ანამ გაბრუებულმა გაიღვიძა, ვერც კი გაერკვია რა ხდებოდა მის თავს, თავი სიზმარში ეგონა, მთელი ეს სცენა უცხო იყო, მამაკაცს მჭიდროდ ჰქონდა მის წელზე ხელები მოხვეული , და ძილშივე იგრძნო ანას სიფხიზლე.
- გაიღვიძე ?- თითქმის ჩურჩული ხავერდოვანი ხმით კითხა და ტუჩემი მხრებზე მიაკრო.
ანა დადუმდა,
- ხო და შენც გაგაღვიძე.
- ყველაზე ბედნიერი დილა მაქვს, იცი ?- სერიოზული სახით უყურებდა ლევანი და თან თმაზე ეფერებოდ, ანას კვლავ აუჩქარდა გული.
- ყავას მოვამზადებ ხო დალევ
- არა, არ მიდნა რომ ადგე.
- ყავა ძალიან მინდა
- კარგი და მეც მოვალ

ანამ წამოდგომა სცადა თუმცა თავბრუდაეხვა და ლოგინთან წაბარბაცდა, ლევანს გაეცინა.
ხვდებოდა რომ წინაღამიდან ტკივილი გამოყოლოდა, მივიდა და წელზე ხელი ნაზად მოხვია.
- არ მინდა რომ კატო კიდევ ვინმემ წაიყვანოს, ჩურჩულით თქვა ლევანმა
- დავურეკავ ქეთის და მოიყვანს
- ჩვენ მივაკითხოთ და მერე სადმე წავიყვანოთ ?
- როგორც გინდა, ჩურჩულით უთხრა ანამ და სამზარეულოსკენ გაემართა.

ლევანს კმაყოფილი ღიმილი დასთამაშებდა მანამ სანამ სამზარეულოში ჩაფიქრებულ ანას არ მოკრა თვალი
- რამე მოხდა ? კითხა ეჭვნარევმა
- არა, არაფერი
ლევანი ახლოს მივიდა
- რამეს ხომ არ ნანობ ?
- სინანულით არა, მაგრამ ახლა რა იქნება
- და რა უნდა იყოს ?
- ახლა რა ურთიერთობა გვექნება ვერ ვხვდები
- რა ურთიერთობა აქვს ანა ცოლ ქმარს
- ხო მაგრამ ...
- რა მაგრამ... ნანობ ?
- არაფერს ვნანობ
- მაშინ დამშვიდდი და მომენდე- ახლოს მივიდა და ისევ მხრებზე აკოცა.

ჩაიცვეს და ორივე სამსახურებში გავიდნენ.
საღამოს ორივემ კატოს გაუარა, და ატრაქვიონებზე წაიყვანეს,
გაუჭირდა ანას ლევანთან შეგუება, ცოლქმრობაში იმაზე მძიმე აღმოჩნდა მამაკაცი ვიდრე ელოდა.
ირაკლი ისევ არ ანებებდა თავს ანას, რაზეც ლევანს იმაზე არაადეკვატური რეაქცია ჰქონდა ვიდრე ვინმე ელით.

- ანა შენთან მხოლოდ იმიტომ წევს რომ ბავშვი არ წაართვა- ნასვამი დახვდა ლევანს ირაკლი სახლთან
- საბოლოოდ გეუბნები ჩემს ცოლს თავი დაანებე- თავის არიდება სცადა ლევანმა
- ახლა არის შენი ცოლი ? შენ რომ ეკატერინესთან ლოგინში ნებივრობდი, სწორედ მაშინ ანას სურდა ჩემთან კონტაქტის დამყარება, განერვიულებული იყო და ამით არ ვისარგებლე, კაცობა მეყო და თავი შევიკავე, მიუხედავად იმისა რომ ეს ორივეს გვსურდა. ფეხებზე შენ იარსებებ თუ არა, ანას მაინც წაგართმევ, იმიტომ რომ ვიცი ჩემთან უნდა...
ლევანი ირაკლის სიტყვებმა გააცეცხლა, ზემოდამ მოექცა მამაკაცს და იქამდე ურტყამდა სანამ გამვლელები არ ჩაერივნენ. მიღლილი ავიდა სახლში, აანა კი გაოცებული სახით შეხვდა, ვერ გაეგო რა მოხდა თუმცა ჭრილობის დასამუშავებლად საჭირო ინვენტარი წამებში გამონახა, ის იყო სპირდით ჭრილობა უნდა დაემუშავებინა ლევანისთვის რომ ლევანმა ხელი კრა და სპირდი ძირს დააღვრევინა
დამძიმებილი წამოენთო ლევანი ფეხზე,
- ეს სიმართლეა ? ძარღვებდაჭიმულმა კითხა ანას
- რაზე მელაპარაკები
- იმ დღეს მართლა სცადე ირაკლისთან დაწოლა ?
ანა გაჩუმდა
- რატომ გაჩუმდი ამიხსენი
ანა ისევ დუმდა
- მითხარი რომ იტყუება ის ნაძირალა
- არაფერი მომხდარა იმ ღამეს
- არ მომხდარა... მაგრამ გინდოდა რომ მომხდარიყო არა ?
ანა ისევ დუმდა
-არ მინდოდა...
რატომ მოიქეცი ეგრე... რატომ გარბოდი ირაკლისთან... შენც ხომ იცი ის რას ელოდა შენგან...
- მასთან იჩხუბე ?
- ყოჩაღ, როგორ მიხვდი...
- ლევან ... მომისმინე
- ძალიან გთხოვ ახლა არაფრის მოსმენა არ მინდა
- არაფრის მოსმენა არ გინდა ?ბგაცეცხლდა ანა , ცხელ გულზე უფრო მკვეთრად გაახსენდა ის ღამე? მე მკიცხავ ? მე მეჩხუბები ? ვინ იყავი იმ დროს ჩემთვის ? გვერდით ოთახში მეძინა შენ კი შენს ნაშასთან ჟიმაობდი? მე გაპატიე ხვდები ? შენ კი რაზე მიჭედავ ორმ ჭკუიდან გადასული და დამცირებული ვიღაცასთან გავიქეცი გასამხნევებლად ? არაადამიანივით რომ მექცეოდი დაგავიწყდა ? თუ გგონია რომ მე დამავიწყდა ყველაფერი
- ამის დედაც... წამოიყვირა ლევანმა ? მე რომ 9000 ქალი მყოლოდა შენ მაგდენივე კაცთან ყნდა გაქცეულიყავი ?
- და რა სხვაოვაა ? მაინტერესებს რა სხვაობაა ? ხო მინდოდა რომ სხვასთან დავწოლილიყავი და ასე შური მეძია შენთვის მაგრამ ვერ შევძელი, ვერ გავქაჩე ხვდები ?
- ვერ შეძელი ? თუ მანდ გითხრა უარი- ირონიულად შეხედა ლევანმა, მან ჩემზე მეტად დაგამცირა ხვდები ?
- ირაკლისი გჯერა ანუ ?
- რაც მოვისმინე და იმ დღეს ვნახე იმისი მჯერა...
- ვერ ვიჯერებ, მართლა ვერ ვიჯერებ რომ ირაკლის მობოდილის გჯერა... რამდენიმე წუთიც კი ვერ ავიტანე მისი შეხება... შენ კი მისი გჯერა... თან ყველაფრის ფონზე, რასაც მაშინ მე მიკეთებდი ისევ მე მადანაშაულებ ?- იცი რა შევცდი... ძალიან შევცდი რომ შენი ცვლილება დავიჯერე... აცრემლებული ავიდა ანა ოთახში... იმ ღამეს ლევანმა ცალკე ოთახში დაიძინა... დილით ადრე კი ბარგი ჩაალაგა და ცოტა ხნით აგარაკზე წავიდა ... ანას დაუბარა დასვენება და განტვირთვა მჭირდებაო... ვერ პატიობდა ანას მომხდარს... ანა წერილის ნახვის შემდეგ უფრო გაბრაზდა, ბარგი ჩაალაგა და მის დაჩაზე წავიდა რომლის არსებობაც არავინ იცოდა... თან კატოც თან წაიყვანა. სახლში დაბრუნებულ და შედარებით დამშვიდებულ ლევანს კი სახლი ცარიელი დახვდა, არც ანას და არც კატოს ნივთები სახლში არ იყო... უფრო გაცეცხლდა... ანას სახლშ გაიარა იქ არავინ დახვდა, შემდეგ ქეთის მიაკითხა მან არაფერი იცოდა, არც ანასთან სამსახურში იცოდნენ რამე... საბოლოოდ ირაკლისკენ აიღო გეზი...
- მითხარი სად არის ანა... სანამ ის აგინაზღაურე რაც იმ დღეს დაგაკელი გაცეცხლებულმა კითხა ლევანმა. ირაკლი აზრზე არ იყო ანა სად იმყოფებოდა... თუმცა ლევანის გასაღიზიანებლად ისევ იცრუა...
- რომ უყვარდე შენთან იქნებოდა, და დასახმარებლად მე არ მომაკითხავდა... მართლა გგონია რომ გეტყვი სად არის ანა ?
- ვიპოვი სადაც არ უნდა იყოს, მაგრამ იცოდე ჩემს ცოლშვილს არასდროს დაგითმობ... გაცეცხლებული იყო ლევანი..