...ნია და რატი....
-ნია მითხარი რას ნიშნავს ანუ თანახმა ხარ?-მეკითხება რატი.
მე ვეხუტები თავს მის გულზე ვდებ და მის გულისცემას ვუსმენ,თან ვეუბნევი: -არ ვიცი,რატი მეშინია ,მეშინია,რომ გულს მატკენ გულამდე,რომ მოგიშვა,საკმარისად მარტოსული ვარ,მეშინია რატი.
-ჩემო პატარავ,მომენდე გამიღე გულის კარები,არ ვუარყოფ მეც მეშინია მაგრამ შენ გარეშე ვერ ვძლებ მინდა სულ ასე იყო ჩემ მკლავებში გამომწყვდეული,არ მინდა სხვა ოდნავაც კი მოგიახლოვდეს მინდა მხოლოდ ჩემი იყო,მენდე ჩემო შავო ანგელოზო-მეუბნევა ამას და უფრო მიხუტებს.არ ვიცცი რატომ მაგრამ მჯერა მისი. -კაი რატი ვცადოთ,ეს სიგიჟეა მაგრამ მეც მინდა შენთან ყოფნა,ვცადოთ,ერთი თხოვნა მაქ გული არ მატკინო,თორე იმ დღეს მე მოვკვდები რატი ჩემი გული ვერ გაუჺებს უშენობას.-ვეუბნევი და ვკოცნი. -ჩემო ლამაზო,ჩემი გულის მკურნალო მასწავლე სიყვარული,მასწავლე რომ ეს ტკივილი დავივიწყო რაც ჩემ გულშია,დამეხმარე მომიშუშდეს ის იარები რაც ჩემ გულს ხუთი წელია ატყვია,დამავიწყე ეს სიძულვილი რასაც გულით დავატარებ,ჩემო ანგელოზო მხოლოდ ჩემი ხარ გაცნობის წუთიდან მხოლოდ ჩემი.-კალთაში მისვამს და გაშმაგებით მიწყებს კოცნას,მეც ვყვები,ტუჩებიდან ყელში გადადის ემოციას ვეღარ ვაკონტროლებ და ვკვნესი,ამაზე უფრო შმაგდება და ხალათს მიხსნის ამაზე უცბად გონს მოვდივარ და გვერზე ვაგდებ რატის: -არა რატი ესე არ შეიძლება,ერთად ვართ მაგრამ ამისთვის არ ვარ მზად,მე ისა.....ვერ ვიძახი ბოლომდე სიტყვებს საშინლდ ვწითლდები.რატი ჯერ გაკვირვებული მიყურებს მერე თითქოს რაღაცას ხვდება,წელზე ხელს მხვევს და შუბლზე მკოცნის: -ვიცი,რომ ქალიშვილი ხარ ნია,ისეთს არასდროს არაფერს გავაკეთებ რაც შენ არ გენდომება,უბრალოდ ჩამეხუტე და მაგრძნობინე რომ ჩემთან ხარ,დღეს ძაან მძიმე დღე მაქ და მარტო ყოფნა არ მინდა არ მინდა იმ ტკივილში დავიკარგო რასაც გულით ვატარებ,არ მინდა სიბრაზემ დამრიოს ხელი დ რამე სისულელე გავაკეთო,დავრჩები შენთან კაი გპირდები არ გადავალ ზედმეტებში. -კაი რატი,დარჩი არაფერს გეკითხები,თუმცა ძალიან მაიტერესებს რა ხდება შენ თავს,როცა საჭიტოდ ჩათვლი მომიყევი,მე შენთან ვარ-ვეუბნევი და ვეხუტები,თითონაც გულში მიკრავს და მესმის ჩუმად ნათქვამი მისი სიტყვები:მადლობა ჩემო პატარავ.
შუა ღამისას მობილურის ხმაზე მეღვიძება,ვიღაცა რატის ურეკავს,მის მობილურს ვიღებ ვხედავ აკო რეკავს,რატის ვაღვიძებ -რა ხდება ნია?-მეკითხება ბოხი ხმით,პასუხის ნაცვლად მობილურს ვუწვდი. -გისმენ აკო?რა ხდება?-არ ვიცი აკო რას ეუბნევა მაგრამ რატი ერთიანად ფითრდება-ეხლავე გამილოვდივარ,რომელ ნომერში ხართ ......მოვდივარ.....ფუ ამის რამ გამოა.....
თიშავს მობილურს და სასწრაფოდ იცმევს. -რა ხდება რატი?-ვეკითხები მე. -სასწრაფოდ გაგასთან უნდა გავიდე ჩემო პატარავ,ცუდადაა ჩემი დახმარება ჭირდება. -რატი დამელოდე,მეც წამოვალ,ის ჩემი მეგობარიცაა,უარს არ მივიღებ-სანამ რამეს მეტტვის ვაჩუმებ,სარაგანას ვიცმევ,თმას კოსად ვიკრავ,და გაგასთან მივდივართ.
ოთახში შესულნი საშინელ სურათს ვხედავთ,საშინლად მთვრალია გაგა ვიღაც ფოტო უჭირავს და ტირის.
ჩვენ შესვლაზე თავს წევს,რატის უყურებს,მას თითქოს უსიტყვოდ ესმის რა ხდება,და ეხვევა -რატი ვეღარ ვუძლებ ამ ტკივილს,რატო გადამარჩინა აკომ,რატო არ მაძლევთ მასთან წასვლის საშუალებას,მის გარეშეე უკვე ვეღარ ვძლებ მეტს ვეღარ ვუძლებ ,ხუთი წელია,ხუთი წელია მტკივა რატი,ერთი დღე ერთი წამი არ ყოფილა მასზე არ მეფიქრა,მომეცი საშუალება,მასთან წასვლის,ამის დედა ვატირე მომეცით,მისი სხეულიც კი არ ვიცი სადა დაკრძალული... მე გაშტერებული ვუყურებ ამისთანა გაგას,ასეთ სუსტს პორველდ ვხედავ. -დაწყნარდი,ბრატ ვიცი როგორც ხარ,ხო იცი ელენეს ასეთი რომ ენახე არ გაუხარდებოსა გთხოვ დაწყნარდი,აკო წყალი მომაწოდე,ეუბნევა იქქვე მდგარ აკოს.
-რატო არ გესსმით ჩემი რატი,წყალი ვერ უშველის ამ ტკივილს ვეღარ ვუძლებ მახრჩობს,ვერ მიხვდები შენ-ეუბნევა და საწოლზე დაგდებულ იარაღისკენ იწევს.
...