ზაფხულის სუსხი შეუდარებელი რამაა, როცა დილით ამდგარი ცვარს ამჩნევ ბალახზე ხომ საერთოდ შეიძლება გაგიჟდე და გიცდიათ მართლა ფეხშიშველი გავლა? ალბათ არა და ახლა სულელად ჩათვლით მაგრამ ორსულობამ გააგიჟა ან იმის გაანალიზებამ მუცლით მახარაძეს, რომ ატარებდა. დილის 7 საათზე წამოდგა და გარეთ გაიხედა, მზე ჯერ კიდევ არ იყო ამოწვერილი ამიტომ ესევე ჩაირბინა კიბეები და გარეთ გავარდა
-ცვრიან ბალახზე ფეხშიშველი თუ არ გავიარე რაა მამული? გაახსენდა გალაკტიონი და კიდევ ერთი ნაბიჯი გადგა გეგეშიძემ.
სასწაულად ესიამუვნა სიგრილე ფეხის გულებს, თითქმის სხეულის ყველა უჯრედს სასიამუვნოდ მოედო და მთლიან ტანში მალევე გავრცელდა.
ორსულობამ შეცვალამეთქი ტყუილად არ მითქვამს. ელემენტალური ახარებს, უკვე იმასაც ეჩვევა, რომ მახარაძე მის მიმართ ცივი და უკონტროლოა.
დიდხანს იდგა კიდევ ეზოდი და სიმწვანეს გაჰყურებდა, ეს ფერი ამშვიდებდა და კარგ განწყობას უქმნიდა. უყვარდა დილის მზე და მის ამოსვლასთან ერთად აჟღურტულებული ჩიტები. ყოველთვის პატარა ბავშვივით შესცქეროდა ამ პეიზაჟს და ტკბებოდა მისით. ძალიან ბავშვური იყო წყინდა ის რაც არ უნდა წყენოდა და არ წყინდა ის რაც უნდა წყენოდა, საბოლოო ჯამში იყო ის ვინ იყო არ უყვარდა თავის გადამეტება და საკუთარ თავზე საუბარი. სწორედ ეს უყვარდა ადრე მახარაძეს მასში მაგრამ შეიძლება ახლაც ამიტომაა მია აქ, რომ ზუსტად ეს პატარა გოგონაა ვინც მთელი გულით, გონებით და სხეულით სჭირდებოდა გიგას.
მალევე ავიდა ოთახში ბედნიერი სახით. რაღაცნაირად შეჩვეული იმას, რომ გიგა ოთახში როგორც უნდა ისე დააბიჯებს და ორსულ მიას ჰორმონებს ეთამაშება მაინც არ იმჩნევს ქალბატონი და მის ლტოლვას ხან რას აბრალებს და ხან რას.
ოთახის კარი გააღო თუ არა შარვლის ამარა დახვდა გიგა, რომელიც ქამარს იკრავდა
-დილამშვიდობისა! რაც აქ გადმოვიდა პირველად გაიგო გიგასგან ეს სიტყვა
-დილამშვიდობისა! თბილად გაუღიმა და საწოლის დალაგებას შეუდგა, უყვარდა ეს საწოლი რადგან მახარაძის სურნელით იყო გაჟღენთილი. ის აგიჟებდა როცა აქ წვებოდა დასაძინებლად ესევე ეს სურნელი უწყებდა ცხვირში ღიტინს. მერე თითქოს არ სიამუვნებსო აუკრძალა გიგას დაესხა ეს სუნამო მაგრამ საწოლს თვითონვე აპკურებდა ხოლმე. ხომ ვამბობ გაგიჟდა რაღაც სხვანაირად თავისუფალი გახდა. ხომ ამბობენ ბავშვი თავისუფლებას გაკარგვინებს და საკუთარ ნებაზე ვერ ხარო მია გეგეშიძე იყო ქალი ვინც გეტყოდათ, რომ ბავშვი ყველაზე დიდი თავისუფლებაა!

საწოლზე მიწოლილ ქალს ხარბად დასჩერებოდა და ვერ ხვდებოდა საიდან ეცნობოდა მისი ტუჩები, ღვინისფრად, რომ ელავდნენ მთვარის შუქზე. მზერა ოდნავ ქვემოთ ჩააცოცა და ქალის ლავიწს დააკვირდა, მერე კი მასზე ამოტვიფრულ ტატუს.
-რატომ მეცნობი ასე? გაიკვირვა და ხელები თავზე შემოიწყო.
გიჟდებოდა ამ ქალის ასეთ მშვიდ სუნთქვაზე წესით აფორიაქებულს უნდა გაეღვიძა ახლა და კივილი დაეწყო მაგრამ არა, მშვიდად სუნთქავდა და გაღვიძებას არ აპირებდა. სხეულში უცნაურმა სითბომ გაკრა, ქალის ლავიწს ხელი, რომ გადაატარა. აგიჟებდა ის ფაქტი, რომ არ იღვიძებდა უნდოდა გაეღვიძა და ენახა მისი თვალები.
3 საათი იყო გასული და შერვაშიძეც უკვე გაცოფებული აპირებდა გასვლას ანასტასიამ, რომ თვალი გაახილა და არემარე მოათვალიერა.
-იკადრა ქალბატონმა გამომძიებელმა თვალის გახელა? ცინიკურად განეწყო მაშინვე და ქალის მწვანეებს ჩააშტერდა.
-სავარაუდოდ ვიღაც გამოტვინებული შენ ენაზე, რომ ვთწვათ მაგარი სი*ი ხარ, რომელმაც გამიტაცა ალბათ იმისთვის, რომ ასევე დანარჩენი სი*თა დაჯგუფება მიწასთან არ გავასწორო. ან უფრო მაგარს გეტყვი დაგინახე მოგეწონე და მიხვდი, რომ სხვანაირად ჩემთან ვერაფერს გახდებოდი. არ მითხრა ძილში იყო ყველაფერიო თორე ვიტირებ.
-სიმშვიდე შეგინარჩუნებია ქალბატონო ანასტასია. მოდი მე უფრო მაგარს გეტყვი.7 აგვისტოს დაგირეკა იმ ძაან მაგარმა კაცმა, რომელიც მიყვარს როგორც ადამიანი მაგრამ რა ვუყოთ ჩვეულებრივი ძაღლია და გითხრა ამათ დაჭერაში მომეხმარეო! დაჟე უფრო მაგარი ისაა ტო, რომ 24 საათია მე და შენ არ ვარსებობთ ხვდები? არა მოწმე, არა ვიდეოკამერის ჩანაწერები საერთოდ არაფერი ხვდები? ძაან მაგარი *ლეობა სტატია უკვე მზადაა ალბათ სათაურით "რამ ჩაყლაპა ანასტასია ვიბლიანი ცამ თუ მიწამ?"
ხელები ოსტატურად მაღლა ააპყრო და მერე ფეხზე წამოდგა
-რამდენს გიხდიან, რომ დამიჭირო?
-შენი საქმე არაა. ახლა კი უნდა წავიდე კარგი? სავარაუდოდ ჩემს კართან მელოდებიან
-და რო გითხრა *ლეზე თქო?
-მაშინ მოწიწებითა ჩემითა გთხოვ, რომ მანახო ესეთი რა *ლე გაქვს ამდენი ადამიანი, რომ გკიდია?
-დავიჯერო ასე გიზიდავ ვიბლიანო? თუ საბერძნეთი განიცდის კაცების დეფიციტს?
-არა მაგრამ დამიჯერე კაცი არ მინახავს, რომელსაც 20 კაციანი გუნდი *ლეზე კიდია. გაუღიმა და თვალები ჭერს მიაშტერა. დიდხანს უყურებდა გეგეშიძე მის სახეს ბოლოს ხელზე დაქაჩა და ფეხზე ააყენა, სხეულთან ძალიან ახლოს ჰყავდა, მის ღვინისფერებს დასჩერებოდა მთვარის შუქზე, რომ უფროე ელავდნენ და მეტს ვეღარ მოითმენდა. მხეცივით დასწვდა ქალის ბაგეებს ჯერ ზედა და მერე ქვედა ტუჩი დაუკოცნა, ბოლოს უჰაერობამ გადამწყვეტი როლი შეასრულა და ჟანგბადის ჩასასუნთქად მოშორდა ქალს, ორივე ცდილობდა აჩქარებული სუნთქვა და გული დაემშვიდებინა მაგრამ ამაოდ.
-ასე რატომ მიზიდავ ანასტასია რატო? ვნებიანი ხმით ამოიჩურჩულა და სკამზე ჩამოჯდა
-კოცნა არ გცოდნია რანაირი კაცი ხარ? ხტფუი
-ნუ გამომიწვევ ვიბლიანო თორემ კოცნა კი არა სხვა რამეები მეხერხება ისე 3 დღე ვეღარ დაჯდები. ტუჩის კუთხე ჩატეხა და ფეხზე წამოდგა
-წამოდი წაგიყვანო, თორემ ხომ ხედავ უკვე სველდები. უკანალზე მოუჭირა ხელი და ისე დატოვეს მთვარის შუქით განათებული ოთახი.

საღამო ხანი იდგა და ნიავიც უფრო უმატებდა ხეებს შორის ძრომიალს და სასიამუვნოდ უბერავდა ყველგან. მია ოთახში იჯდა და ვაკანსიებს ეძებდა თან გვერდზე მიმდგარ დაშაქრულ მარწყვს მიირთმევდა, მოულოდნელად კარი გაიღო და მახარაძე შემოვიდა, ასეთ სურათზე ოდნავ გაეღიმა მაგრამ მალევე მოთოკა თავი
-დღეს რესტორანში გავდივართ მაკოს დაბადების დღეა
-რესტორანში? მაკოს დაბადების დღე? აქამდე, რომ გეთქვა საჩუქარს ვუყიდდი ან რავიცი
-მაგაზე ნუ ნერვიულობ
-არ ვნერვიულობ საერთოდ! გაიღიმა და გარდერობი გამოაღო.
მზესუმზირიანი სარაფანა მონახა და გამოიღო.
-სააბაზანოში შევიდოდი მაგრამ რა დაგიმალო ისედაც კარგად იცი რა სად მაქვს.
თვალებში ახედა მახარაძეს და შინდისფერი სარაფანა ერთი ხელის მოსმით გადაიძრო. შიშველ ტანზე სულ ოდნავ გამოწეულმა მუცელმა თვალი სასწრაფოდ მიაწებებინა მასზე გიგას. ბედნიერება ახლა აღიქვა თითქოს, ახლა მიხვდა, რომ მისი ქალი მის შვილს ატარებდა მუცლით და გულმა რამდენიმე ფეთქვა გამოტოვა. სუსტი იყო ამ საკითხში მახარაძე ძალიან სუსტი წამოდგა და საცვკების ამარას წამსვე წინ დაუდგა. მია გაშეშებული და სუბთქვა შეკრული უყურებდა ერთი თავით მაღალ სილუეტს და სუნთქვა შეკრული ელოდა რას მოიმოქმედებდა მახარაძე. ხელი, რომ ჯიბიდან ამოიღო და მიასკენ წაიღო ხო სულ გადაირია და თბილი თითები, რომ იგრძნო მუცელზე სულ გამოეთიშა ამ სამყაროს. მთლიანად შეატარა გიგას სიმხურვალენ მის სხეულში და შანთივით დაწვა მიას სხეული.
-უკვე იზრდება! თბილად ამოიჩურჩულა და დაიხარა. დამიჯერეთ ასე არ აფორიაქდებოდა არც ერთი, რომ არა მიას საცვლებით დგომა. ის უკვე პიკი იყო ცხელი ტუჩები, რომ მიაწება მიას მუცელს და მისი თბილი სუნთქვა შეაფრქვია. მახარაძის ხელი, რომ არა რომელიც წელზე ჰქონდა მოხვეული წამსვე წაიქცეოდა მაგრამ მის ხელს ეყრდნობოდა და ცდილობდა ისევ დაემალა ათამაშებული ჰორმონები, რომლებიც გიგას სახელს გაჰკიოდნენ.
ნელა წამოდგა და თვალები მის საყვარელ მწვანეებს გაუსწორა
-გაუფრთხილდი ამაზე ღირებულს ვერასდროს ვერაფერს გააკეთებ ჩემთვის უბრალოდ მხოლოდ 9 თვეს ვითხოვთ მე და ჩემი შვილი მერე გაგიშვებ და წადი ოღონდ ბავშვი აქ დარჩება!
-და წასვლა, რომ არ მომი დეს? წამში იყო მიას დაბრუნებული კითხვა
-მაშინ დარჩები და... წინადადება აღარ დაასრულა ისე გავიდა ოთახიდან მაგრამ მეტის თქმა საჭირო არ ყოფილა. მხოლოდდა მხოლოდ ერთი სიტყვა თქვა და მიხვდა, რომ ეს კაცი იყო ის ვისთანაც მართლა სურდა დარჩენა უ რალოდ ამას ასე მარტივად ვერ გაამხელდა.

რესტორანი სავსე იყო გადაპრანჭული ხალხით მხოლოდ მია იდგა ბუნებრივი გრიმით და მაკოს და გიგას გასცქეროდა, რომლებიც ალბათ რამე მხიარულს ყვებოდნენ.
-მია ხო? უცბად მოესმა ხმა და უკან შეტრიალდა
-დიახ! ნაძალადევად გაუღიმა გადაპრანჭულ ქალს
-აქ საიდან მერე თან ასეთ ფორმაში? დამლაგებელი ხომ არ ხარ?
-ღმერთო ჩემო ამოილაპარაკა და მერე მისკენ მიმავალ გიგას ხელკავი გამოსდო
-საყვარელო რამდენჯერ უნდა გითხრა, რომ გადაპრანჭული ხალხი არ მიყვარს. ხო შენია ეს რესტორანი ხოდა გთხოვ ერთ-ერთი რეგულაცია იყოს ასეთი "გადაპრანჭულები არ შეიშვებიან" მაგრამ ჯანდაბას შემოუშვან არანაირი პრობლემა ოღონდ ის მაინც უთხარი შენს ორსულ ცოლს ნუ შეაწუხებენ, თორე უგემოვნო სუნამოზე ხომ იცი გული მერევა
-ბატონო გიგი
-სალი გაიცანი ჩემი წუწუნა და საყვარელი ცოლი მია
-სასიამუვნოაა! თვალი ჩაუკრა და გიგას მიეხუტა. რა იყო ეს დადგმული სპექტაკლი, რომელიც არც კი იცოდა მიამ საიდან მოაფიქრდა თუ ამდენი ხნის დაჟინებული სურვილი მის ქმართან ჩახუტების.
-რა იყო ეს?
-აღიარე, რომ კარგი მსაციობი დავდგებოდი, რომ არა ბედკრული ჩემი არჩევანი
-ხო არაჩვეულებრივი. რა იცი იქნებ ჰოლივუდისკენაც აგეღო გეზი
-ძვირფასო ქმარო ძალიან დამთვრალხარ
-ძალიან არ შეიჭრა როლებში. გაუღიმა მერე კი მაგიდა დატოვა.
მუსიკის ჩართვამ ერთობლივი კმაყოფილება გამოიწვია და ერთ ენერგიულ მუსიკას ინგლისური ჰიტი so love მოჰყვა. ისეთი სიმღერა იყო მხოლოდ წყვილს, რომ უნდა ეცეკვა და რატონღაც დარბაზში მხოლოდ მია და გიგა იყვნენ "წყვილი" წამსვე წამოვიდა ყვირილი და იმის თხოვნა, რომ ეცეკვათ. დიდრონ თვალებს აქეთ-იწით აცეცებდა.მზესუმზირის კაბა ეცვა და მზად იყო მახარაძესთან ეცეკვა.
მისი სხეული უკვე ტანს უყოლებდა ბგერებს და ოდნავ შემთვრალ მახარაძესაც იწვევდნენ საცეკვაოდ.
გიგა არასდროს ცეკვავდა თუმცა გამბედაობა რამ მისცა ვერ გეტყვით მალევე დაფარა მანძილი და მთელს სხეულზე აიკრა გეგეშიძე
-იცოდე კარგად ვერ ვცეკვავ! გაუღიმა და მუსიკის ჰანგებს ტანი აუყოლა. ერთმანეთის სხეულს სწავლობდა ორივე. თითოეული მიხვრა-მოხვრა მათ შორის არსებულ ვნებას უსვამდა ხაზს. ალბათ შორიდანაც ამჩნევდნენ ამას მაგრამ დამიჯერეთ ახლოდან ბევრად კარგი სანახავი იყო...

---
ალბათ სხვა თავებზე დიდი მართლა გამომივიდა ეს თავი. ძალიან მიყვარს ეს მოთხრობა და კა4გ ემოციებსაც იწვევს ჩემში.
გთხოვთ რამოდენიმე წინადადება ნუ დაგეზარებათ, უბრალოდ თქვენი ემოცია გამიზიარეთ ან უბრალოდ შემიფასეთ❤