ალექსანდრე ჭაღარა მთების დაბლობზე იდგა და საფედ-კოხს შეჰყურებდა ირგვლივ ისეთი სიწყნარე სუფევდა თითქოს ბუნება მისთვის ჩაჩუმებულიყო ,არავინ და არაფერი არ არღვევდა მის მარტოსულობას და პრობლემაც ამაში იყო ხელში მოქცეულ ქსიუმბალოს შესციცინებდა ისე თითქოს რაიმე ძვირადღირებული ყოფილიყო, უყურებდა ნივთს და მოგონებები უცოცხლდებოდა, მოგონებები ბავშვობისა იმ დაუვიწყარი წუთების რომელთვისაც სოცოცხლესაც კი დათმობდა იხსენებდა იმ თითოეულ წამს,წუთს რომელიც ასე ეძვირფასებოდა როგორ უნდოდა ისევ გვერდით ყოლობა მისი ძვირფასი დიდედა და საყვარელი მშობლები მაგრამ ამის გახსენებას ახლა ხომ აზრიც არ ჰქონდა ,გვერდიდა კითარი ამოიღო და დაკვრა დაიწყო მღეროდა ტრადიციულ მუსულმანურ სიმღერას და მთელი გრძნობით ასავსავებდა მხრებს უკვე 5წელი იყო გასული იმ დღიდან რაც ალექსანდრე ქაბულში ჩამოვიდა და იმ დღის მერე უკან აღარც გაუხედავს ერთ დროს გართობუს მოყვარული უსიმპათიურესი და ყველასათვის სასურველი სასიძო ახლა აზიაში გადმოხვეწილიყო არავინ და არაფერი ენატრებოდა წარსულიდან გარდა ნისა ლიჩერისა გოგონა პირველი მოგზაურობის დროს გაიცნო ირანში და წარუშლელი კვალი დაუტოვა ლამაზი წვრილი წელის და ულამაზესი მონაცრისფრო მომწვანო თვალების ,პატრონი იყო ნისა მხრებზე გიმატი მოესხა და ისეთ შთაბეჭდილებას ტოვებდა თითქოს მე-18ე საუკუნიდან იყო გადმოსული, ისეთი მშვენიერი იყო ისეთი ნაზი ნატიფი რომ უსათუოდ მოიხიბლებოდით მისი ნახვისას ,ეს მანაც იცოდა და თავისდა სასიკეთოდაც იყენებდა ამ ყველაფერს ყველას მისი ხელში ჩაგდება სურდა ქალს,კაცს,მდიდარსა თუ ღარიბს ,ისიც ირჩევდა მდიდარ მსხვერპლს და ბოლომდე წურავდა, თვალებში შესციცინებდნენ ყველა სურვილს უსრულებდნენ მასაც მეტი რა უნდოდა ახალგაზრდა ქალი მუდმივად სიმდიდრეში ცხოვრობდა სიყვარულის არ შჯეროდა ეს ხელმოცარულების საქმედ მიაჩნდა ყველას ვინც სიყვარულს უხსნიდა გულში დასცინოდა ,მაგრამ ეს იქამდე იყო სანამ მის ცხოვრებაში არ გამოჩნდა ალექსანდრე ვაჟი ახალი ჩასული იყო და უცხო მიდამოებს ისე შესცქეროდა თითქოს ხელოვნების ნიმუში ყოფილიყო ნისა მაშინვე მოიხიბლა მისით ამ არამიწიერმა ვაჟმა ამოუხსნელი ემოციები აღუძრა ,მიიზიდა ეროსის ლეგენდა ირწმუნა და ეს მხოლოდ ერთი ნახვით მეორე დღესვე შეუდგა მის ძებნას ქვეყანა გადაატრიალა ქვა-ქვაზე არ დატოვა და მაინც იპოვა ,მასზე ყველაფერი გაარკვია გაიკითხა ყველა შესაძლო ინფორმაცია მოიძია მასზე და მალევე გამოჩნდა მის ცხოვრებაში, შეხვედრა შემთხვევით მოხდა იმ დღეს ეფების გამართულ წვეულებაზე ალექსანდრეც მივიდა ირგვლივ სასიამოვნო გარემო იყო შექმნილი ტრადიციული და თანამედროვე ორნამენტები ისე შთაგაგონებდათ უსათუოდ მოგინდებოდათ ამ ყოველივეს ქაღალდზე აღბეჭვდვა, ტრადიციულ ფორმაში გამოწყობილი საშვალო ხნის მამაკაცები ნგზე უკრავდნენ ,კაცები და ქალები წყვილში ცეკვავდნენ და ისეთ სილამაზეს ქმნდიდნენ, თვით კლუბური ცხოვრების მოყვარული ალექსანდრეც აღფრთოვანებული შესცქეროდა ყველა ძალიან მშვენიერი იყო ,მაგრამ განსაკუთრებული ყურადღება მაინც იმ ერთადერთმა მიიპყრო მაშინვე მოუნდა ამ პატარა ქალბატონის დასაკუთრება ასე უბრალოდ დაიჩემა.
-მოგესალმებით მშვენიერო ქალბატონო ერთ ცეკვას ხომ არ მაჩუქებდით?
გოგონა აკისკისდა ისეთი სასიამოვნო იყო მისი გაღიმებული ყურება გარშემო ყველაფერს ანათებდა.
-დიახ რათქმაუნდა.
-უნდა ვაღიარო ძალზედ მშვენიერი ხართ ქალბატონო?
-ნისა ლიჩერი
-სასიამოვნოა თქვენნაირი მშვენიერი ქალბატონის აქ ხილვა სახელიც ისეთივე მშვენიერი გაქვთ როგორც გარეგნობა
-მადლობა სასიამოვნოა თქვენნაირი სიმპატიური მამაკაცისგან ამის მოსმენა
ისე კეკლუცად ესაუბრებოდა ალექსანდრე მაშინვე მოიხიბლა მისითი
-დამერწმუნეთ ჩემთვის ორმაგად სასიამოვნოა ,ხომ მართლა მე ალექსანდრე ვარ
-იცით თქვენი სახელი უცხოდ ჟღერს მაგრამ ლამაზად
-ასეც არის მე აქაური არ ვარ
-მაშ საიდან ბრძანდებით ბატონო ალექსანდრე ?
-საქართველოდან
-საქართველოდან?არც კი მსმენია რა უცნაურია
-სამწუხაროა რომ ჩემს ქვეყანაზე არაფერი გსმენიათ.
-დიახ ნამდვილად ,თქვენ ისეთი სიამაყით საუბრობთ მასზე რომ მომინდა კიდეც მისი ნახვა
-მოხარული ვარ რომ ამდენად დაგაინტერესეთ.
წყვილმა კიდევ დიდხანს ისაუბრა მთელი საღამო ერთად გაატარეს საუბრობდნენ ყველასა და ყველაფერზე ნისა მას ქვეყნის ტრადიციებსა და წეს ჩვეულებებს აცნობდა ალექსანდრე კი მის ქვეყანაზე უყვებოდა დრო ისე გაიყვანეს ამ საუბარში ვერც კი შეამჩნიეს როგორ აღმოჩნდნენ ალექსანდრეს სახლში იმ ღამეს ნისა მისი სტუმარი იყო ღამის სტუმარი, მალევე მოიქცია გოგონამ ვაჟი მის კლანჭებში და სულით ხორცამდე ჩაასო ისინი მისი გავლენის ქვეშ მოიქცია ბიჭს თავი ისე შეაყვარა ყველა და ყველაფერი დაავიწყა ,ამას ალექსანდრე იქამდე ვერ ხვდებოდა სანამ გოგონას ნამდვილი სახე არ დაინახა.
იმ დღეს ცა უცნაურად მოქუფრულიყო საშინლად, წვიმდა ქარი ისე დანავარდობდა თითქოს მხოლოდმ მისი სამფლობელო ყოფილიყო ყველა სახლში იყო გარეთ ცხვირასაც არ ჰყოფდნენ თითქოს აღთქმა დაედოთ საშინლად ციოდა სახლში შეყუჟულ ხალხს მხოლოდ ბუხარი თუ ათბობდა ნისა კი ამ დროს ერთ -ერთი დიდგვაროვანის სახლში იყო და მოფლირტავედ უღიმოდა მალევე მოახდინა ახალგაზრდა ვაჟზე გავლენა და სწორედ მაშინ როდესაც მებრძოლს კლანჭები ჩაასო ალექსანდრე გამოჩნდა საშინლად იმედგაცრუებული თვალები ქონდა უსიტყვოდ წამოვიდა იქიდან და მეორე დღესვე ქაბულში ჩამოფრინდა იმ დღის შემდეგ აქ ცხოვრობს
-ეჰჰ რა რთულია ცხოვრება!
ამოიოხრა და თითქოს ამ ამოხხვნეშას მისი დარდიც ამოაყოლა.
-სამი უსაშველოდ გრძელი წელი გავიდა მას შემდეგ რაც ნისა დატოვა ირანი დატოვა და სხვაგან გადაიხვეწა არადა ყველაფრისდა მიუხედავად როგორ ენატრებოდა ეს სიფრიფანა გოგო ქუჩაში გავლისას ყველას ყურადღებას რომ იქცევდა, როგორი ნაზი იყო როგორი ნატიფი მაგრამ ახლა უკვე სხვისი, ენატრებოდა უნდოდა მაგრამ მაინც სძულდა ,ძულდა იმის გამო რომ ასე ატკინა პირველი ქალი იყო რომელიც ასე მოექცა და რომლის დავიწყებაც ვერ შეძლო მაგრამ ახლა აზრიც აღარ ქონდა ნისა მისი წარსული იყო.
მალევე გააქნია თავი არაფრის მომცემი ფიქრებისგან თავის დასაღწევად და მთებზე გამავალ ბილიკს გაუყვა მალევე ბარში ჩავიდა მაშინვე სახლისკენ გაეშურა გზად ყველას ესალმებოდა და თბილად კითხულობდა , შინ მისულმა სწრაფად გაიძრო ტანისამოსი და გაოფლილი სხეულის დაბანა დაიწყო ისეთი მადისაღმძვრელი ფორმები ჰქონდა ერთი შეხედვით ხიბლავდა საპირისპირო სქესს და რაღათქმაუნდა ისიც ამით სარგებლობდა ყოველდღე სახვადასხვა პარტნიორთან ერთად ბრუნდებოდა სახლში ,მაგრამ მასთან ერთად ძილის უფლებას არავის აძლევდა ესეც იქამდე სანამ ჟავაია არ გაიცნო გოგონა ნახევრად ამერიკელი ნახევრად კი აზიელი იყო ამ ორი კონტინენტის შერწყმა კი საოცარ სილამაზეს სძენდა გრძელი შავი კულულები რომელიც მზეზე ბზინავდა, თაფლისფერი ნუშისებრი თვალები და საშვალო სიმაღლე არც გამორჩეულ მაგრამ მაინც მშვენიერ გარეგნობას სძენდა ახალი ჩამოსული იყო ქაბულში და სამსახურს ეძებდა ალექსანდრეს რომ გადააწყდა ამ უკანასკნელმაც გასაუბრების შემდგომ აიყვანა და ოთახიც კი გამოუყო სახლში თავდაპირველად მისი გარეგნობისთვის ყურადღება არ მიუქცევია სახლიდან ადრე გადიოდა და გვიან ბრუნდებოდა სხვადასხვა გოგონასთან ერთად არც აინტერესებდა სხვების აზრი ამიტომ თავს იმის გაკეთების უფლებას აძლევდა რაც სურდა ,თავის მხრივ ჟავაიაც არ ინტერესდებოდა ბიჭით თავის საქმეს უპრობლემოდ აკეთებდა დიალოგებიც მონოტონური და მოსაწყენი ჰქონდათ მხოლოდ მოკითხვით შემოიფარგლებოდნენ და იშლებოდნენ ,ასე გაგრძელდა ერთი თვე თუმცა უნდა ვაღიარო რომ ეს თვე მათი თანაცხოვრებისთვის საკმაოდ ნაყოფიერი იყო ბოლოს და ბოლოს ერთ სახლში ცხოვრებას შეეჩვივნენ. 27 მარტი იყო ალექსანდრე სახლში შეზარხოშებული რომ დაბრუნდა და კარის გაღების თანავე პირველი რაც თვალში მოხვდა ეს გოგონა იყო ჟავაიას თავი საყვარლად გადაეხარა და წიგნს კითხულობდა არც კი შეუმჩნევია ბიჭი რომელიც ერთდროულად ვნებითა და სიყვარულით აღსავსე თვალებით შესცქეროდა ისეთი ინტერესით კითხულობდა "რემარკის" წიგნს რომ სანდრომ თავი ძლივს მოთოკა სწრაფად ჩაახველა და გოგონა სააქაოს დააბრუნა
-მაპატიეთ ბატონო ალექსანდრე ვერ შეგამჩნიეთ რას ინებებთ ?
-არაფერს მადლობა მხოლოდ ვახშამი გამიმზადე მე კი იქამდე შხაპს მივიღებ.
-კარგით ახლავე
აი მკითხველო ხომ გითხარით არა მათი დიალოგი ყოველთვის საოცრად მოსაწყენი და ინდიფერენტული იყო ჩემთვის ,ესეც იქამდე სანამ სააბაზანოდან ნახევრად შიშველი ალექსანდრეს ბითსეფსებს არ შეასკდა ჟავაია და სიმორცხვისგან თუ დაბნეულობისგან ლოყები არ აუხირდა აი სანდროს კი უსათუოდ ძალიან სიამოვნებდა მისი ასე დანახვა ეგოისტურად მოსწონდა გოგონა მასთან საყვარლად რომ იბნეოდა და ლოყები ეფაკლებოდა ჟავაიასკენ დაიხარა ტუჩებზე მოწყვეტით ეამბორა დაბნეული ,თვალებ დაქაჩული და ადგილზე გახევებული გოგონა კი იქ დატოვა, სიცილით გაუყვა გზას მისაღებიდან მის ოთახამდე .თქვენ ვერც კი წარმოიდგენთ ეს ერთი ციდა გოგონა რამდენ ემოციას აღძრავდა მასში მალევე ჩაიცვა შავი თხელი მკლავებიანი მაისური და ამავე ფერის სპორტული შარვალი.
-ჟავაია გაამზადე ?
-ჟავაია მეთქი გესმის ჩემი!
-დიახ ბატონო სანდრო ყველაფერი მზადაა
-შენ ივახშმე უკვე
-ჯერ არა
-კარგი დაიდგი თეფში და ერთად ვჭამოთ
-კიმაგრამ
-არავითარი მაგრამ
ალექსანდრე გოგონას მიუახლოვდა კიდევ ერთხელ მოწყვეტით აკოცა შემდგომ კი მუხლებზე დაისვა ეს ერთი ციდა სიფრიფანა  გოგო ისე საყვარლად იმზირებოდა რომ სანდრომ ვერ მოითმინა და კიდევ ერთხელ დაუტოვა ბაგეებზე ზეციური ამბორი , ვახშმობისას ბევ რამეზე ისაუბრეს ალექსანდრემ გოგონა უკეთესად გაიცნო ხოლო ყოველი წინადადების ბოლოს ჟავაიას ამბორს უტოვებდა ,ზეციურ ამბორს რომელიც გოგონას ძალიან სიამოვნებდა ,ამ დღის შემდეგ უფრო მეტად დაახლოვდნენ თავდაპირველად გაურკვეველი ურთიერთობა ქონდათ უსტატუსო რაც უნდა ვაღიარო ორივეს მოსწონდათ მაგრამ შემდეგ, შეყვარებულები დაირქვეს და სწრაფი ნაბიჯებით განაგრძეს წინსვლა მალევე იქორწინეს და ერთი წლის თავზე შეეძინათ პატარა სასწაული ლეილა რომელიც საოცრად უცხო მაგრამ მშვენიერი გარეგნობის იყო თავიდან ვერ იგებდნენ ვის უფრო მეტად გავდა მაგრამ დროის გასვლის შემდეგ ადვილი ამოსაცნობი იყო მასში დედისა და მამის საოცარი ნაკვთები ეს ბავშვი ნამდვილი სასწაული იყო მათი პირადი სასწაული წარმოუდგენელ ბედნიერებას ანიჭებდათ ეს ბავშვი ორივეს ისეთი უმანკო და სხივ ჩამდგარი თვალები ქონდა უსათუოდ დაგაფიქრებდა ადამიანს  ცხოვრების ამაოებაში . იცით ადრე ბებია მეუბნებოდა "თუ გინდა ადამიანში გულწრფელობა დაინახო მაშინ ბავშვს თვალებში ჩახედეო" და ასეც არის ყველაზე, წმინდები ყველაზე სუფთები, ხომ სწორედ ბავშვები არიან სახლში დაბრუნებულს სიხარულ აკიაფებული რომ გეგებება და ბავშვური უმანკოებით რომ გეკითხება რა მომიტანეო, ან ღამეების თევა რომ გიწევს მის სუნთქვას რომ ითვლი ყოველ წუთს ,მისი ტირილი რომ გულს გიკლავს და შენც ცხარე ცრემლით გატირებს დაბადების წუთიდან რომ ვერ იშორებ და მუდმივად მკერდზე გყავს გამოკრული, უყურებ ფეხს როგორ იდგამს და თითოეული მისი ნაბიჯი გიხარია ,მისი პირველი სიტყვები გიხარია ,ყოველი დაცემის შემდეგ მასზე მეტად შენ გტკივა და უწყრები იმიტომ რომ თვითონ გეშინია, მისი სიხარული გიხარია ,მისი ტკივილი გტკივა ,უყურებ როგორ იზრდება როგორ მიდის ბაღში შემდგომ სკოლაში და გიხარია რომ ის შენია შენი ერთიცალია შეიძლება საერთოდაც არ იყოს ერთიცალი მაგრამ ყველას აცალკევებ შემდეგ კი სათითაოდ იკრავ გულში, ყოველ ახალ შვილზე ახალ ბავშვზე შენს ცხოვრებაში ისე ნერვიულობ თითქოს პირველი იყოს და უნდა ვაღიარო ეს გასაოცარი შეგრძნებაა.



******************
არ ვიცი რატომ თუმცა ყოველ ჯერზე როდესაც მაგიდასათან ვჯდები იქამდე სანამ ისტორიას დავწერ გონებაში ჩანახატს ვქმნი ისეთს როგორიც მინდა რომ გამომივიდეს ვჯდები ვიწყებ წერას და საბოლოოდ სულ სხვა რაღაც გამომდის. ძალიან რთულია ჯერ არ განცდილი გრძნობების ,ემოციების ასე თავისუფლად გადმოცემა ყველას ვისაც ეს გამოდის ქედს ვუხრი..
მიყვარხართ და თქვენი აზრი ჩემთვის მნიშვნელოვანია❤