....რატი და ნია...
რატის ვხდები მთელი სულით,სხეულით და გულით მას ვეკუთვნი.დაღლილებს გვეძინება.პირველად ხდება ასე მშვიდად რომ მეძინა.
დილით ყველაზე ადრე მე მეღვიძება,მთელი სხეული მტკივა შიგნიდან სულ მეწვის,გვერდით ვიხედები და რატის ვხედავ მძინარეს,ისე საყვარლად ძინავს,რომ თავს ვერ ვიკავებ და ვკოცნი.
-ნია ნუ ცუღლუტობ,თორე დაგსჯი-მეუბნევა ბოხი ხმით.
-აუუუ,რატი ყველაფერი მტკივააა-ვეუბნევი გაწელილად თან ვეხუტები.
უცბად აზრზე ვერ მოვდივარ რატი ხელში მიყვანს და აბაზანაში შევყავარ.ჯაკუზს წყლით ავსებს და შიგ მსვავს,ისე მზრუნველობით მექცევა გეგონება ფაიფურის ვიყო და რამე დამიშავდება.თითონაც ჯდება და ნაზად მეალერსება.
-ნია მიყვარხარ,არ მინდა წუხანდელი როდისმე ინანო,მიხარია ყველანაირად ჩემი რომ ხარ.მე რომ მეკუთვნის ეს სხეული,გული,ეს უძირო შავი თვალები რომელიც ბედნიერებისგან ბრწყინავს,გამაბედნიერე ჩემო ველურო-მეუბნევა და მკოცნის.
-მეც მიყვარხარ საყვარელო და ბედნიერი ვარ უზომოდ.
ეღიმება რატის,მის თვალებში კვლავ ჭინკებს ვხედავ კიდევ ერთხელ ვხდები მისი.....
აბაზანიდან გამოვდივართ საწყლად ჩემ დახეულ კაბას ვუყურებ-რატი რა ჩავიცვა?შენი სიველურის გადამკიდე მთელი კაბა დამიხიე-კაბას ხელში ვატრიალებ და უკმაყოფილების ნიშნად ტუჩს ვბრიცავ.რატის ეცინება,კამოდის ერთერთ უჯრიდან მაიკას იღებს და მაძლევს.
-მიტრიალდი უნდა ჩავიცვა-ვეუბნევი მე.
-აუ კაი რა ნია,ისე ნუ იქცევი გეგონება ორი წუთის წინ შიშველი არ მენახე-მეუბნევა რატი.
-საზიზღარო.....თავხედო-ვლანძღავ და აბაზანაში შევდივარ სანამ კარებს მივჯეტავ რატის სიცილის ხმა მესმის.
იდიოტი ვიძახი ჩემთვის,მის მაიკას ვიცმევ,კაბასავით მაქ,თმას კოსად ვიკრავ და გავდივარ.რატი ოთახში აღარ მხვდება ნეტა სად ჯანდაბაში წავიდა ვბუტბუტებ ჩემთვის და მისაღებში გავდივარ.იქ ელენე მხვდება ვიღაც მოხუც ქალთან ერთად რომელიც საჭმელს აჭმევს.მის დანახვაზე გული მეტკინა ასეთ მდგომარეობაში,რომ ვხედავ,მაგრამ მაინც მხიარულად ვეუბნევი.
-დილამშვიდობისა ელენე როგორ ხარ?
-არამიშავს ნია შენ როგორ ხარ?ჩემმა ველურმა ძმამ ისე უცბად წამოგიყვანა არაფერი წამოიღე-მკითხა ნაზი ღიმილით.
-ხო ეგრეა,თუ არ შეგაწუხებ რამეს ვერ მათხოვებ-ვეუბნევუ და თან საშინლად ვწითლდები.
-კი წამო და ვნახოთ რამე-მეუბნევა ელენე-მართლა ერთმანეთი არ გაგაცანით ეს ლენა ჩემი ძიძა ეს კი ძიძა ნია რატის შეყვარებული.მე თავს ვუკრავ და ელენეს ოთახში შევდივართ.მის ოთახში შესული ერთ ადგილზე მილურსმული ვრჩები ქანდაკებასავით,ირგვლივ გაგას სურთებს ვხედავ და ელენესას საიდანაც უზომოდ ბედნიერები იყურებიან მათ თვალიერებას ვიწყებ,ელენე ამჩნევს ჩემ მზერას და მეუბნევა.
-იცი ნია ეს ჩემი სამყაროა 4 წელია მოგონებრბით ვცოცხლობ,ის ჩემთვის ყველაფერია იცი ნია მაზოხისტურათ მსიამოვნებს,რომ დღემდე ვუყვარვარ
-შეიძლება ჩემი საქმე არა ელენე მაგრამ ისიც ჩემი მეგობარია და თუ შენი სურვილია შენც მეგობრად გთვლი რასაც აკეთებ ეს ორივესთვის საშინელება,მე ვნახე როგორ იტანჯება გაგა ცოდოები ხართ,ვიცი მითუმეტეს არსებობს შანსი რომ გამოკეთდე ოპერაციას უნდა დათანხმდე თუ გიყვარს უნდა გააკეთო მისთვის და ყველას წინაშე და ჯინაზე იბრძოლო ბედნიერებისთვის.
ელენე ჩუმად მისმენს,მაგრამ მის თვალებში წამით ვხედავ ცეცხლს სიცოცხლის ცეცხლს მაგრამ ეგრევე ქრება და კვლავ სევდა ისადგურებს მის თვალებში.
-არჩიე რამე ნია თუ მოგერგება-მეუბნევა და ტანსაცმლის კარადისკენ მითითებს....მის კარადიდან ჯინს და ტოპს ვიღებ და მადლობას ვუხდი,თან ვყბარებ.
-იფიქრე ელენე ჩემ სიტყვებზე,ბედნიერებას ორივე იმსახურებთ და ეგ მხოლოდ შენზეა დამოკიდებული.გავდივარ ოთახიდან და დაფიქრებულ ელენეს ოთახში ვტოვებ....
მისაღებში რატის ვხედავ ყავის ფინჯნით ხელში,მახსენდება დღეს ყავა რომ არ დამილევია და ფინჯანს ხელიდან ვართმევ.
-აუ კაი რა ნია-მეუბნევა რატი ბურტყუნით-ჩემი ყავა ტო.
-რაც შენია ის ჩემია-ვეუბნევი ყავას ვსვავ და ენას ვუყოფ.
-ნია ნუ მიწვევ თორე იცი როგორ დაისჯები-მეუბნევა რატი.
-ნეტა როგორ რატუშკები?-სპეციალურად ვაღიზიანებ და ვიცინი.
-ნია მოდი აქ-ჩემკენ მოდის,მე ცოტა მაიმუნობა გადავწყვიტე,უცბად ადგილიდან ვტყდები და გარეთ გავდივარ.ისიც მომყვება უკან ვგრძნობ.მეცინება პატარა ბავშვებივით ვართ ფეხს ვუჩქარებ და გავრბივარ.რატიც მომდევს,უცბად წელზე ძლიერ მკლავებს ვგრძნობ...მკლავებში მიმწყვდევს და იქვე ხეზე მაკრავს და გიჟივით მკოცნის თან მეჩურჩულება
-გამაგიჟებ ნია,ჭკუიდან გადაგყავარ პატარა ბიჭივით ვარ შენთან,ამ ჩემ მაიკაში კი ძალიან სექსუალური ხარ მაგრამ შიშველი უფრო მომწონხარ,მინდიხარ ახლავე აქვე.
უცბად თავში ნათურა მენთება რატის ხელს ვკრავ და ვეუბნევი.
-ვერ მოგართვი ბატონო რატივ დღეს უკვე მიიღე ეხლა ამ კოცნით დაკმაყოფილდი,წავედი უნდა გამოვიცვალო შენ კი გირჩევ ცივი შხაპი მიიღო და მერე აქაურობა დამათვალიერებინო,დროებით საყვარელო-ჰაეროვან კოცნის იმიტაციას ვაკეთებ ტუჩებით და კურტუმის ქნევით სახლისკენ მივდივარ.
....გაგა და გუკა....
ოფისში თავაუღებლად ვმუშაობ,რომ უცბად კაბინეტის კარებზე აკაკუნებენ,მობრძანდით ვიძახი მე და ოთახში გუკა შემოდის.
-ვა გუკა რავა ხარ?აქეთ რა ქარმა გადმოგაგდო-ვეკითხები მე.
-მაგრად შენ ძმა...მისმინე გაგა რატის ვურეკავ მაგრამ არ მპასუხობს,ის ნაბიჭვრები გამოჩდნენ ვინც თქვებ ავარიაშია დამნაშავე ჩემი ხალხი დამიკავშირდა,მათი ადგილმდებარეობა ვიცით უკვე.
-არ მჯერა ნუთუ როგორც იქნა.სასწრაფოდ ბიჭებს დავურეკავ იქნებ მათ იცოდნენ სადა რატი.თუ ვერ მივაგენით ჩვენ წავიდეთ იმ ნაბიჭვრებს ჩემი ხელით მოვუღებ ბოლოს-ვიძახი გაბრაზებული.
-აკოს და ნიკოს უკვე ველაპარაკე არ იციან არც მათ.უკვე გზაში არიან მოდიან.მათ კი ჩემი ხალხი აიყვანს და სადაც საჭიროა იქ მოგვიყვანენ.გადადე ყველა საქმე და წავიდეთ დროა ყველამ ის მიიღოს რასაც იმსახურებენ-მეუბნევა გუკა.
მე ყველა საქმეს ვდებ და დაცვასთან და გუკასთან ერთად მივდივართ....
....რატი და ელენე....
ნიას მორიგი გამოხტომის მერე ვცდილობ დავწყნარდე.მოგკლავ ნია ამას რას მიშვრები,სულ გამაგიჟე....
-როდიდან ელაპარაჯები საკუთარ თავს ძამიკო-მესმის უცბად ელენეს ხმა.მისკენ ვტრიალდები და ვხედავ ძიძას როგორ მოყავს ჩემკენ,დაგვტოვეო ეუბნევა ელენე და ძიძაც მიდის.
-ე ელე ნიას ხელში კიდევ კარგად ვარ-ვეუბნევი სიცილით-რას ფიქრობ ელე ნიაზე?
-კაი გოგო ჩანს და ეტყობა საკმაოდ ძლიერი და მიზანდასახული ადამიანია,რახან შენი გული მოიგო....იცი ძამიკო მიხარია ბედნიერს,რომ გხედავ...რატი ამდენი წელია მე მასზე არაფერი მიკითხია,დღეს ნიან მითხრა,რომ ისევ იტანჯება ჩემ გამო მართალია?ისევ ვუყვარვარ?
-კი ელე,ეგრეა,მისი სიყვარული ერთი წამით არ განელებულა,ძველი გაგა ელე შენთან ერთად იმ ავარიაში მოკვდა,ისეთი აღარა როგორიც იყო ტკივილით ცხოვრობს და შენზე მოგონებებით,რომ დავბრუნდი მეგონა ნია უყვარდა და მათი დაშორება მინდოდა არ მინდოდა დაევიწყებინე,მაგრამ შევცდი შენ მისთვის იმდენად ძვირფასი ხარ,რომ ფიქრშიც კი ვერ გიღალატებს სიცოცხლეზე მეტად უყვარხარ,მისთვის სხვა ქალი არ არსებობს-ვუთხარი ეს და მის აცრემლებულ თვალებს შევხედე.
-ძამიკო მინდა ოპერაცია გავიკეთო,მინდა ცხოვრება,მინდა ბედნიერება რატი მინდა კვლავ ვიგრძნო,რომ ცოცხალი ვარ,მინდა ის დავიბრუნო რაც მე მეკუთვნის,დამეხმარე ძამიკო......არ მჯერა ამ სიტყვებს რომ ვისმენ.
-ელე არ მჯერა ოპერაციაზე მართლა თანახმა ხარ?თუ მეხუმრები?
-მართლა თანახმა ვარ რატი,ამაში ნიას სიტყვებიც დამეხმარა დაუკავშირდი გერმანიაში ექიმებს და თარიღზე შეუთანხმდი კაი.
მე თანხმობის ნიშნად თავს ვუქნევ და ჯიბიდან მობილურს ვიღებ ქვეყანა ნარეკებს ვხედავ ბიჭებისგან და მიკვირს.ეგრევე გაგას ვურეკავ.
-ძმა რა ხდება?-ვეკითხები
-სად ხარ აგიფეთქეთ ტელეფონი.
-ქალაქიდან ვარ გასული რა ხდება?
-სასწაფოდ დაბრუნდი გუაკამ და მისმა ხალხმა ის ხალხი აიყვანა ვინც ავარია მოაწყო....გესმის რატი..
-გავიგე...მისამართი მომწერე...მხოლოდ ამას ვიძახი და ვთიშავ მობილურს.
-რატი რა ხდება?-მესმის ელენეს ხმა
-ელენე ავარია ვინც მოგვიწყო ის ხალხი უკვე ჩვენ ხელშია ეხლა შემატყობინა გაგამ...უნდა სასწრაფოდ წავიდე გთხოვ ნიას შენ აუხსენი ყველაფერი...წავალ ძიძას დავუძახებ.
-რატი-მესმის ელენეს ხმა და ვტრიალდები-მინდა მათ სასტიკად აგებინოთ პასუხი მინდა ისე დაიტანჯონ როგორც ჩვენ ეს 5წელი დამპირდი რატი,რომ დასჯი დასაჯე ისე რომ მათ სისხლში ხელი არცერთმა გაისვაროთ საკუთარ თავს თავად უნდა გამოუყვანონ წირვა რატი დასაჯე ჩემი ყოველი ცრემლისთვის მომეცი ამის პირობა-მეუბნევა ამას და მის თვალებში საოცარ ტკივილს ვხედავ.
-გპირდები დაიკო გპირდები,თუნდაც სიცოცხლის ფასად დამიჯდეს ყველას გავანადგურებ ვინც შენ ამ მდგომარებაში ჩაგაგდო.გპირდები.....