ანგელოზი (თავი 1)
-ბერიძე! ასეთი საქციელი უკვე აუტანელია, როგორ შეიძლება ყოველ დღე ყოველ გაკვეთილზე ძილი ევა?! ზუსტად მისი ჩხავილი მჭირდებოდა იმისთვის რომ გამხსენებოდა რამდენად უბედური ვარ, ჩემ არარეალურ სიზმრებთან ერთად სადაც მესიზმრება თუ როგორ ვემზადები ლილისთვის საკოცნელად, ევა ოდესმე ისწავლი ჭკუას და გაიაზრებ რომ ის უკვე მეორე კურსზეა შენ კი ჯერ კიდევ არ დაგიმთავრებია სკოლა და მთელ დროს სკოლის ბინძურ მერხზე მასზე ოცნებებში ატარებ. -ბერიძე ადექი ფეხზე და მითხარი რაზე გესაუბრებით მთელი გაკვეთილია? ჩემ დაცარიელებულ ტვინში მხოლოდ ის აზრი ტრიალებდა რომ ბიოლოგიის გაკვეთილი იყო და ამიტომ დაუფიქრებლად გავეცი პასუხი -ბიოლოგიაზე ჩემ უაზრო და არც ისე სახალისო პასუხზე ორმაგად გაბრაზდა და იმ ხმით დაიწყო ჩხავილი, დიახ ზუსტად იმ ხმით რაც ყველა ჩვენგანს მოგვისმენია ერთი კონკრეტული მასწავლებლისგან. -ბერიძე! მოვითხოვ შენი მშობლები გამოცხადდნენ, ისე შენ აქედან ვერსად ვერ წახვალ მერამდენედ შეიძლება დაავიწყდეს, როგორ მეცინება ასეთ ადამიანებზე -ნანა მას, მე ხომ მშობლები არ მყავს ჩემ ხმაში ოდნავი სევდა შეიპარა რომელიც რა თქმა უნდა ხელოვნური იყო, ზუსტად ამ დროს დაირეკა ზარი, ზოგჯერ მეც მიმართლებს, ზურგჩანთა მხარზე გადავიკიდე და გასასვლელისკენ გავემართე, არც კი მინდოდა შემეხედა ნანა მასწავლებლის გაცეცხლებული მზერისთვის, რომელიც ჩემზე იყო მომართული, ნაბიჯებს ავუსწრაფე და შენობიდან გავედი. რა თქმა უნდა ყველა მოზარდისათვის რთულია მშობლების გარეშე ცხოვრება მაგრამ მე ისინი არც კი მინახავს, ბებია მზრდიდა, ბავშვობიდან ვეჩვეოდი დამოუკიდებლობას და თხუთმეტი წლის რომ გავხდი ისიც წავიდა ამ უაზრო სამყაროდან, ასე რომ უკვე ორი წელია მარტო ვცხოვრობ, მხოლოდ ორი მეგობარი მყავს და ისეთივე უინტერესოები როგორიც მე ვარ, გარშემო მყოფები არ გიჟდებიან ჩემზე, რადგან მათ არაფრით ვგავარ, არასდროს მქონია სურვილი გამომეყენებინა მაკიაჟი, მცმოდა კაბები, თუნდაც მქონოდა გრძელი ლამაზი თმა ან გრძელი ფერადი ბრჭყალები, იმ წვეტიან ბასრ იარაღებს ფრჩხილებს ნამდვილად ვერ ვუწოდებ, დაბლა დავიხედე და ნაბიჯების თვლა დავიწყე, ალბათ ვაკეთებთ ასეთ სისულელეებს როდესაც აზრების მარაგი ამოგვეწურება, უცებ ზევით ვიხედები და ღმერთო ისევ ის... ლილი ჩემი მიმართულებით მოდის, როგორც ყოველთვის მხრებზე ჩამოყრილი სწორი თხელი თმა, ნაზი ღიმილი და გამოკვეთილი წელი, ყოველთვის ვბრაზდებოდი როცა ტოპები ეცვა, თუმცა შემდეგ მახსენდებოდა ეს ჩემი საქმე ნამდვილად არ იყო, აღარ მახსოვდა რომ დღეს ერთ ცვლაში ვიყავით, შესანიშნავია ახლა ერთმანეთს მივესალმებით და ასე დასრულდება ჩვენი საუბარი მიუხედავად იმისა რომ ახლა სამი საათია და საღამოს ცხრა საათამდე ერთ სივრცეში მოგვიწევს ყოფნა. -ევა ღიმილით წარმოთქვა ჩემი სახელი და წინ დამიდგა -ლილი... გამარჯობა ენა ჩვილი ბავშვივით დამება, მისი თვალები მაშტერებდა, -გამარჯობა მისი ღიმილი უფრო გაფართოვდა და ხმაში მეტი სითბო შეეპარა, სადაცაა მოთმინების ფიალა ამევსებოდა და მოვეხვეოდი უკნიდან რომ მაღალი, ქერა ბიჭი ამოუდგა და ზუსტად ისე მოხვია ხელი წელზე როგორც მე ვხვევ ხოლმე ლილის, ოღონდ განსხვავება ისაა რომ მე ამას მხოლოდ სიზმრებში ვაკეთებ. -ევა გაიცანი მიშო, ჩემი შეყვარებული ეს ისედაც შევამჩნიე მაგრამ როცა დააზუსტა სახიდან ღიმილიც წამეშალა და დაახლოებით ისეთი სახე შემრჩა როგორიც ნაბახუსევზე დილით ადრე გაღვიძებისას გვაქვს ხოლმე. -მგონი დაგვაგვიანდა ჯობია წავიდე სიტყვები ერთმანეთს მივაყარე და სწრაფი ნაბიჯით გავიქეცი მაღაზიისკენ -სასიამოვნო იყო მისი გაცნობა! შევბრუნდი და დავიყვირე რადგან დამშვიდობებისას ამის თქმა დამავიწყდა, უკან შევტრიალდი თუ არა პატარა ბავშვის მოსიარულე მანქანას ფეხი წამოვკარი და პირდაპირ თავით გადავეშვი მიწაზე. თვალებს ვახელ და ღიმილ შეპარულ საყვარელ სახეს ვხედავ, დიახ პირდაპირ ლილის სახეს და ვგრძნობ როგორ მადებს გაყინული ლუდის ქილას თავზე, როგორც ჩანს პატარა სათამაშომ გონება დამაკარგვინა, მოიცა საერთოდ სად ვარ ან ის ათლეტი სად წავიდა? -ევა ხო კარგად ხარ? მან სერიოზულად დაიწყო ლაპარაკი, რაზეც ცოტა არ იყოს მეცინებოდა მასზე -კი მადლობა და ეგ ლუდი იქნებ მომცე, დავლევდი თავი ვერ შევიკავე, სასმელზე უარს ვერასდროს ვამბობ, ჩემ არასერიოზულობაზე რა თქმა უნდა გაეცინა, ქილა გახსნა და ხელში მომცა, პირდაპირ ხელიდან ხელში, მისი ნაზი თითები შემახო, სახეზე ღიმილს ვერ ვიშორებდი იქამდე სანამ მისი ათლეტი შეყვარებული არ გამახსენდებოდა. -წინააღმდეგი თუ არ იქნები სამუშაოს დავუბრუნდები, უკეთ რომ გახდები იქნებ დამეხმარო ბევრი ხალხია. წინადადება არ ჰქონია დასრულებული, ნახევარზე მეტი ლუდი ერთ მოსმაში დავცალე და ფეხზე წამოვხტი, მის მისახმარებლად. მუშაობას შევუდექით, მართალია ძალიან დაბნეული ვიყავი რადგან მის სილამაზეს თვალს ვერ ვწყვეტდი მაგრამ მიხმარებაც მნიშვნელოვანი იყო, ლილი ტელეფონში იყურებოდა და აშკარად ვიღაცას წერდა არც ისე სასიამოვნო სახე ჰქონდა, სადაცაა ტირილს დაიწყებდა, უსიტყვოდ გასასვლელისკენ გაემართა, ასე არასდროს ყოფილა, ყოველთვის იღიმოდა და თბილი ხმა ჰქონდა მაგრამ ახლა, ცოტა მეუცნაურა მისი საქციელი -მაღაზიას ყურადღება მიაქციე გთხოვ მოლარეს მივაძახე და მას გავყევი, კედელზე აყუდებული იდგა მოუკიდებელი სიგარეტით და ცრემლებს ღვრიდა, მივუახლოვდი და ხელზე ხელი მოვკიდე, გამეცინა და ხელი ავაწევინე, სიგარეტი ტუჩებს შორის მოვუთავსე და სანთებელით მოვუკიდე. -მადლობა... თავი დახარა და ტირილი გააგრძელა -შეიძლება ვიკითხო რა გჭირს? -უბრალოდ... წინადადება არ დაუსრულებია ისევ ისე გააგრძელა ცრემლების ფრქვევა, თითები ავაწევინე და სიგარეტი ტუჩებზე მივიდე, ერთი ნაპასი ჩავარტყი და გამეღიმა -მოდი გამოვიცნობ, პრესებიანი დაგშორდა ხო? ირონიულად გამეცინა და მოსაცმელი გავიადე, ძალიან ციოდა და მხრებზე მოვადე -მითხრა რომ სხვა გოგო მოეწონა და... თვალებში არ მიყურებდა, მართლა თვლის რომ ტირილის დროს იმდენად ლამაზი არაა როგორც ყოველთვის? ნიკაპზე თითები ნაზად დავადე და სახე ავაწევინე, მის სიგარეტზე ერთი ნაპასი კიდევ ჩავარტყი -ეს აღარ გვინდა გადავაგდე და ფეხით ჩავაქრე. -მოდი იმასაც გამოვიცნობ რო ნებისმიერი ბიჭი ეგრეა, ზუსტად მაგიტომ ვერ ვიტან მათ. სევდიანი ღიმილით ამომხედა -როგორც ვიცი ლესბოსელი ხარ... არა? არამგონია ეს მისთვის რთული მისახვედრი ყოფილიყო მაგრამ რას ვიზამ, ისე მოვიქცევი თითქოს ძალიან გამიკვირდა. -ეს როგორ შეამჩნიე... რამე მეტყობა? გაეღიმა და თავი დამიქნია -იცი შეგცივდება, ჯობია შევიდეთ. უკნიდან მოვეხვიე რომ გამთბარიყო და მაღაზიამდე ჩახუტებულმა მივიყვანე. -მადლობა ისევ ისე თბილი ხმით თქვა ეს სიტყვა, ასე მართლა ვერ ვიჯერებ თუ როგორ მიყვარს, მუშაობა გავაგრძელეთ და დანარჩენი ყველაფერი უინტერესოდ განვითარდა, სახლში წასვლის დროს გასასვლელთან მისი ათლეტი ყოფილი დახვდა, თანაც მთვრალი -ლილი ფული მჭირდება მკაცრი ტონით მაგრამ მშვიდად უთხრა. -არაფერი მაქვს თვის ბოლომდე.. გამოეცალა სწრაფი ნაბიჯით და გზისკენ წავიდა -ლილი ფული! ბოლო ხმაზე დაიღრიალა და მხრებზე ჩაეჭიდა, კედელს სახით მიაჯახა და ის იყო კიდევ უნდა დაერტყა თავში იდაყვი ჩავარტყი და ძირს მოვათავსე, არც ისე რთული იყო, ლილი ნაზად შემოვატრიალე. -კარგად ხარ? თავი დამიქნია და ცრემლები შეიმშრალა, ტუჩი ჰქონდა გახეთქილი, თითი სისხლზე ნაზად მოვუსვი და ენით მოვიშორე, ხელი გადავხვიე და ოდნავ მივიხუტე. -სხვა რა გამეკეთებინა არ ვიცოდი.. დაბნეულმა ვუთხარი და ლაპარაკი ისევ მე განვაგრძე -მიგაცილებ ან... შეგიძლია ჩემთან დარჩე მარტო ვცხოვრობ, შენებს უთხარი რო დაქალთან რჩები, ასე რო არ გნახონ რა.. თუ გინდა რაც უფრო მეტს ვლაპარაკობდი უფრო მეტად ვიბნეოდი -მართლა? სევდიანი ღიმილით შემომხედა -კი მეც გამეღიმა და ჩემი მოსაცმელი შევუკარი -ისე მაგ ტოპებს ჯობია თბილად ჩაიცვა ხოლმე ცივა. ღიმილისგან მალე ლოყები გადამეხსნებოდა, ასე კომფორტულად და ბედნიერად თავი არასდროს მიგრძვნია, რაც უფრო ვუახლოვდებოდი ვგრძნობდი მის სითბოს. სახლში მივედით და სენდვიჩების გაკეთება დავიწყე, ლილის ტელევიზორი ჩავურთე და ათ წუთში მის გვერდზე მოვთავსდი. -შეჭამე მთელი დღეა არ გიჭამია სენდვიჩი ტუჩებზე მივადე და ვუყურებდი მის ნაზ, ულამაზეს სახეს. -მადლობა ისევ ისეთი თბილი ხმა და თბილი ღიმილი, ჭამა დაასრულა და თავი მხარზე დამადო, მისგან ასეთ სიახლოვეს ნამდვილად არ ველოდი და ყველაფერზე ვიბნეოდი. შუბლზე ნიკაპი მიმედო და ვიგრძენი რომ ცხელი ჰქონდა, ხელი მივადე და შევხედე -სიცხე რო გაქ ხვდები და არ ამბობ? გაეღიმა და თავი დახარა, ავდექი და თერმომეტრის ძებნა დავიწყე, სადღაც ნამდვილად უნდა ყოფილიყო, შუა ძებნისას ფეხში მძიმე წიგნი დამეცა და ნახევრად დაკოჭლებული ვაგრძელებდი ძებნას, როგორც იქნა მივაგენი, ჩემი ვიდეო თამაშების უკან კალმებთან ერთად იდო, დარწმუნებული ვარ თერმომეტრს ყველა ასეთ საინტერესო ადგილებში მალავთ. მივიხედე და დავინახე როგორ იცინოდა ჩემზე, მართალია მასთან ძალიან შევრცხვი, მაგრამ მაინც კარგია რომ გავამხიარულე, ხო? საკუთარ თავზე ხშირად მეც მეცინება, სიცხე გავუზომე და წამალი დავალევინე, ფილმი ჩავრთე ჩაი გავაკეთე და პლედში გახვეული ანგელოზის გვერდზე მოვთავსდი, თვალები მეხუჭებოდა ძალიან დაღლილი ვიყავი და მეძინებოდა, მაშინვე შეამჩნია ლილიმ, ვერ ვხვდები ყველაფერს როგორ ამჩნევს, მაგრამ ნამდვილად ძალიან საყვარელია -წამოდი, მეც მეძინება და დავიძინოთ ღიმილით მითხრა ხელი ჩამკიდა და წამოდგა, საწოლთან მივიდა და საყვარლად მოთავსდა, არც ისე პატარა საწოლი იყო ამიტომ მე ერთ კუთხეში მოვთავსდი ლილი კი მეორე კუთხეში, სანამ დავიძინე ჩემკენ ზურგით იყო მე კი მის მუქ წაბლისფერ თმას ვუყურებდი, ორივეს ჩაგვეძინა. დილით თვალებს სანამ გავახელდი მანამდე ვიგრძენი თუ როგორ იყო ნაზი სხეული მოქცეული ჩემ სხეულზე და როგორ ჰქონდა სახე ჩემ ყელში ჩარგული, მის გვერდით ვგრძნობდი იმდენად ძლიერ რაღაცას, რაც ცხოვრებაში არავისთან გამომიცდია, არც ამ მხრივ და არც სხვა მხრივ, ვფიქრობ ნელ-ნელა ვიგებდი გრძნობებისა და მთავარი, უძლიერესი გრძნობის სიყვარულის არსს. -------------------------------------------------------------------------- მადლობას გიხდით ვინც პირველი თავი წაიკითხეთ, მოთხრობა გაგრძელდება იმის მიხედვით თუ რამდენად მისაღები და მოსაწონი იყო ეს თქვენთვის, ალბათ ყველამ უნდა ვიცოდეთ რომ სიყვარული სიყვარულია განურჩევლად სქესისა ასაკისა და ნებისმიერი სხვა წვრილმანის, სიყვარული ყველაზე ძლიერი გრძნობაა რისი განცდაც არც ისე მარტივია, ეს კი ჩემი პირველი მოთხრობაა ამ საიტზე და მაინტერესებს თქვენი აზრი ლილია 21 წლის |
 |
 |
 |
ტესტები
სხვა გვერდები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
ყველაზე მნიშვნელოვანი ცხოვრებაში არის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.
