მის სხეულზე ვარ აკრული და მთელ ტანში ჟრუანტელი მივლის,არ ვიცი რატომ მაგრამ მის შეხებაზე ვდნები ძველი ძლიერი ნია სადღაც ქრება და რატის მკლავებში ვირინდები,მის თაფლისფერ თვალებში ვიკარგები,იმ სიცივეში რომელიც მისგან მოდის მნუსხავს,მისი ტყვე ვხდები.არ ვიცი ეს ბიჭი რას მიკეთებს ჯერ სულ რამდენიმე დღეა ვიცნობ და საშინლად მიზიდავს.საკუთარ თავზეც კი ვკარგავ კონტროლს.
რატი იხრება სადაცა უნდა მაკოცოს რომ კარები იღება და ნიკო ბრუნდება:
-უკაცრავად ხელი ხომ არ შეგიშალეთ-სიცილით იძახის ნიკო.
-ნიკო მოგკლავ-იძახის რატი და ხელს მიშვებს.მე საშინლად დაბნეული ვარ,და სირცხვილისგან აღარ ვიცი რა ვქნა,ბოლოს ამასღა ვიძახი
-მე მანქანაში დაგელოდებით ბიჭებო,აქ ძალიან შეხუთულობა და ჰაერი არ მყოფნის.-და მივდივარ..
.....ნიკო და რატი...
-ძმა ეს რა იყო,როდის მოასწარი ამ გოგოსთან დაახლოება?
-არაფერიც არ იყო,არც ერთად ვართ,ამ ეტაპზე ნაზი გრძნობების დრო ნაღდად არ მაქ და არც მცალია უბრალოდ მახალისებს ამ გოგოს დაუმორჩილებლობა,მაგრამ როგორც კი ვუახლოვდები დნება ჩემ მკლავებში .
-რატი არა ნია ცუდი გოგო და ნუ ატკენ გულს,ძმუტად გირჩევ,გასართობი არა.
-ნუ ატრაკებთ რა ყველა ერთნაირია.თუმცა უნდა ვაღიარო არის მასში რაღაც რაც საშინლად მიზიდავს,მინდა ჩემი გახდეს.
-რატი უკვე გითხარი ნუ ატკენ გულს,მიეცი მაგ შენ გაყინულ გულს გალღვეს იქნებ მაგ გოგომ მოახერხოს ის რაც ვერავინ შეძლოს და ტკივილი შეგიმსუბუქოს.რასაც 5წელია გულით დაატარებ.მიეცი შენ თავს ბედნიერების უფლება.იფიქრე ძმა ჩემ სიტყვებზე.
-არა ნიკო არ შემიძლია,მე მხოლოდ იმიტომ ვცოცხლობ ყველა დავასჯო ვინც ჩემი და გაამწარა.არ ვუარყოფ ეს გოგო საშინლად მიზიდავს.რომ ვხედავ მისი დაპატრონების სურვილი მაქ მეტი სხვა არაფერი.მოვრჩეთ ამ თემაზე საუბარს და წავიდეთ.დალშე ჩემი საქმის მე ვიცი.ბიჭები სად არიან?
-უკვე გარეთ იქნებიან,წავიდეთ ჩვენც.
...ნია...
დარბაზიდან საშინლად გაბრაზებული და დარცხვენილი გამოვდივარ.ღმერთო ჩემო რას იფიქრებდნენ,რამდენიმე დღის გაცნობილს მკლავებში ვუვარდები და ვაძლევ საშუალებას როგორც უნდა ისე მომექცეს,აუ როგორ ვერ გიტან რატი,ვფიცავ აღარ მოგცემ საშუალებას ასე ადვილად დამიმორჩილო,ახლოსაც აღარ მოგიკარებ.მანქანაში ვჯდები ბიჭები უკვე იქ არიან.
-ნია სად არიან რატი და ნიკო?-მეკითხება აკო.
-ლაპარაკობდნენ. მალე მოვლენ
-ნია ცუდად ხომ არ ხართ?-ფერი არ გადევს სახეზე საერთოდ -მეკითხება გაგა-წყალი ხომ არ მოგიტანო?
-მადლობთ გაგა,კარგად ვარ უბრალოდ საშინელი კვამლის სუნი იდგა იქ და ვერ ვიტან სიგარეტის სუნს ასე ვთიზიანდები ყოველთბის-რაც თავში მომდის პირველად იმას ვეუბნევი.
ბიჭებიც მოვიდნენ.მე უკან ვიჯექი რატის არც კი შემოუხედავს ჩემთვის გაგას გვერრდით დაჯდა.ნიკომ რატის მანქანით წამოვალ მეო და გასაღები გამოართვა.აკო წინ დაჯდა საჭესთან გაგა კი გვერდით მომიჯდა.
რატი ისე იქცეოდა თითქოს იქ არც კი ვიყავი,ნერვები მომეშალა 5 წუთის წინ კი ვითომ ჩემი სურვილით კვდებოდა....ჰმ...ყველა კაცი ერთნაირია.
-ნია სახლში გაგიყვანოთ?-გაგას ხმამ დამაბრუნა რეალობაში.
-არა გაგა მადლობთ აქვე ჩემი დაქალი ცხოვრობს და მასთან დამტოვეთ თუ არ შეწუხდებით კაით.ისე მართალი იყავით არ უნდა წამოვსულიყავი.საშინელი სიტვაცია იყო.მხოლიდ ძალადობის ბუდეა ეგ ადგილი-ვიძახი ამას და სალონის სარკეში ვხედავ ჩემ სიტყვებზე რატის თვალები როგორ ენთება და საშინელი ცივი თვალებით მიყურებს.გული მეტკინა მის გამოხედვაზე მაგრამ არ ვიმჩნევ.
-ხო მეც არ მიყვარს ეგეთი ადგილები-იძახის აკო და გაგა ერთდროულად-ცუდი მოგონებები გვაკავშირებს.
-მე კი პირიქით საშინლად მიზიდავს,იმიტომ რომ,საკუთარი ძალით იმას იღებ რაც შენია და თუ ვინმე ლება ბოლოს მოუღებ-იძახის რატი ამას და თან მე მიყურებს სარკეში.
-ვისთვის როგორ ბატონო რატი მეც ვუყურებ სარკეში..აკო აქ გამიჩერეთ ამ კორპუსში ცხოვრობს მადლობა დიდი ბიჭებო და აბა დროებით.გადასვლას ვაპირებ უცბად გაგა მაჩერებს.
-ნია დამავიწყდა ნეთქვა ბათუმში სასტუმროს მშენებლობა დასრულდა უკვე დიზაინერები იწყებენ მუშაობას და თქვენი ჩასვლა საჭირო რომ დიზაინზე შეუყანხმდეთ და სხვა დეტალებზე,სამწუხაროდ მე უნდა წამოვსულიყავი და ვერ მოვდივარ,იგივე ფუნქციები კომპანიის მხოლოდ რატის აქვს და მოგიწევთ თქვენ წასვლა იმედია უარს არ იტყვით?
-არა უარს არ ვიძახი გაგა წასვლაზე ეს ჩემი საქმეა,თუმცა ამ ბატონთან ერთად წასვლას თქვენთან ერთად წასვლა მერჩივნა მაგრამ რას ვიზამთ.როდის მივდივართ?-ვეკითხები გაგას და თან ჩემ სიტყვებზე გაბრაზებულ რატის რომ ვამჩნევ საშინლად მსიამოვნებს და ვიღიმი.
-ხვალ დილითვე ნია,რომ ვადებში უნდა ჩავეტიოთ.
-კაით გაგა ჩენიდან არანაირი პრობლემა არა.
-ხვალ სად მოგაკითხოთ ქალბატონო ნია?-მეკითხება რატი
-არა საჭირო მოსვლა,ბათუმის გზა თავადაც ვიცი-ვეუბნევი და მანქანიდან გადავდივარ.იდიოტი ვიძახი ჩემთვის.
...რატი...
ბიჭებმა სახლში დამტოვეს.გაბრაზებული ვარ ნიაზე,მასზე ფიქრებს ვერ ვიგდებ თავიდან.საშინლად მიზიდავს ეს გოგო და მინდა ჩემი გახდეს.ბართან მივდივარ,ვისკის ბოთლს ვიღებ ჭიქაში ვასხავ და აივანზე გავდივარ და ვჯდები სავარძელში.ჩაბნელებულ თბილის ვუყურებ.მახსენდება უცბად როგორ უყვარდა ხოლმე ჩემ დას ღამე გარეთ ყოფნა ასე აივანზე და ცაზე ვარსკვლავების ყურება..."რატტტტ შეხედე რა ლამაზია ცა,ვარსკვლავებითააა მოჭედილი როგორ მინდა მეც მათ შორის ვიყო"-მესმის უცბად ელენეს ხმა? ჩემი ანგელოზის ხმა,და გული საშინლად მტკივა ჩემი დიდი ტკივილი ხარ ჩემო ლამაზო დაიკო,სანამ ყველას არ დავსჯი ვერ მოვისვენებ.ვესაუბრები საკუთარ თავს.ოთახში შევდივარ და ელენეს სურათს ვუყურებ.
-იცი შენაირი ჯიუტი გოგო გავიცანი,ამ ღამის სიბნელესავით იდუმალებით მოცული თვალები აქ,ძალიან მიზიდავს,მინდა გულში შემოვუშვა მაგრამ ვერ ვახერხებ ჩემში მხოლოდ ტკივილია,თან გაგას დღეს უთხრა შენთან ერთად წამოსვლა უფრო გამიხარდებოდაო.არ ვიცი რა ხდება ასე მგონია ის მოსწონს,მაგრამ არ მივცენ იმის საშუალრბას შენ დაგივიწყოს შენ არ მომკვდარხარ ცოცხალი ხარ და მისი გულიც შენ გეკუთვნის ჩემო ლამაზო.ერთად არ იქნებიან ამის პირობას მე გეძალევ.
ხვალ ბათუმში მივდივართ ნია და ჩემ გან თავს ვერ დაიძვრენ ჩემო შავთვალებავ.შენ გაგიმარჯოს შავო ანგელოზო-ვისკის ვცლი და დასაძინებლად მივდივარ.
....ნია....
დილით ადრიანად მეღვიძება.ლოგინიდან ვდგები,კარგ ხასიათზე ვარ.მობილურს ვიღებ და ვხედავ უცხო ნომრიდან სმს არის მოსული ვხსნი და ვკითხულო:
-"ჩემო შავთვალებავ ,10საათისთვის თქვენ სახლთან ვიქნები,არც იფიქრო მარტო წასვლა,არ დაგავიწყდეს მე ნაშილობრივ შები უფროსი ვარ"რატი...
...ფუ ამისიც რა გაბრაზებული მობილურს საწოლზე ვაგდებ,დილაუთენია ესღა მაკლდა რა.საწოლიდან ვდგები წყალს ვივლებ.NIKES ფირმის ლურჯ საზაფხულო სპორტულებს ვიღებ,სულ არ ვაპირებ ოფიციალურად ჩავიცვა რა.ამავე მარკის ბოტასებს ვიცმევ.ჩემ რძელ შავ თმას ორად ვყოფ და ვიწნავ.თვალებზე შავ ფანქარს ვისმევ,ტუჩებზე მოწითალო ფერის პომადას ვისმევ კეპს ვიხურავ ზურგ ჩანთას ვიღებ და გავდივარ სახლიდან.იმედი მაქ ის იდიოტი არ დამხვდება დაბლა,მაგრამ ბედი არ გინდა დაბლა ჩასულს რატის ვხედავ მანქანაზე მიყუდებულს,ვაუ რა სიმპატიურია ამ დამპალს როგორ ყველაფერი უხდება,მუქი მაიკა აცვია,დაბლა მუქი ჯინსი და ადიდასის შავი ბოტასები.იცოცხლე გემოვნება კაი აქვს......
...რატი...
კორპუსიდან გამოსულ ნიას ვხედავ ვიცოდი ჩემ სმს ნახავდა და არ დამემორჩილებოდა ამიტომ ერთი საათით ადრე მივედი მის კორპუსთან,როგორც ვვარაუდობდი ისე მოხდა.უცბად ვერ ვიცანი კორპუსიდან გამოსული ისეთი სხვანაირი იყო.საოცრად ბავშური
თინეიჯერ გოგოს გავდა,თითონ შემამჩნია და დაიწვა ამით.ჩემი პატარა შავთვალება რა საყვარელია ასე თავისუფლად ჩაცმული რამდენი სახეა ამ გოგოში გამაგიჟებს.
მიახლოვდება,
თვალები უელავს სიბრაზისგან
-ხომ გითხარით ჩემით წამოვალ თქო,რას დამესვეტეთ აქ-მეკითხება
-მეც მემგონი გარკვევით მოგწერე რომ ერთად მივდივართ თქო საქმეს ასე ჭირდება,ნუ ჭირვეულობ პატარა ბავშვივით და დაბრძანდით ქალბატონო ნია მანქანაში.
-ჰმ-მეუბნევა უკანა კარებს აღებს ჩანთას აგდებს და წინ ჯდება.ეგღა მაკლია უკან დავჯდე რა -იძახის ბუზღუნით.
მის ბავშურობაზე მეცინება და მანქანაში ვჯდები.წყნარ მუსიკას ვრთავ და გზას ვადგებით.მთელი გზა ხმას არ იღებს და ტელეფონზე მესიჯობს ნეტა ვის წერს?
უცბად ჩემი მობილური რეკავს,საჭესთან რახან ვარ ხმამაღალზე ვპასუხობ:
-გისმენთ
-ზდაროვა ძმა,დავბრუნდი როგორ ხარ?
-კარგად გუკა შენ როგორ ხარ?
-რავი ბრატ ნიჩევო,როდის შევხვდეთ ?
-ძმა საქმეებთან დაკავშირებით ეხლა ქალაქიდან გავდივარ.რამდენიმე დღეში ვბრუნდები და დაგირეკავ.
-კაი ბრატ...ბრატ ნიუორკში დავრეკე დღეს მისი მდგომარეობა ისევ ისეა ნახვა მინდა მისი.
ამის თქმაზე მანქანას უცბად ვატორმუზებ და ვაჩერებ რატი ფრთხილად მესმის ნიას ხმა,მისკენ ვიხედები და საშინლად შეშინებული მიყურებს.
-ბრატ კარგად ხარ?-მესმის გუკას ხმა
-კი გუკა კარგად ვარ უნდა გავთიშო ეხლა დაგირეკავ.
მანქანიდან გადავდივარ ნიაც მომყვება.
-იდიოტო რამის დავიხოცეთ ნორმალური ხარ-ყვირის ნია
-ნია გაჩუმდი ნუ ყვირი-ვეუბნევი
-ვინ ჯანდაბა იმ ნიუორკში რომ რამის ავარია მოახდინე ნორმალური ხარ შენ.
მის სიტყვებზე ნეკეტება
-მეორედ ჯანდაბათი აღარ ახსენო თორე ჩემი ხელით მოგკლავ.ის ადამიანი ჩემი დიდი ტკივილია გასაგებია...
ვერ ვზომავ ხელს ვუჭერ, თვალები უცრემლიანდება და საწყლად მეუბნევა.
-რატი მეტკინა-
უცბად გონს მოვდივარ თავი ხელში ამყავს,ნიას გულში ვიხუტებ.
-მაპატიე პატარავ არ მინდოდა შენთვის მეტკინა.უბრალოდ ჩემთვის იმ ტკივნეულ თემას შეეხე რომელიც დიდ ტკივილს მაყენებ,მაპატიე თუ გატკინე რამე.
ხელი საშინლად მეტკინა-მეუბნევა გაბუტული ბავშვივით და ტუჩებს საოცრად ბუსხავს.თან აცრემლებული თვალებით მიყურებ.
-ნია რას მიკეთებ ,შეიძლება არ მაპატიო მაგრამ ეხლა ეს რომ არ გავაკეთო მოვკვდები..მკლავებს ვხვევ და ტუჩებზე ვკოცნი...ჯერ გაოცებული თვალებს აცეცებს აქეთ იქით მერე კი თითონაც მყვება...მაგიჟებ ნია...ვეუბნევი და მის შავ თვალებში ვიკარგები
-