-ისევ ისეთი რანორმარულია-ბრაზნარევი ტონით თქვა თათიამ და უკმაყოფილო სახით დაბრიცა ტუჩები
-ძალიან საყვარელი ბიჭია-გამომწვევი ტონით უთხრა თიკამ და აკისკდა მისი ალეწილი სახის შემხედვარე
-აუტანელია!-თვალები აატრიალა თათიამ და თიკას სიცილზე თვითონაც გაეღიმა
-კარგი რა თათია-ბუზღუნით გავიდა თინა სამზარეულდან და სერიოზული სახით დაჯდა მაგიდასთან-როგორ ლაპარაკობ მასზე?! ძალიანაც ჭკვიანი, წესიერი, ზრდილობიანი და კარგი ბიჭია გიორგი!
-თვითონაც იცის რომ კარგი ბიჭია ბე-დარწმუნებით უთხრა თიკამ გაბრაზებულ ქალს და ირონიული ღიმილით გახედა დას- უბრალოდ ბავშვობიდან სულ მისი წვალებაშია და...
-ზოგჯერ ძალიან გამაღიაზინებელია- ბუზღუნით გააწყვეტინა წინადადებია თათიამ დას და პატარა ნიცა კალთაში ჩაისვა, გულში ძლიერად ჩაიკრა და თავზე აკოცა
-ძალიან გამიხარდა რომ, როგორც იქნა დაბრუნდა- დანანებით თქვა თინამ
-მეც-გაუაზრებლად თქვა თათიამ და თიკას მომღიმარი სახის შემხედვარემ მაშინვე ინანა ნათქვამი სიტყვები
-როგორი კარგი ბიჭია-გააგერძლე თინამ დაწყებული საუბარი რადგან ვერ მიხვდა ერთმანეთზე მიჩერებული გოგონების მზერით ვერაფერს- მის მიუხედავად რომ წლების წინ მამამისმა ოჯახი სხვა ქალის გამო დაანგრია და სახლიდან ფაქტიურად სიტყვის უთქმელად წავიდა, როგორც კი გაუჭირდა ბიჭმა უნივერსიტეტში სწავლას თავი დაანება და მასთან ჩავიდა უკრაინაში და იქამდე არ დაბრუნდა უკან სანამ ციხიდან არ დაიხსნა
-ეგ კაცი გიორგისგან მართლა არ იმსახურებდა ამხელა მსხვერპლს-ბრაზნარევი ტონით თქვა თიკამ
-რა თქმა უნდა არ იმსახურებდა!-შეიცხადა თინამ- მაგრამ იმ არაკაცისგან განსხვავებით გიორგის ღირსეულად მოქცევაც შეუძლია და სიყვარულიც!
-მამამისმა სთხოვა არა მაშინ დახმარება?!- ინტერესით იკითხა თიკამ
-რა ნამუსით უნდა ეთხოვა დახმარება იმ შვილისთვის რომელიც 7 წლის ასაკში ვიღაც ქალის გამო მოატოვა?! თან წელიწადში მხოლოდ ერთხელ ნახულობდა ბავშვს და ისიც იმიტომ რომ საქმეზე უწევდა ყოველ წელს უკრაინიდან საქართლელოში ჩამოსვლა!-აფეთქდა თინა და კარგა ხნის სიჩუმის მერე ბრაზნარევი ტონით დაამატა-მითუმეტეს მაშინ როცა თავისი 15 წლის ძმა ცხოვრებაში მხოლოდ ორჯერ ჰყავდა ნანახი გიორგის! ბიჭები ერთმანეთს წესირად არც კი იცნობდნენ-დანანებით თქვა და ისევ ჩხუბით გააგრძელა საუბარი-მაიამ თქვა რომ თავისი ინიციატივით წავიდა გიორგი, რადგან მის პატარა ძმას და დედამის პრობლემებს უქმნიდნენ ის ხალხი ვინც მამამისის ციხეში ჩასვა
-იმედია საბოლოოდ მოგვარდა ყველაფერი
-მოგვარდა აბა არ მოგვარდა?!-შეიცხადა თინამ-სხვა შემთხვევაში გიორგი საქართველოში არ დაბრუნდებოდა!- დარწმუნებით უთხრა თიკას და ფეხზე წამოდგა
-ნეტა სწავლის გაგრძელებას აპირებს?-ინტერესით იკითხა თათიამ
-რა თქმა უნდა აპირებს შვილო-ბრაზნარევი ტონით უპასუხა ყოვლისმცოდნენ ქალმა შვილიშვილს და სამზარეულოში გავიდა.
-ყველაფერი დეტალებში იცის-აკისკისდა თიკა
-მესმის!-გამოსძახა სიცილით თინამ
საღამოს მისაღებ ოთახში ზედმეტმა ხმაურმა ძალიან შეაწუხა თათია, ამიტომ წიგნის კითხვა შეწყვიტა და დაბლა ჩავიდა. გაკვირვებული სახით მიაჩერდა გიორგის, რომელიც გაშლილ სუფრასთან, არც ისე აღფრთოვანებული სახით იჯდა ნასვამი გიგას გვერდით სხვა რამდენიმე მეზობელთან ერთად და მოთმინებით ისმენდა დაუსრულებელ, უაზრო, უადგილო და დაულაგებელ სადღეგრძელოებს. ყველაზე მეტად ეს სიტუაცია სძულდა სახლში თათიას, რადგან გიგას თითქმის ყოველდღიური, დაუსრულებელი სმა, ქეიფი და ღრიანცელი სახლში, მეზობლებთან ერთად, როგორც ყოველთვის, ბოლოს რაღაც გაურკვეველი მიზეზების გამო ჩხუბით, ყვირილით ან სხვა სახის გაუგებრობით მთავრდებოდა. ამ ყველაფრით დაღლილმა და შეწუხებულმა გოგონამ ცივი მზერა მოატარა სტუმრებს და ბოლოს მაინც გიორგიზე შეაჩერა მწვანე, ჩამუქებული სფეროები. თათიას ეს გამყინავი და დაჟინებული მზერა იმდენად საგრძნობი იყო ბიჭისთვის, რომ გიგასთან ლაპარაკში გართულმა მაშინვე მისკენ გაიხედა, ამ დროს მათი ამღვრეულითვალები, წამიერად შეხვდა ერთმანეთს. თათიამ უმალ თავი დახარა და აივანზე გავიდა დაძაბული, რატომღაც ძალიან გააღიზიანა ამ ყველაფერმა. შეკრთა როცა თმაზე შეხება იგრძნო ზურგს უკნიდან
-ჩემზე ისევ გაბრაზებული ხარ?-ინტერესით ჰკითხა გიორგიმ და მისი თმის წვალება იქამდე არ შეწყვიტა სანამ მისკენ არ შეტრიალდა აფორიაქებული გოგონა, რომელიც მასთან ზედმეტმა სიახლოვემ იმდენად დაძაბა რომ წამიერად სუნთქვა შეუწყდა და გულისცემა გაუჩერდა -გამებუტე?-ამჯერად ცინიკური ტონით ჰკითხა გიორგიმ ურეაქციოდ მდგომ, ერთ ადგილზე მიყინულ გოგონას და განზრახ ჯიუტად ჩააცქერდა თვალებში
-იცი რომ ზოგჯერ საშინლად აუტანელი ხარ?!- ბრაზნარევი ტონით ჰკითხა თათიამ და უხეშად მოიშორა მისი ხელი ოქროსფერი ტალღებიდან
-ვიცი-სიცილით უთხრა გიორგიმ, თან სიგარეტი ამოიღო ჯიბიდან მშვიდად მოუკიდა და გააბოლა
-ცივა-უაზრო სიჩუმის გასაფანტად თქვა აღელვებულმა გოგონამ და მაშინვე გაექცა მის დაჟინებულ, გამომწვევ მზერას
-არც ისე
-რატომ ეწევი?
-მოსწორდება
-თავის დანებებას არ აპირებ?
-არა-დარწმუნებით უთხრა გიორგიმ და ისევ მისი თმის წვალება დაიწყო
-სახლში შევალ შემცივდა-მხოლოდ ამის თქმა მოახერხა თავგზააბნეულმა გოგონამ და ნაბიჯი გვერდზე წადგა მაგრამ გიორგი მაშინვე წინ აესვეტა და წასვლის უფლება არ მისცა
-გთხოვ ცოტა ხანს კიდევ დარჩი-ხმა დაბალი ტონით უთხრა და იმდენად მიუახლოვდა რომ ცხვირის წვერით საფეთქელზე შეეხო. თავგზააბნეული, გაოგნებული და აფორიაქებული გოგონა ერთ ადგილს მიეყინა და უცნაური მზერით ახედა ზედმეტად ახლოს მდგომ ბიჭს. გიორგი სიყვარულით სავსე მზერით დააცქერდა ზემოდან წაშლილ სახეზე, რის გამოც რამდენიმე წამის განმავლობაში თათია მის ცისფერ უძირო სფეროებში დაიკრაგა, თუმცა როგორც კი ირონიული ღიმილი გაკრთა მის სახეზე, გოგონამ მაშინვე უკან გახტა გველნაკბენივით და გაბრაზებული, ნაწყენი, იმედგაცრუელბული სიტყვის უთქმელად შევარდა სახლში.
.... ერთმა დამამშვიდებელმა ვერაფერი უშველა თამუნას, მთელი ღამე ძილი არ მიეკარა უცნაურად აფორიქებულს და დაძაბულს. თუმცა აფთიაქში წასვლა არც უფიქრია, რადგან შინ ლაშა იყო და არ უნდოდა გაეღიზიანებინა წამლების გამო, ამიტომ კარხა ხნის წვალების მერე საწოლიდან ადგა და ყავის დალევა გადაწყვიტა რომ უკეთ გამოფხიზლებულიყო.
გამთენიისას შინ დაბრუნებული ზურა, პირდაპირ მარიამის საძინებელში შევიდა, გაუკვირდა თამუნამ იქ რომ არ დახვდა ამიტომ მაშინვე სამზარეულოში შევიდა კმაყოფილი სახით. მისმა დანახვამ საშინლად გააღიზიანა თავისივე უმოქმედობით და უსუსურობით დაღლილი ქალი, ამიტომ ყავის დალევა შეწყვიტა და მისაღებ ოთხაში გავიდა რომ როგორმე შეენარჩუნებინა უკანასკნელი ძალებით შემორჩენილი სიმშვიდე
-მომენატრე-სადღაც შორიდან ჩასმა ერთდოულად საყვარელი და საძულველი მამაკაცის მშვიდი ხმა, გამომწვევად ნათქვამი სიტყვის შინაარსისი აღქმამ კიდევ უფრო მეტად გამოიყვანა მდგომარეობიდან და ძლივს შეიკავა თავი რომ არ ეყვირა. უსიამოდ გააჟრჟოლა როცა მისი მხურვალე და უხეში თითების შეხება იგრძნო შიშველ, გაყინულ მკლავებზე.
-ზურა!-მკაცრი ტონით უთხრა და მისკენ მიტრილება დააპირა, თუმცა მამაკაცმა უმალ მუცელზე შემოაჭდო ძლიერი ხელები და სხეულზე მჭიდროდ მიიკრო
-მჭირდები-ყურს უკან ჩასჩურჩულა და შიშველ მხარზე ნაზად აკოცა
-ხელი გამიშვი!-დაუღრინა გაბრაზებულმა ქალმა და თავია დახსნა სცადა მისი მარწუხივით შემოჭდობილი ხელებიდან
-გამუდმებით ხელს რატომ მკრავ?!-უმალ წყობრიდან გამოვიდა კაცი და თავისკენ იხეშად შეატრიალა დაძაბული ქალი
-მტკივა-გამყინავი ხმით უთხრა თამუნამ და განზრახ ჯიუტად ჩააცქერდა თვალებში გაავებულ კაცს, რომელმაც მისთვის ხელის გაშვების ნაცვლად უფრო ძლიერად მოუჭირა თითები წვრილ მაჯებზე და მათი უფუნქციოდ დარჩენილი საძინებლის ღია კარში ძალით შეიყვანა
-რას აკეთებ-აყვირდა წყობრიდან გამოსული ქალი და მაჯების დახსნა სცადა
-ჩშშ-კედელთან მიიმწყვდია გაავებულმა კაცმა დამფრთხალი ქალი და თვალებში ჩააცქერდა
-ხელი გამიშვი ახლავე!
-შენით დამშვიდდები თუ მე დაგამშვიდო?-ზედ ტუჩებთან დაუჩურჩულა გამომწვევი ტონით ზურამ აღელვებულ ქლას და როგორც კი თამუნამ მისთვის წინაადეგობის გაწევა შეწყვიტა ხელები გაუთავისუფლა, მაგრამ მისი გაშვება არც უფიქრია მაშინვე საძინებლის კარს ეცა, გასაღებით შიგნიდან ჩაკეტა და შარვლის ჯიბეში ჩაიდო
-რას აკეთებ?-ცინიკური ტონით ჰკითხა თამუნამ თუმცა, როგორც კი გაღიზიანებული მამაკაცი ზედმეტად მიუახლოვდა და თავზე წამოადგა მაშინვე გაქრა მის სახეზე ირონიული ღიმილი და მკაცრი ტონით უთხრა- გააღე!
-მაშინ გავაღებ როცა ამას მე ჩავთვლი საჭიროდ!
-რის მიღწევას ცდილობ?-ავარდა თამუნა
-შენ ჩემი ცოლი ხარ მგონი ეს გავიწყდება-მკაცრი ტონით უთხრა ზურამ და ხელის ზურგი ნაზად ჩააყოლა მის გაფითრებულ სახეს
-რას აკეთებ-თამუნამ მისი ხელი უხეშად მოიშორა და ოდნავ უკნ დაიხია რადგან საშინლად ძაბავდა ქმრის ზედმეტი სიახლოვე
-ასე რატომ იქცევი?
-გიკვირს?-შეიცხადა თამუნამ და სიმწრის ღიმილმა გადაურბუნა სახეზე
-მინდა რომ შეგეხო!
-უკვე ათასმეერთედ გეუბნები რომ განქორწინება მინდა შენ კი ისევ შეხებაზე და სექ.ე მელაპარაკები!- უმალ წყობრიდან გამოვიდა გაბრაზებული ქალი
-მე არ მინდა-გამომწვევი ტონით უთხრა ზურამ და წამში დაფარა მათ შორის არსებული მანძილი
-არ მომეკარო-მკაცრი ტონით უთხრა მისი ზედმეტი სიახლოვით აღელვებულმა ქალმა და მასთან დისტანციის გასაზრდელად ოდნავ უკან დაიხია დამფრთხალმა, რა დროსაც ზურგით კარადას მიეჯახა. ზურამ ისარგებლა მისი დაბნეულობით, კარადის კარს ხელები მიაბჯინა და შუაში მოიმწვდია ის
-ეს სურნელი მაგიჟება-გატაცებით თქვა მამაკაცმა და ცხვირის წვერი ყელზე გაუხახუნა
-მორჩი სისულელეების ლაპარაკს-ისეთი ცივი ტონით უთხრა ქალმა რომ ყველაფერის სურვილი დააკარგვინა ვნება მორეულ კაცს
-უკვე მერამდენედ უნდა აგიხსნა ეს დედა მო..ნული რომ ჩემსა და იმ კახპას შორის არაფერი არ ხდება-აყვირდა წყობრიდან გამოსული კაცი და მაშინვე უკან დაიხია
-შენი არ მჯერა!-მოიღუშა თამუნა
-რა გავაკეთო რომ დამიჯერო?-ამღვრეული თვალებით შეხედა ზურამ მთელი სხეულით აკანკალებულ ცოლს და სწრაფად მიუახლოვდა
-არაფერი... უკვე ძალიან გვიანია
-ის ქალი ჩემთვის არაფერს არ ნიშნავს, საერთოდ არაფერს, რატომ არ გესმის!-აყვირდა წყობრიდან გამოსული კაცი
-ამას როდის მიხვდი?-ცინიკური ტონით ჰკითხა თამუნამ და გამომწვევი მზერით ჩააცქერდა თვალებში
-ამის დედასაც შევ.ცი, ამის დედაც-იყვირა ისევ გაგიჟებულმა კაცმა
-ნუ ყვირი ბავშვებს შეაშინებ!
-მე მხოლოდ შენ მჭირდები-ჩავარდნილი ხმით თქვა აღელვებულმა კაცმა და სევდით სავსე მზერით მიაჩერდა ცოლს წაშლილ სახეზე
-მასთან რამდენჯერ იწექი?-ინტერესით ჰკითხა თამუნამ და მთელი ძალით გაიწია წინააღმდეგობა მოწოლილ ცრლემლებს
-თამუნა
-მინდა ვიცოდე როდის მიხვდი რომ სინამდვილეში მე გჭირდები და არა ის
-მომისმინე
-მიპასუხე! მინდა ვიცოდე რდენჯერ იწექი მასთან
-ერთხელ... მხოლოდ ერთხელ-ჩაწყდარი ხმით უთხრა ზურამ და გაჩუმდა რადგან ძალა აღარ ეყო კიდევ რამის სათქმელად.სამარისებური სიჩუმე ჩამოწვა სევდით და ტკივილით სავსე ოთხში რომელსაც მხოლოდ მათი აჩქარებული სუნთქვის ხმა არღვევდა, იმის მიუხედავად რომ ძალიან ეცადა თამუნა არ ეტირა სიმწრის ცრემლებმა მაინც გადალახეს ჯებირები და გადმოუცურდნენ გაფითრებულ ღაწვებზე -თამუნა მე-რაღაცის თქმა დააპირა კაცმა მაგრამ გაწამებულმა ქალმა უფლება არ მისცა
-მეზიზღები-მხოლოდ ეს უთხრა და კართან მივიდა-გააღე უბრძანა და როგორც კი ზურამ გასაღები მოარგო საკეთს და გადაატრიალა სახელური დაქაჩა აკანკალებული ხელებით
-განქორწინებაზე მაინც არ დაგთანხმდები იმიტომ რომ ის ქალი მხოლოდ ერთი ღამის შეცდომაა- მკაცრი ტონით უთხრა გასვლამდე გაღიზიანებულმა კაცმა და პირველი გავიდა ოთახიდან.