"თავიდან დარწმონებული ხარ რომ,მას ყოველთვის ძლიერად ეყვარები,არასდროს მოგატყუებს ან გიღალატებს და ერთად ყველაფერს გავუმკლავდებით; მერე კი თითქოს ცხოვრება გიჩალიჩებსო, ყველაფერი პირიქით ხდება, ჯერ ტყუილს იწყებს,მერე შენით იღლება,ბოლოს გღალატობს და როგორც იქნა ხვდები,თქვენი "სამუდამო" სიყვარული მირაჟივით ყოფილა ლამაზი,მაგრამ წამიერი."
"ცხოვრებამ შეიძლება ყველას დიდი ტკივილი მიაყენოს,ზოგს ფიზიკურად ზოგს სულიერად.მაგრამ ასჯერ რომ დაეცე უნდა წამოდგე,რადგან არავინაა ისეთი ვინც წამოგაყენებს და გეტყვის,"ფრთხილად იარე" არავინ ჩაგიკრავს გულში და დაგამშვიდებს როცა ღამ-ღამობით სიბნელეში ჩუმად გეტირება,ფიქრობ იმ გზაზე რომელიც გამოიარე და გახელილი თვალებიდან მომდინარე ცრემლები არჩერდება."
-(წერილი)
"მენატრებოდა ის დღეები რომელიც წარსულს ჩაბარდა,მახსენდებოდა ყველაფერი,ყველა ბედნიერად გატარებული წუთი,მახსენდებოდი შენ,ჩვენი ღიმილი და მოციმციმე თვალები. ისიც მახსენდებოდა თუ რა კარგი იყო ცხოვრება,როგორ მაბედნიერებდა შენთან ერთად გატარებული თითოეული წამი. ვგრძნობდი იმ ყვავილების სურნელს,გაზაფხულის დაწყებისთანავე რომ მჩუქნიდი.
არმჯერა-არმჯერა რომ ის ყველაფერი წარსულს ჩაბარდა,არმჯერა რომ წახვედი მაშინ,როცა ყველაზე მეტად მჭირდებოდი. ჩვენ ერთად ვქმნიდით მომავალს,ერთად ვოცნებობდით;ერთად ვუყურებდით ვარსკვლავს,რომელიც უძრავად ერთ ადგილზე ჩნდებოდა. აგრამ შენ ყველა ოცნება დაამსხვრიე,ჩემი გული ხელში დაიჭირე და წაიღე. მე კი დამტოვე ცარიელ ცივ სამყაროში,სადაც მზეც სანატრელია...ვიცი ეს წერილი შენამდე ვერ მოაღწევს მაგრამ მაინც ვწერ რადგან გულის სიღრმეში მჯერა რომ,გესმის ჩემი თითოეული სიტყვა და განიცდი....!!!"
-ვიკა დაიკო ისევ ტირიი?
-მარიამ ხომ გითხარი სანამ ოთახში შემოხვალ დააკაკუნე თქოო.
-ხოარ გავიწყდება შენი და რომ ვარრ და მაქვს უფლრბა ნებისმიერ დროს გახოო.
- უბრალოდ არმინდა რომ ოთახში დაუკითხავად შემოხვიდეე.
- კარგი რა ვიკა,როდემდე უნდა იყო ესე,როდემდე უნდა გეგონოს რომ ტომასი დაბრუნდებაა?,ის წავიდა მიგატოვა,წავიდა და მიზეზიც არ თქვა. შენ მან გამოგიყენა,ტკივილი მოგაყენა. შენ გული ქანდაკებად აქცია და წავიდა. სულ რომ არავინ გყავდეს,სულ რომ არავის უნდოდე,მე ვიქნები შენს გვერდით,მე დაგიცავ და დაგიდგები ვერდით,არასდროს არავის მივცემ უფლებას რომ გული გატკინოს,ჯერ მხოლოდ თვრამეტის ხარ და უკვე ბევრი რამე გადაიტანეე,რომ წარმოვიდგენ როგორ იკლავდი თავს როგორ ისერავდი ხელებს ლამის გავგიჟდეე..მისმინე ვიკაა სიცოცხლე არ არის პრობლემა,რომელიც უნდა გადაჭრა ის საჩუქარია,რომლითაც უნდა დატკბე.ყველაფერი კარგად იქნება!!!მიყვარხარ დაიკოო!"ეხლა ადექი პირი დაიბანე.და ხვალ სკკოლაში წამოდიი.
-მარიამ მადლობა რომ არსებობ,შენ რომ არა ეხლა მკვდარი ვიქნებოდიი.რაც შეეეხება სკოლას არ მინდა რაა,ვერვუყურებ ხალხის მოშტერებას და ზურგს უკან ლაქლაქსს.
-დაიკიდე რაა.ყურადღებას ნუ მიაქცევ ხალხს რაცუნდათ ის თქვან.
-კარგი მარი რაკი ასე მთხოვვ.წამოვალლ
-ხოდა ძალიან კარგი ეხლაკი დაიძინეე.ტკბილი ძილი.
-შენც ასევეე.....
მარი რომ გავიდა,კიდევ დიდხანს ვერ დავხუჭე თვალი,ღმერთს მადლობას ვუხდი რომ ასეთი და მყავს. მშობლები ჩვენგან შორს ცხოვრობდნენ,რადგან მე და მარი თბილისში ვიყავით წამოსულები. ამიტომაც ხშირად ვერ გვნახულობდნენ და ჩემზეც არაფერი იცოდნენნ.ერთადერთი ვინც ყველაფერი იცოდა მარი იყო, მაგრამ იმასაც ვხვდებოდი,რომ მასაც თავისი ცხოვრება ჰქონდა და ჩემს პრობლემებს ზედმეტად ვახვევდი თავზე. ამ ფიქებში გართულს ჩამეძინა,გათენებამდე გაუნძრევლად ვიწექი. დილით მზის სხივებმა გამაღვიძა,სახეს სასიამოვნოდ მითმობდა. ამ მომენტში თავი ბედნიერად ვიგრძენი და ყველაფერი დამავიწყდა. მაგრამ სიმყუდროვე მარიმ დამირღვია, ოთახში შემოვიდა ფინჯან ყავასთან ერთად და შუბლზე მაკოცა.
-ვიკა ადექი თორემ გვაგვიანდებაა
-კარგი კარგიი.ზლოზინით წამოვდექი,პირი დავიბანე,მოკლე შავი კაბაშორტიკი ჩავიცვი ყელიანი სვიტერი და კონვერსებიი.ჩემი ახალი ნაყიდი აიფონი ავიღე და მისაღებში გავედი,მარი კართან მელოდებოდაა..
-ვიკა ისევ შავი ტანსაცმელიიი.
-გაჩუმდი მარიამ თორემ საერთოდ აღარ წამოვალლ..
-კარგიი ხოო.
ისე მივედით სკოლამდე ერთმანეთს არ დავლაპარაკებივართ,როდესაც სკოლის კიბეები ავარე და მომწვანე კოლიდორში შევედი,ვიგრძენი ხალხის აურა,რომელიც სულს მიყინავდა. ისე მიყურებდნენ თითქოს რაღაც დავაშავე,ისე დასრულდა გაკვეთილები ჩემი ადგილიდან არც ავმდგარვარ. ისე უხალისოდ გამოვიარე დერეფანი.....
-ვიკაა ევამ დარეკა დღეს მოფრინავს პარიზიდან და მთხოვა დავხვდეთ,ერთ საათში აქ იქნება.....
-ვააა,მართლა? მაგარია,ძალინ მომენატრა. წავიდეთ.
-ევაა,ვიკა წამოდი სწრაფად ევა დავიახე
-ისე გავრბოდით ევას სანახავად,აეროპორტში ყველა ჩვენ გვიყურებდა
-გოგონებო როგორ მომენატრეთ,ერც გეხმიანებოდით იმდენათ დატვირთული რეჟიმი მქონდა.
-ბევრი ლაქლაქის მერე ევასთან წავედით დასარჩენად.
-ვიკა შენ რაღაც არ მოწონხარ,რამე მოხდაა?
-არა ევა რა უნდა მომხდარიყო,ლაპარაკი სხვა რამეზე გადავიტანე,მაგრამ როგორც ყოველთვის მარიმ ისევ გამოყო თავისი გრძელი ენა.
-ვიკა დაიკო,რატომ ატყუებ? მოუყევი ყველაფერი რაც დაგემართაა
-ოხხ მარიი
-მოყევიი ვიკა გელოდები,როგორ შეგიძლია შენს საუკეთესო დაქალს რამე დაუმალოო?
-უბრალოდ არმინდა შენც გაგხვიო ჩემს პრობლემებშიი.
-რასამბობბ გოგოო მეორედ ეგ აღარ გაიმეორო ეხლა კი გისმენ დიდი ყურადღებით.
- კარგი კარგი
ევა 6 თვის წინ ერთი ბიჭი გავიცანი,ტომასი მარის დაბადების დღეზე,შემიყვარდა საოცრად ისიც ამბობდა რომ ვუყვარდი,ბევრი ბედნიერი დღე გავიარეთ ერთადდ.უზომოდ შემიყვარდა ყველაფერზე და ყველაზე ძალიანნ,მხოლოდ ტომასი და ტომასი სხვაზე ვერაფერზე ვფიქრობდი რასაც მეტყოდა ყველაფერს ვუსრულებდი,ბოლოს ცოტა ინტიმზე დამიწყო ლაპარაკი,მართალია ეგ ფაქტი არ მომწონდა მაგრამ მეშინოდა რომ დავკარგავდი და ვერაფერს ვამბობდიი.ერთ დღეს რასაც არ მოველოდი ის შემომთავაზა,მითხრა ჩემთან დაწექი რომ სხვისკენ არ გავიხედო და მხოლოდ შენზე ვფიქრობდეოო.ისე მომთაფლა მეგონა მთელი სიცოცხლე ერთად ვიქნებით თქო და დავთანხმდიიი.დავთანხმდი და ცუდი შედეგიც მივიღე ერთ თვეში ორსულობაზე გავიგეე.ძალიან ცუდად გავხდიი,არმინდოდა მომხდარზე მშობლებს გაეგოთ თორემ სამუდამოდ დამკარგავდნენნ.მეკიდევ ამ ფაქტის შიში ხმას მაგდებინებდა,ნეტავ მაშინ მოვმკვდარიყავი შედეგებზე წინდაწინ რომ მეფიქრა არც არაფერი მოხდებოდაა.მაგრამ არა მეხომ წინდაწინ არასდროს ვფიქრობბ,ტომასს ავუხსენი ყველაფერი ვუთხარი რომ ბავშვს,ვერგავაჩენდი რადგან ყველაფერს დავკარავდი და ეს არ მაწყობდა მანკი მითხრა"ვიკა ძვირფასო მე შენ და ჩვენი შვილი,ერთად ვიცხოვრებთ ყველაფერი კარგად იქნება"აბორტი არ გამაკეთებინაა.ბარგი დამაჭერინა და თავის სახლში წამიყვანაა,ევა მიხაროდა კიდეც მეთქი საყვარელ კაცთან ერთად ვიცხოვრებთქო მშობლებსაც ყველაფერს გავაგებინებ ნელ-ნელა თქო.მაგრამ ყველა ოცნებაზე აწყობილი გეგმა ჩამეშალაა.ერთ დილას გავიღვიძე და წერილი ვნახე კომოდზე."აღარ მიყვარხარ,გასაღები კართან დატოვე"მხოლოდ ეს სხვა არაფერი.მეორე დილამდე ესე ვიჯექიი ცრემლიანი თვალებით მეგონა კარი გაიღებოდა და ტომას
ი მოვიდოდა მაგრამ ვცდებოდიიი,ის არ მოვიდაა.ჩავალაგე ბარგი და ლიფტში შევედი ერთიწუთით ვიკაა.მომესმა ნაცნობი ხმა და რომ გავიხედე ნიკას ახლო ძმაკაცი ნიკა იდგა..მმივვარდიი და ვკითხე ტომასზეეე.ჯერ ჩუმად იყო,შემდეგ თქვა რომ ტომასს კახეთში საცოლე ყავდა,ტომასი კახელი იყო მაგრამ თბილიში ცხოვრობდაა.ამ ამბავმა სულ შემშალაა.გამოვბრუნდი ნიკასთვის არაფერი მითქვამს ვფიქრობდი და ვაანალიზებდი რომ ტომასმა მიმატოვა და თავისი გაისწორაა.სახში რომ მივედი აბები დავლიე და ვენები გადავიჭერი,მარიმ სიკვდილს ხელიდან გამომწიწკნსა,მაგრამ პატარაა ვერ გადარჩა.
ასეთი რამე გამიკეთა ასე მატკინა გული მაგრამ მაინც მიყვარს ევაა მიყცარსს და ესე მგონია ვერასდროს დავივიწყებბ და ვერც სხვას შევიყვარებბ."
-ეს რა მომიყევი ვიკა სულ გამაგიჟე როგორ გაუძელი ამდენს,ასეთმა უსუსურმა ვიკა ცხოვრება არ დაგინდობს მაგრამ საკუთარი თავის დანდობა უნდა უსწავლოო,წარმომიდგენია რა საშინელი გრძნობაა როცა ადამიანში ცდები.
"ვიკა რაც უნდა მოხდეს,შენს ცხოვრებაში,როგორც არუნდა შეგაწუხოს და დაგამძაფროს მომხდარმა,სასოწარკვეთას ნუ მიეცემი,ყველა კარი რომ ჩარაზული დაგხვდეს,ღმერთი ახალ კარს გააღებს მხოლოდ შენთვისსს."
-მადლობა ევა მადლობა რომ არსებობთ და ყოველთვის ჩემთან ხართ.
-ვიკა შენ გჭირდება განტვირთვა ხოდა ამიტომაცც ხვალ ფართი მექნება ჩემთან სახლში,თან ჩემ ჩამოსვლას ავღნიშნავთთთთ.
-ევა მე არმინდა გთხოვ რაა.
-არა ვიკა ხმა არ ამოიღოო.მარრ ხვალ 8ზე ჩემთანნ.
-კარგი კარგი თქვენ რა გაგიძლებთთთ.


(ფართი)
-ვიკკკ რალამაზიიი ხარრრ
-კარგი რა ევა ნუ მარცხვენნ.
-კარგი შეჩ რაიყო,რას მიძაბავვ.
-უფფ კარგი რა შენ უკვე ნაყლაპშიც ხარ.
კუთხეში დავჯექი და ხალხის ყურება დავიწყე,თან სიგარეტს მოვუკიდეე,სახლი ალკოჰოლის სუნად იყო გაჟღენთილი,ნასვამი ხალხი ერთმანეთში ირეოდაა.რაღაც მონენტში მათი ყურება მომბეზრდა და ფანჯრისკენ მივბრუნდი როცა ზურგზე ვიღაცის თბილი და ნაზი ხელი შემეხოო.ფიქრწბში გართუს შემეშინდა და შევხტი,
-მაპატიეთ არმინდოდა თქვენი შეშინებაა.მოვბრუნდი და რავხედავვ
-ნიკაა შენ აქ საედანნ,გულში გავიფიქრე (ღმერთო რა სხვანაირა ამ 6 თვეში როგორ შეცვლილა თქოო)
-ვახ ჩემიი,ვიკა შენ ხარრ,როგორ გალამაზებულხარ ვერც კი გიცანიი.
-შენც სხვანაირი ხარ უფრო დაკუთულხარ გავეხუმრე მე და მხარზე ვუჯიკე
-ხო ცოტას ვვარჯიშობბ
-ძალიან კარგი.
-სხვა რახდება შენსკენნ,როგორ გადაიტანე ტომასის წასვლის ამბავიი,იციი ცოლიც ყავს და პატარაც ეხლახანს შეეძინა ყოველდღეცგვაქვს კონტაქყი მაგრამ ამბობდა რომ ისევ უყვარხარ და აუცილებლად დაბრუნდებაა.
-რაა?ეგ ნაბი*ვარი ანკი როგორ ბედავს და როგორ მახსენებს,ანუ თქვენ ისევ კარგიცურთიეთობა გაქვთ და ტომასსაც ვუყვარვარ ხოოო.
-ხო ვიკა მასეააა.
-კარგი ნიკა,უნდა წავიდე,მომავალ შეხვედრამდე.
-ნომერს მომცემ?
-კი, ტელეფონი გამოვართვი და ჩემი ნომერი ჩავუწერე.
-კარგი ვჶკა,მომავალ შეხვედრამდე,აუცილებლად დაგიკავშირდები.
-კარგად! ისე წამოვედი,უკან არც მიმიხედავს.....
სახლში რომ შევედი,სინათლე ანთებული დამხვდა,მარი მოსულიყო და დივანზე მშვიდად ეძინა,სინათლე ჩავაქრე და ჩუმად ავიპარე ჩემს ოთხში.
ლოგინზე ისე დავენარცხვე,თითქოს ფიზიკური სამუშაო დავასრულე და დასასვენებლად დავწექი,ისევ დავიწყე ფიქრი,ისევ გავიტეხე გული,ვფიქრობდი როგორ შეიძლებოდა ტომასის გულის ტკენა,ბევრი ფიქრის შემდეგ,გულში ერთმა არანორმანულმა იდეამ გამიარა,და გონებას დაებღაუჭა. გამახსენდა ნიკა და გამახსენდა ისიც რომ,ტომასის საუკეთესო ძმაკაცი იყო. როგორც ვიცოდი ტომასს ისევ ვუყვარდი და თუ გაიგებდა,რომ მე და ნიკას ერთმანეთი გვიყვარდა,გული ეტკინებოდა და შურსაც ვიძიებდი ამითთ. ნიკასთვის თავი უნდა შემეყვარებინა მაგრამ მე არ უნდა შემყვარებოდა. ეს იყო ჩემი არანორმანული იდეა.
-ვიკა,თავი მტკივა საშინლად,შენი ტელეფონი კი არ ჩუმდება,წაიღე აქედან
-კარგი,ეხლავე,არ უნდა დაგელია ამდენი.
-კარგი,ტვინს ნუ მიბურღავ,წაიღე შენი ტელეფონი.
-კარგ,მომაწოდე. ტელეფონს რომ დავხედე,უცხო ნომერი იყო,ვიფიქრე არ მეპასუხა,მაგრამ გამახსენდა რო ნიკას მივეცი ტელეფონის ნომერი და შეიძლენოდა ის ყოფილიყო.დაუყოვნებლივ ვუასუხე და მართალიც აღმოვჩნდი.
-ვიკა,როგორ ხარრ მაპატიე გთხოვვ გუშინდელის გამო აუნდა მეთქვა ტომასზეე.
-არაუშავს ნიკა შენ რა შუაში ხარ.პირიქით მადლობა რომ მოხვედი დამნახე რაც შეეხება ტომასს მაგრად .
-არგინდა სადმე გავისეირნოთთ?
-რატომაც არა.
სღამოს კარგად გამოვეწყე და წავედი ნიკასთან შესახვედრადდ.
-როგორც ყოველთვის დღესაც ლამაზი ხარძალიან კარგი ფიგურა გაქვსს
-მადლობა ნიკა.მოკლე ჯინსის კურტკა.ამერიკული ჯინსი,საროჭკა და სუპრემეს ბოტასები მეცვა.ცუდად მართლა არ გამოვიყურებოდი.
ნიკას სპორტულები,ვანსები და წელის ჩანთა ეკეთაა.ეთრი შეხედვით იტოდით რაკარგი წყვილია თვალი მომცა მაყურებინაო.
-ვიკა შეიძლება რაღაც გკითხხოო?
-კი რათქმაუნდა.
-ტომასი მართლა აღარ გიყვარსს.
-არა ნიკა ხომ გითხარი,"მე ის "მაგრამ გულში გავიფიქრეჯერ არ რადგან შური უნდა ვიძიო თქო.
-მაშინ რაღაცას დამპირდიი.
-კარგი მითხაი რახდება.
-მითხარი რომ უხეშად არ მომექცევი.
-არა მაგას ნუ ამბობ გთხოვვ.
-კარგიი.
დიდ ხანს ვიარეთ თითქმის შუაღამემდეე.
-ვიკაა
-გისმენნ.
-იციი?"არასდროს დამვიწყებიხარრ" ეს სიტყვები მითხრა და ისე მიბრუნდა მანქანისკენარც მოუხედავსს.
-ბევრი ფიქრის შემდეგ მივხვდი რომ,ნიკა არც მანამდე იყო,ჩემს მიმართ გულგრილი,მეც ეს მაწყობდააა.
(1თვის შემდეგ)
-სწრაფად გამოდიიიი,ვიკა გელოდები მანქანითთ.
-ეხლავე ნიკა მოვდიარრ.
მანქანის კარი გავაღე და ჩავჯექი.
-ჩემო ფერიავ,როგორ მომენატრეე,
-სად მივდივართ ნიკაა?გადავუტანე საუბარი სხვა თემაზე.
-კარგ ადგილზეეე.
-კარგი გენდობი.
მანქანა გაჩერდა,მანქანიდან გადმოვედიი ლამაზი ადგილი იყო ბუნება და კარგი ჰაერი ტრიალებდა.ვსუნთქავდი და ვფიქრობდი დაბრუნდა ჩემი ლაღი ცხოვება თქო. როცა ნიკამ საუბარი დაიწყოო.
-ვიკა საკმაოდ დიდიხანია გიცნობბ,მაგრამ ეს ერთი თვეა უფრო დაგიახლოვდი,ნუ მოკლედ ძაან რომარ გავწელოო,ვიკა მიყვარხარ და ამ გრძნობასთან ერთად მოვკვდებიი.
-რასამბობ ნიკა როგორ შეიძლება ასე მალე შეგიყვარდე.
-კარგი რა ვიკა რაღა მალე.რაც ტომასი წავიდა მიგატოვა და მიზეზიც არ თქვა რატომმ,მის მერე დაგყვები შენი თითოეული ნაბჯი ვიციი,რას იცმევ რას ჭამ ყველაფერი ვიცი შენს შესახებბბ.
-ნიკა სახლში წამიყვანე გთხოვ ვიფიქრებ ყველაფერზე და აუცილბლად დაგირეკავ.
-კარგი ვიკა როგორც გინდა.
საშინლად მოვიქეცი,საშინლად ვიგრძძენი თავიიი.ოხხ ვიკა ეს რა გააკეთე ბიჭს თავი შაყვარე რა სულელი ხარ,მაგრამ ყველაზე საშინელება ის არის რომ ამდენიხნის მერე მეც შემიყვარდა ნიკა,რა სულელი ხარ მეხომ აღარავინ უნდა შემყვარებოდა,,მაგრამ ამ ერთ თვეში იმხელა სითბო მაგძნობინა,არშემეძლო მისი მწვანე თვალები და მომაჯადოვებელი ღიმილის დავიწყებაა.ვუყურებდი თვალებში და ვხბდებოდირომ სხვად ეგრე ვეღარ შევხედავდიიი.ავიღე ტელეფონი დავრეკე ნიკაა მარტო ვარ შეგიძლია ჩემთან მოხვიდეეე?
-კი რათქმაუნდა,რამე მოხდაა?
-არაფერი უბრალოდ შენთან მინდა.
-კარგი მოვდივარრრ.
-აუ ვიკა მე ევასთან ვრჩებიი რააა.
-მარი არმოხვალ დღესსს?
-აუ ვერრ
-კარგიი.კარი დაკეტე რა.
-ვიკა,ნიკა მოვიდაააა.
-ხოკარგი წადიიიი.
-კარგი აბა თქვენ იცით.
-მარი სად მიდიხარრ?
-ევასთან ნიკა,ვიკა სამზარეულოშია.
-კარგი მადლობაა.
-ვიკა რაკარგად გამოიყურებიი.
-მადლობააა,მუვედი და ტუჩებზე ვეამბორე ძალიან გაუკვრდა და შეკრთა,ვიკა რაგჭირსს?
-არაფერი ბედნიერი ვარ,მიდი დივანზე და მოვალლ.
-ნელ-ნელა გახდა დავიწყე,რომ დამინახა მივხვდი როგორ აწითლდა სახეზეე.ვიკა რასაკეთებბბ? "მიყვარხარ"
-რაა?მართლაა?მოდი ჩემთანნ ვიკ.
-ხელი შემისრიალა მოცმულ სრიაალა ხალათში და ელოდა როდის ამოვიღებდი სასიამოვნო ხმას,ვიკა დარწმუნებული ხარ რომ ეს გინდაა?
-კი ნიკა,მე მიყვარხარ მართლა მიყვარხარ,ვერასდროს წარმოვიდგენდი თუ კიდევ ვინმეს შევიყვარებდიი.
-კარგი ჩეემო ლამზო.
მშვენიერი საღქმო გამოვიდა ძალიან კარგი,ამდენი ხნის შემდეგ ვიგრძენი სიყვარული და სითბო ადამიანისგან რომელიც შემიყვარდა.
-არუნდა შემყვარებოდა მაგრამ შემიყვარდა,ვთქვი რომ მისი გამოყენება მინდოდა,ნეტავ რატო არ მოვკვდი ეს რო გულში გავიფიქრე,როგორ უნდა მეტკინა მისთვის გულიი ვერვხვდებოდიი,შემაყვარა თავი უზომოდ და ასეც იქნებოდა მუდამ...თამამად ვიტყვი მე ის "მიყვარს"....
-მარიი სად იყავი ხოთქვი ცოტა ადრე წამოვალოო.
-რაიყო შენ გკითხოო?
-როგორ მელაპარაკები გოგო.
-რაქენით გუშინ ი*იმავეე?
-რასამბობ გოგო სულ გაგიჟდი ხოო.
-ვიკა დავიღალე უკვე შენი პრობლემბის მოსმენით აღარ მინდა,ცხოვრებას მინგრევ ვიკა ცხოვრებას,ევასთან მივდივარ მე და არვიცი როდის დაბვრუნდებიიი...
მთელისაღმო ვფიქრობდი მარიზე,რატომ ჩემმა საყვარელმა დამ.ეს სიტყვები როგორ მაკადრა როგორ გამიკეთა ეს. ესე ყველას თავს ვაბეზრებბბ, ვფიქრობდი ჩემს ცხოვრებაზე როცახმაური გავიგე.
-ვიკააა სად ხარ ?
- ნიკა რახდება,რასახე გაქვსს.
-ასე რატომ.მომექეცი მითხარი რადაგიშავე,რატომ.შემაყვარე თავიი.
-რასქვია.თავი შეგაყვარე,მეც მიყვარხარ,მისმინთ ნიკა გთხოვვ აგიხნი ყველაფერს ისე არაა როგორც შენ ფიქრობ.
-მარიმ მიამბო ყველაფერი,მითხრა რასაც აკეთებდი.
-ნიკა მე საშინლად ვგრძნობდი თავს ძალიან ცუდად,შენ არიცი ყველაფერი არიცი რამოხდა ჩემი და ტომასის შორის,გთხოვვ მომაყოლე რა
-კარგი მოგისმენ ამიხსენი ყველაფერიი.
-ახსნა რომ დავამთავრრე,ჩამეხუტა და მითხრა ცხოვრება ცუდად მოგქცევიაოო ყოველთვის ჩემი ფერია იქნები ძალიან მიყვარხარო.
მართლაც ასრულებდა,მაბედნიერებდა სიცოცხლის ხალისს მაძლევდაა.
(1წლის შემდეგ)
-ვიკა შვილო მე გავალ ნიკას ვნახავ.
-კარგი დედა,ცოტტახანში ცერემონიაც დაიწყება.
ვიდექ სარკესთნ და ჩემს თავს ვუყურებდი,მომწნდა თეთრ ძვირფას ფატაში სარკის წინ დგომა,მომწონდა პატარძლობა და რაც ყველაზე მთავარია ნიკას ცოლობა.ჩემი ცხოვრების შემცველი.
ვიკაა,მომესმა ხმა ვიფიქრე მომელანდა თქო,მაგრამ არა ნეტავ მომლანდებოდა,ამ ხმის გაგონებაზე ფეხები მომეკეცა,ვიგრძენი სისხლმა როგორდაიწყო მოძრაობა.არ მინდოდა მობრუნდება არმინდოდა იმის დანახვა რისიც ყვეაზე მეტად მეშინოდა მაგრამ მოვბრუნდი,მოვბრუნდი და დავინახე ტომასი ,ჩემი ქორწილის დღესს .ვიკა ეს რატტომ გამიკეთეეთთ,მის ადგილზე ეხლა მე უნდა ვიდგე,გთხოვ გაჩუმდი ტომას დიდხანს გელოდე,გებღაუჭე,დიდხანს ვუყურებდი გზას რომელზეც არჩანდი დაეხლა მეცხადები ღმერთივით შენი ქმარი მე უნდა ვიყვეოო?გთხოვ წადიიი.
-ვიკ აქ რა ხდებაა??
-ნიკა გთხოვვ არ გაბრაზდეე.
-ტამასსაქ რაგინდა?
-და შენ გკითხოო?
-რასქვია მკითხო ის ჩემი ცოლია,ცოლიი იცი მაგ სიტყვის მნიშვნელობაა.
-მე მასთან ვიწექი ნიკა.
-ეგ დიდი ხნის წინ.იყოო.
ნიკა მივარდა და ხელი საყელოში სტაცა.
-გთხოვ ნიკაა მის გამო ხელს ნუ გაისვრი,ნაძირალაა გაუშვიი.
-წადი ტომას,წადი ხომ ხედავ დაგივიწყე ჩემთვის არაფერი ხარ არაფერუი.
-კარგი კარგი,მაგრამ ინანებ აუცილებლადდ..
-წადიმძულხარრრ. ისე წავიდა უკან არც მოუხედავსს.
-ნიკა წამოდი სწრაფად,ხალხი გველოდება.
-მისმინე ვიკა რამე ხომ არ შეიცვალა შენთვისს.
-რა სისულელეა.სულელო.მე.შენ მიყვარხარ.
-კარგი წავიდეთთ.


" -თანახმა ხართ ცოლად გაყვეთ ნიკა ესიკოვასს?
-დიახ თანახმა ვარ
-თქვენ თანახმა ხართ.ცოლად მოიყვანოდ ვიკა კოლსია?
-დიახ თანახმა ვარ
-გილოცავთ ცოლ_ქმრად გაცხადებთ,შეგიძლიათ აკოცოთ ერთმანეთს"


---------
ხარვეზებისთვის ბოდიშს გიხდით ეს პირელი ისტორიაა ჩემი,თან მარჯვენა ხელი მოტწხილი მაქვს და მიჭირს მარცხენათი წერა,ამიტომ ცოტა შევამოკლე კიდეცც,მირჩიეთ რა არის დასახვეწი განვაგრძო.თუარა და მაქვს თუ არა წერის ნიჭი.მადლობა წინასწარრრ..