- შემდეგი კი ნოე, მზად ხარ?
შემაძრწუნებელიყო იყო დარჩენილი სამის სახეების დანახვა, ერთიანად გაფითრებული სახეეების რომლებიც რამოდენიმე წუთში აფეთქების ხმის მოლოდინში იჯდნენ, თუმცა შემდეგი ნოე იყო და ყველაზე მეტი სადარდებელი მას ჰქონდა.

მოა
ესე სწრაფად მაშინაც კი არ მირბენია როდესაც, მენტორი სირბილში გამარჯვებულს ორი დღე დასვენებას გვპორდებოდა. საათს ვუყურებ რვა წუთი დარჩა... წითელი ლენტების დანახვისას ასე მგონია ფილტვები გამისკდება და ნაბიჯსაც კი ვეღარ ვდგამ თუმცა, რა დროს დანებებაა? როდესაც ამდენი ადამიანია ჩემს მოქმედებაზეა დამოკოდებული. სწრაფად ვუახლოვდები ლენტებს, შუაში დაახლოებით ორმოცი სანტიმეტრის ზომის რკინის ყუთი დევს რომელზეცმდრო ნელ-ნელა იკლებს, რამოდენიმე მეტრში კი მეორე ასეთივე ასაფეთქებელია. ერთადერთი სიტყვა მახსენდება მენტორისგან მხოლოდ, პირველ გაკვეთილზე რაც გითხარიო. რა მითხრა პირველ გაკვეთილზე? რაა? საათს ვუყურებ ხუთნახევარი წუთი.
რა ვქნა? ტვინის ყოველი უჯრედი ვგრძნობ როგორ იღვიძებს თავს ვაიძულებ რომ საკუთარი თავი ვაიძულო რაიმე გაიხსენოთ. მდინარე ძალიან ახლოსაა, რამოდენიმე ნაბიჯში. ვიცი თუ მდინარეში ჩავაგდებ ორივეს ძალა დაკარგავს თუმცა იქ როგორ უნდა ჩავაგდო? მუხლებზე თავს ვდებ და გონებას ვძაბავ. პირველ გაკვეთილს ვიხსენებ...
- აბა მოა კმაკპყოფილი ხარ შენი პროფესიით?
- დიახ მენტორო, მაგრამ არ ვიცი ეს როგორ გავაკეთო, რა უნდა ვქნა
- ყველაფერს თანმიმდევრობით ისწავლი ძვირფასო - ხელში წითელი ვაშლი უჭირავს და ჩემს წინ დებს - ხედავ ამ ვაშლს? წარმოიდგინე რომ ეს ვაშლი, დიდი ენერგიის მქონე ასაფეთქებელია. მას შეუძლია მის გარშემო ყველაფერი ნაცარტუტად აქციოს. იცი რა არის მთავარი? შენ ეს ვაშლი იმასთან ერთად უნდა აიღო რაზეც ის არის, თუ ზედმეტად არ გაამოძრავებ და შეძლებ რომ ის ისე სიმტრიულად აიღო როგორც საჭიროა პრობლემა არ იქნება.
- და თუ ის უბრალოდ მიწაზეა?
- მაშინ მიწა ყოფილა ნაღმი და არა ის ყუთი რომლის აფეთქებასაც ელოდები მოა.
ფეხზე ისე სწრაფად ვდები რომ წნევის დავარდნის გამო თაბრუსხვევას ვგრძნობ. საათს ვუყურებ ორნახევარი წუთი. გარშემო ისეთი ლიმაზეა გამეფებული, შემოდგომაა გარემო ეგუება რომ მალე მის სილამაზეს თოვლის ფენა დაფარავს, მდინარე აუღელვებლად მიიკვლევს კალაპოტს ჩემს გულში კი ქარიშხალია. ის მთლიანად უნდა ავიყო და არა მხოლოდ ყუთი. სწრაფად ვიწყებ რაიმე ბასრის ზებნას, ბასრი ვერა მაგრამ წვეტანი ხის ნატეხს ვიღებ და ლენტს სწრაფად ვაშორებ...

***
- მენტორო დრო რამდენი დარჩა? - ჰანსი ტყეს უყურებს სადაც მდინარეა
- ერთი წუთი. - ჰაერში ტემპერატურამ საგრძლობლად იმატა, ნოეს ისეთი სახე ჰქონდა საშუალება რომ ჰქონოდა მოასთან უკან მოუხედავად დაიქცეოდა
- ოცდაათი წამი - ჰანსი ხელებს იმტვრევს. ამ დროს კი მენტორი ტაშს უკრავს და სახე უბრწყინავს.
- მას ეს გამოუვიდა. - ალბათ ესეთი ამაღელვებელი წუთები მათ ცხოვრებაში იშვიათი იყო.
რამოდენიმე წამში კი მოა ჩნდება, სახეზე ფერი არ ადევს მთლიანად სველია და თვალები შემაშინებლად აქვს ჩაწითლებული. ესეთი მოა ჯერ არავის უნდახავს ყოველთვის მხიარული, ძლიერი მოა ეხლა ერთი შეშინებული და გულამოვარდნილი გოგოა. ნოე სწრაფად მიდის და ხელს ხვევს ისევ მის ადგილზე აბრუნებს და რაღაცას ჩასჩურჩულებს.
- გილოცავ მოა შენ ყველაფერი გამოგივიდა
- მადლობა მენტორო, ეს მხოლოდ თქვენი დამსახურებაა. - გოგონა ჩახლეჩილი ხმით ამბობს და სულის ამოსათქმელად ერთ ბოთლ წყალს სვამს.
- მენტორო ჯონი და ნიკოლასი?
- ისინი უკვე გზაში არიან.
ათ წუთიანი ლოდინის შემდეგ, მომღიმარი ჯონი და ნიკოლასი მათ უახსოდება
- რამოხდა? - მიტკინი გაკვირვებული სახით უყურებს მათ
- კარგი მე დავიწყებ, დღეს ჩემი ცვლა არ იყო ამიტომ მომიწია ძალით გამეშვა სახლში ერთ-ერთი პოლიციელ, პირველი პრობლემა ის იყო რომ ასე არასდროს არ მოვქცეულვარ და ყველას გაუკვირდა მეორე თუ დაედითებულ ვიდეოში ეჭვს შეიტანდნენ აუცვილებლად ყველაფერს მიხვდებოდნენ, მაგრამ როდესაც მაღაზიიდან დარეკეს უფროსმა მე დამავალა ვიდეოს შემოწმება და თვითონ ზედაპირულად უყურა, გამიმართლა ერთი სიტყვით.
- საშინელება იყო, მეგონა დამიჭერდნენ როდესაც აი ეს ყუთი როგორღაც გამოვიტანე - ჯონის მენტორის წინ ყუთს დებს
- შესანიშნავია - ამბობს მენტორი და ლაპარაკს განაგრძობს - ამაზე შემდგომში ვილაპარაკოთ, გადავიფიქრე მოდი ჯერ მიტკინი იყოს. მიტკინ ალბათ იცი რა არის ნაციონალური ინტეფიკაციის ბაზა?
- დიახ მენტორო. ეს ის ბაზაა სადაც თითვეული ადამიანი მონაცემები, დაბადების ადგილი ერთი სიტყვით ყველაფერია ნაჩვენები.
- დიახ, ნაციონალური ინტეფიკაციის ბაზის გატეხვა ისეთივე რთულია როგორიც ნატოს კოორდიმატების შეცვლა. ერთი ჰაკერი იყო რომელმაც ეს ბაზა გატეხა ორცმოც წუთში, მის შემდეგ ბაზა უფრო დაცული გახდა. მინდა რომ ეს ბაზა გატეხო და თქვენი სახელები, გვარები, დაბადებს თარიღი ერთი სიტყვით ყველაფერი უნდა გაანადგურო, წაშალო.
- მენტორო ამ ბაზას როგორც ვიცი ყველაზე ძლიერი ჰაკერები იცავენ
- შენ მათზე ძლიერი ჰაკერი ხარ.
- დრო?
- ლეპტოპი მოუტანე მოა, ლეპტოპის მოტანიდან ერთი საათი გაქვს.
ლეპტოპის ჩართვის შემდეგ მიტკნმა როგორც ყოველთვის ყურსასმენებში ხმამაღალი სიმღერა ჩართო და გაიკეთა რომ ყურადღება არ გაფანტვოდა (ყოველთვის ესე შვებოდა)
თითქოსდა ყველა ეხლა დაიბადნენ, ეხლა გაიაზრეს რისი გადატანაც მოუწევდათ, მენტორმა კი ეს იცოდა. მან დიდი ხნის წინ გაიზიარა ეს ტკივილი, ტკივილი და ამავდროულად საოცარი შეგრძნება რომელსაც ყველა აღიარებდა საუკეთესო ძარცვის სახელით. მას მხოლოდ ეს უნდოდა, მას მთელი არსებით უნდოდა ეს.
- სანამ მიტკინს ერთი საათი აქვს და ერთი საათი ასე ჯდომას აე ვაპირებ, ორი კურდღელი ერთად უნდა მოვათავსო. ჰანსი და ნოე, სიმართლე გითხრათ დიდი ხანი ვიფიქრე თქვენ ორისთვის რა მომეფიქრებინა. ნიკოლასმა თავისი სამსახური და ჩვენი საუკეთესო დამხმარე წყარო კინაღამ წყალში ჩაყარა, ჯონმა პირველ მოიპარა რაღაც და ეს ძალიან რთულია, მოამ კი ცხრა წუთში ორი ასაფეთქებელი რომელოც ყველაფერს გაანადგურებდა, თვითონ გაანადგურა. ვფიქრობდი რა უნდა მოუწყო ფსიქოლოგს და დაცვას რომელის მარჯვენა ხელი იქნება გუნდის? ვიფიქრე და მოვიფიქრე. ჰანსი შენ ღვეზელს გააკეთებ, ნოა შენ კი ფორთოხალს გაწუღავ აუცივლებელია რომ ახალი იყოს.
- რაა? - ხუთივემ ერთიანად წამოიყვირა
- მენტორო რა ფორთოხალი და ღვეზელი?
- აბა რა გინდათ? მისმინეთ გასაგებია რომ თქვენ ეგრეთ წოდებული "წითელი კვერცხები" არ ხართ მაგრამ ამ ორის საქმე აქ არ არის, მათ ყველაზე დიდი გამოცდა წინ აქვთ. როცა თქვენ მოდუნების საშუალება გექნეთ, მათ პერიმეტრის ოდნავ გაშორებაც კი საფრთხეს მოუტანს. იპოვეთ განსხვავება? სამაგირეოდ კი ღვეზელებს და ახალ გამოწურულ ფორთოხლის წვენს დალევთ.
ყველას გაეცინა, მიტკინის გარდა რომელსაც სახე სულ დასველებოდა, როცა ათი წუთი იყო დარჩენილი უცებ იყვირა
- მენტორო ყველა გავასუფთავე, მაგრამ...თქვენ ვერსად მიგაგენით
- მე არ ვარ. შენი საქმეც დასრულებულია გილოცავ.
- არ ხართ?
- არა.
- როგორ მოახერხეთ.
- ხომ არ დაგავიწყდათ რომ მე თითვეული თქვენგანი პროფესიას ვფლობ? - ნოე და ჰანსი სამზარეულოსკენ წავიდნენ.
- საქმე დამთავრებულია.
ერთი საათის შემდეგ როდესაც ყველა, ჰანსის მომზადებულ ღვეზელზე იცინოდა მაგრამ მაინც ჭამდა, მენტორმა პირველად იგრძნო თავი ოჯახში. ეს ჰარმონული გარემო ისეთივე სუფთა იყო როგორც მდინარე ფსკერზე. იქ მჯდომმა თითვეულმა მოკვდავმა პირველად მიიღეს ამოდენა ადრენალინი სიყვარულის სახით და მიხვდნენ რომ დასაკარგი არაფერი კი არა ყველაფერი ჰქონდათ. თუმცა მხოლოდ სამი ძარცვა და ისევ ერთად იქნებოდნენ, რომელიმე კუნძულზე სახელგანთქმულები და ფუფუნების ნეტარებაში. მაგრამ ჯერ ხომ ყველაფერი წინ იყო...

მოა
დღეს ჩემს ცხოვრებაში ყველაზე მძიმე და ამავდროულად ბედნიერი დღე იყო. ღამის სამი საათია თუმცა ძილი საერთოდ არ მეკარება, დღეს პირველად მივხვდი რა მელოდება წინ და რისი გაკეთება მომიწევს. მაგრამ მკვლელი არასდროს გავხვდები, დღეს კი ეს საშიშროების გამო ძალიან ახლოს ვიგრძენი წარმოვიდგინე როგორ შთანთქავდა ცეცლის ალი თითუელ ადამიანს და დამაჟრიალა. ფანჯრის რაფაზე ვზივარ მეღიმება, მაინც მეღიმება როდესაც წარმოვიდგენ როგორ ვძარცვავთ ბანკს და დიდძალი ფულით გამოვდივართ. შემდგ კი ყველა არხი და გადაცემა ჩვენზე ლაპარაკობს...
- მოა? - ვერც კი მივხვდი როგორ შემოვიდა ნოე, ტანზე დავიხედე მხოლოდ საცვლების ამარა ვიყავი
- არ გძინავს? - ფანჯრის რაფაზე მოპირდაპირედ დაჯდა
- ვერ ვიძინებ, შენ?
- ვერც მე. უცნაურად ვგრძნობ თავს
- ჰო, ესე მგონია რომ დღეიდან ყველაფერი შეიცვლება, მენტორს კი თავში რა უტრიელებს არავინ ვიცით.
- მე მას ვენდობი, ვიცი რომ ჩვენთვის საზიანოს არაფერს გაკეთებს. მას ყველაფერი კარგად დაგეგმილი აქვს
- ხო მაგრამ მოა ბევრი რამ ჩვენზეა დამოკოდებული, ერთი შეცდომაც და დავიღუპებით. ჩვენ თაგვის სოროში მომწყვდეულები ვიქნებით, ამაზე არ გიფიქრია?
- ყოველთვის. ყოველთვის ვფიქრობ რომ დაგვიჭირონ ციხეში როგორ ვიცხოვრებ, რას ვიზამთ და როგორი იქნება ჩვენი მომავალი.
- ამაზე არ უნდა იფიქრო! გახსოვს მენტორის სიტყვები, შიში ყველაფერს ანადგურებს. თითუეულ ტვინის უჯრედს კლავს და ისეთს გაქცევს როგორიც არ უნდა იყო.
- ბედნიერი ვარ...
- რა? - ნოე ვერ მიმიხვდა, მისი ლამაზი თვალებით მიყურებდა
- ბედნიერი ვარ რომ მყავხარ, ბედნიერი ვარ რომ თითვეული თქვენგანი მყავს. ანაირი დაბრკოლების არ მეშინია - ნოე ახლოს მოდის და მის სუნთქვას ვგრძნობ ლაპარაკს მაინც ვაგრძელებ - მე... ჩვენ ყველაფერს შევძლებთ - უცხო მომიალოვდა, პირველად მაქვს ესეთი შეგრძნება ტამში ჟრუანტელმა დამიარა და ესე მეგონა სადაცაა გული წამივიდოდა
- მოა...
- ნოე შენ - მაკოცა, ნაზად მკოცნიდა და გეგონებოდათ ცდილობს არაფერი მატკიმოსო, უცებ სიცილი ამიტყდა
- რაა? - ნოე გაკვირვებული მიყურებდა
- მაკოცე? ღმერთო - სიცილი ხარხარში გადამივიდა თავს ვერ ვიკავებდი
- რა არის აქ სასაცილო მოა? - აშკარა გაბრაზებული და გაღიზიანებული იყო ნოე
- ჯერ გოგოსთვის გიკოცნია?
- რისი თქმა გინდა?
- იმის რომ პირველად აკოცე გოგოს, მშვენივრად გამოგის ყველაფრის დამთავრების შემდეგ გოგოების "რისხვა" გახდები - ისევ ვიცინი
- ამაზე უნდა გავიცინო მოა?
- კარგი რა, რატომ ხარ ესეთი სეროზული?
- იმიტომ რომ გაკოცე შენ კი იცინიხარ, რაა ჯანდაბაა?
- კოცნა არ იცი, მოიცადე - მივდივარ და ვკოცნი, ნოე ალბათ შოკშია თუმცა მალევე მყვება, რამოდენიმე წამში თავს ვკარგავ და ნოეს კოცნაზე აღარ მეცინება, ქვედა ტუჩზე მკბენს რაზე კვნესა მხდება ნოე უფრო გაშმაგებით და მონდომებით მკოცნის, ადრენალინის მოზღვავებას ვგრძნობ, ვცილობ ნოეს მაისური გავხადო. ხელს საჯდომზე მიცურებს და ლავიწის ძვალზე მკოცნის რაზეც საერთოდ ვგიჟდები. მაგრამ ჯანდაბა მეღადავება? იცინის და მისი ძლიერი ხელებისგან მათავისუფლებს
- რა ჯანდაბაა ნოე? - იცინის და კარებთან მიდის
- როდესაც ყველაფერი დამთავრდება მეცოდინება როგორ უნდა აღვ'აგზნო გოგო შენნაირად, კოცნა არ ვოცი ხო? მგონი მოგეწონა
- შეენ - სიტყვის დამთავრებას არ მაცდის ისე გადის მომღიმარი ოთახიდან. რა ჯანდაბა იყო ეს ყველაფერი? მოიცა რისი თქმა უნდოდა რომ მე აღვიგ? არა არააა, ის ისევ ჩემი ნოეა. მაგრამ ჯანდაბა ცოტაც და მასთან ისე დავწვებოდი წარბსაც არ შევხრიდი.
მთელი ღამე თეთრად გავათენე, ბოლოს ალბათ ჩამეძინა. თუმცა ვინ მაცადა? ჰანსი მუშტების რტყმევით მაღვიძებს
- რა ხდება? მეძინებაა
- ადექი საუზმე მზადა, ხოიცი არაფერი აღარ დაგრჩეება
- საუზმის დედაც ჰანსი მეძინება თქო.
- დღეს ყველას ერთად გეტაკათ? - კერებს ძლერად ხურავს რაზეც ვფხიზლდები და გულში ვაგინებს ამ უკანასკნელს.
საბაზანოში შევდივარ წყალს ვივლენ და სპეციალურად მოკლე შავი კაბით კიბეებზე ამაყად მივაბიჯებ, თუმცა სიამაყე მაშინვე მეკარგება როდესაც მომღიმარ ნოეს ვხედავ. თავი მოროკე მოა!!! ეს ხომ ნოეა?
- სადილის დედაცო შენ არ მიყვირე?
- შენ რომ კარები არ მიგეჯახუნებინა დამეძინებოდა!
- უძილარს გავხარ და დაგემართა? - ნოე მომღიმარი სახით მეუბნება რაზეც მინდა პურის საჭრელი დანა ავიღო და ცისფერ თვალებში გავუყარო
- მეძინა, შენ ვინ გეკითხება - ნოე ტოსტს დიდ ლუკმას კბეჩს და იცინის
- დღეს ვარჯიში რომელზეა?
- ორი დღე ვისვენებთ. მენტორი წავიდა საქმეები აქვს, ჭკვიანად იყავითო - ამბობს ახალ გაღვიძებული ნიკოლასი და ყავას ვსვამს
- შენ როდის მიდიხარ?
- ხვალ ღამით წავალ, ორი დღწ ვისვენებ.
- ერთი იდეა მაქვს ოღონდ იდოტობები არ დაიწყოთ და დეგრადირებულ ხალხს არ დაემსგავსოთ - ჯონი ისრონიით ამბობს და თავს ამაყად წევს.
- იტყვი თუ არაა?
- კლუბში წავიდეთ, მენტორი არაა ასე რომ არანაირი პრობლემა არ შეგვექმნება.
- მოიცა და ამაზე უარი რატომ უნდა ვთქვათ? - ვამბობ და მეცინება თუმცა ნოეს დანახვაზე სახეს ისევ ვასერიოზულებ
- ერთი პირობით - ნოე დგება და ხელს იქნევს - ისეთ რამეს არ გააკეთებთ რომ პოლოციამ გამოგვიჭიროს და მენტორი გაგიჟდეს.
- ხო რა თქმა უნდა, ნიკოლას?
- რა?
- ხომ წამოხვალ?
- არა, აქ დავრჩები და თქენს სუნიან ნასკებს გავრეცხავ - იცინის და ყველას გვიყურებს - წამოვალ რა თქმა უნდა, რომ არ წამოვიდე კლუბი იცით საერთოდ სადაა?
- ოჰ ბატონო პოლიციელო, კლანჭები გამოაჩინეთ?
- ჯონ მოკეტე.
როდესაც მოსაღამოვდა მე და ჰანსი ერთ ოთახში ჩავიკეტეთ, რადგან ორი გოგო ვიყავით მხოლოდ ერთად უნდა მოვწესრიგებულიყავით.
- ზედმეტად ვულგარული არ გგონია? - სარკეში ჩემს გამოსახულებას ვათვალიერებ, ჰანსი ყოველთვის ასე იცმევდა მეკიდევ კლუბურ ტანსაცმელებ არც კი მქონდა. ყველაფერი მისი მეცვა, მაღალქუსლანი შავი ტყავის ჩექმა, ტყავის ქვედაკანა და ბრეტელებიანი შავი მაისური.
- ვულგარულია რა თქმა უნდა, მაგრამ ესე უფრო გაერთობი. ბიჭების ფსიქოლოგია კარგად ვიცი, ისინი მხოლოდ ერთ რამეზე ფიქრობენ როგორო სხეული აქვს გოგოს, რანაირად აცვია და ასე შემდეგ. დამიჯერე იქ რომ მავალთ ყველა კაცი ჩვენ შემოგვზედავს.
- ჯანდაბას, თმები ავიჭიო?
- არა უბრალოდ რამოდენიმე კულული ზევით დაიმაგრე.
ბიჭები უკვე მოთბინების ზღვარზე იყვნენ როდესაც კობეენზე ჩავდიოდით, ოთხი წყვილი თვალი გაშეშებული გვიყურებდა, ჯონი მომიახლოვდა
- რა სექს'უალურიი ხარ მოა, გინდა საყვარლები ვიყოთ?
- ხელები მომაშორე ჯონ თორემ გეფიცები M16 - ის შუბლს გაგიხვრეტ
- მმმ როგორი ხარ
- გეყოფა ჯონ, წასვლის დროა - ნოე გაბრაზებული სახით იყურებს და კარებს ფართოდ აღებს
ნიკოლასის მანქნით მივდივართ, როგორ ჩავეტიეთ არ ვიცი მაგრამ ძვლები მტკივა სივიწროვით. უკვე მანქნიდან გადახტომას ვაპორებ როდესაც ნიკოლას ამოხრუჭებს.
- მოვედით - ყურის წამღები სიმღერა რამოდენიმე წამში თავს მატკივებს.
- წამოდი, ბიჭები დავიკიდოთ - სამი ჭიქა ტეკილას შემდეგ თავს ისე კარგად ვგრძნობ იმისდამიუხედავადაც რომ ყველაფერი ტრიალებს, სიმღერის ტემბრის მატებასთან ერთად. ჰანსი მკონის და ოეივეს გვეცინება, ბიჭების მხურვალე მზერი დანახვისას კი ორივეს გვეცინება.
- ბიჭები სად არიან?
- დამიჯერე ჩვენთვის საერთოდ არ ცალიათ. - ჰანსის პასუხი შორდან ჩამესმის და ნოე ძებნას თვალებით ვიწყებ თუმცა ისეთ ბურუსი და სიბნელეა ვერაფერს ვხედავ.
- საპირფარეშეში გავალ აქ იყავი - ვეუბნები ჰანსის და ბიჭების მოძებნას ვოწყებ, პირველს მიტკინს ვაგმენ რომელსაც გოგო გყავს ტანზე მიწეპებლი, ახლოს მივდივარ და ყურთან ვუყვირი
- გარყვნილო სად არის ნოე?
- არ სცალია, ქერა გოგო ყავს დათრეული - ხმამაღლა ამბობს და შემდეგ გოგონას უხეშად კონის.
გოგო ყავს დათრეულიო? მეცინება რა სისულელეა მეთქი ვფიქრობ როდესაც ჩემი თვალები ისეთ რამეს ხედავენ რასაც ტვინი ვერ აღიქვამს.
ნოე ქერა გოგოს კოცნიც, გოგონას ხელები ნოეს თმებში აქ შეცურებული და წამიერად ორივე იცინის, შემდეგ ხელი-ხელ ჩაკიდებულმი ტოვებენ დარბაზს. აბა რა მეგონა? დაჯდებოდა და უყურებდა მისი მეგობრებ როგორ კერავენ გოგოებს? არაუშავს უკან უნდა დავბრუნდე.
- ხო საყვარელია? - ჰანსი ბიჭისკენ მიმითითებს რომელიც მას თვალებით ჭამს
- დალევა მინდა, შენ არ გინდა?
- საყვარელო აქ დამელოდე კარგი? - ბიჭს ლოყაზე კოცნის და ხელს მკიდებს
- რა დაგემართა? ამ უკუნით სიბნელეშიც კი ვხედავ შენს გაფითრებულ სახეს
- სახლში წასვლა მინდა, ტაქსით წავალ შენ წადი კარგი?
- გაგიჟდი? არავითარ შემთვხვევაში.
- კი მაგრამ...
- მოკეტე და წამოდი.
ბევრი ვიცეკვეთ, ჰანსის პატარა " ჩიტი" მხიარული აღმოჩნდა როგორც მისი ძმაკაცი. ცეკვის დროს ბიჭი რომლის სახელიც არ ვიცოდი ნიკაპიდატ ტუჩთან ადიოდა როდესაც უხეში შეხება ვიგრძენი
- მივდივართ - თვალებში არც მიყურებდა ნოე ისე მივყავდი
- მივდივართ? მე და მოამ ეხლა დავიწეთ გართობა - ჰანსი წუწუნებდა და თავის " ჩიტს" ხელს უქნევდა.
- მივდივართ თქო.
მანქანაში როდესაც უკვე სახლის გზას მივუყვებოდით ყველა ერთად
საათს დავხედე უკვე დილის ექვსის ნახევარი იყო
- რამოხდა? რატომ წამოვედით? ვამპორები ვართ მზე ამოვა და დავიწვებით? - ჰანსი გაბრაზებული ალაპარაკდა
- მენტორმა დარეკა, ხვალ ჩამოდოს.
- და რა? მოიცა საიდან ჩამოდის?
- ასე თქვა ახალი გემატებათო
- რას ქვია ახალი?
- იმას რომ შვიდნი ვიქნებით.
- რასაჭიროა? ჩვენ ხომ მსგავს რამეზე არც კი გვიფიქრია და არც გვილაპაკია?
- მან თქვა რომ ეს სავალდებულოა, სამ დღეში ვიწყებთ.
- რას ვიწყებთ?
ყველამ იცოდა რაც იწყებოდა, თუმცა ერთიანად დაბნეული ექვი ადამიანი ეხლა ამაზე საერთოდ ვერ ფიქრობდა, მხოლოდ ერთ შეკითხვა უტრიალებდათ თავში, ვინ იყო ახალი?