ცოტა ხნით ცეკვის შესვენება ავიღე და მაგიდისკენ წავედი სადაც ჩემები მეგულებოდნენ, როდესაც მივედი ტატოც თავის სამეგობროსთან ერთად იქ დამხვდა...
-ოჰოო ძლივს დაგვიბრუნდა-შესძახა ნიკოლოზამ
-დიდხანს ნუ გექნება იმედი, სასმელიი ამომეწურა-ცარიელი ჭიქა ავუფრიალე და ისე ვუთხარი
-ეჰ მეც არ გამიკვირდა ჩვენ გავახსენდით თქო-დანანებით ჩაილაპარაკა და საწყალი თვალებით შემომხედა
-ეგ თქვენ მივიწყებთ და მარტოო მაცეკვებთ თორე მე სულ მახსოვხართ-თვალები ავაფახურე და ისე შევხედე...
ბარისაკენ წავედი, სასმელი დავისხი და ისევ მათ მივუტრიალდი...
-ჰა ვინ გამომყვება აბა საცეკვაოდ?!?!-წარბები ავწკიპე და ისე ვიკითხე, ხმა არავის ამოუღია, მეც ხელი ჩავიქნიე და უკან გავტრიალდი, ამ დროს ტატომ ხელი ხელზე მომკიდა, მე კი კითხვის ნიშნიანი გამომეტყველებით შევხედე
-ხო რას მიყურებ, წამო ვიცეკვოთ-წარბ აწეულმა შემომხედა და ნაბიჯი გადადგა სცენისაკენ
-უკაცრავად-მეც წარბაწეულმაა, სერიოზული სახე მივიღე და ისე შევხედე-მე უცხოებს არ ვეცეკვები-ეს ვუთხარი, ჩემი ხელი ავაცალე, უკან მაგიდას მივუბრუნდი, ალექსას ხელი დავავლე და საცეკვაოდ წავიყვანე
-კაი რაა ხო იცი არ მიყვარსსს-წუწუით მითხრა, მაგრამ არ მოვუსმინე და გზა განვაგრძეთ
-კაი რა ჩემი ხათრით-მუდარანარევი მზერა მივაბყარი და ტანიც შევარხიეთ
-რატო ექცევი ესე?-ყურში მითხრა ალექსამ და თან ცეკვას ვაგრძელებდით
-ვის?როგორ?-ისე მოვიტანე თავი თითქოს არ ვიცოდი ვის ხულისხმობდა
-კაი რაა, კარგად იცი ვისაც!-თვალებში გამომცდელად შემომხედა
-უბრალოდ ესე მინდა და ესე ვექცევი, ხო იცი ჩემი ხასიათები, ხან რა წამომივლის, ხან რა-გავეკრიჭე და ისე ვუპასუხე
-კაი რა ანა, მოიქეცი ისე როგორიც ხარ და ნუ ირგებ რაღაც უაზრო როლებს
-ხო მაგრამ მე ეს როლი მომწონს, ან ვაბშე შენთან ხო ის ვარ რაც მართლა ვარ, და რა პრითენზიაა?!?!-გამეღიმებულმა ვუთხარი
-მე ხო მაგრამ იმან რა დაგიშავა ესე რომ ექცევი და სულ ჩხუბობთ?! თან აშკარაა მოსწონხარ და შენც სულ ისე ეკინკლავები არც შენ ჩანხარ გულგრილი-ყოველთვის ყველაფერს ესე როგორ ხვდებოდა?!?! ან ესე კარგად როგორ მიცნობდა?!?! ამიტომაც ვაფასებდი ძალიან
-იმიტო რომ მინდა არ მოვწონდე!-განვუცხადე და დავებღვირე
-ხო მაგრამ აშკარაა რომ მოსწონხარ, თან უნდა გენახა როგორ გიყურებდა როცა ცეკვავდი, ბიჭები რომ მოდიიდნენ და ყველას ძაან “წიომნად” რომ იშორებდი, იმენა გასწორებულში იყო ტიპი, შენ კიდე არ მინდა მოვეწონოო
-ხო მაგრამ ჩემი მოწონებით მაინც ვერაფერს მიიღებს, ჯობია სხვებზე იზრუნოს, თან ეგ იცი ვინ არის?!?!-თვალებ გაფართოებულა შევხედე
-ვინ?
-წყნეთში რომ ვთამაშობდით და ვიღაცას რო ვაკოცე, აი ეგ არის რაა
-კაი ღადაობ?!?!-გაკვირვებულმა მკითხა
-არა შენ თავს ვფიცავარ-ხელების აწევით ვუთხარი და გამეციანა
-მერე შენ არ თქვი მომეწონა და იმიტომ ვაკოცეო?!?!-მოჭუტული თვალებით შემომხედა და მითხრა
-აუუ კაი რა ეგ შენც დაიჯერეე?!?! ვაბშე არ ვიცოდი ვინ იყო, პროსტა ვაკოცე რა, ხო თან შეიძლება ეხლა მომწონს მართლა. ნუ ფლირტი ბაზარი არაა, მაგრამ სერიოზული ურთიერთობა ჩემი არ არის, ხო იცი არა?!?!
-კაი მე ჩემი გითხარი და აწი შენ იცი-გამიღიმა და ცეკვა გავაგრძელეთ... ყველაფერმა ჩვეულებრივდ ჩაიარა სახლში დავრიგდით, ნინაჩკა ჩემთან დარჩა და მეორე დღეს სკოლა გავაცდინეთ...
დილით ავდეგით ვისაუზმეთ, სამზარეულოში ვიჯექით, როცა ვატო შემოვიდა
-ვაა ნინა პრივეტ, როგორ ხართ?-ცოტა დაბნეული იყო
-რავი კარგად შენ??-ჩვენც ერთხმად ვუთხარით და ამაზე გაგვეცინა
-რავი ვარ რა, მოიცა თქვენ სკოლაში არ უნდა იყოთ?!?!-წარბაწეულმა გვითხრა
-არა, გუშინ გვიან მოვედით და დაგვეზარა წასვლა
-ოჰჰ რა გენაღველბათ?!?!-ჩაიცინა ვატომ და ისე თქვა
-კაი კაი ჩვენ მივდივართ, საქმე გვაქვს და მალე მოვალ რაა-თვალი ჩავუკარი, ნინას ხელი მოვკიდე და სახლიდან გავათრიე
-აუ, წამო ეხლა ვიყიდოთ და ჩვენ ადგილას წავიდეთ რაა-მუდარანარევი ხმით ვუთხარი და გზას გავუდექით
-ხო მაგრამ დაგეცადა იქნება. ვჭამდი ხო მგონი?!?!-დაბღვერილმა მითხრა
-ვაიმეე ნეტა თქვენ ერთმანეთს გამუტყდეთ და მეტი არაფერი მინდაა რაა-ხელები ცაში აღვაბყრე და ისე ამოვილაპარაკე, ნინას და ვატოს ვგულისხმობ, ერთმანეთი მოსწონთ მაგრამ ერთმანეთსაც და თავის თავსაც აბოლებენ...
-ხო კაი კაი, იცოდე შენ შეხვალ საყიდლად!-თითი დამიქნია და ასე მითხრა
-უიმეე კაი ხო მე ვიყიდი. ისე რომელი გვინდა?!?!
-მე რავიცი, კარგი შესახედაობის რომელიცაა ის აიღე-ისეთი სახით მითხრა თითქოს ურთულესი ამოცანა ამოხსნაა
-გენიოსი ხარ რა-ხელის ჩაქნევით ვუთხარი. მაღაზიაში ვიყიდეთ რაც გვინდოდა და სადღაც კორპუსებში, ისეთ ადგილას წავედით სადაც ხალხი არ მოძრაობდა, იმისთვის მოვედით რომ სიგარეტი გაგვესიჯაა დიდიხანია ვგეგმავთ და ეხლა გადავწყვიტეთ ამის გაკეთება
-კაი მიდი გააძრე-მითხრა და მეც ამოვიღე სიგარეტი და სანთებელა
-იმედია არ დავიხრჩობით და არც მოგვეწონება-ნერვიულად გამეცინა, თითო-თითო ღერი ამოვიღე, ერთი მე დავიტოვე ერთი ნინას მივეცი და წავუკიდეთ, ერთი მოვქაჩე, ბოლი გამოვუშვი და გამიკვირდა...
-მოიცა სულ ეს არის?!?! ამის გამო იხრჩობა ხალხი პირველად რომ ეწევიან?!?!-გაკვირვებულა ვიკითხე
-აეეე, გენიოსს, ნაპასი უნდა დაარტყა-მითხრა ნინომ და თვითონ აშკარად ნაპასი დაარტყა, რადგან იხრჩობოდა
-ანუ?
-ანუ ფილტვებში უნდა გადაუშვა-ხველა-ხველით მითხრა და მეც “ნაპასი დავარტყი”...
-ფუუუუუ, კაი რაა ამის გამო იკლავსს თავი ხალხს-ვიხრჩობოდი და თან ისე ვლაპარაკობდი, უცებ ვიღაცის სიცილი მოგვესმა და ხმისკენ გავიხედეთ, ხელში კი ტატო და ვასკა შეგვრჩა
-აუუ ყველგან ეს რატო უნდა იყოს?!?!-მობეზრებულად ვთქვი, ჩანთებს დავავლეთ ხელი და გავიქეცით, რომ მივხვდით რომ უკვე შორს ვიყავით, ერთმანეთს დავემშვიდობეთ და სახლებისკენ გავემართეთ. პირდაპირ ოთახშო შევედი, ვიმეცადინე, ვიბანავე, გავემზადე და დავწექი.
მეორე დღეს სკოლაში შევედი და კიბეებზე ავდიოდი, როცა ტატო მომესალმა, მე არც შემიხედავს პროსტა ხელი ავუქნიე და გზა განვაგრძე, უცებ ხელი ჩამავლო და რომელიღაცა კლასში შემიყვანა, კედელზე ამაყუდა და...
-რატო იქცევი ესე?!?!-თვალებში მიყურებდა, თან ძალიან ახლოს იდგა და ისე მელაპარაკებოდა
-როგორ?-მეც ირონიული ღიმილი ავიკარი
-როგორ და რატო თამაშობ ჩემთან “ცუდი” გოგოს როლს?!?!
-და იქნება მართლა ცუდი გოგო ვარ-თან თითებით ბრჭ....ბის დემონსტრაცია გავაკეთე
-არ ხარ. გუშინ რომ გიყურებდი ჩემს წინ ბავშვი იყო, მაგრამ სკოლაში სხვანაირად იქცევი, არ გინდა ხალხს დაანახო შენი ნამდვილი სახე. რატომ?-თვალებში მიყურებდა და ისე მელაპარაკებოდა, მე კი დავიბენი არ ვიცოდი რა მეპასუხა, მიუხედავად იმისა რომ ესეთი ვიყავი, მე თვითონ ვერ ვპოულობდი ჩამთვის ახსნას, უფრო სწორედ ვპოულობდი მაგრამ ჩემ თავთანაც არ ვაღიარებდი ამას
-იცი ჩემო კარგო-ნაზი ღიმილით შევხედე-შენი საქმე არ არის!-ხელებით გულზე მივაწექი და გავწიე, რათა გავსულიყავი,როცა უკან მომატრიალა და ტუჩებზე დამაცხრაა, თავიდან ვეწინააღმდეგებოდი, მაგრამ შემდეგ გავჩერდი და მეც ავყევი, მაგრამ უცებვე მოვედი გონს, ისევ ის მოძრაობა გავიმეორე რაც წეღან მის მოსაშორებლდ
-აღარ გაბედო და აღარ შემეხო, თორემ რაც მოხდება შენს თავს დააბრალე-ვუღრიალე და კლასიდან გამოვვარდი, მივდიოდი და ჩემს კლასთან ვიყავი როცა ალექსა მოვიდა ჩემთან
-ვაა ანიუტა, რას შვრები?-მითხრა მომღიმარმა, მაგრამ მაშინვე შეაშრა ღიმილი როცა ჩემი წაშლილი სახე დაინახა.
-რა გჭირს?-მკითხა და აშკარად დაძაბული იყო
-არაფერი-უხეშად ვუთხარი და მოვიშორე
-ანა ეგ ჩემთან არ გაგივა, რა გჭირს თქო?!?!-კბილებში გამოცრა და ისე მითხრა
-არაფერი მეთქი-წამოვიყვირე და გავტრიალდი
-ხარაშო-ეს თქვა ხელი მაჯაზე ძლიერად წამავლო და სკოლდან გამათრიაა
-ოეე ჩემი ძმა სად მიდიხარ?! სკოლა იწყება-დავუყვურე და გავაჩერე
-დღეს ვაცდენთ!-მიპასუხა მკაცრად
-კაი რა რას ვაცდენთ, მაგისთვის ავდექი დილით-წუწუნით ვუთხარი
-აუუ გაჩუმდი და წამოდი რა, და მომიყევი რა დაგემართა მეთქი
-ოოო არაფერი თქო, რა საჭიროა ესეთი პანიკები?!?!-ისევ წუწუნით ვუთხარი და ისე ველაპარაკები თითქოს არაფერი მომხდარიყოს
-კაი დრო გაქვს დაფიქრდე სანამ პარკამდე მივალთ, მერე ყველაფერს დაფრქვავ-თითის ქნევით მითხრა და პარკამდე ისე მივედით ხმა არცერთს ამოგვიღია...