დანელიამ მიაკითხა დუდუს და თბილისში დააბრუნა. დუდუ პაპასკირს იშვიათად თუ ნახავდით არასერიოზულს და მხიარულს , ყოველ ჯერზე როცა არ უნდა შეგეხედათ , ადვილად ამოიკითხავდით მისი ცხოვრების ყველა მძიმე წუთს , ეტყობოდა რომ ბევრი ცუდი ჰქონდა ცხოვრებისგან მიღებული, იმაზე კიდევ უფრო მეტი ვიდრე ჩვეულებრივ აქვთ ხოლმე , მისი ყოველდღიურობა სწორედ მისი წარსულით იყო განპირობებული . დუდუ იყო პაპასკირი , მკაცრი და დაუნდობელი ადამიანი იყო მაგრამ ეს მხოლოდ მათთვის ვინც კარგად არ იცნობდა, სინამდვილეში მას თავისი სამყარო ჰქონდა სადაც უყვარდა თავისი ახლობლები, ცოტა იყვნენ მაგრამ თითოეული მათგანი განსაკუთრებით მნიშვნელოვანი იყო მისთვის და ისე უყვარდა ნებისმიერისთვის განწირავდა თავს. შემდეგ უკვე გამოჩნდა კატო , ყველაზე დიდი ნათელი წერტილი , ყველაზე დიდი იმედი , სხივი რომელსაც ეჭიდებოდა. ყველანაირი პერიოდი ჰქონია დუდუს ცხოვრებაში, იყო ნარკოტიკები , იყო ქუჩა , იყო მონასტერი და შემდეგ უკვე იყო გამოფხიზლების პერიოდები, როც გამოიღვიძა, როცა გადააფასა ყველაფერი, როცა მიხვდა ვინ იყო , და ვინ უნდოდა ყოფილიყო, რა უნდოდა ცხოვრებაში , როგორი უნდა ყოფილიყო მისი დარჩენილი ცხოვრება, უნდა ეარსება თუ უნდა ეცხოვრა. კატო ის ნაწილი იყო რომელიც მას ცხოვრებისკენ ეჭიდებოდა, რომელიც ახსენებდა რომ კი არ უნდა ეარსება უფრო მეტი აზრი უნდა ჰქონოდა , უნდა ეცხოვრა . ზუსტად ის იყო რასაც ყოველთვის ეძებდა, მიზანს რისთვის იქნებოდა უბრალოდ კარგი კი არა არამედ საუკეთესო.
როცა ნიკამ შეხედა , მის თვალებში ის სხივი ვეღარ დაინახა , დუდუ სულ რამდენიმე საათში შეცვლილიყო, ასეთი განრისხებული დაიფიცებდი დიდი ხანია რ ჰყავდა ნანახი. მარტო კატოზე კი არა ის სამყაროზე იყო გაბრაზებული და იმ ბრაზს უკვე ვეღარ იტევდა.
-რა იყო რას გავხარ.
- ნახე კატო?
-ვნახე და მითხრა. მომისმინე სისულელის გაკეთებას არ აპირებ იასნია არა?
დუდუ პასუხს არ უბრუნებდა
-დუდუ ძმაო , ეგრე ნუ მიყურებ რაა , ნუ მაშინ ეგ გამოხედვა ვიცი მინახავს.
-ხო და მაშინ რაღას მეკითხები არს ვაპირებ
-არ მოგცემ ძმაო უფლებას ,
-სად მიდიხარ
-წყნეთში იქ არიან დანარჩენები
-სახლში წამიოყვანე
- წყნეთში მივდივართ და ნუ ახურებ ეხლა.
- ნიკუშ ეხლა ისე ვარ შეიზლება შენც მოგკლა

-ხო და ჯობია მე მომკლა ვიდრე ის ს***** და მერე ციხეში წახვიდე
- მაინც მოვკლავ ხო იცი დღეს იქნება თუ ხვალ
-დღეს არა და ხვალ ერთად მოვკლათ მასინ ციხეში მარტო ხო არ გაგისვებ. კატო?
-რაააა კატო
- რას უპირებ
-არ ვიცი ეხლა ისე ვარ მისი დანახვა აღარ მინდა
- გადაგივლის, ძალიან განიცდის და მესმის იმისისც ცივი გონებით ნუ უყურებ რა მაგ ამბავს თორე კატოსაც გაანადგურებ.
იმ საღამოს ბიჭებმა ბევრი ილაპარაკეს და იმაზე უფრო სერიოზულად დაიწყეს როსტოვსკის ძებნა ვიდრე აქამდე ეძებდნენ.
კატომაც ჩვეულ რიტმში გააგრძელა ცხოვრება. ერთი კვირა არ სეხმიანებიან ერთმანეთს მხოლოდ ბიჭებს ნახულობდა და მათთანაც არ ლაპარაკობდა დუდუზე. უჭირდა , ენატრებოდა, მისი ხმის გაგონება სამყაროს ერჩივნა მაგრამ , იყო მაგრამ რომელსაც ორივე აჩერებდა. იმ ერთი კვირის განმავლობასი როსტყოვსკიმ ორჯერ დაურეკა , კატომ ირივეჯერ უთხრა დანელიას ზარის შესახებ , დამალვას აღარ აპირებდა.
ერთი კვირის მერე დუდუ ცოტა დამშვიდდა ბრაზი გაუნედა, მაგრამ ის სხივი მაინც არსად ჩანდა , მისი თვალები მაინც ჩამქრალიყო . დუდუმ სმა დაიწყო. ერთადერთ სიამოვნებას ალკოჰოლიგან იღებდა და ეს საერთოდ არ ადარდებდა, თუმცა ადარდებდათ ბიჭებს .
-სმას თუ არ შეეშვები გალოთდები
-და ვის ადარდებს რო?
-ჩვენ გვადარდებს, საქმეშიც გვჭირდები , რა გაახურე ბიჭო შენ ჩავარდა ბიზნესი , შენ გასაკეთებელს ვერავინ ვაკწეთებთ ხო იცი არა >? სისტემა გვენგრევა
- ნუ აზვიადებ , მივხედავ ყველაფერს
-როდის ბიჭო როდის
-მალე
-შეეშვი ცოტახანს რაა , წამალს ისევ სასმელი ჯობია , ხო იცი რა ტიპია ცოტახანი აცადე და გადაუვლის, ჩუმად უთხრა კვარამ დანელიას.
-მართალია კვარა ნიკუშ უარესად ნუ ავტეხავთ ეხლა კაიფს ისევ ის ჯობია მთვრალი იყოს./ კატო რას შვრება ელაპარაკე?
-ჰოო რავი კარგად ვარო მარა არ ეტყობოდა კარგად ყოფნნა. ისე კი სიტუაციას ვაკონტორელბთ რა მშვიდობაა, სახლი და მასწავლებლები გასვლითაც არსად გასულა ორჯერ დაურეკა იმან . ნომერს ქებურია უსმენს
-ჰა რა ხდება ჩეი გვარი გავიგე
-კატოს ნომერზე რა ხდება
-კარგადაა ყველაფერი ხვალ ან ზეგ მისამართი მექნება , პროსტა ეგ მოსმენის ამბავი რო გაბაზრდეს დაგვუიჭერენ .
- რანაირად გაბაზრდება ჩვენ ვიცით მარტო
-ხო რავი9 ისე აღვნიშნე ფაქტი რაა
-იმან რაო არაო?
-ეეე რავი ძმაო ატრაკებს ეს უკვე.
-ცოტახანი შეეშვით მოვა აზრზე, თუ არადაა ამ დღეებში როსტოვსკი მივუგდოთ და მერე მართლ;ა დამშვიდდება , ხო ვიცი ეხლა ხელები როგორ ექავება .
-დუდუს არავის მივუგდებთ , მოკლავს .
-არ არი რო მოსაკლავი?
-ეგ იმასთან არ თქვა თორე ბო******** ვიყო გაგიგდებ
- კაი ნუ შე***** ეხლა.

ნინი და ნიკუშას ურთიერთობა ერთი დიდი გაურკვევლობა იყო. არც იქით იყვნენ და არცა ქეთ.
-ნიიი სად ხარ?
-შენთან მოვდივარ კატუს
-ოოო სად ხარ მერე ამდენ ხანს
-აი უკვე კორპუსთან ვარ ტკბილო, რამე გინდა?
-არაფერი მოდი რაა გელოდები .
-გამიღეეე.
-ღიაააა.
შტორმივით დააცხრა ნინი თავზე.
-აეთრიე ეხლავე მივდივართ
-სად მივდივართ
-დუდუსთან
-არ უნდა იმას ჩემი ნახვა არსად მოვდივარ
-კატო სვამს
-რა ვქნა ნინი
-უნდა შერიგდეთ
-ხო იცი ჩემთვის სიტყვა უნდა არ არსებობს.
-კატო
-ნინი
-უიმეე რანაირი ხარ გოგო , კაიფს რო დაიწყებს იცოდე მერე გვიანი იქნება
-ისედაც გვიანია . რა იცი რო სვამს.
-ნიკას ველაპარაკე წეღან
-ოჰ როგორ მოუხშირეთ თქვენ ამ საუბრებს
-არაფერი განსაკუთრებული ისევ ისე როგორც ადრე პროსტა ვკითხულობთ ერთმანეთს და ეგაა რაა. აუ იცი როგორ მიყვარს? აიიი უფრო ძალიან ძალიან ვიდრე ოდესმე .
- გეტყობა დიდი ხანი გასტანა შენმა ეიფორიამ
-აუ ნეტა მარტო ეიფორია იყოს.
ნინისთვის ნიკას მეტი სალაპარაკო თემა უკვე აღარც არსებობდა. მარტო ნიკა იყო დანელია და მეტი არაფერი.
-კაი წავედი ეხლა მე სსამეცადინო დამიგროვდა ბევრი.
- ხვალეც ხო მოხვალ?
-ხო შენები როდის ჩამოდიან?
-არ ვიცი ჯერ არა , ბაბუცას იქ ახალი სიყვარული ყავს და დედაჩემსაც მეტი რა უნდა არ იკლებს არაფერს თან მოსწონს იმისი ახალი დღნაჩვი და ალბათ კაი ხანი არ ჩამოვლენ.
გვიანი იყო უკვე დასაწოლად ემზადებოდა კატო კარზე ბრახუნის ხმა რომ გაისმა
-ღმერთო ჩემო რა ხდება . შეეშინებული წამოხტა კატო და კარს მიყუდებული დუდუ რომ დაინახა გაუკვირდა . ფრთხილად გააღო კარი და მთვრალი პაპასკირი შერჩა ხელში.
- როგორ მალე გააღე ეტყობა ვინმეს ელოდებოდი.
- მთვრალი ხარ
-ახალი ამბავი
-რა გინდა?
-შენ როგორ გგონია? შევიდა დუდუ და მისაღებში დივანზე დაეხეთქა.
კატოც შეყვა და მის წინ დადგა.
-როგორ ხარ
- შენ როგორ გგონია , არ მეტყობა?
- დუდუ
-ხო კატო
-ეხლა გალოთება გადაწყვიტე?
- ხოოო მარა თურმე კაიფს ჯობია და
-ბავშვივით რატო იქცევი
- საერთოდ არ მგონია რო ბავშვივით ვიქცევი
-შენთვის დალევა არ შეიძლება
-ვიის ადარდებს
- შენ უნდა გადარდებდეს
-ხო და მე
- აქ რატომ ხარ?
- მეც არ ვიცი
კატო სავარძელში დაჯდა მის წინ და ვერ გაეგო რა გაეკეთებინა ან რა ეთქვა. ისიც ხმას აღარ იღებდა უბრალოდ უყურებდნენ ერთმანეთს და ალბათ სწორედ ეს იყო ის რისი საშუალებითაც ერთმანეთს ელაპარაკებოდნენ. ხომ გაგიგიათ ზოგჯერ დუმილი უფრო ბევრს აბობს ვიდრე სიტყვები .
-ასე რომ მომადექი თან მთვრალი იქნებ მარტო არ ვყავი
- ვიცი როდის ხარ მარტო და როდის არა და საერთოდ მე ყველაფერი ვიცი სად ხარ , რას აკეთებ და ვისთან ერთად
-მითვალთვალებ?
-შეიძლება ასეც ითქვას.
- დუდუ ვიცი უნდა მეთქვა მაგრამ უკვე აგიხსენი ,
-ხო შეგეშინდა
- შემეშინდა.
-გასაგებია
- მაგრამ შენ ეჭვიანობ
-მიზეზი მაქვს ,
-არ გაქვს
-მაქვს . დუდუმ დაიყვირა და ისიც მაშინვე შეკრთა
-სისულელეს ამბობ
-უყვარხარ
-საიდან მოიტანე
-ზუსტად ვიცი , უყვარხარ და ალბათ შენც
-მეც რა
-შენც გაგიჩნდა გრძნობები
-სერიოზულად? ეგრე გგონია? თუ იმიტომ ამბობ რომ გული მატკინო
- მე აგარაფერი მგონია გაიგე? ვერ ვიგებ უკვე ვერაფერს რო წარმოვიდგენ აქ შემოდიოდა და გიყურებდა ალბათ გეხებოდა კიდეც ჭკუიდან გადავდივარ ,
-არავინ შემხებია
-ეგ უნდა დავიჯერო?
-არც უნდა შეგეპაროს ჩემში ეჭვი , შენ თვითონაც იცი რომ პირველი ხარ ჩემთვის
-და არა უკანსკნელი
-იქნებოდი მაგრამ საშუალებას არ მაძლევ დუდუ
-მოდი აქ
-დუდუ
-მოდი აქ