-დედა რა ხდება?
-არაფერი-ბრაზნარევი ტონით უპასუხა თამუნამ დაბნეულ გოგონას და სწრაფად მიუახლოვდა, შეშინებული მარიამი ხელში აიყვანა და მომღიმარი სახით ლოყაზე აკოცა -ბებოს სუნთქვა ხარ შენ-ჩურჩულით უთხრა და ნინის მიაჩერდა აწყლიანებულ თვალებში- ოთახში შევიდეთ-მკაცრი ტონით უთხრა და მისი საძინებლისკენ პირველი გაემართა, დაბენუელი გოგონა ზედმეტი კითხველის დასმის გარეშე მორჩილად მიჰყვა დედას უკან. კ
...კარგა ხანს იდგა ზურა ერთ ადგილზე მიყინულივით და ვერ წყვეტდა როგორ მოქცეულიყო, ბოლოს როცა აზრზე მოვიდა, იქვე მდგარ სკამს უხეშად დაარტყა ფეხი გაღიზიანებულმა და ჰოლში გავიდა, კარადაზე დადებულ საფულეს და მანქანის გასაღებს ხელი წამოავლო და გიჟივით გავარდა სახლიდან. გვიან ღამით შინ დაბრუნებული ლაშა უცნაური მზერით მიაჩერდა მისაღებ ოთახში დაყრილ ქაღალდის უწვრილეს ნაკუწებს
-როგორც იქნა-ნინის ოთახიდან გამოვიდა დაფეთებული, იმ წამს გაღვიძებული თამუნა და უყმაყოფილო სახით მიაჩერდა მიღებული ჭარბი აკლოჰოლის დოზისგან სახე ალეწილ ბიჭს. ლაშამ არაფერი უპასუხა და ცარიელი, ცივი არაფერის მთქმელი მზერა იატაკზე მიმოფანტული ნაკუწებიდან მასზე გადაიტანა. რამდენიმე წამის განმავლობაში ერთნამნეთს თვალებში უყურებდნენ გაღიზიანებული დედა-შვილი, ბოლოს ისევ ლაშამ აარიდა მზერა მის ამღვრეულ თვალებს და კიბეები სიტყვის უთქმელად აიარა. თამუნას არ სახეზე სიმწრის ღიმილმა გადაუარა მის ქცევაზე და უმალ ცრემლები მოეძალა, თუმცა როგორღაც თავს მოერია, უკან გააბრუნა ნატკენი სულის მოძალებული ცრემლები და მისაღები ოთახის დალაგებას შეუდგა, როცა დაასრულა, ტელევიზორი ჩრთო და ასე სცადა ყურადღების გადატანა, მაგრამ ყურება ვერ შეძლო და მაშინვე გამორთო. საძინებელში შეიკეტა და დაძინება სცადა, მაგრამ თვალი ვერ მოხუჭა, საშინლად აფორიაქებული და დათრგუნული იყო რამდენიმე საათის წინ მომხდარის გამო, ამიტომ საწოლზე წამოჯდა უსიამოვნო ფიქრებს აყოლილი და ერთ წერტილს გაუშტერა არაფრისმთქმელი, ცივი, ცარიელი, მაწვანე, აწყლიანებული სფეროები. კარგა ხანს იჯდა ასე, ერთ ადგილზე მიყინულივით, ყველასგან და ყველაფერისგან დაღლილი, დასტრესილი, გაწამებული და ფიქრობდა, ძალიან ბევრს ფიქრობდა საყვარელი მამაკაცის ღალატზე, მარტოობაზე, წარსულზე, აწმყოზე, მომავალზე, თამთაზე... ქალი რომელიც მისი და ზურას 25 წლიანი თანაცხოვრების მუდმივი თანმდევი იყო წარსულიდან. ბოლოს უკვე ვეღარა გაუძლო ამდენ, ერთდროულად მოწოლილ გიჟურ ემოციას და ფეხზე წამოდგა გაწამებული, მაშინვე ტუმბოს ეცა და დამამშვიდებლის ძებნას შეუდგა, მაგრამ ვერ იპოვა, ამიტომ დიდ კარადასთან მივიდა წამლების უჯრა გამოაღო და იქ განაგრძო ძებნა, მალევე იპოვა სასურველი წამლის ყუთი, მაგრამ ცარიელი აღმოჩნდა. არადა კარგად ახსოვდა რომ ცოტა ხნის წინ იყიდა მთლინი შეფუთვა, შესაბამისად კოლოფში ერთი ხელუხლებელი ფირფიტა უნდა ყოფილიყო. მალევე მიხვდა რომ ეს ზურას გაკეთებული იყო, ამიტომ გაღიზიანებულმა, ბევრი ფიქრის გარეშე საფულეს წამოავლო ხელი და შუა ღამისას აფთიაქში წავიდა. უცნაურად ბნელი, ჩუმი და ცივი ღამე გამეფებულიყო აგვისტოს მიწურულს თბილისის ხმაურიან ქუჩებში, რის გამოც უსიამოდ გააჟრჟოლა თამუნას და ფეხს აუჩქარა. ცოტა კი ინანა რომ შუა ღამისას გამოვიდა სახლიდან, მაგრამ უკვე ახლოს იყო აფთიაქთან ამიტომ უკან დაბრუნებაზე ფიქრი უკუაგდო და სიცივისგან, შიშიგან თუ ნერვიულობისგან აკანკალებული მაინც მივიდა აფთიაქთან და ზარი დარეკა, სანამ ფარმაცევტი გამოჩნდებოდა ცარიელი ქუჩა მოათვალიერა დამფრთხალმა და უასიამოდ გააჟრჟოლა, რადგან ღამის განათების სუსტი სინათლე ახლად ამოვარდნილი ქარის ფონზე ახმაურებულ ხის ტოტების შავ ქრდილებს საზარლად ხაზავდა გზატკეცილზე. მხოლოდ მაშინ დააღწია თავი ამ უსიამოვნო ფიქრებს როცა კართან მისულმა ფარმაცევტმა პატარა ფანჯარა გააღო დ აგამოელაპარაკა, შესაბამისად მასთან საუბარმა ყურადღება გადაატანინა და ოდნავ დაამშვიდ კიდეც, მაგრამ როგორც კი ქაღალდის პარკში ჩადებული წამალი და ხურდა გამაორთვა ფარმაცევტს და მოტრიალდა თავი ძალიან სუსტად იგრძნო, წამიერად თვალთ დაუბნელდა და წინასწორობა დაკარგა, სწორწდ ამ დროს ვიღავ უცნობი მამამკაცის მკლავებში აღმოჩნდა მოქცეული
-კარგად ხართ?-სადღაც შორიდან ჩესმა დამფრთხალ ქალს მამაკაცის ბოხი ხმა, იმის მიუხედავად რომ თამუნამ აზრზე მოსვლა მალევე შეძლო მამაკაცის ზედმეტმა სიახლოვემ, გრილმა დ სასიამოვნო სურნელმა იმდენად ააფორიაქა რომ კარგა ხანს ხმის ამოღება ვერ შეძლო, თუმცა როგორღაც მაინც მოერია თავს და მაქსიმალურად მსვიდი ტონით უთხრა
-მემგონი კი
-დარწმუნებული ხართ?
-დიახ მალობა-ხმა დაბალი ტონით უთხრა თამუნამ და მწვანე სფეროები მიანათა უგრძნობ სახეზე. ამ დროს მათი ამღვრეული თვალები პირველად შეხვდეა ერთმანეთს. აუხსნელი, უცნაური, განცდა დაეუფლა თამუნას, როცა საკუთარი ანარეკლი დაინახა მის ჭაობისფერ ჩამუქებულ სფეროებში, აფთიაქის თეთრად განათებულ ტერიტორიაზე. იმდენად დაიძაბა რომ მაშინვე უკან დახევა სცადა, შესაბამისად მამაკაცმა უღონოდ დაუშვა ხელები და გაათავისუფლა მისი მთრთოლარე სხეული
-მადლობა დახმარებისთვის-ჩამწყდარი ხმით უთხრა თამუნამ და სანამ კიდევ რამეს ეტყოდ უცნობი მამაკაცი მიტრიალადა და სწრაფი ნაბიჯით გაეცალა იქაურობას.
....მეორე დღეს, ტოტუარზე, მაღაზიისკენ მიმავალმა თამუნამ უცნაური მზერა გააყოლა სწრაფად მიმავალ მანქანას რომელი იქვე ახლოს, ქუჩის კუთხეში მკვეთრი დამუხრუჭებით გაჩერდა, საიდანაც სწრაფად გადმოვიდა მძღოლი და მისი მიმართულებით წამოვიდა, თუმცა ქალს ამ ყველაფერზე ყურადღება არ გაუმახვილებია და ფეხით მისიარულეთა გადასასვლელზე მისულმა საპირისპირო მხარეს გადასვლა სცადა
-უკაცრავად-ზურგს უკნიდან, ძალიან ახლოს მოესმა ქალს ნაცნობი, მაგრამ უკვე მივიწყებული ბოხი ხმა, ამიტომ გაკვირვებული სახით მიტრიალდა უცნობი მამაკაცისკენ და დაბნეული მზერით მიაჩერდა ჩივ ცარიელ ჭაობისფერ თვალებში- ერთმანეთს აფთიაქთან შევხვდით- აუხსნა მამაკაცმა საუბრის დასაწყებად
-მახსოვხართ-ხმა დაბალი ტონით უთხრა თამუნამ და მაშინვე გაექცა მის დაჟინებულ მზერას
-მაინტერესებს ახლა თავს როგორ გრძნობთ
-უკეთ
-ცუდად გამოიყურებით-მშვიდი ტონით უთხრა მამაკაცმა და ზედმეტად მიაუახლოვდა აფორიაქებულს ქალს
-რა პირდაპირი ხართ-გაეცინა თამუნას და მომღიმარი სახით მიაჩერდა მამაკაცის უგრძნობ ნაიარევიან სახეს, რომელზეც დრიოს იმ მონაკვეთში როცა საუბრობდნენ არავითარი გრძნობა და ემოცია არ იკითხებოდა
-დამამშვიდებლები თქვენს პრობლემებს ვერ მოაგვარებენ- ხმა დაბალი ტონით უთხრა კაცმა და განზრახ ჯიუტად ჩააცქერდა თვალებში
-ეს თქვენ არ გეხებათ- უმალ გაღიზიანდა ქალი
-წამლები ვერ დაგეხმარებათ ვერაფერში
-ექიმი ხართ?!- უინტერესოდ ჰკითხა თამუნამ და ისევ აარიდა მზერა მის ცარიელ თვალებს
-შეიძლება ასეც ითქვას-მკაცრი ტონით უთხრა კაცმა და უცნაური მზერა ააყოლა მის გამხდარ, სუსტ სხეულს
-მადლობა ყურადღებისთვის მაგრამ ახლა უნდა წავიდე -ჩამწყდარი ხმით უთხრა თამუნამ და მიტრიალება გადაწყვიტა რადგან, რამდენიმე ცნობისმოყვარე ,,კეთილმოსურნე" ცხოვრებაზე დაბოღმილ მეზობელს მოჰკრა თვალი და სწრაფად მიტრიალდა, თუმცა ნაბიჯის წადგმა ვერ შეძლო წინ და ადგილზე გაიყინა, რადგან ზურამ მანქანა უხეშად მიუჩერა ფეხებთან, ფანჯარა სწრაფად ჩამოსწია და ამღვრეული თვალებით მიაჩერდა ჯერ მას, შემდეგ კი მკვლელი მზერა მის უკან მდგომ მამაკაცზე გადაიტანა, რომელიც შორიდანვე შენიშნა
-საით?-ინტერესით ჰკითხა ცოლს თან ისე რომ წამით თვალი არ მოუშორებია უცნობი მამაკაცისთვის
-მაღაზიაში-ბრაზნარევი ტონით უთხრა ძლივს აზრზე მოსულმა თამუნამ და გვერდის აქცევა სცადა მისი ვერცხლისფერი მერსედესისთვის
-მანქანაში ჩაჯექი-მბრძალებლური ტონით უთხრა ზურამ და ანიშნა უკანა კარზე მიანიშნა თავით
-საუზმისთვის პროდიქტები მჭირდება
-მერე იყიდე-დაუღრინა გაავებულმა კაცმა და მაშინვე ასწია ფანჯარა, რადგან დარწმუნებული იყო რომ თამუნა მის ბრძანებას უსიტყვოდ შეასრულებდა და წინააღმდეგობის გაწევის გარეშე დაემორჩილებოდა, ამიტომ მშვიდად მიაჩერდა საქარე მინას არაფრისმთქმელი ცარიელი თვალებით, რატომღაც იმ მომენტში ძალიან ღიზიანებდა თამუნას ყურება.
-იმედია პრობლემები არ შეგექმნება მეუღლესთან ჩემს გამო-თამუნას დაძაბულ სმენას ზურგს უკნიდან მიწვდა უცნობი მამაკაცის ბოხი ხმა
-ყველფერი რიგზეა-ისე დაიჩურჩულა თამუნამ რომ მისკენ არ მიუხედია
-ავუხსნი თუ ამის საჭიროებაა
-არ ჩაერიო-წამიერად მისკენ მიიხედა თამუნამ, ამ დროს მათი თვალები ისევ შეხვდა ერთმანეთს
-მაშინ შეხვედრამდე-მშვიდი ტონით უთხრა მამაკაცმა, სწრაფად შეტრიალდა და თავისი მანქანისაკენ წავიდა.
-რას დგახარ დაჯექი მეთქი-ისევ ჩასწია გაღიზიანებულმა კაცმა მინა და მისკენ მიხედება ინება, კარგა ხანს იდგა ერთ ადგილზე მიყინულივით გაღიზიანებული ქალი და ვერ წყვეტდა როგორ მოქცეულიყო, ბოლოს გვერდი აუქცია ქმრის მანქანას, ქუჩა გადაჭრა და მაღაზიაში შევიდა. მთელი ეს დრო დაძაბული ზაზა მანქანიდან ადევნებდა თვალს თამუნას და უმალ კმაყოფილების ღიმილმა გადაურბინა სახეზე როცა დაინახა რომ მან ქმრის ბრძანების შესრულების ნაცვალად, საბოლოოდ მაღაზიაში წასვლის გადაწყვეტილება მიიღო, ამიტომ მშვიდა დაქოქა მანქანა და სამსახურში წავიდა.
მაღაზიიდან გამოსულ, პარკებით დატვირთულ თამუნას გაუკვირდა იქვე შორი-ახლოს მდგომ ზურას რომ ჰკიდა თვალი რომელიც მანქანაზე ზურგით მიყრდნობილი სიგარეტს ნერვიულად ეწეოდა
-როგორც იქნა-დაუღრიანა გაღიზიანებულმა კაცმა და სწრაფად მიუახლოვდა, პარკები გამაორთავა უკანა სავარძელზე დააწყო, კარი გამეტებით მიაჯახუნა და ზედმეტად მიუახლოვდა აღელვებულ ქალს, ამღვრეული თვალებით ზემოდან დააცქერდა ზემოდან და კბილებში გამოსცრა- მანქანაში ჩაჯექი!- შემდეგ სიგარეტის მახევრად ჩამწვარი ღერი უმისამართოდ მოისროლა და საჭეს ანერვიულებული მიუჯდა. ამჯერად თამუნა მის ნებას დაჰყვა და მორჩილად დაჯდა წინა სავარძელზე, რადგან გარშემო უამრავი ნაცნობი ირეოდა და არ უნდოდა მათი ყურადღება მიექცია- ის ტიპი ვინაა და რაზე ელაპარაკებოდი?- მკაცრი ტონით ჰკითხა უემოციო სახით მჯდომ ქალს და მანქანა დაქოქა
-არავინ-უღიმღამოდ უპასუხა ქალმა და ფანჯარა ჩასწია
-შენ რა ჩემი გაგიჟება გინდა?- აყვირდა მოულოდნელად წყობრიდან გამოსული კაცი
-არ ვიცნობ არ ვიცი ვინაა გასაგებია?-ავარდა თამუნა და ღრმად შეისუნთქა ჩაწეული ფანჯრიდან შემოვარდნილი, აგვისტოს გრილი ჰაერი და ზიზღით გახედა ქმარს-შენ? მთელი ღამე სად იყავი?-ზურამ არაფერი უპასუხა და ამით დასრულდა მათი გაუგებარი კამათიც. სასაუზმოდ მთელი ოჯახი დასხდა სუფრასთან თუმცა ლუკმა არავის გადასდიოდა ყელში, უჩვეულო ზიზღი, დაძაბულობა სიცივე და აგრესია ირძნობოდა მათ დუმილში.
-წავედი რა-ფეხზე წამოდგა ლაშა
-საით?-დაუბღვირა თამუნამ
-კოჯორში! იქ დავრჩები რამდენიმე დღით
-სახლის მშენებლობა ჯერ არ დასრულებულა... რატომ რჩები იქ?-გაბრაზდა ქალი
-მააქვს მიზეზი-ორაზროვნად უთხრა გაღიზიანებულმა ბიჭმა დ აისე გავიდა სახლიდან რომ კარი გამეტებით გაიჯახუნა. ნინიმაც დააპირა მაგიდიდან ადგომა თუმცა ზურას გამყინავმა ხმამ ადგილზე დააბრუნა
-ჯერ ისაუზმე!
-არ მშია
-ნინი!
-ნუ აძალებ-წამოენთო თამუნა
-ნუ ერევი-დაუღერინა ზურამ- მისთვის შიმშილი არ შეიძლება
-მზრუნველი მამიკოსავით ნუ იქცევი-ცინიკური ტონით უთხრა თამუნამ და ფეხზე წამოდგა
-რას ბოდავ-იყვირა ზურამ და მაგიდაზე გამეტებით დაარტყა ხელი, შეშინებული მარიამი უმალ ატირდა და ნინის მიეკრო გულზე
-შენ რა გაგიჟდი?-შეიცხადა თამუნამ და ატირებული პატარა ხელაში აიყვანა
-ამის დედაც, ამის დესაც შევ.ცი-იყვირა ზურამ და სახლიდან გიჟივით გავარდა.
ლაშასთვის გაუგებარი იყო თათიას იგნორი. ვერფრით ახსნა მიზეზი იმისა თუ რატომ აღარ ეკონტაქტებოდა გოგონა მას დის ტელეფონიდან და რატომ აღარ ხვდებოდა შუაღამისას სახლის სიახლოვეს. ბევრს არც არავის იცნობდა კოჯორში, მითუმეტეს თათიას ოჯახის ახლობელს, რომ რამე გაერკვია მასზე. შესაბამისად რაც უფრო მეტი დრო გადიოდა და მით მეტად აგიჟებდა ეს გაურკვეველი მდგომარეობა, რადგან თიკას ნომერზე გაგზავნილი ყველა შეტყობინება და ზარი რამდენიმე დღის გამნავლობაში კვლავ უპასუხოდ რჩებოდა მისი მხრიდან. ისიც კი იფიქრა რაღაც მომენტში, რომ თათიას ტელეფონივით, გიგას რისხვას შეეწირა თიკას მობილურიც და ამიტომ ვერ ეკონტაქტობოდა გოგონა მას , მაგრამ მალევე გაუქარწყლდა ეს აზრი, რადგან თიკას ნომერი კვლავ აქტიური იყო.
იოანემ არეული თვალებით შეხედა აივანზე მჯდომ მეგობარს და მძიმედ აიარა მოსაპირკეთებელი კიბეები
-ისევ სვამ?-უკმაყოფილო ტონით ჰკითხა და თავზე წამოადგა
-ნუ შემ.ეცით რაა -გაღიზიანდა ლაშა და თითქმის დაცლილი ღვინის ბოთლი მოიყუდა
-რა ჯანდაბა ხდებახდება შენს თავს ყოველ დღე სასმელში რომ იხრჩობ თავს?
-შენთვის რა მნიშვნელობა აქვს?-აგდებული ტონით უპასუხა ლაშამ და ბოთლი საბოლოოდ გამოცალა
-თათიას გამო ხარ ასეთ დღეში?- ინტერესით ჰკითხა იოანემ და ტუჩებთან მიტანილი ახალი ღვინის ბოთლი ხელიდან ,,აართვა" მეგობარს და მოიყუდა
-ხო სწორედ მის გამო... მერე შენ რა-გაბრაზდა ლაშა და უმალ ფეხზე წამოდგა
-მეგონა აზრზე მოხვიდოდი და შეეშვებოდი- დანანენებით უთხრა იოანემ და განზრახ ჯიუტად ჩააცქერდა თვალებში გაცეცხლებულ ბიჭს- როგორც ჩანს შევცდი-დაამატა კარგა ხნის სიჩუმის მერე და სიამოვნებით მოსვა სისხლისფერი, ცივი მჟავე სითხე
-რა პრობლემა გაქვს?-წამოენთო ლაშა და ზედმეტად მიუახლოვდა მომღიმარ ბიჭს
-მე?-შეიცხადა იოანემ -არანაირი-გაუღიმა მეგობარს და მშვიდი ტონით გააგრძელა საუბარი-აქ იმიტომ დავბრუნდი რომ შენი დახმარება და აზრზე მოყვანა მინდა
-ჩემი თათიასთან დაშორებით?-ცინიკური ტონით ჰკითხა ლაშამ და ბოთლი გამოართვა
-გადავწყვიტე რომ თქვენს ურთიერთობაში არ ჩავერიო-უცბათ დასერიოზულდა იოანე
-მაშინ აქ რატომ ხარ?
-ჩვენი მეგობრობის გამო-გულწრფელად უთხრა იოანემ და ჰამაკში კომფორტულად მოკალათდა, ლაშამ არაფერი უპასუხა, სახლში შევიდა და კიდევ გამოიტანა ღვინის ბოთლი
-დალევ?-თავზე წამოადგა მეგობარს, იოანემ გამაორთვა ცოტა მოსვა და უკან დაუბრუნა
-თათიასთან პრობლემები რატომ გაქვს?- ინტერესით ჰკითხა და უცნაური მზერით მიაჩერდა თვალებში
-ისე მეკითხები თითქოს ძალიან გაღელვებდეს ჩვენი ურთიერთობა-მომაბეზრებლად უთხრა აივნის მოაჯირს ზურგით მიყრდნობილმა ლაშამ და სიგარეტს ნერვიულად მოუკიდა
-თქვენი სულელური ურთიერთობა რა თქმა უნდა არ მაღელვებს-გულწრფელად უთხრა იოანემ და სევდიანად გაუღიმა- მაგრამ შენ მაღელვებ
-შენი სიტყვები როგორ გავიგო?
-სწორედ ისე როგორც გესმის
-ანუ?-ავარდა ლაშა
-ანუ დაგეხმარები თუ ამას ჩვენი მეგობრობისთვის გადამწყვეტი მნიშვნელობა ექნება-გამომწვევი ტონით უთხრა იოანემ და ფეხზე წამოდგა
-აზრზე ხარ რას ბოდავ?
-კი
-არ მჭირდება შენი დახმარება მითუმეტეს ჩვენი მეგობრობის შესანარჩუნებლად, რადგან როგორც უკვე გითხარი შენსა და თათიას შორის არჩევანის გაკეთებას არ ვაპირებ!
-ვიცი-ჩავარდნილი ხმით უთხრა იოანემ და მოაჯირზე დადებულ ლაშას სიგარეტს და სანთებელას წამოავლო აკანკალებული ხელი
-როდის აქეთაა ეწევი?-შეიცხადა ლაშამ და განზრახ ჯიუტად ჩააცქერდა მეგობარს ამღვრეულ თვალებში
-უბრალოდ მომინდა-მხრები აიჩეჩა იოანემ
-სერიოზულად, რატომ მოხვედი?
-რომ დაგეხმარო!-გულწრფელად უთხრა იოანემ და ნერვიულად გააბოლა
-მაშინ ჩემი და თიკას შეხვედრა გააჩალიჩე როგორმე
-თიკა?
-ვფიქრობ თათია კოჯორში არაა, ორი კვირაა უკვე აქ ვარ და არ შემიმჩნევია არსად, თიკა კი ხშირად გამოდის ხოლმე გარეთ, ოღონ ბებიას თანხლებით... ის ქალი საშინლად აუტანელი და კაპასი ვინმეა, არცერთხელ ახლოს არ მიმაკარა თიკასთან, რომ თათიაზე დავლაპარეკებოდი... მის ძმასთანაც ვცადა მაგრამ აზრი არ აქვს, ეგრევე ცხუბზე გადმოდის, გამოს.რებულია... მამამისთან ხომ საერთოდ... გამორიცხულია მაგ კაცთან ადამიანური საუბარი
-მე რა მევალება?-დაინტერესდა იოანე -თინა ბებოს დაშოშმინება?
-ეგრე გამოდის
-მაგარ შარში ხარ
-ხოო-გაეცინა ლაშას
-შენებმა იციან რომ თათიასთან ურთიერთობ?
-არა, რა აზრი აქვს რომ იცოდნენ? თამუნა მაგარი გაჭედავს შენსავით, რადგან ხატას ძალიან ჰგავს, ზურას უკვე დიდიხანია ჰკ.დია ჩენს სახლში რა ხდება
-კარგი ვცადოთ ვნახოთ რა გამოვა
-უეჭველი უნდა გავიგო სად წავიდა თათია და რატომ
-ფიქრობ რომ მამამისმა აიძულა?
-არა, ასე რომ იყოს როგორღაც მაინც დამიკავშორდებოდა და გამაგებინებდა რა ხდება მის თავს
-გგონია რომ მარიამზე გაიგო რამე?
-ზუსტად არ ვიცი მაგრამ... მემგონი ასეა, წინააღმდეგ შემთხვევაში ჩემთან ურთიერთობას ასე უბრალოდ ვერ გაწყვეტდა
-როგორ გგონია გაპატიებს მთელი ეს დრო შვილს რომ უმალავდი?
-არ ვუმალავდი-დაუღრინა გაღიზიანებულმა ბიჭმა მეგობარს-უბრალოდ სიმართლის სათქმელად საჭირო დროს ველოდებოდი
-ლაშა ხვდები რომ თათიასთან მიმართებაში ზოგჯერ არაადეკვატურად იქცევი?
-რას გულისხმობ?!-წამოენთო ლაშა
-ჯობდა სიმართლე თავის დროზე გეთქვა და მასთან ურთიერთობა ტყუილით არ გდაგეწყო... შესაბამისად ამდენ პრობლემასაც არ შექმინდა შენი შვილი
-არ ვფიქრობ რომ ჩემი შვილი პრობლემაა გასაგებია?- აყვირდა წყობრიდან გამოსული ბიჭი
-მე სხვა რამ ვიგულისხმე, ასე რომ დამშვიდდი
-კარგი მოვრჩეთ-უეცრად დაშოშმინდა ლაშა და მერამდენეღაცა ღერს მოუკიდა აკანკალებული თითებით.
მაღაზიაში შესული თიკა შეკრთა როცა ვიღაცამ უხეშად წაავლო მკლავზე ხელი და თავისკენ მიიზიდა
-რას აკეთებ გაგიჟდი?- შეიცხადა გოგონამ და წინააღმდეგობის გაწევა სცადა მისთვის, მაგრამ ლაშამ ანიშნა ჩუმად ყოფილიყო და სანამ აზრზე მოვიდოდა დამფრთხალი თიკქ, თინას შეუმჩნევლად გარეთ გაიყვანა
-თათია სადაა?-მკაცრი ტონით ჰკითხა ლაშამ და განზრახ ჯიუტად ჩააცქერდა თვალებში
-ვალდებული არ ვარ შენს კითხვებს ვუპასუხო
-მარიამზე გაიგო და იმიტომ მაიგნორებს?
-თათიასგან რა გინდა? რას გადაეკიდე ჩემს დას? თავი დაანებე! პრობლემებს ნუ უქმნი ისადაც ბევრის გადატანა მოუწია შენს გამო!- დაუღრინა თიკამ და კიდევ ერთხელ სცადა მკლავის დახსნა
-ჩვენი ურთიერთობა შენ არ გეხება
-მაშინ რატომ მოხვედი ჩემთან?
-უნდა მითხრა სადაა!
-არ გეტყვი
-აუცილებლად უნდა ვნახო და დაველაპარაკო, უნდა ავუხსნა რატომ არ ვუთხარი არაფერი მარიამზე
-გგონია ეს რამეს შეცვლის?
-თიკა
-ლაშა გთხოვ წადი მისი ცხოვრებიდან, ნუ ტანჯავ
-მითხარი
-არ შემიძლია
-ამის დედაც, ამის დედასაც შევ.ცი- მოულოდნელად ყვირა წყობრიდან გამოსულმა ბიჭმა და მკალვი გაუთავისუფლა
-თუ თათია შენთვის მართლა რაღაცას ნიშნავს მაშინ მისი ცხოვრებიდან წადი
-მაინც გავიგებ სადაა-მუქარით უთხრა ლაშამ და მაღაზიაში მყოფ ნიცასთან და თინასთან მოლაყბე იონეს ანიშნა მივდივართო.
.... თათია დაძაბული მზერით მიაჩერდა თეონას რომელიც მკაცრი სახის გამომეტყველებით აქეთ-იქით გადი გამოდიოდა
-მამაშენმა დარეკა უნდა რომ სახლში დაბრუნდე
-დავბრუნდები-ჩამწყდარი ხმით უთხრა თათიამ მამიდას და სამზარეულოს ფანჯრიდან გახედა ქუთაისის ცენტრალურ ხმაურიან ქუჩას სადაც უამრავი ხალხი და მანქანა ირეოდა ზუზუნით
-ვიცი რომ დაბრუნება არ გინდა
-არჩევანი მააქვს?-შეიცხადა თათიამ და უცნაური მზერით ახედა დაძაბულ ქალს
-თუ გინდა დაველააპრაკები და ვთხოვ კიდევ ცოტა ხნას მოგცეს ჩემთან დარჩენის უფლება
-არ მინდა გაბრაზდება, ხომ იცი რანაირია იფიქრებს რომ მე გაუძულე დარეკვა და ხვეწნა
-საშინლად აუტანელია-თვალები აატრიალა თეონამ და მაგიდასთან თათიას პირდაპირ დაჯდა რბილ სკამზე- დედაშენის სიკვდილის მერე კიდევ უფრო აგრესიული გახდა
-ის ყოველთვის ასეთი იყო-ბრაზნარევი ტონით თქვა თათიამ და სევდიამად გაუღიმა მამიდას
-ახლა უარესია-მოიღუშა თეონა
-თვითონ ჩამოვა?
-მემგონი კი
-როდის?-ჩამწყდარი ხმით ჰკითხა გოგონამ
-ზუსტად არ ვიცი ცოტა ხნის წინ, შენ რომ საბაზანო ოთახში იყავი მაშინ დარეკა და თქვა რომ უნდა სახლში დაბრუნდე
-ჩავალაგებ ნივთებს შეიძლება ახლა უკვე გზაშია
-კარგი ჩემო ლამაზო -სევდიანად გაუღიმა თეონამ ძმის შვილს და თმაზე მოეფერა. არ გაჰკვირვებია თათიას საღამოს რომ დაადგათ თავზე მთვრალი გიგა