იმ ღამით არცერთ გოგონას არ ეძინა.
ანა დემეტრეს ნათქვანზე ფიქრობდა,მიხვდა დრო იყო:მისი ცხოვრებიდან ნეგატივი გაექრო და ადამიანების მიმართ ნდობა დაებრუნებინა.
ანანო ალექსანდრეზე ფიქრობდა,მხოლოდ ახლა შეამჩნია,რომ ალექსი მისი ოცნების ბიჭი იყო.ყოველთვის ოცნებობდა:მის მეორე ნახევარს ნაცრისფერი თვალები ჰქონოდა,ასევე უნდოდა სერიოზული ყოფილიყო,გამუდმებით იძახდა"მე გიჟი და ის "სტროგი" ერთმანეთს შევავსებთ"-ო,ამაზე ყველა იცინოდა,მაგრამ ვინ იცის რას უმზადებს ადამიანს ბედი...

ლიზამ სახლში წასვლა გადაწყვიტა.მისი მძღოლის როლი ისევ რეზიმ შეითავსა.გზაში აშკარად შენიშნა,რომ მისი სახლისაკენ არ მიდიოდნენ.
-რა ხდება?სად მივდივართ?-აღელვება დაეტყო ხმაში.
-ჩემთან!-მშვიდად უპასუხა რეზიმ.
-რა მინდა შენთან...რეზი მოაბრუნე მანქანა,უკვე მეშინია.
-რა გაშინებს?!...შეგიძლია მითხრა რა გაშინებს?-იღრიალა რეზიმ და ხელები საჭეს დაუშინა.
ლიზა ასლუკუნებული იჯდა და ხმას არ იღებდა.
-რა გაშინებს მითხარი!...ჰაჰაჰა გგონია რამეს დაგიშავებ?არა ლიზა შეგიძლია მშვიდად იყო,არაფერს დაგიშავებ!-გული ისე ტკიოდა,ეგონა გაგიჟდებოდა.ვერასოდეს წარმოიდგენდა,თუ ლიზა მას,როგორც მხეცს ისე შეხედავდა.-ამას შენთვის ვაკეთებ,...გაბრიელმა მთხოვა!
-რეზი....-ამოისლუკუნა ისევ.
-სახლში მისვლამდე შენი ხმა არ გავიგო...გთხოვ!-მიხვდა რომ მკაცრად გამოუვიდა და ტონს მოურბილა..ლიზა თავს ძალიან ცუდად გრძნობდა,თავისი საქციელის რცხვენოდა,ამავდროულას თავის თავში შიშს იჭერდა,მაგრამ იცით რა?ყველაზე მეტად რეზის ყვირილი ტკიოდა.
ხუთი წუთის შემდეგ თავი რეზის სახლში მაოყო.
-შემოდი!
-რეზი მოხვედი!-ოთახიდან ეკუნა გამოვიდა.-გამარჯობა შვილო.
-გამარჯობა!-მორიდებულად მიესალმა ქალს.
-ეკულა გაიცანი,ეს ჩემი მეგობარია!...ლიზა ეკუნა ჩემი ძიძაა.-თბილად გაუღიმა ქალს და ლიყაზე აკოცა.-ეკუ ოთახი აჩვენე რა ერთი კვირა ჩვენთან რჩება!-შემდეგ ლიზას მიუბრუნდა,გოგონა სიტყვის თქმას ვერ ახერხებდა.-ხვალ გაგიყვან და ნივთებს წამოიღებ!
-რატომ?-კითხა,თუმცა უკვე არავინ უსმენდა.რეზი კიბეზე ავიდა და სასწრაფოდ შეიკეტა ოთახში.ლიზამ ტირილი ისევ დაიწყო,ეკუნა მივიდა და ჩაეხუთა,ტუმცა მაინც ვერ მშვიდდებოდა.მერე ისიც ოთახში შევიდა,საწოლზე დაეცა და ტირილი განაგრძო.ნერვები ეშლებოდა რეზის ქცევებს,რომ ვერ ხსნიდა.

შევიხედოთ ჩაბნელებულ საწყობში.სადაც ლევან ქალდანი ხუთ ბიჭთან ერთად დგას და რაღაცას ეუბნება,აქაურობა ისეთი ბნელია გული გაგისკდებოდათ.ან რას უნდა მოელოდე ყოფილი შეიძლება მოქმედი ქურდისა და ნარკომანისგან.ალბათ ისიც გიკვირთ რა არ მოსწონთ ბიჭებს მასში,მაშინ როცა თავადაც არ იკლებენ მოსაწევს.ლევანი მკვლელია,მანიაკია და ვერასდროს გამოსწორდება,განა იმიტომ რომ ვინე ხელს უშლის არა,ის არც კი ცდილობს.ერთი შეხედვით ნორმალურმა კაცმა კალათბურთელი მოკლა,მიზეზით:"ეს იმ კაცის სასჯელია ვინაც საყვარელი ქალი წამართვა".პოლიციაში საქმე ფულით მოაგვარა,მაგრამ რას უზამს მეგობრებს რომლებმაც იციან ვინ მტრობდა მათ ძმაკაცს.ამის გამო გადაეკიდა ლევანი გაბრიელსაც.ზოგი იძახდა ცოდოა,სიყვარული წაართვესო,ზოგი ავადმყოფად თვლიდა.თვითონ კი ამბობდა"მე ვარ მეფის მკვლელი.მოვახერხე და იგი ხორციელად კი არა სულიერად დავმარხეო".გაინტერესებთ ვინ არის მეფე?დაელოდეთ იქნებ გაიგოთ.

დილით ადრე გაეღვიძა.ქვევით რომ ჩავიდა დაინახა,როგორ ამზადებდნენ საუზმეს ლიზა და ეკუნა.
-დილამშვიდობისა!
-დილამშვიდობისა-ღიმილიანი სახით გახედეს ქალბატონებმა.
საუზმის შემდეგ ლიზამ რეზი გაიყვანა.
-იქნებ ამიხსნა,რატომ ვარ აქ?
-მაქვს მიზეზი აქ გამოგკეტო!-ირონია არ დაიშურა ბიჭმა.
-რეზი გთხოვ!
-რას მთხოვ ლიხა მითხარი...შეიზლება რაიმე მთხოვო ადამიანს,რომელსაც საყვარელმა ქალმა ისე შემომხედა,როგორც უკანასკნელ ნაბი***ს?მითხარი...რაიყო სიტყვებს ვერ პოულობ?ხო შემიყვარდი,სიგიჟემდე,სიკვდილამდე შემიყვარდი...და გუშინ როცა შენს თვალებში შიში დავინახე...მოვკვდი,თავი შემძულდა გესმის?-ღრიალებდა რეზი.ლიზამ როგორც კი გაიაზრა რა უთხრეს,მხოლოდ ერთი სიტყვის თქმა მოასწრო.ეს სიტყვა იყო"მეც"
შემდეგ კი მთელი ინერციით წავიდა და რეზის ტუჩებს დააკვდა.
შეიძლება ითქვას ეს ყველაზე ბედნიერი დღე იყო ფილფანის ცხოვრებსში.როგორც იქნა,მოარჯულა ეს ალქაჯი.მე კი ვუყურებდი ამ სანახაობას და თვალები ცრემლით მევსებოდა.არა!მე არ ვარ ეკუნა,მე "სული"ვარ რომელიც მხოლოდ შეყვარებული წყვილების და მათი მტრების გარშემო დაფრინავს.რათა დაანახოს და დააჯეროს მათ რომ სიყვარული მართლაც არსებობს.

ერთ საღამოს გოგონებთან დემეტრე შევიდა.ანანო თავს ცუდად გრძნობდა,რადგან მაღალი სიცხე ყოველთვის ართმევდა ენერგიას.
-გოგოებო მოვიწყინე-საყვარლად დაიწყო ბიჭმა-ანანო შემი ძმაკაცი ქრისტინესთან წავიდა,უნდა გავუიასნო ყველაფერიო.ალექსა კლუბში არ მომყვება,მარტო მეზარება!წამოდით რა თქვენ!-ყელთან ხელი მიიტანა და სახე დამანჭა,ისეთი საყვარელი იყო რომ თავად ანაც კი ყურებამდე იღიმოდა.
-აუუ დემე დიდი სიამოვნებით მარა ცუდად ვარ-ხველებით უთხრა ანანომ-გარდა ამის უნივერსიტეტის გარდა არსად წასვლის უფლება მაქვს!ახლა გაბრიელის გაბრეზება არ ღირს.აი ანა კი თავისუფალია და წამოვა.
-არა გმადლობთ!
-როგორ არა წადი ჩაიცვი თან მეც მარტო ვიქნები...ხომ იცი როგორ მიყვარს სიმყუდროვე!
ბოლოს მაინც გაუშვა,თუმცა ანამაც სამაგიერო გადაუხადა და მასთან ალექსანდრე გაგზავნა"მოსავლელად".