სიმართლე გითხრათ სადმე გასართობად წასვლა ნამდვილად მჭირდებოდა და მეც უარი აღარ ვუთხარი.მზადება დავიწყე
დიდიხანი არც მიფიქრია თუ რა უმდა ჩამეცვა. არჩევანი მუქ, ტანზე მომდგარ  კაბა შევაჩერე.
ბარში დათქმულ დროს მივედი, იქ კი ნინი,გუკა და რამდენიმე ჩემთვის უცნობი ადამიანი დამიხვდა.გუკამ თავისი მეგობრები გამაცნო: ნიკა, თორნიკე და ზუკა და როგორც გავიგე თორნიკე იყო ის პიროვნება რომელიც საზღვარგარეთ იყო წასული და ახლახანს ჩამოვიდა. ბიჭებს მივედალმე და ნინის მივუბრუნდი. ზოგჯერ ვგრძნობდი თუ როგორ დაჟინებით მიყურებდა თორნიკე, მის მხულვარე მზერას  ვგრძნობდი, თუმცა ვცდილობდი მისთვის ყურადღება არ მიმექცია.მას ვიგაცას ვამსგავსებდი, მაგრამ ვერაფრით ვერ ვიხსენებდი ვის.
რამდენიმე ჭიქის დალევის შემდეგ საცეკვაოდ გავედი. ვცეკვავდი და სასმელი ნელნელა მეკიდებოდა, ამ დროს შევამჩნიე უცნობს როგორ ქონდა ხელი შემოხვეული ჩემს წელზე. რამდენიმეჯერ განთავისუფლება ვცადე თუმცა უშედეგოდ. მალევე შევამჩნიე როგორი გაბრაზებულო მოდიოდა თორნიკე ჩვენსკენ. მკს მოსვლამდე თავი დავაღწიე არასასიამოვნო მეწყვილეს და პირდაპირ გარეთ გავედი, ვიფიქრე ჰაერი მიშველიდა და გამომაფხიზლებდა თუმცა პირიქით უარესად იმოქმედა ჩემზე.
გადავწყვიტე ნინისთან შევსულიყავი და მეთქვა რომ სახლში ვაპირებდი წასვლას,იქ შესულს კი გაოგნებული დავრჩი, თორნიკეს ის ტიპი რომელიც რამდენიმე წუთის წინ არა სასიამოვმოდ მექცეოდა იატაკზე დაეგდო და დაუზოგავად ცემდა. მაშინ მივხვდი თუ საიდან მეცნობოდა თორნიკე ასე, თორნიკე ის ბიჭი იყო რომელოც რამდენიმე  კვოროს წინ რომ ვნახე, ქუჩის ჩიხეში.გამახსენდა იქ მომხდარი სცენა, კვლავ შიშმა შემიპყრო და პირდაპირ გარეთ გამოსვლას ვაპირებდი სასმლის გამო თავბრუ რომ დამეხვა და ვიგრძენი როგორ დავკარგე გონება.
-სალი კარგად ხარ?- გამომაფხიზლა  ნინიმს ხმამ.
-კი,ნინ ნუ ნერვიულობ უნრალოდ სახლში წავალ და დავისვენებ სასმლის ბრალია.
-თორნიკე შეგიძლია სალი სალხლში წაიყვანო მე ნინის წავიყვან. - კითხა გუკამ მანაც თანხმობის ნიშნად თავი დაუქნია.
-არაა საჭირო ტაქსით წავალ.-სხვა ვერანაორი მოზეზი ვარ მოვიფოქრე დაბნეულმა. არ მინდოდა მასთან ერთად წასვლა, იმის მუიხედავად რომ ერ5ი შეხედვით სულაც არ გავდა დაუნდობელ ადამიანს რომელსაც შეეძლო გამეთემით ეცემა სხვა.
- ცუდად ხარ და მარტო როგლრ წახვალ. მე წაგიყვან! - ისე მკაცრად  თუმცა მზრუნველად მითხრა თონიმემ ვეგარ შევეწინააღმდეგე.
მთელი გზა ხმა არცერთს არ ამოგვიღია ასე ჩუმად ვიყავით მე კი უფრო კარგად შევათვალიერე თორნიკე. შავი თმა უკან გადაევარცხნა, მისი თვალები კი ზღვასავით ლურჯი იყო . მასში ჩაძირვაც კი მოგინდებოდა. სახეზე საკმაოდ სიმპატოური იყო და მისი სიმკაცრე კი უფრო უხდებოდა, კარგი აღნაგობის, ისეთი, რომ ვერაფერს დაჯწუნებდი, მთელი შარმი და მომხიბვლელობა ქონდა, ალბათ მართლა გიჟი ვარ ასეთ სიტვაციაშიც კი მის  გარეგნობას ვათვალერებდი . სანამ თკრნიკეს დაკვირვების ვიყავი დაკავებული დრო ისე მალე გავიდა გონს, რომ მოვეგე უკვე მანქანის ძრავა გამორთულიყო.
მანქანიდან გადასვლამდე თორნიკეს მადლობა ვადავუხადე და სახლში შევედი.
მეორე დღეს თავის საშინელმა ტკივილმა გამაღვიძა, ჩემი ნება რომ ყოფილიყო მთელ დღეს სახლში გავატარებდი, მაგრამ არ შემეძლო დღეს 7ზე ვმუშაობდი. უნივერსიტეტში წასვლა გადავიფიქრე, არასოდეს არ ვაცდენდი და ერთი გაცდენა არაფერს შეცვლიდა და თავს უფლება მივეცი 5 საათამდე მძინებოდა, შემდეგ ავდექი და წასასვლელად მოვემზადე.
ბარში, რომ მივედი სანდრო დამხვდა, ჯერ ბარი ახალი გახსნილი იყო და ხალხკც არ იყი ბევრი.
-რაშვები?
-რავი სალ, შენ რაშვები? როგორხარ?
-წაშლილი, აუ რამე დამისხი რა თავი მკსკდება.
-არის უფროსო
ბარიც გაიხსნა და ნელ-ნელა ხალხიც შემოდიოდა. 9საათზე უკვე უველა ადგილო დკავებული იყო.
ერთ-ერთ მაგიდასთან მივედი და იქვე თვალი მოვკარი ერთერთ მაგიდასთან.ბარის იასამნისფერ განათებაზე კარგად არ ჩანდა მისი სახე თუმცა ჩემთვის ნაცნობი, ბოხი ხმა გავიგე.ეს თორნიკე იყო. 2 გოგონასთან და ერთ ბიჭთან ერთად.
ყურადგება არ მიმიქცევია და ჩემი საქმე ჩვეულებრივ განვაგრძე. შესვენებაზე გარეთ გამოვედი და იქვე სკამზე ჩამოვჯექი და ვიგრძენკ თუ როგორ მომიახლოვდა ვიღაც.
-აქ მარტო რასაკეთებ?
-ხმაურის გამო ვამჯობინე ცოტახნით გარეთ გამოსვლა.
-საშიშია ასეთ დროს გარეთ მარტო გასვლა შეიძლება მანიაკი აიკიდო.
-აჰამ, გეთანხმები ერთ-ერთს მგონი ახლა ვუყურებ.
-ვინ? მე ტო, რამე მეტყობა?
-და რა უნდა გეთყობოდეს?
-ხოდა, რომ არაფერი მეტყობა მაგას ვამბობ. - თქვა სიცილილით, მეც ავყევი. მხოლოდ ახლა დავაკვირდი მის გარეგნიბას. საკმაოდ სიმოატიური და წარმოსადეგი ჩანდა, ჩემზე ორი თავით მაღალი და ღიმილიც მომხიბვლელი.

____________________
იმედი მაქვს მოგწონთ, ეს ჩემი პირველი ცდაა წიგნის დაწერის და მკაცრად არ შემაფასოთ. მადლობა რომ კითხულობთ და ბოდიში შეცდომებისთვის. გთხოვთ დააფიქსირეთ თქვენი აზრი გავაგრძელო თუ არა ეს ამბავი?