-მია შენ ერთი წელი იაყავი კომაში...
-რაა?
კანკალმა ამიტანა კიდევ ერთი წელი დავკარგე... ესეიგი უკვე ჩემი დაბადების დღეც გავიდა... მე.... მე დავაკრგე ერთი წელი რომელიც საყავრელ ხალხთან უნდა გამეტარებინა ის კი მელოდებოდა... ბოლომდე დამელოდა... არ ვიცია ასე ძან როგორ შიძლება გიყავრდეს ადამინი... და დათა??? მე მას ვატკინე... მე ყველასთვის უბედურება მომქონდა... დათა... ეს სახელი ახლა ყველაზე ძვირფასი იყო ჩმთვის მერე იყო თორნიკე კოტე ნია და ანა... მიყავრდა ჩემი ძმა მიყავრდა ჩემი მეგობრები... თორნიკე ხომ საერთოდ... ყველაზე ცუდი იცით რა იყო?? ... თვალები რომ გავახილე და დავინახე ჩემი ძმის და ნიას ხელზე ბეჭდები... ეს არ მითქვამს ხო???.. აი ეგრე გამომჩა კიდეც... მათ ხელზე საქორწინო ბეჭდები იყო... მე მართლაცა არვის ვჭირდებოდი... მე ვიყავი უბედურების მიზეზი... მთელი ღამე ვერ დავიძინე... დილას ჩმეძინა და კარგახანსაც მეძინა...
1კვირის შემდეგ გამწერეს და წოლითი რეჟიმიც დამინიშნეს დაახლოებით ერთი თვე ვიწექი მერე ოთოც დავივიწყე ისიც რაც მოხდა ცხოვრება ახალი სუფთა ფურცლიდან დავიწყე... რა თქმა უნდა წარსულის დახმარებით უბრალოდ რაღაცეები გევრდზე გადავდე... ან ხაზი გადვაუსვი... სახლი რომელშიც გავიზარდეთ ჩემში და დათაში ცუდ მოგონებებს აღვიძებდა... კარგიც ბევრი იყო უბრალოდ აქ ყოველ კუთხეში... ყიველ ოთხში ყველაგან სადაც ოდესმე გაუვლით ნათიას და ალეკოს ისინი გველანდებოდნენ...სახლი გავყიდეთ და იგივე ზომის ახალი სახლი ვიყიდეთ... მე ორნიეკ, დათ, ნია, კოტე და ანი ყველანი ერთად ვცხოვრიბდით... მართლაც რომ ბედნიერები ვიყავით ცხოვრებით... ქორწილის თრიღიც დავთქვით ოთხი თის შმდეგ 13ივლისს უნდა დავქორწინებულიყავით მე და თორნიეკ ჩემი თოკოსი და დათს დაბადებისდღეს... ეს იქნებოდა სამაყროშ ყველაზე მნიშვნელოვანი დღე...

ქორწილამდე 1კვირით ადრე:
გადავწყვიტე ურთიერთიბა ტყუილზე არ დამეწყო ასე რომ უნდა მომეყოალ ყველაფერი თორნიკესთვის...
-როგორ ხარ
-კარაგდ შენ?
-მეც კარაგად. სამსახურიდან როდის მოხვალ?
-2საათში რაიყო მოგენატრე?
-კი და თ სალაპარაკო გავქვს
-რაზე?
-რომ მოხვალ გაიგებ
ოთახში აქეთ იქით მივმოდიოდი დრი კი საოცრად ნელა გადიოდა ხან დავხატრ ხან საჭმელი გავაკეთე ხაბაც მუსიკა ჩვრთე თუმცა მაინც ვერ გავიყავნე დრო.. მოკლედ როგორც იქნა ეს ორი საათიც გავიდა და თორნიკეც დაბრუნდა სახლში მარტო ვიაყვით დანარჩენები რესტორანში წავიდნენ...
როგორცკი მოვიდა ეგრევე ოთახს მოაშურა... ვერც კი გავიგე მისი შმოსვლა ისევ ნერვიულად დავდიოდი ფრჩხილებს ვაწვალებდი... არ ვიცოდი ეს როგორ უნდა მეთქვა თორნიკესთვის...უკნიდან ჩმეხუტა არ ევლოდი და შევცბი
-რაიყო შეგაშინე?
-ცოტა
ანერვიულებული ხმა მქონდა
-რა განერვიულებს ტო? რაიყო ჩმზე დაქორწინება ხოარ გადაიფიქრე და არ იცი როგირ მითხრა?
-მიახლოებით
გაფითრდა და კინაღამ წაიქცა.. საწოლზე დაკდომა ვთხოვე მე კი ისვე ნერვიულად მოვყევი ოთხშ ბოლთისცემას...
-აღრ იტყვი რა მოხდა?
-კაი კაი მოკელდ ახლა კარგად მისმინე და არ გამაწყვეტინო კარგი? რომ დავასრულებ თუ კითხვები გექნება მითხრაი და გაგაცემ პასუხს და ამის მერე ჩმზე დაქორწინებასაც თ გადაიფიქრებ გაგიგებ.
-კარგი... მაგრამ რატომ უნდა გადავიფიქრო?
-მისმინე... მოკლედ 9წლის წინ უკანასკენელად ვიყავით ჩვენ ექვსნი რაჭაში ეს რომ არ გახსოვს ვიცი. მოკლედ ერთი კვირა ბედნიერად ვიაყვით ოთო ალე, ნინა სალი და თიკაც ჩვენთნ იყვნენ ძრითადად ვერთობოდით ვსვავდითმ... ერთი კვირის მერე ოთომ სიყავრული ამიხსნა... მე ამ დროს უკვე გაცნობიერებული მქონდა როგორ მიყავრდი და ვუთხარი რომ მეგობრობის ნეტს ვერაფერს შვთავაზებდი.. იმ საღამოს ძლაინ ბევრი დალიეთ ყველამ... მე კი საერთოდ არ დავლიე... ჩაგეძინათ და ამიტომ მეორე სართულზე პლედების ჩმოსატანად ავედი დედას და ამამს ოთახში რომ შევედი და პლედები უნდა ამეღო ოთო უკან მომყვა... მოკლედ თს არ მანებებდა... ვუთხარი ნასვამი ხარ და არც იცუ რას აკეთებ თქო ვცდილობდი მომეშორებია თუმცა ამაოდ... ბოლოს ძლა გამოიყენა... ყველას ისე გეძინათ რომ... რომ ვერაფერი გაიგეთ ვერ გაიგეთ ჩემი ყვირილი... შველას ვითხოვდი თუმცა ამაოდ... ბოლოს შენ გაგეღვიძა და ჩმს საშელად ამოხვედი თუმცა უკვე ძლაინ გვანი იყო ეს რომ დაინახე ჩხუბი დაიწყე... კიბეებამდე კარგად მიარიე ცემით მერე ხელი გკრა და დაგორდი... ამის შმდეგ მეხსიერება დაკარგე... და ისსამი თვე საერთოდ არ გახსოვდა..
ისგე ტირილი დავიწყე და გაკვირვებულ ონიკეს ვუყურებდი... მოვიდა და გულში ჩმიკრა... კარგახანს ვტიროდი... ირგვლივ გამეფებულ სიჩუმეს მხოლოდ და მხოლოდ ჩემი ტირილი არღვევდა... ბოლოს სიჩუმე თორნიკემ დაარღვია
-მი... რიცა იმ სახლში მოვედი ამშინ გამახსენდა ყვეალფერი უბრალოდ ვიცოდი არ გსურდა ამის თქმა ჩემთვის... ამაში მაშნ დავრწმუნდი როაც მითხარი რიმ რაღაც იყი რაც მეც ვიცოდი და დამავიწყდა... მისმინე ამის გამო შნ მიტოვებას ნამდვილად არ ვაპირებ... მე 19წელი იმისთვის არ მიცდია, რიმ ასეთი ბანალური მიზეზის გამო დაგშორებოდი....
მოკლედ ეს ყევლაფერი მშიდად მიიღო ერთი კვირის შმდეგ კი ულამაზეს საქორწინო კაბაში გამოეყობილი ვიჯექი ოთახში და ველოდი თორნიკეს... თეთრი კაბა იყო, წელსზევით მომდგარი ქვეყნის ვით კი საყვარლად დაშვებული.... ალაგ-ალაგ ლირჯი ფერი გამოერეოდა და ისეთ ეფექტს ქმნიდა თითქო ცას ღრუბელი გადაჰკვრიაო თან ნაჭერიც ისე იყი მოკერებული რომ კაბამოღრუბლული ცის იერს იძენდა... სადა იყო თუმცა ულამაზესი მაკიაჟიც სადა გავიკეთე თმები კი ამ დროისთვის შავად მქონდა შღებილი... ნაწილი მაღლა აწეული მქონდა და დაკოსილი უკან მხრებზე მეფონა თმა წინ კი რამდენიმე კულული ჩამომშლოდა...კარები გაიღო და თორნიკე შმოვიდა..
-ეს უმშვენიერესი გოგო ჩემი ცოლი უნდა გახდეს?
-დიახ
-ვერ ვიმეტებ ასეთ სილამაზეს ჩემთვის..
გაგვეცინა და ქვემოთ ჩავედით მალევე მუვედით ქორწინების სახლში.
-მია ჯაფარიძე თანახმა ხართ ცოლად გაჰყვეთ თორნიკე კილაძეს?იყოთ ერთად ჭირში და ლხინში??? ... ბედნიერებასა და მწუხარებაში??? .. სანამ სიკვდილი არ დაგაშორებთ??
-თანახმა ვარ
-თორნიკე კილაძე თანახმა ხართ ცოლად შეირთოთ მია ჯაფარიძე? იყოთ მისი მეუღლე ჭირსა თუ ლხინში? ბედნიერებასა თუ მწუხარებაში? სანამ სიკცდილი არ დაგაშორებთ?
-თანახმა ვარ
ამის მერე იყო ყვირილი მოლოცვა და ქორწინების მოწმობის აღება ჯვრისწერა არ გვქონია გადავწყვიტეთ მოგვიანებით დაგვეწერა... ვცეკვავფით და ვმხიარულობდით... მერე კი ჩემი და კოტეს სურპრიზის დრო დადგა... საცეკვაოდ გაიყავნა ანი და მუსიკა შნელდა ხალხმა უკან დაიხია და აღმოჩნდნებ ასე მარტონი... უეცრად კოტემ ბეჭედი ამოიღი და ცოლობა სთხივა... რა თმა უნდა ანის პაჯიკა დაეწყო დასთნხმდა და ეს იყო დღე რომელიც უბედნიერეს დღედ იქცა მათთვისაც და ჩემთვისაც იმ დღესვე მოაწერეს ხელი...
მთვრალები ვიყავით მეც და თორნიკეც... სახლში ამრტონი დაგვტოვეს ბავშებმა და დავრჩით ამხეკა სახკშ მხოლოდ ჩვენ ორნიბ... უკვე ცოლ - ქმარნი... უკვე ერთნი... მომიახლოვდა და ხელები წელზე შემიცურა... დაიხარა და ჩმს ბაგეებს დაეწაფა...ხელებს ჩემს სხეულზე დაასრიალებდა... ხელმოწერის მერე საწორწინო კაბა გავიხადე და მთელი ქრიფის მნძილზე ატმისფერი ნაჭრის კომბინიზონი შრავკი მეცვა... ხელები ბარძაყევზე ჩასრიალა და მაღკა ამწია მეც ფეხები მჭდროდ შემივხვიე წელზე... საწოკზე გადამაწვინა და ზემიდან მომექცა... სწრაფად შემივაძარცვეთ ერთმანეთს სამოსი... ბოლოს კი ის ის სასიამოვნო ბიძგი ვიგრძენი წლების წინ ტანჯვა ხლა კი სიამოვნება რომ მომანიჭა...
სხეულშ სიამოვნების ტალღამ დამიარა და ახლა უკვე ერთნი ერთად გადავეშვით სიამოვნების უსაზღვრო ოკეანეში...
დილას სრულიად შიშველს მასზე ჩხუტებულს გამეღვიძა მად უკვე ეღიძა როგორც ყოვეკთვის და თმაზე მეფერებოდა ...
-დილამშვიდობისა ცოლო
გამიღიმა მეც გამეღიმა
-დილამშვიდობისა ქნარუკა...
ავდექი და აბზანაში შევედი... შხაპის ქვეშ ვიდექი და გუშინდელ დღეს ვიხსენებდი ნუთუ ეს მიხდა.... არა ეს სიზმარი არ იყო... ეს რეალურად ხდებოდა... მე და ის... ის და მე... უკევ ცოლ-ქმარი ვიაყვით უკვე ერთნი ვიაყვით და ვეღარავინ დაგავშორებდა ერთმანეთს დღეიდან ჩვენ სუკ ერთდ ვიქნებოდით...
საღამოს გიგოებთან ერთდ საყიდლებზე წავედი მეორე დღს ფრენა გვქონდა... ჩემი ოცნებ ხდებოდა... წარმოგიდგენიათ იყო მდიდარი და მაინც გაინდეს სანუკავრი ოცნება რომეკსაც არავინ გისრულებს ამნამ სანამ არ გათხივდებიმ.. ორაღაშ მივფრინავდი ქაკაქში რომელიც სიგიჟემდე მომწკნდა... არ ვიცი რატომ მაგარამ ასე იყო... მოკედ ბერვი ბევრი რამეები ვიყიდეთ მერე კაფეშ შევიარეთ და შეიკები შვუკვეთეთ... მე როგორც ყოვეკთვის მარწყვის... გოგოებმა ყველაფერი მომაყოლეს... ხო წაიღეს რა ამათაც ტვინი არაფრის გამოტივება არ მაცადეს....
-კარგი ახლა ჩემი ჯერია.
-რა უნდა გვითხრა აბა
-მიდი მალე რა
საყავრლად შევხედე და შიკი მივსვი
-3
-ეეეე არ უნდა მააგს დათვალ
ისევ დავისვე მე გავაპროტესტე
-2
-მია მარჺრ უნდა დათვლა
-1
-წაიღე რა ტვინი ახლა იტყვის ეგვიპტეშ მივყავარ შნ ძმასო
გავიცინეთ მე და ანიმ და უცბად იყვირა ნიამ
-ორსულად ვარ
-აი ხო ვთქვი?
-ხო რა
ანიც დანეთანხმა და უცებ ვცქვიტეთ ყურები... გაოცებული ხან ერთს ვუყურებდი ხან მეორეს
-მართლა?
-ხო
ატყდა წივილი კივილი ვულოცავდით აი ეს იყი ნამდვილი ბედნიერება... იმ საღმოსვე უთხარით დათს ტიპი გამოშტერდა ბოლოს რიმ ვეღრაფერი მოიფიქრა ქუჩაში გავარდა და ყევლა შემხვედრს ეუბნებოდა მამა ვხდები მამაო....გოგეიბი სიცილოთ ვკვდებოდით... ნუ არც ბიჭებმა დააკლეს...
-შენ როდის გამახარებ ასე?
-ჯერ ერთი დღეა ჩემი ქმარი ხარ და უკვე ბავშვი მოგინდა?
-კი ანგელოზო მომინდა
ლოყაზე მაკოცა და მერე ოთახშ ავედით აი იქ რაც მოხდა უკევ ჺღარაა თქვენი საქმე დდ.


ჰაი ვიცი ბოლო ორი თავი საშნელებაა.