დამიბრუნდი ჩემთან დარჩი ....
ბოლო სიტყვები ყურში ჩასჩურჩულა მალევე შემოვიდა ექიმი შუბლე აკანკალებული ტუჩები შეახო და ოთახი დატოვა რამოდენიმე საათში ისევ მოვიდნენ ბავშვები ყველა ერთად უხმოდ ისხდნენ და ელოდნენ....უეცრად გამოვარდა ექიმების გუნდი სწრაფად შევარდნენ ემილის პალატაში
-რა ხდება? ვინმემ მითხარით რა ხდება-ალექსანდრე ექიმებს პასუხს თხოვდა
-არა არაა ემილი არაა-ნატამ ყვირილი დაიწყო სახე წაშლილი დაეცა მუხლებზე გუგა გულზე ხელი მიიჭირა თითქოს ამით ტკივილს ჩაიხშობდა

შედარებით პატარა თავია ვიცი მაგრამ მეტი ვერ მოვახერხე