ტბის სახლი(სრულად)

ზაფხულიც დადგა და მეგობრება გადავწვიტეთ ტბის სახლში გასართობად წასვლა. მე ნილმა და რეიჩელმა გადავწყვიტეთ მარტო ჩვენ წავსულიყავით და ჩვენი “boyfriend”_ები სახლში დაგვეტოვებინა.
-მედი ამდენ ხნიანი რატომ ხარ? გამოეთრიე მალე თორემ წავედით შენ გარეშე.-გაბრაზებულმა გამომძახა მისაღებიდან ნილმა.
-არა რა ჩემს გარეშე სად მიდიხართ სახლი ჩემია და გასაღებიც მე მაქვს.-ოთახიდან გავძახე, ზუგზაკი მოვიკიდე და გავედი.
-მადლობა შენს გამოჩენას.-რეიჩელი და ნილი ფეხზე წამოვარდნენ და პირველები გავარდნენ სახლიდან.
-ასე თუ გაგიხარდებოდათ ჩემი დანახვა უფრო ადრე გამოვიდოდი.-ჩემი ჭკუით გავიღადავე.
-შენ ღადავს გირჩევნია ნახო რუკა თუ როგორ უნდა მივაგნოთ იმ სახლს ან საერთოდ ნამყოფი ხარ იქ?-ნილი რულზე დაჯდა ,მე წინ დავჯექი, რეიჩელი კი უკან.
მთელი გზა ღადავში, მუსიკების სმენაში, ცეკვაში და ცოტა მოწევაშიც გავატარეთ.
-რა კაი მოსაწევია საიდან?-რეიჩელმა გამოყო თავი უკნიდან.
-ოო ეგ საიდუომლოა.-ნილმა გასცა პასუხი.
-კაი მოდი ის თქვი მალე მივალთ?-ახლა მე გამომხედა რეიჩელმა.
-ხო ცოტა დაგვრჩა აქვე პატარა მაღაზია უნდა იყოს და შევიაროთ და მაინც ვკითხოთ გზა.
-კაი.-დამთახმდა ორივე.
მალევე მივედით მაღაზიაში.
-გამარჯობათ.-ასეთი საშინელი მაღაზია ჯერ არ მინახია.
-გამარჯობათ გოგოებო.-პატარა ოთახიდან გამოვიდა საშვალო ასაკის კაცი.
-აქვე ტბასთან ახლოს სახლი უნდა იყოს და გზას ვერ მიგვასწავლით?.-ნილმა სწრაფად კითხა ეტყობოდა უჭირდა უკვე იქ გაჩერება.
-მარტო თქვენ ხართ? იქ საშიშია მაინც სიფრთხილე გმართებთ.
-ნუ ჯავრობთ არაფრის არ გვეშინია, მთავარია გზა მიგვასწავლოთ.-უთხრა რეიჩელმა.-და რა არის იმ სახლში საშიში?-ჩავეძიე მაინც.
-მაგ სახლში ადრე 3 ძმა ცხოვრობდა, ორი დაიკარგა და ბოლოს რომ იპოვეს საგიჟეთში დააწვინეს იმის მერე არავის არ უნახავს მაგათი ოჯახი ასეც ამბობენ რომ საგიჟეთიდან გამოიქცნენო.
-კაით რა ამ ზღაპრების მოსმენა არ მიყვარს ამიტომ ჯობს გზა მიგვასწავლოთ და დროზე მივიდეთ სახლდი.-ნილმა გააწყვეტინა საუბარი.
კაცმა მიგვასწავლა გზა და ჩვენც წავედით.
-როგორც იქნა მოვაღეწიეთ.-რეიჩელმა გადმოიღო თავისი ნივთები და სახლისკენ პირველი დაიძრა, თან გასაღები გამომართვა.-მალე გადმოეალაგეთ თქვენი ბარგი და დავათვალიეროთ აქაურობა სანამ დაღამებულა.-მოგვაძახა სახლიდან.
მალევე გადავბარგდით და ტყეში შევედით დიდი საინტერესო არაფერი არ იყო ამიტომ მალევე დავბრუნდით და ტბაში ჩასვლა გადავწყვიტეთ.
-მედისონ არ გინდა რომ ჩამოხვიდე?-წყლიდამ ამომაძახეს.
-სამამ თვქენ აქ იზაგრებოდით მე უკვე ვიყავი წყალში ახლა კი გაერთეთ და მე თავი დამანებეთ.-ამ დროს რაღაც ხმა მომესმა ტყიდან მაგრამ ყურადღება არ მიმიქცევია.
ღამე რათქმაუნდა ფართი მოვაწყვეთ, დავლიეთ, მოვწიეთ და ასე შემდეგ, ღამის სამსაათზე კი საწოლებში დავეშვით.

-მედისონ გაიღვიძე საუზმე მზადააა.- ქვედა სართულიდან გაკიოდა ნილი.
-რა ჯანდაბა გაკივლებს მაინც თავი მისკდება და რა მოგეპრიამა ამ საუზმის მომზადება.-ნახევრად მძინარი დავესვენე მდივანზე.
-რეიჩელი სავარჯიშოდ არის წასული და მე მომიწია საუზმის მომზადება, თორემ შენს გაღვიძებას რომ დავლოდებიდით შიმდილით მოვკვდებოდით.-გაზი გამორთო და ღიმილიანი სახით შემომინრუნდა.

მოულოდნელად ფანჯარა ჩაიმსხვრა და ვიღაცამ თეთრ ნაჭერში გახვეული რაღაც შემოაგდო, მე და ნილმა შიშისგან ვიკივლეთ.
-ეს რა ჯანდაბაა.-მივიუახლივდი და ფრთხილად გავხსენი, იმ ნაჭერში რეიჩელის თავი იყო გახვეული, თან შუბლზე სისხლით ეწერა “ეხლა თქვენი დროა”, ნილი მომიახლოვდა და ამის დანახვაზე კივილი დაიწყო.
-რა ჯანდაბა უნდა ვქნათ.-შიშისგან არ ვიცოდი რა უნდა მექნა.
-ყველაფერი მიატოვე მხოლოდ ტელეფონები აიღე და რამე რომ ჩავიცვათ და საწრაფოდ უნდა გავიდეთ აქედან.-ნილი ცდილობდა სიმშვიდე შეენარჩუბებინა.
გამოვიცვალეთ რაც გვჭირდებოდა ავიღეთ და მანქანისკენ წავედით, ჩავჯექით და გზას გავუყევით, მაგრამ როცა გვეგონა სამშვიდობოს გავედით, ვიღაცამ მანქანს ისარი ესროლა და ბორბალი დაეშვა.
-ჯანდაბა ახლა რა უნდა ვქნათ, ბევრი დრო არ გვაქვს მალე აქ იქნებიან.-ნილმა გამდმომხედა მას უკვე იდეები აღარ ქონდა.
-აქედან ტრასა ახლოსაა, ფეხით ალბათ 10წუთის სავალზე.-გონება გამინათდა როგორც იქნა.
-კაი მაშინ სირბილი მოგვიწევს წასვლა.
მანქანიდან გადავედით,რა ძალა და ღონე გვქონდა გავრბოდით, თან ყველაფერს ვათვალიერებდით რამე მახე არ ქონებოდათ დაგებული.
თითქმის გასულები ვიყავით რომ ისარი ისევ ისროლეს და სულ ცოტათი აცდა ნილს.
-ნილ კარგად ხარ?
-კი კი.- შეშინებულმა შემომხედა.
ისევ ისარი ისროლეს, უკნიდან ვიღაცამ ხელი ჩამავლო და ხეზე მიმაწება.
-ხელი გამიშვიიი.-ბოლო ხმაზე ვკიოდი.-მაგრამ თავში რაღაც ჩამრტყა და გავითიშე.

-ჯანდაბა თავი.-რომ გამოვფხიზლდი მიწაზე ვიწექი, საღამო იყო, ჩემს გვერძე ნილი იწვა, ის ორი გიჟი კი მაგიდასთან ისხდნენ და რაღაც ჯანდაბას აკეთებდნენ.
-ნილ გაიღვიძე.
-რა ჯანდაბა გინდა.
-გოგო ადექი გაქცევის კარგი დროა.-ნილმა მოულონელად წამოხტა, ვეცადეთ ჩუმათ გავპარულიყავით, თან გავიგონე რომ ამბობდნენ დავჩეხოთ და დავაკონსერვოთო, ამის გაგონებაზე კი შიშიმა შემიპყრო,
დაახლოებით 15წუთი გაუჩერებლად დავრბოდით, გზამდე კიდევ 15წუთის სავალი იყო და უკვე ბნელდებოდა.
-მედი უკვე გზას ვხედავ.-ამის თქმა მოასწრო ნილმა და ძირს დაეცა, ისევ ისარი ესროლეს ახლა ოღონს პირდაპირ გულში.-მედი გაიქეცი თავს უშველე, ეს ჩემი ბოლო თხოვნაა.- მარტო ამის თქმა მოასწრო.
მთელი ძალით მივრბოდი და გზაზე გავედი, შორიდან რაღაც ანათებდა, მგონი მანქანა იყო. წინ გადავუდექი და კიდევ კარგი ნორმალური ადამიანი აღმოჩნდა და გააჩერა.
-გთხოვთ დამეხმარეთ აქ ვიღაც ორი გიჟი დადის, გთხოვთ ჩქარა გავეცალოთ აქაურობას თორემ ორივეს მოგკვკავენ.-მანქანაში ჩავჯექი და მძღოლს ყველაფერი სწრაფად ვუთხარი.
-დაწყნარდი შვილო.-ჩემი დამშვიდება სცადა, მაგრამ ფანჯრიდან ის გიჟი მიეპარა და ძირს გადაათრია, მე ჩქარა გადავძვერი მძღოლის ადგილზე და მანქანა დავქოქე, გაზს ვაწვებოდი და ვაწვებოდი. 20წუთში იმ კაცის მაღაზია გამოჩნდა და მივხვდი რომ საფრთხე აღარ მელოდა, არც მე ვიცი თუ როგორ ჩავაღწიე სახლამდე,ნეითანთან მივედი პირდაპირ, მისი სახლის წინ კი გული წამივიდა, რომ გამოვფხიზლდი ნილიც და რეიჩელიც ჩემს გვერდით იყვნენ.
-ნეითან ნილი და რეიჩელი როდის მოვიდნენ აქ?-გაკვირვებულმა შევხედე ორივეს.
-საყვარელო აქ მარტო მე და შენ ვართ.- გულში ჩამიკრა ნეითანმა ნილი და რეიჩელი კი გაღიმებულები მიყურებდნენ.
ამ ფაქტის შემდეგ რამდენიმე ხანი შოკში ვიყავი და საავადმყოფოში მომიწია დაწოლა, რამდენიმეჯერ ც ვცადე რადგანაც ნილის და რეიჩელის სიკვდილს ჩემს თავს ცაბრალებდი, ყოველ ღამით მესიზმრებოდა თუ როგირ აწამეს ორივე, იმ ტკივილა მეც ვგრძნობდი, ასე სიცოცხლე კი აღარ შემეძლო.


___________
იმედია ახალი მოთხრობა მოგეწონევათ,
ვეცადე შეცდომები გამომესწორებინა,
მადლობა წინასწარ ყველას:)