-ნუკრი!
ნუკრიმ კიბეები ამოიფრინა და ქოშინით ამოილუღლუღა
-რა რამოხდა? ჰა?
-ნახე ოთახი ღიაა შიგნითთ რახდება?
ნუკრიმ შეიხედა და გაკვირვებით შემომხედა...
- მაკა არაფერი ხდება... ისეთია როგორიც იყო... შემოდი
კანკალით შევედი...
-ვინ გააღო ოთახი
-ვის უნდა გაეღო? მე არაფერში მჭირდებოდა შენ დაგავიწყდებოდა ჩაკეტვა.
-წყალივით მახსოვს რომ ჩავკეტე, მიდი აბა ერთი შემოწმე გასაღები იქ არის? მე არ დამხვდა აშკარად ვიღაცამ მომპარა!
გაოგნებული სახით მივიდა შემინულ კარადამდე ნუკრი და გაიცინა
-აქ არის რა გჭირს?
-ნუკრი გეხვეწები რა რამე მომიტანე მიდი წადი ყავადა მომიტანე გთხოვ... შენთვისაც იყიდე...
ნუკრის ფულს ვაჩეჩებ და ოთახის კარს ვხურავ... მერე ვზივარ და საქარალდეს ვათვალიერებ..... ნახევარ საათში ნუკრიც მოდის და ყავას მიდგამს მაგიდაზე თვითონაც წინ მიჯდება და გაკვირვებით მიყურებს....
-მაკა ყველაფერი რიგზე გაქვს?
-ეჰ ნუკრი მგონი ჭკუიდან ვიშლები.
-რასამბობ მე ასეთი გადავიტანე და არ შევშლილვარ ჭკუიდან შენ რაღა გჭირს?
-რავიცი ნუკრი ვიცი? დარწმუნებული ხარ რომ ღამე უცნაური არაფერი შეგიმჩნევია?
-მთელი ღამე თვალი არ მომიხუჭავს...
-იქნებ კამერის ჩანაწერები შეგვემოწმებინა?
-არ მენდობი?
-არა როგორ გეკადრება უბრალოდ ახლა ისე ვარ შეიძლება გავაფრინო...
-დაწყნარდი მაკა უბრალოდ იღლები და ამის ბრალია... წავალ ახლა მე და არ მოიწყინო.
-მადლობა ნუკრი...
-გეკადრება თუ დაგჭირდე ახლოს ვარ
იღიმის და ოთახიდან გადის... პირველი კლიენტიც მოვიდა და ზუსტად 2 საათი ვისაუბრეთ... მერე 1 საათი ისე უაზროდ ვიჯექი და ბოლოს და ბოლოს კარები ვიღაცამ შემოაღო
- ისევ შენ?
-რას შვები მაკუნააა?
-არმაქ შენი ნერვები ლევან.
-რახდება? ცუდად გამოიყურები.
-შემთხვევით შენ ხომ არ აწყომ იმ რაღაცეებს ?
-რეებს? გააფრინე
-მოკლედ გრძელი ამბავია... დაჯექი...
და მთელი 1 საათი ვუყვებოდი გუშინდელ ღამეზე და მომხდარ უცნაურობებზე... მიყურა მიყურა და გაეცინა
- ან მართლა გააფრინე ან და აქ რაღაც რიგზე ვერ არის.
-მეტი დამამშვიდებელი ვერაფერი მოფიქრე?
- კარგი მოდი გავარკვიოთ... გინდა დაგეხმარო?
- მისმინე ახლა კლიენტები მყავს და მოდი საღამოს გამოდი ჩემთან კარგ? ის ავგუსტუსიც იქ იქნება ალბათ.
-ვინაა ავგუსტუსი მაკა?
- ვინაა და შტერი გამომძიებელი.
- კარგი ჰო მოვალ....
-მისამართი?
-გგონია არ ვიცი?
- მიდი წადი ნერვოზი მაქვს იედაც და შენ უარესს ნუ დამმართებ.
-კარგი კარგი... თავს გაუფრთხილდი.
საზიზღარი დრო უფრო გაიწელა და თავიც ამტკივდა,,, სახლში მისვლისთანავე 2 აბი ციტრამონი დავლიე და წამოვწექი... ტელევიზორის ჩართვა მინდოდა პულტს ვეძებდი და ვერანაირად ვერ ვნახე.... რომელ ოთხში არ ვეძებე მაგრამ ვერადა ვერ ვნახე. ბოლოს დადგა სამზარეულოს ჯერიც და ჩემდა გასაკვირად პულტი სამზარეულოს მაგიდაზე დამხვდა რაღაც ფურცელს ედო ზედ... ფურცელი ავიღე და ნაჯღაბნს დავაკვირდი... ბატისფეხურად იყო დაწერილი.
- „ძვირფასო მაკა, ყველას მხსნელო. ბევრისთვის მიგიღწევია იმ ამბის მერე... მე სულ თვალს გადევნებ... იცოდე ინანებ ყველაფერს... იმას არ შეგარჩენ რომ... „
ეს რაარის წინადადება ვერ დაასრულე? უცებ რაღაცის მსხვრევის ხმა გაისმა და მისაღებში შევვარდი, ძირს კი ჩემი წყლის ჭიქა იყო გაშლილი და დამსხვრეული... რა ჯანდაბაა! რაუნდა?! ვინ არის?! კარებზე კაკუნი გაისმა და წამიერად შევხტი....
ჭიქის ნატეხი ავიღე და კარებისკენ წავედი გავაღე თუარა ხელი გავუქანე და ვიღაცას მოვახვედრე თვალდახუჭულმა... მერე თვალები რომ გავახილე ვიკივლე და ნატეხი გავაგდე....
-რას აკეთებ გააფრინე?!
მიყურებს გაბრაზებული ავგუსტუსი რომელსაც მხარიდან სისხლი მოსდის.
-სხვა მეგონე... წერილი ვიპოვე.
-მერე მე რა შუაშივარ?
-რას ტლიკინებ ერთი?! თუ გინდა ქუჩაში გაგადო ახლა?
-არც შემოვსულვარ რას მეუხეშები...
-მერე შემოდი!
გულგახეთქილი და დარცხვენილი შევდივარ მისაღებში, ისიც უკან მომყვება და დივანზე თავსდება.
ჩემი კედლის აფთიაქიდან ბინტს და სპირრტს ვიღეეებ და წინ ვუჯდები...
-ახლა გეტკინება და ბევრს ვიხალისებ
-რატოოომ ხარ ასეთი უხეში?
-ალბათ დაიმსახურე, გაიხადე ეგ შენი გოიმური მაისური ვის აცვია ახლა ეგ 2015 წელს?
-მე მაცვია...
- ხოდა გაიხადე ვა!
-მერიდება!
- ოჰ რა დებილი ხარ გაიხადე თუ არა და გადავიფიქრებ
-კარგი ჰო.
მაისურს იხდის და ღმეეერთო რა სიმპათიურია! მაკა ნუ ხარ დებილი! ჩემი ორი მე ერთმანეთს ებრძვიან... მე კი სულელივით ყურებამდე გაღიმებული ვუმუშავებ ჭრილობას... მერე ვდგები და ასევე შტერული ღიმილით ვეკითხები
-ჩაის დაევ?
-კი და რამეს დავაყოლებდი.
-ბრუტერბროდებს დავამზადებ.
თბილად ვუღიმი და გავდივარ..... ჩაიდანს ვადგამ ქურაზე და მაცივრიდან ძეხვს და ყველს ვიღებ რომ ბრუტერბროდები დავამზადო. თან იმაზე ვფიქრობ თუ რა სიმპათიურია აბგუსტუსი. მერე გარყვნილი აზრები მაწვება და სულელურად მეღიმება. ის ისაა ჩაი უნდა ჩამოვასხა ფინჯნებში რომ უკნიდან ვიღაცამ ხელები მომხვია და მომეკრა.
- რა კარგი ხარ... უხეში და კარგი.
შევბრუნდი და ახლა მის ტუჩებთან ისე ახლოს მოვხვდი რომ ინსტიქტურად მომივიდა და ვაკოცე... მერე ეს კოცნა გადაიზარდა გახდაში და იატაკზე გორაობაში. ერთი სიტყვით მოვისიყვარულეთ მაგიდაზე კედელზე იატაკზე და მერე ისევ თავიდან... ძალა გამოცლილები ვეგდეთ ძირს უხმოდ და ვიღიმოდით... მე მის მკერდზე მედო თავი ის კი მეფერებოდა... ერთი წამითაც არ მიფიქრია თუ რატომ გავაკეთე ეს და ვინანებდი თუ არა ამას
- ამ ყველაფერს შენ გახეხავ!
- ისევ უხეშობ? შენი გული ხო ვერ მოვიგე რა...
სიცილით თქვა და შუბლზე მაკოცა...
- მაშინ ერთად გავხეხოთ
გავუღიმე და უფრო მაგრად მივეკარი.
-რა წერილზე საუბრობდი?
-ტელევიზორის პულტს ვეძებდი და რატომღაც სამზარეულოს მაგიდაზე აღმოვაჩინე რაღაც ფურცელს ედო ზე იქ დევს მისაღებში.
-წამო თან დივანზე გადავინაცვლოთ და დავიძინოთ
სულ შიშვლებმა უსირცხვილოდ გავიარეთ სამზარეულო და პატარა საძინებელი,
-დამელოდე.
საძინებელში შევედი და პლედი ავიღე, მერე დივანი გავშალე ზედ ვიგორავეთ.
სახლში ერთი ძველი ეგრეთწოდებული ცენტრი მქონდა აი ისეთი კასეტას რომ უკრავდა, ძველი ყუთიდან რომელის კომოდის გვერდით იდგა ერთი კასეტა ამოვაძვრინე და ცენტრი ჩავრთე. საშუალო ხმაზე გაიჟღერა მუსიკამ „Mr. Zivago -Tell By Your Eyes „ და ტანის რხევით წავედი ისევ მისკენ.მაგიდიდან ფურცელი ავიღე და გავუწოდე მე კი მის თბილ სხეულს მივეკარი.
- საინტერესოა, როგორ არ მიყვარს ეს დაუსრულებელი წინადადებები. თავი რომელიღაცა დეტექტივის პერსონაჟი მგონია ან კრიმინალის.
-ჰო რას ვიზამთ ეს ბოლომდე უნდა გავარკვიოთ.
-ისე უკვე დილის 4 საათია მიდი ადე რამე გააკეთე მშია რა.
-ოჰო რა პირდაპირობაა ავგუსტუს?! უფრო პირდაპირ გეთქვა შედი ქალო კუხნაშიო.
გავუცინე და პლედიდან გამოვძვერი.