დილით ადრე მაღვიძარამ დარეკა, თვალები გავახილე და საწოლიდან მოღუშული სახით წამოვდექი, ქორწილია, ბედნიერი უნდა ვიყო, მაგრამ გულში მაინც ვგრძნობ ჩხვლეტას, თითქოს რაღაც არ მასვენებს, ყელში ბურთი მაქვს გაჩხერილი და სიმწრისგან ტირილი მინდა, ეს ხომ ჩემი არჩევანია, როცა ვგეგმავდი როგორ ვაჩუქებდი ალექსს ბედნიერებას, მეც ბედნიერი ვიყავი, ის ხომ მაფასებდა, ვუყვარდი, როცა მიჭირდა ჩემს გვერდით იყო, სიხარულსაც ერთად ვიზიარებდით, როცა თავს შეუძლოდ ვგრძნობდი ჩემს გვერდით ისე ჩნდებოდა, თქმაც რომ არ მიწევდა... საწოლში დავბრუნდი თვალები დავხუჭე და თავს ძალა დავატანე რომ ფეხზე წამოვმდგარიყავი, ბედნიერი და ხალისიანი, ახლა მას ვერ მივატოვებდი, შუა გზაში ვერ გავწყვეტდი ურთიერთობას,
ურთიერთობა რომელიც მის სიყვარულსა და ჩემს პატივიაცემაზე იყო დამყარებული, ავდექი და სარკის წინ ღია გარდერობში ბრჭყვიალა ოცნების კაბა დავინახე, კაბა რომელზეც ბავშობიდან ვვოცნებობდი, კაბა რომელიც მხიარულს და გაბრწყინებულს უნდა მეტარებინა... სააბაზანოსკენ გავემართე და უკვე საბოლოოდ გადავწყვიტე რომ ცხოვრების ახალი ეტაპი დამეწყო, ჩემი საყვარელი მელოდია ჩავრთე,ხმას ბოლომდე ავუწიე წყლის წვეთების ხმას რომ არ გადაეფარა და ცხელ ორთქლში შთაინთქა ფერმკრთალი სხეული
ტილო შემოვიხვიე და საძინებელში დავბრუნდი, თეთესთვის უნდა მეკითხა მზად თუ იყო რომ სალონში წავსულიყავით, ტელეფონი ავიღე და უცნობი ნომრის შეტყობინება წავიკითხე...
-მელო თვალები გაახილე... ჩემი გესმის?
