3 თვის შემდეგ...
უკვე სამი თვეა რაც მე და ანდრეა ერთად ვართ, უკვე ყველამ გაიგო ჩვენს შესახებ და იზიარებენ ჩვენს სიხარულს, ელენეს ძალიან დავუახლოვდი, ისე რომ როდესაც გოგოებთან ლაპარაკს ვიწყებ მასაც ვაწევრიანებ ხოლმე და როდესაც გოგოებთან ერთად ვერთობი ისიც სულ ჩენთან ერთადაა, გოგოებსაც ძალიან დაუახლოვდა, მოკლედ ადრე, რომ 4 ვიყავით ახლა ხუთნი ვართ.
ძალიან ბედნიერი ვარ და არ მინდა ეს ყველაფერი მალე დამთავრდე.

სამსახურში ვარ და გადავწყვიტე, რომ ანდრეასთან შევიდე. დილით არ მინახავს და მომენატრა სიყვარული. უკვე შეეჩვია, რომ დაუკაკუნებლად შევდივარ ხოლმე. ახლა ვაპირებ ჩუმად შევიპარო და გული გავუხეთქო. ჩუმად ჩამოვწიე სახელური და უნდა დამეყვირა, როდესაც გავიგე ვიღაც გოგოს ხმა, როგორც ჩანს მარტო არაა...
-ანდრია, მომისმინე მე ორსულად ვარ და არ მაინტერესებს, რომ შეყვარებული გყავს, არც ის რომ მთვრალი იყავი და შეცდომა დაუშვი, მაშინ რატომ არ ფიქრობდი შენს შეყვარებულზე ან იმაზე თუ რა მოხდებოდა. მე ამ ბავშვის მოშორებას არ ვაპირებ და ბავშვი უმამოდ არ გაიზრდება არ მაინტერესებს ცოლად უნდა მომიყვანო.-არაააააააა... არა არა არა მომესმა ტყუილია, ვერ ვიჯერებ ცუდად ვარ უცბათ ჩავიკეცე და თვალებიდან ცრემლები თავისით მოდიოდა.
-ანდრია შვილო, ვიცი ნია გიყვარს მაგრამ ბავშვი უმამოდ ვერ გაიზრდება გესმის? უნდა მოიყვანო ცოლად.- ეს სიტყვები, რომ გავიგე ისევ ჩუმად გავედი, ჩანთა ავიღე და სახლში წავედი, მანქანით წავედი და ორჯერ მქონდა შემთხვევა კინაღამ ავარიაში, რომ არ მოვყევი. სახლში მივედი, გოგოებს მხოლოდ ორი წინადადება მივწერე. „ვიღაც გოგო ანდრეასგანაა ორსულად, მივდივარ და არამგონია დავბრუნდე.“ მხოლოდ ეს და ეგრევე აეროპორტში წავედი, როდესაც მივედი მხოლოდ ერთი თვითმფრინავი გადიოდა იტალიაში, ერთ ქალს ბილეთის ფული მივეცი და ვთხოვე, რომ მოეცა ჩემთვის. კეთილი ქალბატონი აღმოჩნდა. თვითმფრინავში ავედი ანდრეას მივწერე „ყველაფერი გავიგე, გილოცავ. აღარ დავბრუდები. მძულხარ ამ ქვეყნად ყველაფერზე მეტად“ და ტელეფონი გავთიშე. მან მე მიღალატა...

5 წლის შემდეგ...

უკვე ხუთი წელია იტალიაში, რომში ვცხოვრობ, სწავლა აქ დავამთავრე და ერთ-ერთ კომპანიაშიც მოვეწყვე. არავისთან მქონია ამ ხუთი წლის განმავლობაში კონტაქტი, ნომერი შევცვალე.
საშინლად მენატრება მათე, ელენე, ანიტა, სალი, ნინა, და თქვენ წარმოიდგინეთ და ანდრეაც... ამ ხუთი წლის განმავლობასი ვერ დავივიწყე, ისევ ცუდად ვარ მის გამო. ფსიქოლოგთანაც დავდიოდი მაგრამ ვერაფერი მიშველა, ის ისევ გაუსაძლისად მიყვარს, მაგრამ ვერ ვპატიობ. მხოლოდ ერთხელ, მხოლოდ ერთხელ მინდა კიდევ შევეხო მის ბაგეებს და მორჩა, საშინლად მომენატრა.

გადავწყვიიტე საქართველოში დავბრუნდე, ამაზე დიდ ხანს ვფიქრობდი და მივხვდი, რომ მათე და დანარჩენები საშინლად მომენატრნენ და ვეღარ გავუძლებ ამ მონატრებას, რომელიც მაწამებს და ვერ ამომიშლია ჩემი გონებიდან.
ახლა აეროპორტში ვარ. გული ძალიან ჩქარა მიცემს, მე ვბრუნდბი არ მჯერა...

როგორც იქნა ჩავაღწიე, როგორც კი ფეხი დავდგი მიწაზე ცრემლები წამომივიდა, არ მჯერა...
ტაქსი გავაჩერე. გადავწყვიტე პირველი მათესთან მივიდე, ნეტავ მეჩხუბება? იქნებ საერთოდ არც კი ჩამეხუტოს.
როგორც იქნა სახლთან მივედი. ვტიროდი, საშინლად ვტიროდი. კარებზე ძლივს დავაკაკუნე.
კარები მათემ გამიღო, არ მჯერა მის თვალებში დიდი სევდა დავინახე. გაოცებული მიყურებდა, ვერ იჯერებდა.
-მათე...- დავიყვირე და გავექანე მისკენ, ძალიან ძლიერად ჩავეხუტე, ვერც კი წარმოიდგენთ რა ვიგრძენე. ა აქამდე როგორ გავძელი არ ვიცი ამ ჩახუტების გარეშე.
-ნია არ მჯერა.- თქვა ბედნიერმა და ცრემლები წამოუვიდა.
-ძალიან მომენატრე მათე, ძალიან.- მთელი ძალით ვეხუტებოდი.
-მეც ჩემო ცხოვრებავ, წამოდი შევიდეთ.- შიგნით შევედით.
გოგოებსაც მივწერეთ, რომ ჩამოვედი.
სანამ მოვიდოდნენ ვლაპარაკობდით. თურმე დედა და მამა საზღვარგარეთ წავიდნენ დიდი ხნით. საშინლად გაბრაზებული იყო, რომ არ ვეკონტაქტებოდი მათე. ყველაფერზე ვილაპარაკეთ ანდრეას გარდა, რადგან იცოდა რომ ვერ მოვისმენდი ამას. ბევრი ვიტირე მათემ, რომ მითხრა როგორ იტანჯებოდნენ უჩემობოთ იმაზე.
კარებზე ზარია.
-ალბათ მოვიდნენ.- ვთქვი ბედნიერმა და წამოვხტი.
-ალბათ.
კარები მოსამსახურემ გააღო და შემოვიდნენ ანიტა, სალი, ნინა, ელენე და ანდრეა. ანდრეა, რომ დავინახე ვერც კი წარმოიდგენთ რა საშინელი გრძნობა ვიგრძენი. თვალებში მიყურებდა მეც თვალებში ვუყურებდი და ვხედავდი მის თვალებში დიდ სევდა ს და წყენას. ცრემლები წმომივიდა და ჩავიკეცე...

////////////////////////////////////

არ მომკლაათ.... ვიცი უსაშინლესად წავიყვანე და თან პატარაა, ურალოდ ეს თავი აქ მოითხოვდა გაჩერებას. ბოდიშით...


შ ე ნ,

მ ე

გ ა მ ა გ ი ჟ ე

სიყვარულით: „ციფერთვალაგოგო.“

ნია...