კვირა ისე გაავიდა ვერც მიხვდა,ყოველ საღამოს ოთახში საღებავებით ამოთხუპნული ატარებდა და ახალ შედევრს ჰქმნიდა, თან ერთი ჭიქა წითელი ღვინო ყოველთვის ედო სამუშაო მაგიდასთან და მუსიკის ჰანგებიც გამჯდარი იყო ოთახში.. თეთრი გრძელი მაისური ეცვა საცვლების ზემოდან და მთლიანად შავ საღბავში იყო ამოსვრილი, უყურებდა თეთრ ტილოზე გამოსახულ მამაკაცს ცივი მზერით და საკუთარ თავზე ცოფდებოდა.
-ჯანდაბა.. ჯანდაბა.. აღარ მახსოვს.. -ხელით აურია ტილოზე ჯერ არ გამშრალი სახებავები და კუთხეში მოისროლა. ხელის გულები საფეთქელთან მიტნა, თვალები დახუჭა.-გაიხსენე თათია მიდი გაიხსენე მისი სახე.. -ეჩურჩულებოდა საკუთარ მეს.. ბოლოს დანებდა და ახალი ნახატის შექმნაც გადაიფიქრა. ცხელი ჭავლის ქვეშ დადდგა, ტანი მუსიკას ააყოლა, უყვარდა სააბაზანოში სიმღერა, მხოლოდ აქ ბედავდა თავისი ხმის გამომჟავნებას.. რთული ხასიათის გახლდათ თათია დოლიძე და სწორედ ეს აძლებინებდა ამ ცხოვრებაში, მიუხედავად იმისა რომ ერთი შეხედვით ჩვეულებრივი ცხოვრებ ჰქონდა, იყო რაღაცეები გულის ღრმა კუნჭულში გადანახული..თეთრი ფუმფულა პირსახოცი შემოიხვია სველ სხეულზე, მაჯით დაორთქლილი საკრე გაწმინდა, საიდანაც საკუთარმა ანარეკლმა გაუღიმა..
-თათი, ისე მგონი არ ხარ ცუდი გოგო..-გაეღიმა და პირისღრუ გაისუფთავა.. საიდანღაც ტელეფონის გულის გამაწვრილებელი ხმა გაიგო..
-გისმენთ ქალბატონო ლიკა.. -ახლაღა გაახსენდა საქმე..
-დღეს გელოდი და რატომ არ მოხვედი..
-ქალატონო ლიკა შეკვეთაზე ვიყავი წასული..-მალევე გამოაცხო ცხელ-ხცელი ტყული..-აი ახლა გამოვდივარ სახლიდან, გამახსენეთ რა ფერები წამოვიღო?
-ასე არ ვიცი ზუსტად, რაც გაქვს წამოიღე და აქ გადავწყვეტ..-უკმაყოფილო ხმით ესაუბრებოდა..
-ნახევარ საათში თქვენთან ვიქნები. -ღიმილიანი ხმით უთხრა და ტელეფონი სწრაფად გათიშა.. მალევე მოწესრიგდა, უყვარს ზაფხულში ასეთი თავისუფალი სტილის კაბების ჩაცმა, შავი ყვავილებიანი ხალათის სტილის კაბა შემოიხვია სხეულზე, თეთრი კედები ჩაიცვა და დიდ ჩანთას დაავლო ხელი.. თმაც მალევე გაუშრა.. რამდენიმე ტრანსპორტი გამოიცვალა და კლიენტის უბანსაც მიუახლოვდა..
-ვაიმეე..-ნერვიულად დახედა ტელეფონს და გზაზე გადასვლა დაიწყო.
-იცით აღარ მინდა უკვე რაა. -ქალის წრიპინი ესმოდა.. -რა უპასუხისმგებლობა..
-დიდი ბოდიში ქალბატონო ლიკა..-არ წყვეტდა საყვედურებს ქალი და მის წრიპინა ხმას, გულის გამაწვრილებელი მანქანის მუხღუჭების ხმა შეერია.. შიშმა მოიცვა მთლიანი სხეული და მუხლეთან ოდნავ შეხებულ მანქანას დახედა, ხელიდან ტელეფონი გაუვარდა შოკირეულმა თვალები დაქაჩა.. ვისღა აინტერესედა ლიკა და საქმე..
-გოგონა..-მალევე გაჩნდა მის გვერდით ავტომობილის პატრონი და ხელი შეახო სუსტ, აკანკალეულ მკლავზე, ყავისფერი თვალები ჯერ კაცს შეხედა მერე მანქანას და ისევ კაცს..
-ვაი..-ყავისფერი თვალები აატრიალა და კაცის ძლიერ მკლავებში ჩაესვენა..
არ დაიბნა ერისთავი, უკანა სავარძელზე მიაწვინა გონდაკარგული უცნობი მხატვარი და მისი ნივთებიც არ დავიწყებია..
-გიო რაღაც პატარა დაუგეგმავი პრობლემა შემექმნა, შენ წადი რა ძმურად შეხვედრაზე..
-ხო მშვიდობაა დამიან.?
-კი..-თავი „პრობლემისკენ“ შეატიალა, წარბებშეკრულმა აათვალიერა და ისევ მეგობარს დაუბრუნდა. -კი მშვიდობა. ხომ მიხედავ საქმეს?!
-რათქმაუნდა ძმაო.!
-მშვენიერია, საღამოს შეგეხმიანები.-ტელეფონი ჯიბეში მოათავსა და სახლის კარებთან გააჩერა ავტომობილი. ფრთხილად გადმოიყვანა მხატვარი და მისაღებში თეთრ ტყავის სავარძელზე მიაწვინა..მისკენ დაიხარა და ყური ცხვირთან მიიტანა, აინტერესებდა სუნთქავდა თუ არა..
ბურუსიდან ნელ-ნელა გამოდოდა დოლიძე და მომხდარი რომ გაიხსენა სახე დაემანჭა..
-ძლივს.. ინებეთ თვალის გახელა.-უკმაყოფილო ცივი ხმა გაიგო, ჯერ ერთი თვალი გაახილა,შემდეგ მეორე.. -გოგონა კარგად ხარ?
-სად ვარ?-თავი მოიქექა და თმა უკან გადაყარა..
-რამე ხომ არ გტკივა?-ღიზიანდეოდა უკვე ამ „პრობლემის“ ყურებით და ხმასაც ვერ აკონტროლებდა..
-ისევ შენ?-გონზე მოსულმა ახლაღა გაიხსენა უსიამოვნო ნაცნობი და სავარძელზე წამოჯდა..ირონიული ჩაცინება მიიღო პასუხად..
-თუ კარგად ხარ, შეგიძლია წახვიდე, შენთვის არ მცალია.!
-აჰ.. კინაღამო მომკალი და ახლა გინდა ასე მარტივად გამოძვრე?! თან შენს გამო კლიენტთანაც ვერ მივედი.-მალევე გადავიდა იერიშზე.. „ ღმერთო რა კარგია! „არ დააყოვნა მეორე ბნელმა მემ და გოგონას გონება მოიცვა. „ მმ.. გემრიელო..“ აკისკისდა..
-კინაღამ არ ითვლება ჯერ ესერთი.! და მეორეც..-მკლავში წაავლო ხელი.მანძილი შეამცირა თათიასთან .. „ვაიმე რა სურნელი აქვს.. ახლა ვაკოცებ.! „ ჯეერ თვალებში ჩააშტერდა დაჟინებით და ნელ-ნელა ტუჩებზე გადაატარა მზერა.! -გზაზე რომ გადადიხარ, ყურადღებით უნდა იყო.! -კბილებში გამოსცრა და ხელი უხეშად შეუშვა..
-უზრდელი ხხარ.!
-მე?! - საჩვენებელი თითი მიიდო მკერდძე და გაოცებულმა, გაბრაზებული მზერით ჩააშტერდა თვალებში..-შენ კი გატუტუცებული ბავშვი, რომელმაც უფროსებთან ლაპარაკი არ იცის.! გაქრი აქედან და იცოდე მეორედ არ გადამეყარო.! აი აიღე შენი ნივთები.. -ჩანთაზე ანიშნა, ხელები ჯიბეეში ჩაიწყო და მოთმინება დაკარგულმა გახედა გოგონას..
-ნეტა რას მომარბენინებდი, ვინ გთხოვა?
-ნამდვილად იქ უნდა დამეტოვებინე ზუსტად.. ამის მერე ჭკუას ვისწავლი.! აჰაა..-ფულის რამდენიმე კუპიურა ამოიღო საფულედან და გაოცებულ თათას გაუწოდა.! -ტაქსით წადი..
-იცი სადაც უნდა წაიღო ეგ ფული.! -მკაცრი, დამაჯერებელი ტონით უთხრა და კარებში გაუჩინარდა..
-ღმერთო როგორი ტუტუცია...-შუბლი მოისრისა და უკან გაჰყვა.-ჰეი... გოგოო.-დაუყვირა და ჭიშკართან გააჩერა..
-შენი გოგო არ ვარ.! -დაუღვირა დოლიძემ და მისი ტორიდან გაინთავისუფლა ხელი.
-დიდი სამოვნებით იქნებოდი რო რამე..-ცინიკურად ჩიაღმა და კაბაზე დახედა.. იღლიიდან დაუყვა ქალის სხეულს, ისე რომ თვალს არ აშორებდა დოლიძის ყავისფერ სფეროებს,თასმა შეუკრა რომელიც ისე იყო მოშვეული, რომ ერთი ნიავი დამთლიანად გააშიშვლებდა ქალს.. მაგრამ მაინც არ მოუშორებია თეძოდან ხელი..-გამოყვანილი წელი გქონია..
-იდიოტო, ხელი გამიშვი..-გაახალისა „ბავშურვა“ ქცევამ და ახლა უკვე აღარ გააჩერა.. თვალს რომ მეფარა უცნობი მხატვარი მხოლოდ მაშინ შევიდა სახლში და მოწყვეტიტ დაეშვა სავარძეზე..
ცოტა ხანი ასე იჯდა სიჩუმეში და გვიან მიხვდა რომ არაფერზე ფიქრობდა.. კარების ხმაზე გამოერკვია და სახელური ჩამოსწია..
-თამო? აქ რა გინდა?-ჯერ გოგონას გახედა შემდეგ მის ბარგს..
-ნათლია შემიფარებ?
-შემოდი, რა მოხდა?-კარები მიხურა და მაღალ გოგოს გახედა, უდარდელი სახით რომ მოკალათდა სკამზე ფეხებ გაშლილი..
-გამომიშვა ქეთინომ.! -დაბალზე შეჭრილი თმის ქოჩორი შეისწორა..
-ოოო, და გინდა ჩემთან დარჩე?
-ჰოო რა, ძმურად გოგოესაც გავიყოფთ.. -გადაიხარხარა და სიგარეტის ერთი ღერი ამოაძვრინა.
-არაა..-წარბი ზევით აზიდა და ირონიულ ღიმილი ესროლა ნათლულს.-აქ ორგიებს არ გამიმართავ.!
-კაი კაი რრა ბებერი კაცივით ლაპარაკობ, შე*ემა.
-ამას უყურე რაა.-ახარხარდა და თავში ხელი წამოარტყაა..
-მარტო მეგობერებს ამოვიყვან ხოლმე.. -ხელები მაღლა აწია და გაიცინა.
-კაი ხო.. მიდი აიტანე შენი ბაგრი-ბარხანა.. მე მივდივარ.. -პიჯაკს დაავლო ხელი და კარები გამოაღო..-ჭკვიანად იცოდე.!
-ოქეი.!-ტუჩის კუთხით სიგარეტი ეჭირა, ბოლმა თვალი აუწვა და ახლა მოჭუტული თვალებით წერდა შეტყობინებას.!
ერისთავს სწრაფად დაჰყავდა ავტომობილი თბილისის ქუჩებში და შიგადაშიგ შეკრული შუბლი ეხსნებოდა.. ასე უცებ აეკვიატებოდა მხატვრის აწითლებული ლოყები მის შეხებაზე რომ ჰქონდა და გულიანად იცინოდა..
-რამდენჯერ უნდა გამიფუჭო საქმე?!-თავისთვის ჩიალაპაარაკა და წითელზე გაჩერდა.. -უბედურების თილისმა.. -თავში ორმა სიტყვამ გაუელვა, შუქნიშანს ახედა და სტაფილოსფერზე სწრაფად მოსწყდა ადგილს.
***
-ქალბატონო თათია, დღეს გამოხვალ ჩემთან?
-რატო რა ხდება? -მთლიანად ამოსვრილი ხელით ეჭირა ტელეფონი, თეთრ ტილოზე კონტურებს აკვირდებოდა.
-მაგარი ბაითი ავაგდე ბლ**ად..-გაიცინა მეორე მხრიდან ორჯონიკიძემ..-თან ამ ჩემი**ს მაგარი სასმელეი აქვ და დავლიოთ..
-მოგკლევს შე საცოდავო.. აუუ არ ვიცი მინდა თუ არა გამოსვლა..
-აბა აბაა . ახლა არ დაიწყო შენებური რაა. ანა-ბანასაც ვუთხარი და კეკეც ამოაყოლეთ ხელს, მომეწონა ეგ გოგო..
-ფუ რა გარყვნილ ხარ თამო რა იყოო.. -ლაპარაკისდროს ხაზებს ასწორებდა ტილოზე და სიამაყით ივსებოდა.. -რომელზე და სად მოვიდეთ?
-ანას მივწერე და მოგვარდით, მე სახლში გელოდებით.. გკოცნი პატარაა.- ტელეფონი საწოლზე უხეშად მიაგდო თათამ და ნახატს შეხედა..
-საოცარი კაცია.. ასეთი არაფერი მინახავს.! რომ შემეძლოს ალბათ მის ხმასაც დავხატავდი..-გულზე ჰქონდა ხელები გადაჯვარედინებული და შავ-თეთრ ნახატს უყურებდა, რომელიც სულ რაღაც რამდენმე საათში დახატა.. -ღმერთო რამ ამაცეტა ამხელა ქალი.. -თავი სიცილით გაიქნია და მოწესრიგეა დაიწყო.. ერთ საათში ნაცნობი სახლის წინ ამოყო თავი და თვალების ფახულით შევიდა სტუმრად..
-არ გადაირიოთ და მე ამ სახლში ნამყოფი ვარ.!-გაპარული ხმით თქვა..
-ღადაობ? ახლა არ მითხრრა..
-არა გაგიჟდიი..-სიცილი ატეხა დოლიძემ და სავარძელზე კომფორტულად მოთავსდა.. -დღეს კინაღამ მომკლა ნათლიაშენმა, მე კიდე შიშისგან გული გამეპარა.. იცი..-თვალები ეშმაკურად დააწვრილა თათიამ.-ყველაზე ძვირფასი ვისკი გამოიღე და დავლიოთ, ღირსია.! -ისე წამოფრინდა ფეხზე ვითომც მის სახლში იყო და ვისკის ჭიქები მაგიდაზე დააწყო, სასუსნაობესაც მიუჩინა ადგილი და ფუმფულა ხალიჩაზე ფეხმორთხმით დაჯდა.. ბოლოში იყვნენ ჩასულები უკვე საკეტის ხმა რომ გაიგეს და ყველა გაიტრუნა.. მხოლოდ თათია აკსკისდა ღმერთკაცის დანახვაზე..
-გამარჯობა.! -ღრმად ამოისუნთქა და სტყვაც ამოაყოლა, ჯერ ნათლულს გახედა, ნელ-ნელა თვალი მოავლო გოგონებს და ნაცნო სახეს რომ წააწყდა, შუბლი შეჭმუხნა..
-ესენი ჩემი მეგობრეი არიან.. ახალსახლობას ავღნიშნავთ, შემოგვიერთდები?
-გამოვიცვლი და ჩამოვალ.. -კიბეები დინჯიად აიარა, უკან კი სპორტულებით და შავი უბრალო მაისურით დაბრუნდა..
-კაი რა მე მიკეთებ ამას?-თავისით ჩაილაპარაკა დოლიძემ ჩიფსის ნატეხი ჩაიგდო ყბაში.. არ გაჭირვებია ერისთავს ადგლის მონახვა, ქალატონი უბედურების გვერდით დაჯდა და ეშმაკურად გაუღიმა..
-დამიან ერისთავი..
-თათია..-აციმციმებული თვალებით შეხედა და გაუღმა..
-ანა..
-კეკე..
-მე კი მიცნობ დამიუს.. -ჭიქების შევსება დაიწყო თამომ.
-ჩვენ გაცნობას გაუმარჯოს..-სასმისი მაღლა ასწია..ყველამ ერთად შესძახა და სასმელი ბოლომდე გამოსცალეს..
„რატოა ასე ახლოს, გავგიჟდები, მისი სურნელი მაბდევს, ნუ მიყურებ..! ნუ მიყურებმეთქო.! „ გულში ბრაზობდა თათია დოლიძე და თვითონაც ვერ ახერხებდა თვალის არიდებას, რაც კაცის სახეზე კმაყოფილ ღიმილს იწვევდა.. ყველა გაიფანტა ზოგი საპირფარეშოში შევიდა, ზოგმაც ადგილი ეზოში მონახა, მხოლოდ თათია იყო დარჩენილი ოთახში, რბილ ხალიჩაზე მოკალათებული, თავი სავარძელზე დაედო და ფიქრობდა დამიანე ერისთავზე, მთელი 23 წლის განმავლობაში კაცის მიმართ ასეთი მიზიდულობა არასდროს უგრძვნია.. ერთი მზერაც საკმარისი იყყო მის დასაბნევად..
-ასე ძალიანაც ნუ შეყვები ჩემზე ფიქრს.. -ფიქრები კაცის მკაცრმა და ვნებამორეულმა ხმამ გაუფანტა..
-საერთოდაც არ ვფიქრობ შენზე.! -თავი წამოსწია , უნებურად ქვედა ტუჩი კილეში მოიქცია და თვალი კაცის სხეულს ააყოლა..
-იცი დიდი გამოცდილება მაქვს და ვხვდები ვინ რას ფიქროს..-წინ ჩამოუჯდა დამიანე და გადაწყვიტა ცუდი თამაში ეთამაშა.. -აი ახლა.. ამ წამს.. გინდა რომ შეგეხო..-ტანში სასიამოვნო ტალღამ დაუარა და მთელი შიგნეულობა აუწრიალა.ყურებში კაცის ოხი და ხავერდოვან ხმა უგუგუნებდა. ლავასავით ჩაეღვარა უცნობი გრძნობა და უცნაური სისველე იგრძნო.. -მითხარი, გინდა გაკოცო?! -დახშული ხმით თქვა ერისთავმა და მათ შორის მანძილი დაფარა.. სახე იმდენად ახლოს მიუტანა, რომ თათია კარგად გრძნობდა მისეულ სურნელს რომელსაც ალკოჰოლის დამათრობელი არომატი შერეოდა და თავ-გზას მთლიანად ურევდა.. ასეთ მდგომარეობაში პირველად იყო დოლიძე , მაგრამ მისმა შინაგანმა მემ იმძლავრა, თლილი თითები მოხვია კისერძე და სახე უფრო ახლოს მიუტანა.. ენის წვერი ქვედა ტუჩზე შეახო, სიამოვნების ჟრუანტელმა დაუარა ერისთავს და აგეები გახსნა..
- ამ სიამოვნებას ვერასდროს მიიღებთ ბატონო დამიან! -ტუჩებზე მიაფრქვია სურნელი და ისე გამოეცალა ხელებიდან, გაოგნებული კაცი პირში ჩალაგამოვლებული დატოვა.. გამშრალი ტუჩები ენით გაილოკა ერისთვმა და უფრო აზარტში შევიდა.. მოსწონდა მასთან ბავშვური თამაში.

***
გამარჯობათ.ჩემო ტკბილებო ესეც ახალი თავი, იმედია მოგეწონებათ თათიასა და დამიანეს წყვილი.. ველი შეფასებას.. ძალიან მაინტერესებს თქვენი აზრი. <3