კარგა ხანს იდგა ზურა ერთ ადგილზე მიყინულივით და ამღვერული თვალებით უყურებდა ცოლს. მის დახშულ გონებაში ათასი უაზრო ფიქრი ირეოდა. წამიერად საყვარელი ქალის სხეული იმდენად უშნო და უღიმღამო ეჩვენა რომ საშინლად გაბრაზდა საკუთარ თავზე და უკან დახევა აიძულა საზარელ ფიქრებს, თუმცა უსიამო განცდას თავი ვერ დააღწია, ამიტომ კიდევ ერთი ღერი მოწია ნერვიულად თან ისე რომ წამით თვალი არ მოუშოებია ცოლის სხეულისთვის რომელიც ამჯერად საოცრად მიმზიდველი მოეჩვენა, ამიტომ თავგზააბნეულმა და განერვიულებულმა, სიგარეტის უკვე ჩამწვარი ღერი ფანჯრიდან მოისროლა და ნელა მიუახლოვდა ცოლს, ზურგიდან აეკრო და ხელები მჭირდროდ შემოხვია მუცელზე. თამუნა გამომწვევი მზერით მიაჩერდა სარკიდან ქმარს ალეწილ სახეზე და გაუღიმა. ზურამ მაშინვე თვალები დახუჭა და ღრმად შეისუნთქა მისი უკვე კარგად ნაცნობი, მობეზრებული და ტკბილი სურნელი, თითქოს ასე ცდილობდა გარკვევას საკუთარ არეულ გრძნობებში, მაგრამ ვერაფერს უხერხებდა საკუთარ თავს, ვეღარა ხვდებოდა რეალირად რას განიცდიდა ცოლის მიმართ, თამუნამ თითქოს იგრძნო მისი სიცივე, ამიტომ თავის დახსნა სცადა მისი მკლავებიდან თუმცა კაცმა უფლება არ მისცა და კიდევ უფრო მეტად მიიწება მისი მხურვალე სხეული ტანზე
-ზურა-აღმოხდა სუნთქვა აჩქარებულმა ქალმა საყვარელი მამაკაცის სახელი და დაბნეული მზერით მიაჩერდა სარკიდან მის ჩაწითლებულ თვალებს.
-ჩშშ-დაუჩურჩულა ზურამ ცოლს და საფეთქელზე აკოცა.თამუნა საშინლად დაძაბა ქმრის უცნაურმა ქცევამ, თუმცა მისი სურვილი შეასრულა, გაჩუმდა და მოთმინებით, ურეაქციოდ დაელოდა მის შემდეგ მოქმედებას, თან ისე რომ თავლი არ მოუშორებია სარკიდან მისი მონგერული სახისთვის. ზურა ოდნავ დაძაბა და გააღიზიანა ცოლის დაჟინებულმა მზერამ თუმცა არაფერი შეიმჩნია და მშვიდად განაგრძო დაწყებული საქმე და ცოლის ყელს შეაჭება ამჯერად გაყინული ტუჩები, თამუნას სიამოვნებისგან გააჟრჟოლა საყვარელი მამაკაცის ვნებიან შეხებაზე, რის გამოც უნებურად თვალები დახუჭა და თავი უკან გადასწია. ზურას უგრძნობ სახეზე, თამუნასთვის შეუმჩნევლად ირონიული ღიმილი გაკრთა წამიერად, ყოველ ჯერზე აგიჟებდა მას ცოლის ეს ქცევა, ამიტომ ბევრი ფიქრის გარეშე ცხვირის წვერი ყელზე გაუხახუნა მისი შეხების სურვილით მისავათებულ ქალს და ლავიწის ძვალს გაატყოლა თან ისე, რომ მისი ხალათის კიდე ცალ მხარზე გადააცურა.
-ზუ რაააა-აღმოხდა სურვილისგან თვალებანთებულ ქალს და მისკენ მიტრიალება სცადა, თუმცა მამაკაცმა უფლება არ მისცა. თითქოს იმაში დარწმუნებას ცდილობდა რომ ის დღემდე სასურველი მამაკაცი იყო იმ ქალისთვის, რომელიც მისთვისაც ჯერჯერობით რთადერთი იყო, ამ ფიქრებში მყოფი კაცი გაირინდა, აზრზე მხოლოდ ცოლის დახშულმა ხმამ მოიყვანა გონს-ზურააა?!- თამუნამ უცნაური მზერით მიიხედა მისი ალეწილი სახისკენ, მამაკაცმა მას ხალათის ქამრის გახსნით უპასუხა და მაშინვე თავისკენ შეატრიალა, შემდეგ კი თავედური მზერა წამიერად მოშიშვლებულ მკერდზე მიაყინა. თამუნა საშინლად დააბნია მისმა უცნაურიმა ქცევებმა თუმცა სანამ რამეს ეტოდა ზურა ტუჩებზე დააცხრა და საწოლისაკენ წაიყვანა.
..... ლაშას უკმაყოფილო სახით მიაჩერდა იოანე, რომელსაც ხელში მანქანის გასაღები მიაჩეჩა მიღებული ჭარბი ალკოჰოლის დოზისგან თვალებჩაწითლებულმა ბიჭმა და ჩავარდნილი ხმით უთხრა
-ჩემთან, კოჯორში ავიდეთ- შემდეგ კი წინა სავარძელში დაიკავა ადგილი და მოთმინებით დაელოდა მეგობრის გადაწყვეტილებას.
იოანემ არაფრისმთქმელი ცარიელი თვალებით დახედა გასაღებს, ღრმად ამოისუნთქა ივნისის ცხელი ჰაერი, შემდეგ კი საჭეს მიუჯდა-ძმა ხარ- მხარზე ხელი დაარტყა მომღიმარმა ლაშამ და ღვედი გაიკეთა
-ისევს შენებთან იჩხუბე?-წარბშერულმა გახედა იოანემ მთვრალ მეგობარს და მანქანა დაქოქა
-თამუნამ გამიჭედა როგორც ყოველთვის- მშვიდი ტონით თქვა ლაშამ და ფანჯარა ჩასწია
-მარიამის გამო?-ჩამწყდარი ხმით ჰკითხა იოანემ და წამიერად მიიხედა მისკენ
-ჰოოო, მის გამო-დაეთანხმა ლაშა და მისი ბრაზით სავსე მზერა მაქსიმაურად დააიგნორა
-იცი როგორ გელოდებოდა?-ჩავარდნილი ხმით უთხრა იოანემ სახე წაშლილ მეგობარს და გზას გახედა
-ვიცი-აღმოხდა აღელვებულ ბიჭს და ამღვრეული თვალები საქარე მინას მიაყინა
-არასწორად იქცევი ხომ იცი?!-ვერ მოითმინა და მაინც მიიხედა მისკენ იოანემ
-ჩემი საჩუქარი რომ მიუტანე რა რეაქცია ჰქონდა?- სიტყვა ბანზე აუგდო ლაშამ
-არანაირი-მხერი უღიმღამოდ აიჩეჩა იოანემ
-არ გახსნა?-დაინტერესდა ლაშა
-არა იტირა-მიახალა იოანემ და მისკენ უკმაყოფილო სახით მიიხედა, ამ დროს მათი ამთვერული თვალები წამიერად შეხვდა ერთმანეთს
-დედაჩემივით ტვინს ნუ მიტყ.ავ რა- გაბრაზდა ლაშა და მაშინვე აარიდა მზერა მეგობის შუშის თვალებს
-უსამართლოდ ექცევი ბავშვს!
-დედაჩემივით შენც გგონია რომ მარიამი მკ.დია?- უეცრად აყვირდა წყობრიდან გამოსული ბიჭი
-ჰო სწორედ ეგრე მგონია!
-იოანე!-თვალები დაუბრიალა ლაშამ მეგობარს
-მომისმინე-უეცრად დაშიშმინდა ბიჭი-ვიცი რომ საშინელების გადატანა მოგიწია, მეც იქ ვიყავი შენს გვერდით და ვნახე კომიდან გამოსულს რა საშინელი რეაქცია გქონდა როცა გაიგე რომ მამა გახდი, საყვარელი ქალი კი სამუდამოდ დაკარგე, თან ისე მიაბარეს მიწას რომ უკანასკნელ გზაზეც ვერ გააცილე...
-გაჩუმდი!- აყვირდა უეცრად გაგიჟებული ლაშა
-მაგრამ ამ ყველა საშინელების მიუხედავად მაინც არ გაქვს უფლება რომ მარიამი დატანჯო!
-რას ბოდავ
-ნუ აიძულებ ბავშვს რომ სწორედ ის საშინელება გადაიტანოს ხატიას გამო რისი გადატანაც შენ გიწევს მთელი ეს წლები!
-გგონია მისთვის ტკივილის მიყენება მინდა?
-ვიცი რომ არ გინდა მაგრამ...
-მაგრამ რა? რა? -ავარდა ლაშა
-ის ბავშვია, პატარა გოგონაა, დედა მოუკვდა და აღარ ჰყავს, იმის მიუხედავად რომ მამა ცოცხალი ჰყავს არც ის არ ჰყავს!... ობოლივით იზრდება!
-არ შემიძლია გესმი? არ შემიძლია...
-რატომ? რატომ რა დააშავა მარიამმა?!- მოულოდნელად აყვირდა იოანე
-ძალიან გიყვარს არა?-მისკენ მიიხედა ლაშამ და გაეღიმა
-მიყვარს, ძალიან მიყვარს-ჩამწყდარი ხმით უთხრა გაღიზიანებულმა ბიჭმა მეგობარს და მისკენ მიიხედა ცარიელი არაფერისმთქმელი თვალებით- როგორ შეიძლება არ მიყვარდეს ჩემი პაწაწინა გოგონა- მარიამის გახსენებაზე, თავისდაუნებურად გაეღიმა- მაშინ როცა შენ კომაში მყოფი სიცოცხლისთვის იბრძოდი და დედიკო სამუდამოდ დაკარგა მე ის მოვნათლე და ჩემს ნაწილად ვაქციე... მაგრამ მე მარიამი დაბადების პირველი წამიდან შევიყვარე იმიტომ რომ შენი შვილია!- ბრაზნარევი ტონით უთხრა ბიჭმა მეგობარს და გაზს ბოლომდე მიაჭირა.
კარგა ხანს იარეს უხმოდ, ჩუმად. ხმას არცერთი არ იღებდა, აღარაფერი ჰქონდა სათქმელი ერთმანეთისთვის, ან რა უნდა ეთქვათ მაშინ როცა ლაშას დაფლეთილ გულში ჯერ კიდევ ქარიშხალი მძვინვარებდა გარდაცვლილი ცოლის გამო და ვერფრით ახერხებდა მის დავიწყებას, ხოლო მათი გიჟური ბავშვობის დროინდელი სიყვარულის მოწმე თავად იოანე იყო და კარგად იცოდა რისი გადატანა მოუწია ლაშას მისი დაკარგვის გამო. გამაყრუებელი სიჩუმე ჩამოწვა მანქანაში რომელიც ლაშას ჩავარდნილმა ხმამ დაარღვია
-მაღაზიასთან გამიჩერე-იოანემ არაფერი უპასუხა მეგობარს, მისი სურვილი მაშინვე შეასრულა და მანქანიდან პირველი გადავიდა
-საით?-დაინტერესდა ლაშა როცა მან გზის მეორე მხარეს გადასვლა დააპირა
-აფთიქაში, რამე ტკივილგამატუჩებელს ვიყიდი თორემ თავი ამატკიე უკვე
-აუ რა გამაყუჩებელი-უკმაყოფილო სახით დაბრიცა ტუჩები ლაშამ-და მერე სასმელი?
-საღამოს დავლიოთ
-ანუ შენთვისაც ვიყიდო ხო?-მაშინვე თვალები გაუნათდა ლაშას
-იასნა-სიცილით უთხრა იოანემ და გზა გადაჭრა. ლაშა მიტრიალდა და მაღაზიისკენ წავიდა, ნელა აიარა დაუსრულებელი კიბეები და მძიმე კარი გამოაღო. სახეზე ღიმილი შეეყინა როცა ვიღაც თავხედი უცნობი გიჟივით გამოვარდა შიგნიდან, დაეჯახა და მისთვის ყურადღების მიქცევის გარეშე სწრაფად ჩავიდა კიბეებზე და მაშინვე ქუჩა გადაჭრა. ლაშამ ცივი მზერა გააყოლა უნებურად მას და ინტერესით მიადევნა თვალი ბოლომდე. საშინლად გაღიზიანდა როცა დაინახა, მისთვის უცნობი, თუმცა უკვე ნაცნობი თავხედი პიროვნება როგორ აეკიდა აფთიაქიდან ახლად გამოსულ ბავშვიან გოგონას. უარესი დაემართა როცა დაიანხა, უცნობმა როგორ უხეშად წაავლო მაჯაში დამფრთხალ გოგონას და თავისკენ შეატრიალა, რის გამოც მთელი ძალით გაუწია წინააღმდეგობა შეშინებულმა და დაფეთებულმა გოგონამ აგრესორს, მაგრამ ვერაფერით მოახერხა გაწამებულმა, მისი მარწუხივით შემოჭდობილი უხეში თითებიდან თავის დაღწევა. იმის მიუხედავად რომ უკვე შებინდებული იყო და ქუჩის გარე განათების მკრთალი განათება ოდნავადაც ვერ ანათებდა ქუჩას, ლაშამ მაინც შეძლო არც ისე შორს მყოფი კონფლიქტური წყვილის სახეების გარჩევა, რის გამოც ადგილზე გაიყინა რამდენიმე წამის განმავლობაში და მეტყველების, მხედველობის და აზროვნების უნართან ერთად მოძრაობის უნარიც კი დაკარგა, რადგან საოცარი იყო უცნობი ბავშვიანი გოგონას მსგავსება ხატიასთან. ამ ყველაფერმა ისე საშინლად იმოქმდა ლაშაზე რომ საწრულის და აწმყოს ლამაზი და მძიმე მოგონები ისევ ისე მტკივნეულად აირია მის დახშულ გონებაში... რის გამო თავი ძალიან ცუდად იგრძნო...მხოლოდ მაშინ მოვოდა აზრზე როცა მის დაძაბულ სმენას შეშინებული პატარას, ისტერიული ტირილის ხმა მიწვდა, მაშინვე მოვიდა აზრზე და ქუჩა გიჟივით გადაჭრა, კონფლიქტურ წყვილს მიუახლივდა და ზიზღით სავსე მზერით შეხედა ნაცნობ უცნობს, გარშემო უამრავი ცნობისმოყვარე შემოიკრიბა მაგრამ ჩარევა ვერავინ გაბედა
-ხელი გაუშვი-მბრძანებულური ტონით უთხრა ლაშამ სახე ალეწილ უცნობს და კიდევ უფრო მეტად მიუახლოვდა მათ
-შენ ვინ ხარ რომ მომითითო რა გავაკეთო- აგდებულად უთხრა უცნობმა და თავისკენ მიიზიდა დამფრთხალი გოგონა
-გაუშვი!-ბრძანება გაუმეორა ლაშამ და იმ ხელზე მოუჭირა თითები ბიჭს, რომლითაც მას თვალებაწყლიანებული გოგონას დაწითლებული მაჯა ეჭირა
-შე ნაბ.ჭვარო-უეცრად წყობრიდან გამოვიდა ბიჭი და როგორც იქნა გოგონა გაათავისუფლა, შემდეგ კი ლაშას უხეშად წაჭრილი თითებიდან ხელი დაიხსნა- რა უფლებით ერევი ჩემს საქმეში-დაუღრინა და მკერდზე ხელი მიაბჯინა
-დემეტრე-შეკივლა შეშინეულმა გოგონამ რადგან მან კარგად იცოდა რასაც ნიშნავდა მისი ეს ქცევა, ლაშამ არაფერი უპასუხა, ირონიული ღიმილით შეხედა მას და მზერა დამფრთხალ გოგონაზე გადაიტანა, ამ დროს მათი არეული თვალები პირველად შეხვდა ერთმანეთს, ლაშაზე ისე საშინლად იმოქმედა თვალებწლიანებული უცნობი გოგონას, თითქოს ნაცნობმა და ამავე დროს უკვე მივიწყებულმა გამოხედვამ რომ წამიერად ისევ დაიკარგა წმყოს და წარსულის გზაგასაყარზე, მხოლოდ მაშინ მოვიდა, როცა დაფეთებული გოგონა, ატირებულ პატარასთან ერთად ისევ დემეტრეს მკლავებში მოემწყვდია. გაგიჟებულმა ლაშამ იმავე წამს უხეშად დაიხსნა შეშინებული და მთელი სხეულით აკანკალებული გოგონა დემეტრეს მარწუხივით შემოჭდობილი ხელებიდან და სიტუაციის მაწვავაებისას, მოსაგერიებლად სახეში გამეტებით დაარტყა მუშტი, რასაც მალევე მოჰყვა ცნობისმოყვარეთა აზრზე მოსვლა და ჩარევა მცირე ინციდენტში, რომელიც საბოლოოდ იანეს და დემეტრეს მეგობრების გამოჩენამ საბოლოოდ გაანეიტრალა.
-სად ცხოვრობ მიგიყვანთ-შესთავაზა იოანემ დამფრთხალ გოგონას რომელიც ვერფრით ვერ ამშვიდებდა ატირებულ პატარას
-არა მადლობა-აუარა გოგონამ და უცნაური მზერით გახედა ლაშას რომელიც იქვე შორი-ახლოს იდგა და თავლის მოუშორებლად უყურებდა მას
-აქ მარტოს ვერ დაგტოვებთ-გაბრაზდა იოანე- თან როგორც ხედავ ის ტიპი ჯერ წასვლას არ აპირებს
-არ მინდა პრობლემები შეგიქმნათ-დაიძაბა გოგონა და კიდევ ერთხელ სცადა პატარას დამშვიდება, მოულოდნელად ლაშა მეგობარს მიუახლოვდა მანქანის გასაღები გამოართვა და ქუჩა გადაკვეთა, სწრაფად მიუახლოვდა მანქანას საჭეს მიუჯდა და უკუსვლით გადაჭრა ქუჩა და გოგონას გვერდით მიაჩერა, მინა ჩასწია და მომღიმარი სახით შეხედა
-არჩევანი არ გაქვს, უნდა გამოგვყვე-შემდეგ მინა ასწია თან ისე რომ წამით თვალი არ მოუშორები მისი ალეწილი სახისთვის და მოთმინებით დაელოდა მის გადაწყვეტილებას, იონემაც აღარაფერი აღარ უთხრა წინა სავარძელში დაიკავა ადგილი და როგორც კი გოგონა მანქანში ჩაჯდა მომღიმარი სახით გახედა ლაშას რომელმაც მანქანა დაქოქა
-საით?-ინტერესით ჰკითხა ლაშამ და სარკე ისე გაასწორა რომ გოგონა დაენახა
-კოჯორში ვცხოვრობ-ჩავარდნილი ხმით თქვა მან და სულ ერთი წამით გახედა სარკიდან დაჟინებით მომზირალ ბიჭს
-რა დამთხვევაა, ჩვენც იქ მივდიოდით-შეიცხადა იონემ და მისკენ მიიხედა-რა საყვარელი პატარაა შენ გგავს-გაუცინა ბიჭმა გოგონას და ბავშვს წაეთამაშა
-ჩემი დიშვილია-უხერხული სიჩუმის გასაფანტად ხმა ამოიღო გოგონამ და ისევ საკრისკენ გაექცა თვაკი რადგან ლაშას მწველი მზერა იგრძნო სახეზე
-შეიძლება გკითხო რა გქვია?-დაინტერესდა იოანე- ამ ჩხუბში და გეწევგამოწევაში შენ უკვე იცი ჩვენი სახელები და მაგიტომ გეკითხები-თან თავი იმართლა რაზეც ლაშას გაეცინა
-თათია
-მას?-პატარაზე მიანიშნა
-ნიცა, მე დავარქვი-სიყვარულით თქვა თათიამ და გულზე მიიკრა პატარა