კარები მოსამსახურემ გააღო და შემოვიდნენ ანიტა, სალი, ნინა, ელენე და ანდრეა. ანდრეა, რომ დავინახე ვერც კი წარმოიდგენთ რა საშინელი გრძნობა ვიგრძენი. თვალებში მიყურებდა მეც თვალებში ვუყურებდი და ვხედავდი მის თვალებში დიდ სევდა ს და წყენას. ცრემლები წმომივიდა და ჩავიკეცე...
..........

როგორც კი ჩავიკეცე პირველი მათე მომვარდა, ხელში ამიყვანა და ჩამეხუტა.
-დაწყნარდი ჩემო პატარავ.-მიმეორებდა ამ სიტყვებს, ბოლოს დავმშვიდდი და ფეხზე ავდექი, ანდრეა ერთ ადგილზე იყო გაშეშებული. როგორცკი ავდექი ანრეამ ხელები გაშალა და ცრემლები წამოუვიდა, მე გავექანე მისკენ და მთელი ძალით ჩავეხუტე და ტირილი დავიწყე.
-ნია, ნია ვერც კი წარმოიდგენ როგორ მომენატრე.- უუცბათ აზრზე მოვედი და ცივად მოვშორდე, ზიზღიანი მზერა მივანათე.
-მე მძულხარ.-ვუთხარი ზიზღით, არადა როგორ მიჭირდა ახლა ასე ლაპარაკი მასთან ვერც კი წარმოიდგენთ. ახლა გოგოებთან მივედი და ყველას ძლიერად ჩავეხუტე. მმალე მოვრჩით ხვევნა-კოცნა-მტყლაშა-მტყლუშს. (თუ გახსოვთ ვეფხისტყაოსანშია გამოყენებული :დდ) და დივანზე ჩამოვსხედით, მე მათეს ავეკარი და მის კისერში ჩავრგე თავი და ტირილი დავწყე.
-ნია შეიძლება ვილაპარაკოთ?-მკითხა ანდრეამ.
-არა არაფრის მოსმენა არ მინდა.-დავიყვირე და ზიზღანი მზერით შევხედე.
-ნია დაელაპარაკე.-მითხრა მკაცრი ტონით მათემ.
-კარგი.
-წამოდი იქით გავიდეთ.-მითხრა და სამზარეულოში გავედით. ანდრეა მოვიდა, უნდოდა ჩამხუტებოდა.
-არ მომეკარო მძულხარ.- დავუყვირე და გავიწიე.
-მომისმინე ყველაფერს აგიხსნი.
-არ მაინტერესებს.- დავიყვირე.
-კარგი მაშინ სხვანაირად მომიწევს შენი გაჩერება.-მითხრა და ეგრევე მომვარდა, ტუჩჩებზე ველურივით დამაცხხრა, თავიდან ვცადე წინააღმდეგობის გაწვეა, მაგრამ ძალა არ მქონდა. ღმერთო როგორ მომნატრებია მისი გემო. ძალიან ნაზად მკოცნიდა თითქოს ბრთხილობდა, რომ არაფერი ეტკინა. ცოტახანში მომშორდა, ხმის ამოღების თავი არ მქონდა.-აი ასე, ახლა მისინე, იმ გოგომ მომატყუა, გამადებილა. თურმე დიდი ხანია რაც ვუყვარვარ და ჩემთან დასაახლოვებად ასეთი რამე მოიმიზეზა. იმ ღამეს მთვრალი ვიყავი და არაფერი მახსოვ, თურმე არაფერი არ მომხდარა და არც ორსულად ყოფილა. შენ კიდევ გაიქეცი. ვერც კი წარმოიდგენ ამით გული, როგორ მატკინე. დამშვიდობების გარეშე, წახვედი მთელი ხუთი წლით. -ორ წუთიანი დუმილის შემდეგ ანდრეამ მკითხა-
ნია ისევ გიყვარვარ?-მინდოდა მეთქვა კი, კი რათქმაუნდათქო, მაგრამ მე რის ნია ვარ ახლლა თუ არ გავაწამე.
-არა მძულხარ.- ვუთხარი ისე, რომ თვალებში არ შემიხედავს.
-მაშინ წეღან რატომ მაკოცე და რატომ ჩამეხუტე.-მიახლოვდებოდა, მე უკან უკან ვიწევდი და ბოლოს მაცივარს შევეჯახე.
-არ ვიცი, გაუაზრებლად მოხდა, მაინც მძულხარ.-ისევ ისე ვუთხარი, რომ თვალებში არ შემიხედავ, სახე უფრო მომიახლოვა.
-თვალებში შემომხედე და ისე მითხარი, რომ გძულვარ.-მითხრა და უფრო მომიახლოვდა.
-მძულხარ.-ძლივს შევხედე სახეში და აკანკალეული ხმით ვთქვი, რადგან ჩვენ ტუჩებს შორის ერთი სანტიმეტრიც კი არ იყო დაშორება.
-დარწმუნებული ხარ.-უფრო მომიახლოვა, გული რაღაც საშინლად სწრაფად მიცემდა.ოდნავ შეეხო ჩემს ზედა ტუჩს.
-კი.. არა და.. კი... არა, კი, ისევ მიყვარხარ.-ვუთხარი და წამებში ვეძგერე მონატრებულ ბაგეებს. ვნებიანად მიკოცნიდა ანდრეა ჯერ ქვედა, შმდეგ ზედა ტუჩს. ვნებისგან გაგიჟებული ვიყავი და უფრო გავგიჟდი, როდესაც მისი ენა ჩემს პირში ვიგრძენი.
-მაგიჟებ, უფრო სწორად შენ, მე გამაგიჟე.-დაიჩურჩულა ანდრეამ ჩემს ტუჩებზე.
-შენ კიდე, მე მართლა გამაგიჟე.-ამოვილაპარაკე მის ტუჩებზე. ცოტახანში მოვშორდით ერთმანთ.
-ვუუუუუ... როგორც იქნაა.-გაისმა კაებიდან შეძახილები, ესენი რა ამ დროს აქ იყვნენ? ღმერთო როგორ მრცხვენია. საშინლად გავწითლდი. ანდრეამ ეს შეამჩნია, გაიცინა და კიდევ ერთხელ შეეხო ჩემს ბაგეებს, სიამოვნების ტალღამ დამიარა სხეულში...

4წლის შემდეგ....
ამ ოთხი წლის განმავლობასი იყო ქორწილი, თაფლობის თვე და პატარა დამიანე, რომელიც უკვე სამი წლისაა.
ახლა საავადმყოფოში ვართ, მე ანდრეა დ ა დამიანე. პალატაში ვწევარ გაბერილი, ანდრეას ჩემი ხელი უჭირავს, დამიანე გაოგნებული უყურებს ეკრანს.
-გილოცავთ, გოგონაა.-თქვა ექიმმა. ანდრეას და მე ცრემლები წამოგვივიდა, დამიანემ სიხარულისგან ტაში შემოკრა.
-დე, გპილდები ლომ მაჩესავიტ საუკეთეცო ძა ვიქები.-თქვა დამიანემ თავისი ენით და ჩემს მუცელს აკოცა.
-აბა რა დედიკოს სიხარულო, მათეზე უკეთესიც უნდა იყო.-ვუთხარი დამიანეს და მაგრად ჩავეხუტე.
-საუკეთესო ცოლი და დედა ხარ შენ.-მითხრა ანდრეამ და მოწყვეტით მაკოცა ტუჩებზე.
-შენ კიდევ საუკეთესო ქმარი და მამა.
-შენ, მე გამაგიჟე.- მითხრა ანდრეამ და ისევ მაკოცა მოწყვეტით, შემდეგ დამიანეს აკოცა და შემდეგ ჩემს გაბერილ მუცელს...

////////////////////////

ვიცი არ ელოდით ასე ადრე დასასრულს, ბევრი ვიფიქრე და გადავწყვიტე, რომ დამემთავრებინა, რადგან თუ გავწელავ თქვენი დატანჯვა მომიწევს, რადგან ახლა სამსახურში სერიოზული საქმეებია და დრო არ მექნება დასაწერად. მაპატიეთ... ასე, რომ ისიამოვნეთ.... შეაფასეთ როგორი დასასრული იყო?

შ ე ნ,

მ ე

გ ა მ ა გ ი ჟ ე

სიყვარულით:“ციფერთვალაგოგო“