მაშო ლაზარე.
მაშომ რთული დღები გამოიარა. უჭირდა იმასთან შეგუება რო მისი ნუცა, მასთან ისე, ახლოს აღარ იქნებოდა. მაგრამ ახარებდა ის რო ნუცა დედასთან იქნებოდა.უკვე ერთი კვირა გავიდა. მაშოსა და ლაზარეს ურთიერთობა დაუთბათ, მაშო ამას ამჩნევდა და ხვდებოდა რო ლაზარე უკვე საკმარისზე მეტად მოსწონდა, და უკვე მგონი მოწონებასაც გასცდა. უკვე დილა იყო სახლიდან გასვლას აპირებდა მობილურმა რო დაურეკა.
-მაშო გამოგივლი და გაიყვან უნივერსიტეტში.
-არა მადლობა უკვე გავედი სახლიდან.-ცდილობდა ცოტახნით თავი შორს დაეჭირა მისგან.
-კარგი მაშ გამოსვლისას გამოგივლი.
-ლაზარე...-რაღაცის თქმას აპირებ და მაგრამ გადაიფიქრა.-კარგი. მოგწერ გამოსვლის დროს.
-კარგი გელოდები.-მაშოს უნდოდა უარი ეთქვა მაგრამ ბოლო წამს მხოლოდ იმიტო გადაიფიქრა რო დალაპარაკებოდა. მაშო და ნინო უნივერსიტიტიდან გამოდიოდნენ, დანიელი რო წამოეწია და მაშოს და ნინოს ხელი რო გადადო.
-დანიელ აიღებ ხელს თუ მოგამტვრიონ?-თვალით ანიშნა ნინომ ლაზარესკენ. დანიელმა ისე უცებ აიღო ხელები რო თვითონაც გაეცინა.
-დაველაპარაკო და ვუთხრა რო უბრალოდ კურსელი ვარ თუ არც ეგეთი ეჭვიანია?
-არ ვეჭვიანობ უბრალოდ არ მიყვარს როცა მათ ეხებიან ვინც ამას ვერ იტანს.-ისე უცებ გასცა ლაზარემ პასუხითითქოს არაფერი მაგრამ ნინოს გამოაპარებთ თქვენ რამეს?-კარგით მე დაგტოვებთ, თქვა დანიელმა და წასვლა დაპირა ნინომ რო შეაჩერა.
-დანიელ მეც მოვდივარ დამელოდე.ლაზარეს დაემშვიდობა და დანიელის ერტად დატოვა იქაურობა.
-აქვე პატარა კაფეა დავსხდეთ და ვისაუბროთ?-იკითხა მაშომ.
-კარგი როგორც გინდა.-კაფეში დასხდნნ წვენი და ტკბილეული მირთვეს. მაშომ დაიწყო ლაპარაკი.
-ლაზარე მადლობას გიხდი იმისთვის რაც ჩემთვის და ნუცასთვის გაკეთე. შენ რო გვერდით არ დამდგომოდი ალბათ ვერ შევძლებდი.ნამდვილად კარგი მეგობარი ხარ.-მეგობარს ხაზი გაუსვა.
-მაშო...- მაშომ შაწყვეტინა.
-ლაზარე გთხოვ ისეთ რაიმეს ნუ მეტყვი რაც ჩვენ ამ ურთიერთობას დანგრევს გთხოვ.-მაშომ თვალებში შეხედა და ისე უთხრა.
-მაშო მე არ მინდა მოგატყო და გითხრა რო შენც ისე გიყურებ და ისეთ მეგობრად გთვლი როგორაც ნინოს, ან ანას და დანარჩენებს. შენ ჩემთვის მეგობარზე ბევრად მეტი ხარ.
-ლაზარე გთხოვ...-ლაზარემ შეაწყვეტინა საუბარი.
-მაშო მე არ გეუბნები რო დღესვე მიპასუხო ჩემს გრძნობებზე გრძნობით. უბრალოდ მინდოდა გცოდნოდა.არც ის მინდა ამის გამო ჩემგან თავი შორს დაიჭირო. ვერ მოგატყუებდი და ვერ გეტყოდი რო შენც ისეთივე მეგობარი ხარ ჩემი როგორც დანარჩენები. ტყუილი იქნებოდა ეს რო მეთქვა, მე კი არ მინდა შენი მოტყუება. ისევ ისე ვიქნებით როგორც აქამდე, მანამ სანამ შენ არ შეგიყვარდები.
-ესეიგი აუცილებლად შენ უნდა შემიყვარდე? სხვა არავინ?
-რათქმაუნდა. წავიდეთ? სად მიდიხარ?
-ნინომ რაღაც ბინა ნახა და მედა ანას გვთხოვა რო გავყვეთ.
-მოიცა რა ბინა?
-შენთვის არ უთქვია ხო? დამავიწყდა რო არ იცოდი.
-რა არ უთქვია? რა არ ვიცი?
-სჯობს ნინომ აგიხსნას.
-მაშო.
-ნინომ ბინის ქირაობა გადაწყვიტა.
-რატო?
-ისა არ ვიცი.- ლაზარემ იმიხვდა რო ატყუებდა.
-კარგი მეც შენთან ერთად მოვდივარ.
-კარგი წავიდეთ.-ნინომ ლაზარე როგორცკი დაინახა მიხვდა რო მაშომ უთხრა უკვე ყველაფერი. არ გაბრაზებულა მშოზე. მაშომ ჩამოვიდა ლაზარემ მანქანა წაიყვანა გასაჩერებლად.
-ნინო მეგონა უკვე ნათქვამი გქონდა...-საუბარი შეაწყვეტინა ნინომ.
-არაუშავს აქამდე უნდა მეთქვა.-მათ საუბარში ლაზარეც მოვიდა.
-ნინო რას ნიშნავს ეს ყველაფერი?
-იმას რო გადავდივარ. რატო იმიტო რო მგონი ანა ძალიან შევაწუხე.
-ნინო.-მოესმა ანას ხმა უკან.
-ანა მოხვედი?-უნდოდა საუბარი სხვა რამეზე გადაეტანა.
-ხო. ლაზარე ხედავ მე მას მეგობარს ვუწოდებ ის კიდე ფიქრობს რო მაწუხებს.არ იცოდე მაინც როგორ მიხარია შენი ჩემთან ყოფნა.
-ანა ვიცი მაგრამ ხომ იცი რო ასე მირჩევნია.-თვალებით თხოვა გაჩერდიო.
-კარგი არაფეს ვამბობ როგორც გინდა .-ნაწყენი იყო ანა.
-ნინო მამშენი რო მოვიდეს მარტო რო იქნები.
-აღარ მოვა-დარწმუნებით თქვა. ბინა ნახეს ნინოსთვის საკმარისი იყო.
-როდის გადმოხვალ?-კითხა მაშომ.
-ხვალვე.
-ასე უცებ რატო? მოხდა რამე?-ლაზარემ თითქმის ჩაწვდა იმ მიზეზს ტუ რატო გადადიოდა ასე უცებ.
-არა უბრალოდ დრო რატო უნდა გავიყვანო.
-კარგი. მაშ დღეს ანასთან შევიკრიბოთ და მოგიწყობტ გაცილებას.-ლაზარემ წამოაყენა იდეა, და ნინოს შეხედა გამომცდელი თვალებით.
-არ არის საჭირო. ხომ იცი არ მიყვარს ეს გაცილებები.
-კი ვიცი მაგრამ მაინც ამოვალ.
-კარგი- დასთანხმდა ნინო მაგრამ ნამდვილად არ აპირებდა გიორგის ნახვას.რაიმეს მოიფიქრებდა და წავიდოდა.ანასათან ერთად დაბრუნდა.ყველას უთხრეს, მალევე შეიკრიბნენ ანასტან. ყველა ავიდა მაგრამ ერთი აკლდათ როგორც ყოველთვის გიორგი. ნინო როგორც კი მიხვდა რო მოვიდოდა, დანიელს ესემესი გაუგზავნა. მალევე გაისმა მის მობილურზე ზარი.
-ხო დანიელ გისმენ.
-კარგად ხარ?
-კარგად შენ?
- რა მეც რა ხდება?
-კი გამოვალ . კარგი გამოვიყოლებ. სად შევხდეთ?
-რას გამოიყოლებ? რა კაფე? რა შეხვედრა?
-კარგი შეხვედრამდე.-მობილური გათიშა და მეგობრებს შეხედა ბოდიში მიხადა და იქურობა მანამ დატოვა სანამ გაპროტესდებდნენ.ქვევით ჩასულს დანიელი რო დახვდა გაუკვირდა.
-აქ რას აკეთებ?-კითხა როგორც კი მიუახლოვდა.
-კიდე რო აქეთ მისვავ კითხვებს.მე რას ვაკეთებ თუ შენ?
-უბრალოდ იქედან გამოსვლა მჭირდებოდა.-სწრაფად ლაპარაკობდა. დანიელს არც კი დალოდებია მანქანის კარი გამოაღო და დაჯდა, უნდოდა გიორგის მოსვლამდე წასულიყო. დანიელი გაოცებული უყურებდა.-სწრაფად დანიელ.
-შენ კარგად თუ ხარ?-როგორცკი ჩაჯდა ხელი შუბლზე მიადო
-წავიდეთ აქედან და ყველაფერს მოგიყვები.-დანიელმა თავი გაქნია და მანქანა ამუშავა.
-კაფეში არ წავიდეტ რა მშია მაკდნალსში წავიდეთ.
-არ შემიძლია უარის თქმა რადგან გამომაცალე ენერგია.-ორივემ გემრიალად მირთვეს. დანიელმა ისეთი თვალებით შეხედა მიხვდა უნდა დაეწყო.ყველას გვქონია მომენტი რო გვნდომებია ვინმესთვის ისეთისთვის მოგვეყოლა ჩევენი ამბავი ვინც არცკი გვიცნობდა. სწორედ ესე იყო ეხლა ნინოც. მოუყვა ყველაფერი არაფერი არ დაუმალია. მიუხედავად იმისა რო რამოდენიმე კვირა რაც იცნობს მაინც ენდობა.
-მოიცა ასეთი უბრალო რამის გამო მიდიხარ?
-კარგი რა დანიელ.უფროსი და თანამშრომელი ვერ იმოგრებენ.
-და თან ეს უფროსი ისე თუ მგწონს როგრც მამაკაცი ხო?
-რას ლაპარაკობ დანიელ?-გაბრაზდა გოგო.
-კარგი რა ნუთუ ჯერ საკუთარ თავსაც არ გამოსტყდომიხარ?
-არ მომწონს.
-ანასთან რატო ცხოვრობ მშობლები არ გყავს?-მშობლებზე არაფერი არ უთქვამს ნინოს მისთვის.
-არა.-ისე უცებ გასცა პასუხი.-სიმართლე გითხრა კი მაგრამ ამასთან ერთად არა.
-ანუ ჩემს მსგავსად?
-მე არ ვიცი შენ როგორ ხარ მაგრ....-მერე დაფიქრდა რა უთხრა და შეხედა დანიელს რომელსაც თავი დახრილი ქონდა.-მოიცა რას? შენც წამოსული ხარ სახლიდან?
-კი ჩემს მშობლებს გონიათ რო ფულით ყველას და ყველაფრის ყიდვა შეუძლიათ. სამი წელი დამაკარგვინეს იმის გამო რო რაც მათ უნდოდა ის მესწავლა. წელს სახლიდან წამოვედი და ყველაფერი ახლიდან დავიწყე. ვისწავლი და გავაკეთებ იმას რაც გულით მინდა.
-არ მეგონა ასეთი მხიარული ადამიანის უკან ასეთი ადამიანი თუ იმალებოდა. რა განხრაზე აპირებ გაგრძელებას?
-სექსოლოგი ან გინეკოლოგი.-ნინომ სიცილი ვერ შეიკავა.-რა გაცინებს? რო დაგჭირდება სექსოლოგი შორს არ მოძებნი აქვე ვიქნები, ან გინეკოლოგი. მგონი ორივეს ვისწავლი ოსე მაინტერესებს.
-არ არსებობს.
-რა?
-მე შენთან მოვიდე მსგავსი პრობლემის გამო.
-კარგი რამოდენიმე წელში ვილაპარაკოთ მაგ საკითხზე.-ნინომ თავი დახარა და მოყოლა დაიწყო მშობლებზე. ბოლოც კი მოუყვა.
-მგონი სჯობს იქ დარჩე სადაც ხარ.
-არ შემიძლია...-კიდე აპირებდა რაღაცის თქმას მაგრამ შეწყვეტინეს.
-ეხლა ესეა?მე აღარაფერს მომიყვები და ახალი მეგობრები გეყოლება?
-ლაზარე?-გაოცა მისმა აქ ხილვამ.-არ გელოდი.
-შემატყობინეს სადაც იყავი და ვითან ერთადაც და მოვედი.
-ვინ?
-მაგას დიდი მნიშვნელობა აქვს?
-არა. გაიცანი დანიელ, დანიელ ეს კი ლაზარეა. დღეს ვერ მოახერხეთ გაცნობა. მომავალი გინეკოლოგი ან სექსოლოგი.-ერთმანეთი გაიცნეს ილაპარაკეს . ნინომ ლაზარესაც უამბო თუ რის გამო მიდიოდა.ლაზარეს არაფერი უთქვია რადგან იცოდა აზრი არ ქონდა.მალევე წამოვიდნენ ლაზარე და ნინო გადასვლაზე აღარ ულაპარაკიათ. ნინო პირდაპირ სამუშაოზე მიყვანა და ისიც მასთან ერთად შევიდა კლუბში.ნინომ ფორმა ჩაიცვა და მუშაობას შეუდგა. მალე ანა მივიდა მასთან და უთხრა რო გიორგი ეძახდა.ელოდა კიდეც.კართან მივიდა და ფრთხილად დაკაკუნა.
-შემოდი.
-მეძახდით ბატონო გიორგი?-როგორ მონატრებია გიორგის ამ ორ დრეში.
-კი.დაჯექი.
-დიახ გისმენთ.
-ნინო თუ იმიტო მიდიხარ ანას სახლიდან რო მე არ მნახო არ მოვალ. არ გადახვიდე ნუ შეუქმნი საკუთარ თავს საფრთხეს. არავინ იცის ის ნაბ***ვარი დიასამიძე რას მოიმოქმედებს.
-ბატონო გიორგი მე იმიტო არ....-შეაწყვეტინა გიორგიმ.
-ნუ დამიწყებ იმის მტკიცეას რაც ორივემ ვიცით.
-კარგით მაშ ასე გეტყვით. საკუთარ თავს თვითონ მივხედავ.ეს თქვენ აღარ გეხებათ.-გიორგის თვალები ჩაუწითლდა კუნთები დაებერა, ფეხზე წამოვარდა მაგიდას ხელი დარტყა და დაიყვირა.
-ვცდილობ წყნარად გელაპარაკო რატო არ გესმის? -ნინო შეხტა და წამოიკივლა მის ასეთ უეცარ რეაქციაზე.-მინდა კარგად მოგექცე, მაგრამ შენ ხო უნდა შემეწინაღმდეგო ხო უნდა გამომიყვანო მწყობილებიდან.
-უფროსი არ უნდა ერეოდეს თანამშრომლის პირად ცხოვრებაში.-ნინო ფეხზე წამოდგა და გასასვლელისკენ წავიდა როცა გიორგიმ ხელი ჩავლო და შეაჩერა.
-ხო გაგაფრთხილე რო ასე აღარ წასულიყავი? -ნინო უკან იხევდა გიორგი ნელა მიწევდა.
-კი.მაგრამ არ გაქვთ უფლება ჩემს პირად ცხოვრებაში ჩაერიოთ.
-ნუთუ ვერ ხვდები რო ჩემთვის,