ჩემს წინ იდგა, საინტერესოდ მიყურებდა ვიცოდი, ვხვდებოდი, რომ რაღაცის თქმა უნდოდა. მისი თვალები ყოველთვის სიტყვის უთქმელად მიყვებოდა ისტორიას.
- საერთოდ არ გიხდება ეგ კუპალნკი.
დოინჯშემორტყმულმა მითხრა და მორცხვად წყალში ჩაყვინთა. მე გამეღიმა, მომწონდა როცა შენიშვნას მაძლევდა.
- რა სამწუხაროა ძვირფასო, არადა ბევს ბიჭს მოეწონა.
მეც ირონიულად ვუპასუხე. ამაყი სახე მივიღე უკანალი ავბზიკე და გვერდით გავუარე.
...საღამომდე ერთმანეთი აღარ გვინახავს. საშინელი ღამე იყო, ძალიან მიჭირს ამაზე საუბარი ფსიქოლოგო.
- მატა უბრალოდ მოდუნდი და ეცადე მომხდარი დეტალებში გაიხსენო, თვალები დახუჭე და იფიქრე ყველა იმ დეტალზე რომელიც სიამოვნებას გაძლევდა.
ისევ ღრმა ძილში წავედი, ისევ ეს დაწყევლილი შუაღამე გავიხსენე.
- ტატო შენი მეგობარი აქ რატომ მოიყვანე? დღეს გეგმები არ გვქონდა?
- მატა შეყვარებულს ეკამათა არაფერი მოხდება თუ ერთ ღამეს ჩვენთან გაატარებს.შენ კიდევ ჩაიცვი ტანსაცმელი მაინც ბიჭია და შეიძლება თვალი გამოექცეს.
- შენ რაგჭირს ჩემა ჩაცმულობას რას უწუნებ? აღარც ჩემი კუპალნიკი მოგწონს და მგონი აღარც მე მოგწონვარ?
გავიბუტე და ტრუსამდე მაიკით, ბუხრის გვერდით მოვიფუზე, ჯინაზე არ ვიცვამდი. მინდოდა საღამოს პარკში წავსულიყავით და საღამო ერთად გაგვეტარებინა, ამან კიდე თავისი მეგობარი მოიყვანა.
- მატა ჩემო ტკბილო თუ შემირიგდები გვიან წავალთ სასეირნოდ.
კატის თვალებით შევხედე, გაბრწყინებული წამოვხტი და შემოვაცრინდი.
..მიყვარხარ, ძალიან მიყვარხარ...
- მაგრამ მატა იქნებ ხვალ წავიდეთ? დღეს ცივა გარეთ წვიმს.
- კარგი რა, წავიდეთ.

ყველაფერი ჩემი ბრალია!

"გარეთ ცივა თქო ხომ გითხარი?" იმეორებდა იგივეს, უკვე სამჯერ თქვა იქნებ მივბრუნდეთ.
თითქოს გული რაღაცას უგტძნობდა, მაგრამ მე რატომ, არა? რატომ ვერაფერი ვიგრძენი ღმერთო?
შავი ნიღაბი და შავი ხელთათმანები, არ მავიწყდება, მისი მწვანე თვალები და ჩემი შეყვარებულის განწირული ხმა. მკვლელი რომელიც მოულოდნელად გამოჩნდა და ჩემი სიყვარული საიქიოს გაუშვა.
- ძვირფასო, აქ რატომ წევხარ? რატომ გაქვს თეთრი ზედა წითელი?! ტატო ხმა გამეცი.
უცებ მოხდა, ძალიან სწრაფად, რატომ მოხდა არვიცი. მაგრამ ყველაფერი ჩემი ბრალია! მერომ არა!
-გოგონა შეტევა გაქვს!
ბუნდოვნად მესმოდა გამვლელების ხმა. ტატოზე დამხობილი წვმის წვეთებით გალუნგული, ვერ ვიზარებდი რა მოხდა.
- არავდგები, მან მითხრა რომ ერთად გავისეირნებდით. წავიყვანოთ აქედან, სცივა, ვერავინ ხედავთ? წვიმს გაცივდება, შემდეგ მე მომიწევს მასზე ზრუნვა. სახლში წავიყვანოთ, გთხოვთ დამეხმარეთ.
- გოგონი ადექი, საავადმყოფოში უნდა წახვიდე, პოლიციას ხელი ქონდა გამოწვდილი და ცდილობდა ჩემს ფეხზე აყენებას.
- არააა! მომშორდით!
მას ხელი ვკარი და ისევ ტატოს დაფლეთილ სხეულს ჩავეხუტე.
- გაიღვიძე! გაიღვიძე! გთხოვ.


....
მეგობრებო პატარა თავია იმის გამო, რომ გავიგო გსურთ თუ არა გაგრძელება. მართლა ბევრს წვალობენ აქ მწერლები მაგრამ ბევრი ამაოდ.

ისტორიას აქვს უმაგრესი შინაარსი, უამრავი თავგადასავალი, რამდენი რამ შეუძლია ადამიანმა გააკეთოს სიყვარულის გამო. შურისძიება, დატანჯულო წარსული და უარესი მომავალი. მოკლედ დიდი სიამოვნება გელით.
ძალიან გთხოვთ მოტივაციისთვის დააფიქსირეთ აზრი კომებში.