რვა საათი იყო თვალი რომ გავახილე და მაშინვე ჩემ ძმას დავურეკე, იქ სადღაც თორმეტი საათი იქნებოდა.
-ნიკუუ როგორ ხარ?
-კარგად ნიაკო შენ? -მეუბნება მხიარულად.
-ეს ვისი ხმა გავიგეე? -უცებ ტელეფონში თავი შემოყო ლაშამ.
-ვაიმეე ჩემი ლაშიკოო, როგორ მომენატრეე... როგორ ხარ? -ყოველთვის ვმხიარულდებოდი როცა ლაშას ვხედავდი, უსიმპატიურესი ბიჭი, რომელიც ამერიკაში ცხოვრობს და გარშემო სულ გოგოები ახვევია, ჩემს დანახვაზე, ჩემნაირი ბავშვი ხდებოდა, ყველა სურვილს მისრულებდა, გოგოებს ტოვებდა და ჩემთან ერთად ყველგან მოდიოდა. ისე მივლიდა როგორც საკუთარ დას. ნიკასგან არ ვანსხვავებდი, მასთან ყველაფერზე შემეძლო საუბარი, ნებისმიერ თემაზე,
-მეც მომენატრე ჩემო გოგო, სად დაიკარგე რომ აღარ გვეხმიანები? ხომ ყველაფერი რიგზეა?
-მაგას მერე მოგიყვები!
-მოიცა მე რაა მრიყავთ? -დაგვებღვირა ნიკა.
-კარგი რაიყო, ხოიცი რომ ჩამოვა ყველაფერს დავაფრქვევინებთ? -გაიცინა ლაშამ და ნიკას მხარზე მისცხო ხელი. ისე ლაშა მართალი იყო, არაფერს ვუმალავ მათ, ასევე რაღაცის გაკეთებას რომ მთხოვენ უარს ვერაფერზე ვეუბნები.
-კარგი კარგი წავედი მე, ნინისთან უნდა წავიდე! მიყვარხართ და გკოცნით!
-ჩვენც გვიყვარხარ ჩემო ლამაზო! დავაი ახლა ჭკვიანად! -მითხრა ლაშამ და მაშინვე გათიშა. დღე მშვენივრად დაიწყო, მინდოდა ვაკოსთან წავსულიყავი. გავემზადე, თეთრი სარაფანა ჩავიცვი, ლიაკოს მოვესიყვარულე, ცოტა ვილაპარაკეთ და მერე ვაკოს სახლისკენ წავედი. ნახევარ საათში მასთან ვიყავი. კარზე დავუკაკუნე, კარები რომ გააღო ისეთი სახე ჰქოდა უეჭველი ეძინა.
-ჩემი გოგო მოვიდაა? -ჩემს დანახვაზე ცოტა გამოფხიზლდა ალბათ. -მოდი ჩემთან. -შევედი თუარა ისე ჩამეხუტა თითქოს, ერთი დღე კიარა ერთი თვეა არ ვუნახივარ.
-გაგაღვიძე?
-კი მაგრამ არაუშავს, ისე რომ იცოდე შენს მაგივრად სხვა რომ ყოფილიყო, მაგრად ვაგინებდი, ამ დილაუთენია რომ გამაღვიძებდა. -გაიცინა და ტუჩებზე მაკოცა.
-აუ ადრე გამეღვიძა, არ ვიცოდი რა მეკეთებინა და შენთან წამოვედი. წამო რა ყავა დავლიოთ. -სამზარეულოში შევედი, ყავას ვაკეთებდი, უკნიდან ვაკო მომეხვია და კისერზე მაკოცა, მისკენ შევტრიალდი, ხელები წელზე მომხვია მე კი კისერზე შემოვხვიე, ჩემსკენ წამოიწია და ვნებიანად მაკოცა, სამზარეულოს მაგიდაზე შემომსვა, კაბა გამხადა და ბიუსჰალტერისგან გამათავისუფლა. მეც მისი მოძრაობა გავიმეორე, ერთი ხელი მკერდზე მომიჭირა, მეორე კი საჯდმისკენ წაიღო. ხელში ამიტაცა და საძინებლისკენ წამიყვანა. ლოგინზე დამაწვინა თვითონ კი ზევიდან მომექცა, მიკოცნიდა ყველა ადგილს სასიამოვნოდ, მე კი ყველა მისი კოცნა და შეხება მსიამოვნებდა, უცებ მომწყდა შარვალი და ტრუსი ერთდროულად გაიხადა და იგივე პოზას დაუბუნდა. სხეულში სასიამოვნო ტკივილი ვიგრძენი და უნებურად ამოვიკვნესე, მის ბაგეებს ჩავაფრინდი. ის ძალიან პროფესიულად მოქმედებდა და ეს მაგიჟებდა, სიამოვნებისგან უკვე ვკანკალებდი, ბოლოს ვაკომ ამოიხვნეშა და გვერძე გადაწვა, თავი მის მკერდს დავადე და მის აჩქარებულ გულისცემას ვუსმენდი. ცოტახანში წამოდგა, სააბაზანოში შევიდა, ჯაკუზი წყლით გაავსო, ცხელ წყალში ჩამაწვინა და თვითონაც უკნიდან მომიჯდა, მე ზურგით მას მივეყრდენი. წყალი ქაფიანი იყო და მშვენიერი სუნი ჰქონდა, წამოვჯექი და ვაკოს პირდაპირ დავჯექი.
-მომიყევი რამე შენზე. -ვუთხარი და ქაფი მივაწუწე სახეზე.
-ნუ მაიმუნობ თორემ მოგხვდება! -ახლა კი მან შემომასხა ქაფი. -რა მოგიყვე? რა გაინტერესებს?
-ყველაფერი... მოდი კითხვები დავუსვათ ერთმანეთს გინდა?
-კარგი მევიწყებ, ამერიკაში ვისთან ერთად ცხოვრობ,
-იქ ცხრა წელია ჩემ ძმასთან და მშობლებთან ერთად ვცხოვრობ, მშობლები ორი წლის წინ დაიღუპნენ, დედა ირინა ბერიძე იყო მამა კი ლევან აბაშიძე, ახლა მე და ჩემი ძმა ნიკა დავრჩით და არაბიოლოგიური ძმა ლაშა.
-არაბიოლოგიური? -წარბები მაღლა ასწია ვაკომ.
-ხოო ჩემი ჩმის ძმაკაცია, რომ ჩავედით იქ გავიცანით იმისმერე სულ ჩვენთან იყო, ჩვენთან რჩებოდა ხანდახან, ახლა კი სულ ჩვენთან არის, როგორც ძმა ისე მყავს, ნიკასგან არ ვანსხვავებ. შენ რას მეტყვი შენზე?
-ამერიკაში ექვსი წლის წინ ჩამოვედი, დედისერთა ვარ და მშობლები ჩემზე გადაყოლილები იყვნენ, ყველაფერი მქონდა რასაც მოვისურვებდი. აქ ძალიან ხშირად ჩამოვდიოდი ბიჭების დაა... ელენესს… გამო. მაგრამ უკან ყოველთვის ვბრუნდებოდი, ჩემი მშობლები ახლაც იქ არიან, დედას ანა ჰქვია, მამას ნიკა.
-ჰმმ... კარგია, ისე ამერიკაში რასაკეთებ? ანუ მე მაგალითად ბიზნესზე ვსწავლობ, ერთი წელი დამჩა და უნივერსიტეტს დავამთავრებ. მერე ჩემს ძმას მივეხმარები.
-მეც ბიზნესი დავამთავრე, ჯერჯერობით მამაჩემს ვეხმარები, რამდენიმე წელში კი აპირებს მე გადმომცეს ყველაფერ. უკან დაბრუნებას როდის აპირებ?
-ჯერ არ ვიცი. -მხრები ავიჩეჩე, იმიტომ რომ მართლა არ ვიცოდი, მინდოდა დიდი ხანი დავრჩენილიყავი. -შენ?
-მე სადღაც ერთ თვეში, თუ გინდა ერთად წავიდეთ.
-კაი აზრიაა. ოღონდ თვითმფრინავში არ დაიწო სტიუარდესების ან ვინმე სხვების დაკერვები და რაღაცეები, თორემ თვითმფრინავიდან გადაგაგდებ! -თითი დავუქნიე, თვალები მოვჭუტე და ტუჩები მოვწკიპე.
-თუ ჩემი ჰორმონები შემაწუხებს აბა რა ვქნა? აამ... პრინციპში შენ მეყოლები იქ. კარგი შევთანხმდით, არანაირი ფლირტი. -ხელები მაღლა ასწია და კმაყოფილი სახით გაიცინა.
-გიჟი ხარ! -თავი გავაქნიე და ჩავიცინე.
-შენ მაგიჟებ! -რასასიამოვნოა ამის მოსმენა, ვიღაცას რომ აგიჟებ... მისკენ წავიწიე, ზევიდან დავაწექი და ვნებიანად ვაკოცე. -ასე ნუ აკეთებ თორემ მეორე რაუნდზე გადავალთ. -გამეცინა, მაგრამ არ მოვშორებულვარ. კარზე ზარის ხმა გავიგეთ თორემ მართლა გადავიდოდა ეს მეორე რაუნდზე. -გადარჩი, მადლობა გადაუხადე იმ ადამიანს ვინც კარის უკან დგას ახლა. ის რომ არაა...
-კარი გააღე ვაკოო… -გავაწყვეტინე ლაპარაკი, ორივე ვიცინოდით, წყლიდან ამოვიდა, პირსახოცით ქაფი მოიშორა, ტრუსი და შარვალი ამოიცვა, მაიკაც გადაიცვა და კარებისკენ წავიდა.
-მიდი ამოდი შენც, გეყოფა ჭყუმპალაობა. -თვალი ჩამიკრა და გავიდა. მეც ამოვედი, სარაფანა გადავიცვი და დაბლა ჩავედი. მეგონა ჩვენები იქნებოდნენ ლუკა ან ვაჩე, მაგრამ სულ სხვა ადამიანი დამხვდა.
-გამარჯობა ნია!
-გაგიმარჯოს ელენე! -ვაკოს გავხედე ისეთი სახე ჰქონდა თუ არ მიახრჩობდა ამ გოგოს არ მეგონა. -ყავას დალევ?
-მგონი გეჩქარება ხო? -ეკითხება ვაკო ელენეს.
-არაა არ მეჩქარება, კიი ნიაკო დავლევ ყავას! -მითხრა ელენემ და სავარძელში მოთავსდა, ვსო დღეიდან ეს გოგო აღარ მომწონს, ნუ ისედაც არ მომწონდა მარა ეს რაიყო? ტიპმა ანიშნა რომ წასულიყო და ძალით შემოგვეტენა.
-ნიაკოს მარტო ახლობლები ეძახიან შენ ნია დაუძახე! -ეუბნევა დაბღვერილი ვაკო. ჩემს მაგივრად რატო ლაპარაკობ ეს ვერ ვხვდები.
-კარგი ყავას გავაკეთებ და მოვალ. -ყავა გავაკეთე და გამოვედი, ისევ იმ ადგილზე იჯდა ელენე, ვაკო მის მოპირდაპირედ, ყავა მივაწოდე და ვაკოს მივუჯქი გვერდით. -მადლობა ელენე. -ვაკოსკენ თავი ოდნავ მივატრიალე, მიხვდა რატოც მოვუხადე მადლობა და ფხუკინი დაიწყო.
-რისთვის? -მეკითხება გაკვირბეული გოგო.
-არაფერი დაივიწყე. შენ რატომ მოხვედი აქ? -ხმა დაასერიოზულა ვაკომ მაშინვე.
-ისე უბრალოდ, მომენატრეთ შენც და ბიჭებიც. -მოიცა რაოო? ხო არ უნდა თმების თრევით გავაგდო აქედან, ჯერ ამ დილაუთენია დაადგა ბიჭს სახლში, მე რომ არ ვყოფილიყავი ნეტა რას იზავდა, ახლა მომენატრეთო. იდიოტი გოგო.
-ელენე წადი აქედან! აქ არავის არ ეხატები გულზე, მონატრებაზე რომ აღარაფერი ვთქვათ. მითუმეტეს ლუკას და ვაჩეს. -ეუბნევა ვაკო სერიოზული ტონით. -ნი შეგიძლია ბიჭებს დაურეკო? ამოვიდნენ უთხარი. -ახლა მე შემომიტრიალდა.
-კი... ახლავე. -გამოვედი და ვაჩეს დავურეკე.
-ვაჩეე რაშვები? აქ ის ალქაჯი ელენეა მოსული და სახლიდან ვერ ვაგდებთ. ვაკომ მითხრა ბიჭებს დაურეკეო ამოვიდნენო და ამოდით რა, ნინიც ამოიყოლეთ.
-რაა? მაგას მანდ რა უნდა? აუ საშინლად არ მინდა მაგის ნახვა ნიაკოო რა, მაგარი საზიზღარი გოგოა. -მეუბნევა ვაჩე ზიზღნარევი ხმით.
-აუუ კაი რაა მარტო არ დაგვტოვო ამ ალქაჯის კლანჭებში! -ვაჩემ გადაიხარხარა, ჩემ სიტყვებზე მეც ჩამეცინა.
-კარგი კარგი ამოვალთ.
-აუუ მიყვარხარ! მიდი გელოდები. -ტელეფონი გავუთიშე. მათთან უნდა გავსულიყავი მაგრამ გავჩერდი და მათ ლაპარაკს დავუგდე ყური.
-მომენატრეე... ვაკუუ.
-ხელები მომაშორე გოგო და გადი აქედან მალე! შენი ნერვები არ მაქვს! -ეუბნევა ვაკო გაბრაზებული, მაგრამ ხმადაბალი ტონით.
-კარგი რა! იმ გოგოს გამო იკავებ თავს ხო? ნიათი მაეჭვიანებ? ორივემ კარგად ვიცით რომ სხვა გოგოებივით ისიც ერთჯერადია!
-იმ გოგოს ნია ჰქვია! და კიდევ მე ის მიყვარს, ერთჯერადობა კიდე შენ უფრო გეტყობა, ისევ მე რომ მომადექი. ახლა კი გაა*ვი აქედან ჩქარა. -მიყვარს ეს ბიჭი და რავქნა. მოიცა რათქვაა? ნია მიყვარსოო? მგონი ჩემი გასვლის დროა.
-დავრეკე და ძლივს დავითანხმე ამოსვლაზე. რამეს ხომ არ მიირთმევ კიდევ? -ვკითხე ელენეს მხიარული ხმით.
-არა იყოს, როგორც ჩანს ჩემი აქ ყოფნა არავის სიამოვნებს, წავალ მე.
-კარგია რომ მაგდენს ხვდები. -თქვა ვაკომ და ცინიკურად გაიცინა. კარები გაიხურა და გავიდა.
-მომენატრეე ვაკუუ... -ელენეს გავაჯავრე, ქვედა ტუჩი გადმოვატრიალე, ხელები კისერზე მოვხვიე და თვალები ავაფახუნე.
-გვისმენდი ხო მაიმუნო? -ხელები წელზე შემომხვია, თავი მაღლა ასწია, თვალები დაბლა დახარა და ისე შემომხედა.
-აბა ამდენ ხანს ვაკოს ხომ არ ვეტლიკინებოდი. -გავიცინე, მანაც ჩაიცინა და თავი გააქნია,
-გიჟი ხარ!
-როგორც შენ! -თითის წვერებზე ავიწიე და ვაკოცე.
-ანუ ყველაფერი გაიგე?
-აბსოლიტურად! -ამაყად დავუქნიე თავი. -ეს გოგო ახლა უფრო აღარ მომწონს. როგორ გეტმასნებოდა იდიოტი.
-ეჭვიანობ? -ტუჩის კუთხეში გაიცინა.
-ეჭვიანებობის მიზეზი მააქვს? -თვალებში შევხედე.
-აბსოლიტურად არა ჩემო პატარავ! -ცხვირის წვერზე მაკოცა და თავისი სასწაულად თბილი ღიმილით გამიღიმა, რამის მართლა მეორე რაუნდზე გადავედი. -მიყვარხარ აბაშიძევ, ყველაზე მეტად. -თვალები გამიბრწყინდა, მაშინვე ხელები შემოვხვიე და ძლიერად მივეხუტე გულზე.
-მეც მიყვარხარ წერეთელო, ძალიან მიყვარხარ. -ხელები მანაც ძლიერ მომხვია და ჩემი თმის სურნელი ხარბად შეიყნოსა. კარზე ზარის ხმა გავიგეთ, ერთმანეთს მოვშორდით და კარი გავაღეთ.
-წავიდა ის ალქაჯი? -სიცილით მეუბნევა ვაჩე.
-ალქაჯიი? -წარბები აწია ვაკომ.
-ელენე უნდა მეთქვა. -ჩაახველა ვაჩემ და ჩამეხუტა.
-ჩემი ნიაკოო როგორ მომენატრე, ერთი დღეა არ მინახიხარ და უკვე მომენატრე, ასე არ შეიძლება, რომ წახვალ მერე რა მეშველება? ვის ჩავეხუტო, ისედაც მარტო შენ გეხუტები. -ვითომ მოწყენილი ხმით ჩემსკენ მოდის ლუკა და მხუტება.
-მე სულ დაგავიწყდი რაც ვაკო გაიცანი რაა! მოღალატეხარ. -ტუჩებგადმობრუნებელი ნინი კარებში დგას და ისე მიყურებს,
-მოდი ჩემთან ჩემო ერთადერთოოო... ხოიცი როგორ მიყვარხარ? ეჭვიანობა არ გეკადრება დაო. -ჩავეხუტე ნინის და ისიც უცებ ხასიეთზე მოვიდა. ყველა სავარძელზე მოვთავსდით. მე ვაკოს მივუჯექი გვერძე, მან ხელი გადამხვია, ნინი კიდე ვაჩესთან დაჯდა.
-ეე რაპონტია ტოო? რადავაშავე მარტო რომ მიმაგდეთ? -წაიბუზღუნა ლუკამ.
-რა ჩვენი ბრალია , გოგოებს მარტო ერთი ღამისთვის რომ იყენებ? -ეუბნევა ვაჩე.
-ოო დავაი რა, შენ აქ რას აკეთებ გოგონი? -მომიბრუნდა ლუკა. -გუშინ რაღაცეები ხომ არ იმაიმუნეთ?
-არა გუშინ სახლში ვიყავი, დღეს დილით მოვედი აქ და კიდევკაი მოვედი. -თვალები გადავატრიალე და ისე ვუთხარი. -რომ მოვედი ელენეც მალე მოგვადგა კარებზე, მე რომ აქ ვიყავი მაში ეტმასნებოდა ვაკოს და მე რო არ ვყოფილიყავი მერე რას იზავდა! -გავიცინე.
-შენ რა ეჭვიანი ცოლივით ლაპარაკობ? -სიცილით მითხრა ვაჩემ,
-ნინის რომ ბიჭმა ხელების ფათური დაუწყოს რასიზავ? -წარბები მაღლა ავწიე და გაღიმებულმა გავხედე ვაჩეს.
-დედასმოვუ**ნავ! -ალბათ წარმოიდგინა ეს სიტუაცია ასე რომ გაბრაზდა. მე კიდე სიცილი დავიწყე.
-ხოდა რაღა გინდა? -სიცილით ვუთხარი.
-კარგი გეყოთ მაგაზე ლაპარაკი რაა! -ტვინი ნუ გაბურღეთო ეგ იგულისხმა ალბათ ვაკომ.
-კარგი კარგი, ნინი წამო სამზარეულოში პიცა გავაკეთოთ. -ვუთხარი თუარა ხელი მოვკიდე და სამზაეულოში გავიყვანე.
-აუ მალე ქენით რაა, მაგრად მშია! -მოგვაძახა ლუკამ
-რაშვები გოგო ვაჩესთან? რამდენი ხანია შენთან ლაპარაკი მინდა, მომენატრა უკვე შენთან ჭორაობა.
-აუ მეეც ქალო. გოგო რავი აი ძაან მაგარი ურთიერთობა გვაქ. ძალიან შემიყვარდა.
-პირველად სექსი როდის გქონდათ? -სიცილით ვუთხარი.
-სანამ ქობულეთში წავიდოდით, აი ლუკას დაბადებისდღიდან ვაჩესთან რომ წავედი მაშინ.
-მერე როგორი იყო პირველი ღამე? მოგეწონა? -ისევ სიცილით ვეუბნეოდი და ისიც იცინოდა, იმიტო მიყვარს ნინი რომ არაფრის სცხვენია ჩემთან და არც მე მცხვენია, ნებისმიერ თემაზე შეგვიძლია ლაპარაკი.
-აუ კიი ძაან, ახლა ვხვდები კინოებში სულ რატომ აქვთ ხოლმე და ამ ბიჭებსაც სულ რომ უნდათ.
-ქობულეთში შენი ხმებიდან გამომდინარე ახლა ვხდები რასაც ამბობ! -ბოლო ხმაზე გადავიხარხარე.
-რააა? შეენ რაა... ღმერთოო, ჩემი ხმები გესმოდაა?
-კიი, -ბოლო ხმაზე ვიცინოდი ვეღარ ვსუნთქავდი უკვე, ვაკო შემოვიდა და მკითხა ხომ კარგად ხარო, კიითქო და უკან გავაბრუნე. -ასეთს რას გიშვებოდა იმხელა ხმაზე რომ კვნესოდი გაფიცებ მითხარი! -ისევ ვხარხარებდი.
-აუუ კარგი რაა ნუ დამცინიხარ, შენც რომ გქონოდა მიხვდებოდი! -ამაზე სულ გადავბჟირდი.
-მე კი მქონდა მაგრამ მაგხელა ხმებს არ ვუშვებდი პირიდან. -ძლივს წარმოვთქვი ეს სიტყვები ჩაბჟირებულმა.
-მოიცა შენ და ვაკოო... თქვენ? -პირი დააღო გაკვირვებისგან.
-ხო რაა რაიყო? შენ და ვაჩე რომ ასეთ დღეში ხართ ჩვენგან რა გიკვირს?
-ვაჩესგან კიარა შენგან მიკვირს, რამდენი შეყვარბეული გყადა და არცერთს არ იკარებდი, ზედმეტის უფლებასაც არ აძლევდი, ერთწლიანი ურთიერთობების მერეც კი, ვაკოს კიდე სულ ათი დღეა რაც იცნო მგონი.
-შემიყვარდა, ძალიან შემიყვარდა, ასე არავინ მყვარებია ნინი. -სიცილი შევწყვიტე და ბედნიერი თვალებით შევხედე.
-ღმრთო შენ მართლა შეყვარბეულიხარ. ეს სიტყვები პირველად მესმის შენგან დაო.
-ვიცი ხოო. აბა რომ არ მყვარებოდა ხო არ ჩავუგორდებოდი ლოგინში. ისეთი ბედნიერივარ ნინი მეშინია ამხელა ბედნიერების უკვე.
-ნუ გეშინია კაცო. მომიყევი მიდი ყველაფერი რა როგორ მოხდა! -მეც ჩამოვუწიკწიკე ყველაფერი, მაგრამ დღევანდელი დღე არ მიხსენებია, მარტო ქობულეთის ამბებს ვუყვებოდი, ვაკო ჩემთან რომ რჩებოდა. ამ ლაპარაკში პიცაც გამოცხვა. ბიჭებთან გვაიტანეთ და მეორე შევდეთ გამოსაცხობად.
-აუ რაგემრიელია ტოო! ამის მერე სულ თქვენ გააკეთეთ ხოლმე რა. -ამოიკრუტუნა ლუკამ. დიდიხანი ვლაპარაკობდით, ვიცინოდით, ვმხიარულობდით, მთელი დღე სახლში ვიყავით, რომ დაღამდა ყველა წავიდა. მე და ვაკოდავრჩით ისევ მარტო.
-დარჩი რა ჩემთან დღეს?! -მუბნევა ხვეწნით.
-ვერა ლია გამებუტება, რაც ჩამოხვედი ორი ღამე გეძინა მარტო სახლშიო, ისაო ესაო. მერე სხვა დროს დავრჩები გპირდები.
-კარგი მაშინ გაგიყვან მანქანით. -შუბლზე მაკოცა.
-აუ ფეხით წავიდეთ რა გთხოოვ. გავისეირნოთ. -ყელზე მოვიკიდე თითები და ისე ვთხოვე.
-კარგი ხო წავიდეთ. -სახლიდან გამოვედით და ქუჩას გავუყევით, ვაკომ სიგარეტს მოუკიდა, ერთი ხელი მე გადამხვია მეორე ხელში სიგარეტი ეჭირა.
-მომაწევინებ? -მაინტერესებდა რა რიაქცია ექნებოდა.
-სიგარეტს? მეღადავები ხო? -წარბები მაღლა ასწია და გვერდულად გადმომხედა.
-სერიოზულად. ერთ ნაპასს დავარტყავ. -სიგარეტი პირთან მომიტანა, მერე კი ისევ უკან გაწია. -ვაკოო, სერიოზულად გეუბნები. -ერთი ნაპასი დავარტყი და როგორც ადრე ჩემ ბიძაშვილთან ერთად ვაკეთებდი, კვამლი დიდიხანი გავიჩერე, შემდეგ ამოვუშვი, გავბრუვდი, ვაკოს მოვკიდე ხელი მაგრად რომ არ დავცემულიყავი.
-ეწევი? -მეკითხება სერიოზული ტონით.
-არა საყვარელო, უბრალოდ ხანდახან ერთ-ორ ნაპასს დავარტყავ ხოლმე და ეგაა. -გავეკრიჭე დებილივით და იმასაც გაეცინა.
-ჯობია საერთოდ არ მოწიო. ორსულად რომ იქნები ბავშვზე ცუდად იმოქმედებს, მე კიდე ჯამრთელი შვილები მინდა. -გაიღიმა და ზევიდან გადმომხედა. მერე ლოყაზე ხმაურიანად მაკოცა.
-შენ უკვე შვილებზე ფიქრობ? თან ჩემთან?
-ზუსტად! -თავი ამაყად დამიქნია.
-ვაკოოო... -უკნიდან ვიღაც გოგოს ხმა გავიგეთ და მივბრუნდით. მაღალი, ქერა თმიანი და ლამაზ ტანიანი გოგო მორბოდა. -ვაკუუ როგორხაარ? -შორიდან უყვიროდა.
-ყველა ვაკუს რატომ გეძახის? საერთოდ არ მომწონს ეს სახელი! -სანამ ის გოგო მოვიდოდა მოვასწარი თქმა.
-შენ მაგ ყველას არ გავხარ! -ჩამრჩურჩულა ჩუმად, თან მხრები აიჩეჩა. -კარგად შენ როგორ ხარ? -მიუბრუნდა იმ გოგოს.
-მეც კარგად, არ გინდა სადმე დავლიოოთ? -ვაკოს ეკრიჭება და თან მე მიყურებს.
-ახლა ჩემ შეყვარებულს სახლში ვაცილებ და სხვა დროს იყოს.
-შეყვარებუულს? -თვალები დააჭყიტა გოგომ. -შენ... შეყვარებული გყაავს? ვერ ვიჯერებ, მეღადავები ხო? ეს გოგო? -ჩემზე ანიშნა თითით.
-კი ეს გოგო ჩემი შეყვარებულია. -რა კარგად ამბობს ამ სიტყვებს, ძალიან მსიამოვნებს. -ახლა უნდა წავიდე, შეხვედრამდე, გამიხარდა შენი ნახვა ლამაზო. -ვაკომ ისევ ხელი გადამხვია და გზა გავაგრძელეთ.
-ლამაზოო? მეც რომ აქ ვარ ხომ არ დაგავიწყდა? რა ერქვა მაგ გოგოს საერთოდ? -თვალებ მოჭუტუმა გავხედე.
-აზრზე არ ვარ. -გაიცინა. -ყველა გოგოს სახეს და სახელს ვერ დავიმახსოვრებ ვისთანაც მეძინა. -იდიოტი, სულ დამავიწყდა მექალთანე შეყვარებული რომ მყავს. -შენ კიდე ნუეჭვიანობ თორე ისეთი საყვარელიხარ, უკან გაგაბრუნებ ჩემთან სახლში და მერე ელენე ვეღარ გიშველის. -ორივემ გადავიხარხარეთ და ლაპარაკით გზა გავაგრძელეთ. მალე სახლამდე მივედით. კარებთან გავჩერდი, ჩავეხუტე და ვაკოცე. ეზოს კარები გამიღო და ხელით მანიშნა შევსულიყავი.
-მიდი ჩემი გოგო, ტკბილიძილი! -საჯდომზე ხელი მომარტყა და ეზოსენ შემიძახა. გამეცინა მაგრამ აღარ შევრუნებულვარ ისე შევედი სახლში. ლია ძველ ფოტოებს ათვალიერებდა, მეც მივუჯექი. ვათვალიერებდით ძველ ფოტოებს, და ორივეს მალე ჩაგვეძინა.