"ზეციური ამბორი" (სრულად)

ალექსანდრე ჭაღარა მთების დაბლობზე იდგა და საფედ-კოხს შეჰყურებდა ირგვლივ ისეთი სიწყნარე სუფევდა თითქოს ბუნება მისთვის ჩაჩუმებულიყო ,არავინ და არაფერი არ არღვევდა მის მარტოსულობას

ზეციური მტვერი

ის, რასაც ვგრძნობ, ღებინებამდე თავბრუს დამხვევია. წითელ თმიანს გონია, რომ ჩემი შეგრძნებების სიმძიმე გაშიშის ეფექტს ეფუძნება... ჩემი მთელი ზრდასრული ცხოვრებაა პულსარებზე ვფიქრობ, ამ წამსაც, როცა მისი

ზეციური ტბა

შეხედავ ზეციურ ტბას, რომლის ზედაპირიც ირეკლავს ვარსკვლავებით მიყრილ–მიმოფანტულ ზეცას. მთვარის მკრთალი ნათება ელვარებს ტბაზე და მბჟუტავი ვარსკვლავი თავისი კანონებისამებრ, სიშორიდან მოგიძღვნის ანგელოზთა გალობას, და ცხრა ფრთიანი სერაფიმი ეჭვგარეშე არ

ზეციური სოფელი

გადავიხედები ხოლმე ფანჯრიდან და მიყრილ–მიმოფანტული ბორცვების თუ მთების ყველაზე შეუმჩნეველ პაწაწინა ნაწილში ვხედავ ხეებით გარშემორტყმულ მწვანე მოლს, სადაც გაშენებულია ზეციური სოფელი და დარწმუნებული ვარ, რომ იქ არათუ მხოლოდ ჩვეულებრივი ადამიანები,