ჯეისონის pov:
-რა ხდება რა სჭირს იმ საცოდავს?
მკითხა ჯერემიმ და საბრალო თვალებით გახედა ემილის ,რომელიც ძლივს მიდიოდა კარისკენ.
-სცემეს. ვთქვი მე ჩვეულებრივად ,ამაზე კი ყველა ჩემსკენ წამოვიდა.
-რა სცემეს ? ასე ძალიან??
შეხედე გეხვეწები!
თქვა აღელვებული ხმით სემმა,რაზეც ისევ ემილისკენ გავიხედე სხვებთან ერთად.
-რაც გინდათ ის ქენით თქვენ!!
მე უნდა მივეხმარო.
თქვა სააბოლო ჯერემიმ და ბურთი მიწაზე დაახეთქა .
-მშვენივრად არის ,დაწყნარდი.
ვთქვი მე ეს თუ არა და დავინახე ემილი მიწაზე როგორ დაეცა..ამაზე ყველა მისკენ გაიქცა,ნუ მეც ნელი სვლით ჩვეულებრივად წავედი მისკენ .
-დროზეე ექიმს დაუძახეთ!
თქვა სემმა და ემილი ხელში აიყვანა.
-კარგად იქნება ,ნუ ხართ პანიკში.
ვთქვი მე ვითომც არაფერი
და სრულიად უგონო მდგომარეობაში მყოფ ემილის ზემოდან  გადავხედე.
-რა კარგად იქნება?
შეხედე ,ის ადამიანია და თან გოგო!
მითხრა ჯერემიმ,რაზეც თვალები გაადავატრიალე...მოკლედ ეს და თავისი მზრუნველი ხასიათი!
-წამოიყვანეთო ექიმა.
უცბად გავიგეთ ლეოს ხმა ,რომელიც სირბილისგან ძლივს სუნთქავდა.
-აიყვანეეე ახლა და წამოიყვანე, შენი ბრალია ამ გოგოს რაც სჭირს.
მითხრა ჯერემიმ და ემილი ხელში დამიწვინა,მეც ხელი კარგად მოვხვიე და ექიმის კაბინეტისკენ წავიყვანე ისე ოღონთ ,რომ არავის არ დავენახეთ.
-აქ დაწვინეთ. თქვა ექიმმა და ემილი იქვე დამაწვენინა,შემდეგ კი მისი გასინჯვა დაიწყო.
-კარგი ახლა წავიდეთ ,აქ უნდა ვიდგეთ?
მოუთმენლად ვიკითხე მე და მათ პასუხს არც დაველოდე და  კარიდან გავედი.
-ამ ბავშვს გული არ აქვს მგონი რა!
გავიგე უკნიდან ჯერემის ხმა ,რომელიც ცოტახანში უკან ამედევნა სხვებთან ერთად.
-იმ გოგოებს და საერთოდ ყველას უთხარი შეწყვიტონ ეს ყველაფერი!
მიამატა  მალევე გამაფრთხილებელი ხმით .
-რა იყო აქამდე არ გაგვიკეთებია იგივე ან მათ არ გაუკეთებიათ ეს თუ ,ამ გოგოზე რა ძაან ნერვიულობ.
ვუპასუხე ამაზე მე .
-ჯეისონ მისმინე ახლა!
თქვა ჯერემიმ და ხელით გამაჩერა ,შემდეგ კი თვალებში ყურებით მითხრა.
-ის გოგოა..იცი ეს რას ნიშნავს საერთოდ?
მკითხა ცოტა გაღიზიანებულმა,რაზეც ურეაქციოდ ვუპასუხე.
-ჩემი ბრალია ეგგ? თვითონ დაიწყო.
გავღიზიანდი და
ჯერემი ისევ რაღაცის თქმას აპირებდა ,ლეომ რომ გააჩერა.
-კარგი დანებე შენ კიდე თავი..წამოდით თამაში გავაგრძელოთ.
თქვა ლეომ და ხელი გადამხვია.
-უყურე ერთი ამათ!!ორი უგულო!
მოგვაძახა ამაზე ჯერემიმ, ჩვენ კი კარგად გაგვეცინა მის ამ გადაჭარბებულ რეაქციებზე
და უბრალოდ ისევ თამაში გავარძელეთ.

ემილის pov:
-გესმის ჩემი ხმა? ემილი!
გავიგონე უცნობის ხმა და დიდი ძალისხმევის შემდეგ ძლივს თვალები გავახილე .
-სად ვარ? ვიკითხე და ფეხზე წამოდგომა ვცადე,რაზეც უკან დამაწვინა ვიღაცამ .
-დაწექი, არ ადგე.
შემდეგ კი უკვე ნაცნობმა ადამიანმა ამოიღო ხმა...მე კი ვიცანი ეს ადამიანი.. ეს ნიცა იყო.
-ნიცა აქ რა გინდა?
-ექიმა მითხრა და სასწრაფოდ წამოვედი.
მიპასუხა ნიცამ ნაღვლიანი ხმით.
-სხვა არ მინდოდა ჩამერია ,მაგრამ თუ გნებავთ მშობელს დავურეკავ.
თქვა ექიმა .
-არა ,არა არა საჭირო ისედაც საკმარისი გაკეთეთ ჩემთვის.
ვუპასუხე მე ღიმილით და ფეხზე წამოდგომა დავიწყე.
-მე არაფერი მიქნია ,იმ ბიჭების დამსახურებით გადარჩით.
რაზეც  მომღიმარი ექიმის  ნათქვამა გამყინა ადგილზე.
-მოიცა ვინ ბიჭები? იკითხა ამაზე უკვე ნიცამ,რაზეც ექიმა ჩაიცინა.
-ვერ გეტყვით ..მითხრეს არ უთხრაო.
-ვაა...ჯეისონის შიშით ვინ გაბედა ჩემი დახმარება.
ჩავილაპარაკე მე და გავიცინე ,მაგრამ ტკივილი ,რომ ვიგრძენი იმ წამსვე პირი მოვკეტე.
-ემილი სახლში წაგიყვანო თუ შენს მშობლებს დავურეკო ?
მკითხა ნიცამ.
-თუ შეგიძლია ნიცა შენ წამიყვანე
ამაზე ნიცამ ღიმილით თავი დამიქნია და ფეხზე წამოდგომა დაიწყო ..მერე მეც ხელი მომკიდა და ნელ-ნელა ჩემი აყენება დაიწყო. მას ექიმიც დაეხმარა და ცოტახანში მათი დამსახურებით ტაქსში ვიჯექით.
-რა უნდა უთხრა შენებს?
დამისვა ნიცამ არსაიდან კითხვა,რაზეც თავი ჩავხარე.
-არ ვიცი. შემდეგ კი ნაღვლიანად ვთქვი და ფანჯარაში ყურება გავაგრძელე.
-გინდა ჩემთან დარჩე? ჩემები ისედაც 1 კვირა არ არიან და მარტო ვარ სულ.
მომიტრიალდა ბედნიერი სახით ნიცა.
-თუ არ შეგაწუხებ სიამოვნებით.
ვუპასუხე ამაზე ღიმილითვე.
-შემაწუხებ არა ის,სულელო!
თქვა მან სიხარულით ,შემდეგ  კი მანაც ფანჯრიდან ყურება დაიწყო.
მე კი ისეთი უენერგიოდ ვიყავი ,რომ როგორც ჩანს გზაში ჩამეძინა .

-ემილი,გაიღვიძე ,მოვედით!
გამაღვიძა ნიცას ხმამ,რაზეც თავი წამოყავი...მან ნელა ხელით გადმომიყვანა მანქანიდან და როგორც კი სახლში
შემიყვანა ნაზად საწოლზე დამაწვინა ,შემდეგ კი გვერდით მომიწვა.
-ვიცოდი რომ ასე იქნებოდა.
თქვა მან თან ჭერს თვალი არ მოაცილა.
-ხო მართალი ხარ ,ძაალიან შევტოპე ალბათ. ვუპასუხე მე მშვიდად.
-ალბათ? სიცილით გადმომხედა ნიცამ.
-ხო ალბათ. გავუცინე მეც,რაზეც ცინიკურად ჩაიცინა და თავი გააქნია.
-მოკლედ დაღლილი ხარ და სჯობს დაიძინო,თან ხვალ სკოლა მაქვს მეც ხო იცი.
თქვა ნიცამ და ფეხზე წამოდგომა დაიწყო.
-მოიცა ჩემებს უნდა დავურეკო.
ვთქვი მეც და წინ წამოვიწიე.
-ნუ ღელავ დავურეკე უკვე.
დამაბრუნა უკან საწოლზე ნიცამ .
-მეც მოვდივარ ხვალ სკოლაში!
ვთქვი მე უცბად არსაიდან,რაზეც ნიცას შოკი გამოვიწყვიე!
-შენ ხომარ გაგიჟდი ? არაა!
მომიბრუნდა ნიცა
და საბანი შემისწორა თან ,მე  კი ამაზე ჩამეცინა და ღიმილით ავხედე.
-მაპატიე და მადლობა.
-არაფერია საპატიებელი და არაფრის.
მიპასუხა მან და სინათლე ჩააქრო ,შემდეგ კი ცოტახანში მეც მშვიდად ჩამეძინა.

ჯეისონის pov:
უკვე 1 საათი ხდებოდა რაც ასე გაუნძრევლად ვიწექი და უბრალოდ ჭერს ვუყურებდი ,ნუთუ მართალია ჯერემი?
იქნებ არ ღირს ასე გაგრძელება ..ის ხომ გოგოა და არა ბიჭი .
ასე სასტიკად რომ ექცევა ყველა და თან უმოწყალოდაც სცემენ..ცოტა მეცოდება.
ნუ ვიცი დააშავა ,მაგრამ დღევანდელიდ შემდეგ ცოტა სინდისი მქენჯნის.
-ჯეისონ!! გავიგე ლილის ხმა ,რაზეც ფიქრებიდან ამოვძვერი.
-ლილი !!??აქ რა გინდა შენ?
წამოვდექი მე და მისკენ წავედი.
-შენთან მოვედი პატარა!
ჩამეხუტა თბილად ლილი.
-არ იცი ხოლმე ასე და რამე ხდება? ვკითხე მე ჩახუტებას რომ მოვრჩით ,რაზეც ღიმილით მიპასუხა.
-არა საყვარელო ,უბრალოდ მაინტერესებდა კმაყოფილი თუ იყავი.
მიპასუხა ხითხითით ლილიმ,რაზეც დავიბენი.
-კმაყოფილი რით?
-იმით რაც დღეს იმ გოგოს დამართეს!
ამაზე მივხვდი რაშიც იყო საქმე  და მოქმედებაზე გადავედი.
-მოიცა ამაში შენ ჩარეული ხარ?
-ნუ ცოტათი!
მიპასუხა მან ,ამაზე მე უბრალოდ ისევ გავუღიმე,რადგან  რატომღაც არ ვიყავი დიდად კმაყოფილი მისი საქციელი, ამიტომ მოულოდნელად ლილის ვუთხარი.
-აღარ გაკეთო ეს.
ამაზე ლილიმ დაბნეული სახით გამომხედა.
-რატომ?
-უბრალოდ ნება მომეცი მე მივხედო ყველაფერს.
გავუღიმე ისევ თბილად,რაზეც სახე მასაც ღიმილით შეეცვალა.
-კარგი ჯეი.
მითხრა და ძლიერ და ვნებიანათ მაკოცა .

ემილის pov:
მეძინა ,მაგრამ რატომღაც საკმაოდ ფხიზლად ,რადგან მესმოდა როგორ დაფაჩუნობდა ნიცა რომ ჩუმად წასულიყო ჩემს გარეშე სკოლაში. -რომელი საათია? ვიკითხე მე უცბად ისე რომ ნიცამ შიშისგან  იყვირა ,ამაზე კი მე გამეცინა.
-9-ის ნახევარია და გაგრძელე შენ ძილი!
მიპასუხა მან და კარები გაიხურა.
-ასე ადვილად ვერ მომიშორებ თავიდან .
ვთქვი მე სიცილით და ფეხზე ძლივს წამოდგომა დავიწყე, რომ მეც წავსულიყავი სკოლაში!
არ მინდოდა იმ გოგოებს ეფიქრათ ,რომ დამამარცხეს თავისი გუშინდელი საქციელით .

ლილის pov:
ძნელია იყო
“ცუდი ბიჭის,,გოგო ,რადგან ბევრი კეთილმოსურვე ხალხის გარდა მტრებიც ბლომად გყავს..ამიტომაც ვარ ყოველთვის მზად ასეთი ადამიანების წინაღმდეგ გასალაშქრებლად  !
-ლეონარდო !!! დავუძახე უკნიდან სკოლის სადისტ და ყველაზე გარყვნილ ბიჭს ,რომელიც კუთხეში ერთ გოგოს რაღაცას უპირებდა.
-ოოო, ლილი ცელქო გოგონა,რა ხდება, რა ამბავიაა? რამ გაგახსენა ჩემი თავი!?
თქვა მან და ჩემსკენ წამოვიდა მაცდური ღიმილით.
-ისეთი არაფერი, უბრალოდ  შენი დახმარება მჭირდება....მინდა რომ ერთ  წმინდან ქალწულს ,თავისი სიმდიდრე დაკარგვინო.
ვუპასუხე მე სიცილით ,რაზეც მაცდურად ჩაიღიმა თვითონაც .
-ოოო ,საინტერესოა და მშვენიერი ქალწული თანახმაა?
მკითხა იგივე ღიმილით.
-არააა..მაგრამ მგონი ეს პრობლემა არაა ხო?
ვუპასუხე ცინიკური ჩაცინებით.
-რა თქმა უნდა არა ..ხომ იცი როგორ მიყვარს უმანკო გოგოების გაფუჭება.
თქვა ლეონარდომ და მაცდურად ჩაიღიმა .
-ანუ შევთანხმდით ხო?
ხელი გავუწოდე მე,რაზეც თვითონაც გამომიწოდა.
-კი შევთანხმდით ..ჩათვალე უკვე ყველაფერი გაკეთებულია..ის გოგო ვერსად გამექცევა.
თქვა ლეონარდომ და დაპირების ნიშნად ხელი ჩამომართვა .
ემილი მოემზადე ძვირფასო ,დღეს შენთვის ბევრი რაღაც შეიცვლება
და დამიჯერე ამ ამბავიდან თავს ვერანაირად დაიძვრენ.

----------
მოკლედ ვიცი შედარებით ცოტა პატარა იყო, მაგრამ შემდეგი დიდი იქნება????
და ვინმე პატარა თუ კითხულობთ ბოდიში თუ ცოტა ვულგარულია ????
მოკლედ მადლობა ყველას ვინც კითხულობთ