ფიქრებში არეული,ჩემ თავს დასკვნა გამოვუტანე და ახალი სინდრომიც გამოვიგონე,ჯერ მხოლოდ 2კვირა გავიდა რაც წასულია,2კვირა კი არა 2დღის შემდეგ უკვე გაგიჟებას ვიყავი.არ ვიცი საიდან მაქვს იმის ძალა ამ მონატრებას გავუძლო და ყოველი მოძალებული გრძნობა სადმე დავმალო.ოთახის კუნჭულში ვაგროვებ სიყვარულის წვეთად ნაქცევ ცრემლებს და როდემდე?მხოლოდ ის მტკივა,რომ არ ვენდე,არ მოვუსმინე,ეჭვი შევიტანე მასში.თუმცა მისი ბრალი ის არის,რომ ფიქრებისგან დასაცლელად ჩემგან გაიქცცა და ეს ყველაფერი ამიტომ მოხდა.არ ვიმართლებ თავს და არ ვამართლებ მას,მაგრამ ვერ ვპატიობ,რომ არ დამემშვიდობა,არაფერი ახსენა ჩემთან.ნუთუ ისე გააცივა ჩემ ერთმა უარმა,რომ საბოლოოდ გადაწყვიტა ჩემგან წასვლა?იქნებ დრო მომცა?მე?თუ თავის თავს?ამდენმა ფიქრმა შეიძლება გამარეკინოს,მის გარეშე ჩემი ცხოვრება ვერ წარმომიდგენია,ო,როგორი ბანალური მეგონა ამას,რომ ამბობდნენ,მაგრამ ასეა თურმე.დაველოდები, 2კვირაც ისე გაიწელება,როგორც ეს 2,მაგრამ ხომ გავა.ახალი წლებიც რაც შეიძლება მხიარულად ჩავიქეიფე და სასმელში ჩავცალე ყველა მოძალებული ემოცია.მალევე დავბრუნდი თბილისში,გოგოები ცოტახნით იყვნენ ჩამოსული და ისინიც მალევე წავიდნენ ამიტომ გამოცდებისთვის მოსამზადებლად მომიწია დაბრუნება.ისეთი სიცარიელეა მის გარეშე,ყოველ წუთს ველოდები შემომიღოს კარები,მომეხვიოს, ის სითბო მენატრება მისი მკლავებისგან ჩახუტებისას,რომ ვგრძნობდი,მისი კოცნა მენატრება,ხელების ფოთიალი სხეულზე და ჩემი გონება დაკარგული თავი,მზად,რომ არის დაუფიქრებლად შეუსრულოს ყველა ეროტიული მოთხოვნილება.სარეცელზე დასვენებული,ემბრიონის ფორმაში ჩახუტებული საბანს,მხოლოდ ეს პოზა თუ მათბობს და ასე მეძინება დაღლილს,ნეტავ რას გრძნობს,ნეტა თუ ვენატრები?

ჩამოსვლამდე 3დღეა დარჩენილი,ლიზამ ბიჭები მიდიან დასახვედრადო გამაგებინა ნიკუშასგან.შენ არ წახვალო?ვიუარე არა რას ამბობთქო,მაგრამ ისე მინდა მისი დანახვა,ისე მინდა მოვეხვიო ამდენიხნის მონატრებას ერთ კოცნაში ჩავაქსოვდი და ეს იქნებოდა შვება ჩემი სულისთვის,სხეულოსთვის და ემოციებისთვის.
72საათი,4 320 წუთი,259 200 წამი..დროის შეგრძნებაც კი დავკარგე უკვე თითოეული წუთის და წამის დათვლაში.ისე ველოდები თითქოს ჩემს დანახვას და ნახვას აპირებდეს მაშინვე.აფორიაქებული ვარ,გული გამალებით მიცემს და ისე ნერვიულად დავდივარ ოთახიდან ოთახში ვინმემ,რომ დამინახოს ეგონება სამკვდრო სასიცოცხლო ბრძოლაში მონაწილეობსო.
-არა,მეტი აღარ შემიძლია.ტელეფონს ხელი დავალე,ქურთუკი მოვიცვი და სახლიდან გავვარდი,1საათში ჩამოფრინდება.აეროპორტში წავალ,მხოლოდ დავინახავ შორიდან,მისი თვალების დანახვა მჭირდება,მაკლია,თითქოს ჰაერი აღარ მყოფნის უიმისობისგან.უნდა დავინახო თუნდაც ვერ შემამჩნიოს უნდა დავინახო.გზაში ვარ,მალე მივალ და აი ტელეფონიც აწკრიალდა
-ხო ქეთუ
-სად ხარ ნი?
გამომცდელად დამისვა კითხვა და მივხვდი სახლში,რომ არ დავხვდი აინტერესებს რა ხდება.
-ამ,კურსელებთან ერთად ვარ,ხომ იცი 1გამოცდა დაგვრჩა დაა…
-აააა.ეს ა იმდენად გაწელა აშკარა იყო მისი პასუხი ,,შენ ვის ატყუებო,,
-კარგი,ნიი მაშინ..მე ვიფიქრეე
-რა?
-არა არაფერი,მეთქი გიოსთან ხომ არ…
-გიო?ჩამოვიდა?თავი დავიდებილე და ტაქსში ისეთი სცენები მოვაწყე,იმ წამს ვერც ერთი ჰოლივუდის მსახიობი ვერ მაჯობებდა.
-არა,აწი ჩამოფრინდება
-შენ არ წახვედი?
-არა,საქმე მაქვსო და ეგრევე უნდა წავიდეო გვიან მოვალ ალბათოო
-კარგი ქეთ გავიქეცი,დროებით..
აეროპორტში შევვვარდი და ხალხში ავირიე,ღამეა,ბევრი ხალხი არაა,მაგრამ ვცდილობ არავინ შემამჩნიოს.ნიკუშას და ირაკლის შევავლე თვალი და მეც სიახლოვეში დავილანდე.დრო კიდევ უფრო მეტად იწელება,გული ამოვარდნას მაქვს,შეიძლება სული განუტეო ისეთ მდგომარეობაში ვარ,ან რას ვაკეთებ?ღმერთო,როგორი პატარა ბავშვი ვარ,შუბლში ხელებს ვირტყავ და გამვლელებს აფერისტული ღიმილით ვანიშნებ,რომ რიგზე ვარ.ვინ დამიჯერებს?დებილი ბავშვივით ვდგავარ და ვბუტბუტებ,ფიქრებში ისე გავერთე
-,,ვააა,,-ს ძახილზე ფეთიანივით შევბრუნდი კარებში შემოსული მსოფლიოში ყველაზე სიმპატიური ბიჭისკენ,როგორ მაკლდი გიო.ბოძს ამოფარებული ცრემლებს ქურთუკში ვმალავ და ახლა ამ წამს,ყველა ემოცია,განცდა,გრძნობა კიდევ ერთხელ მახსენებს თავს და ერთიანად მოძალებული გრძნობით ცრემლებად დამედინება სახეზე.მონატრებაზე საშინელი გრძნობა არ მეგულება ამ წუთას,ისიც კი არ მაინტერესებს დამიანახავს თუ არა იქ მდგომს და გაეხარდება თუ არა ეს,მზად ვარ მოსულს სახე დავუკოცნო,კისერზე ჩამოვეკიდო და და ვუთხრა,როგორ ძლიერად მიყვარს.მიყვარს დიახ მიყვარს, უსასრულობამდე და იმის იქით,მასთან ერთად და არა მის გარეშე,სიყვარულია თავად ჩემად დაბადებული,სიყვარულია მხოლოდ ჩემთვის,რომ სუნთქვა არ შევწყვიტო.მიყვარხარ გიორგი კაპანაძე,ცხოვრებაზე მეტად მიყვარხარ.
სახლში,რომ წავედი ალბათ ისინი უკვე 1საათის წასულები იქნებოდნენ,ჯერ თავი დავიწყნარე და ამასობაში ღამის 1საათიც სრულდება.ვიცი,რომ სახლში არ მოდის,არ ვიცი რა საქმე აქვს,მაგრამ როგორც ჩანს ყველაზე მნიშვნელოვანია.სადარბაზოს სიბნელეში ფეხი შევადგი და ტელეფონი მოვიძიე ჯიბეში უკუნითი სიბნელე,რომ გამეცისკროვნებინა,თან ვბურტყუნებ,რომ ერთი შუქი ვერ გააკეთეს.ტელეფონს დავწვდი ის ის არის ღილაკს ვაწვები სხეულზე შეხებას,რომ ვგრძნობ ზურგიდან,წამიერად ვიკივლე და პირზე ხელიც ამაფარა,საიქიოშიც ვიგრძნობ მისი ხელის არომატს,სასიამოვნო კრემის სუნი,რომ დასდევს.მაშინვე მოვდუნდი,მოვეშვი და ხელიც ჩამოაცურა პირიდან,ძლიერად მომხვია ორივე მკლავი მუცელზე და მთელი ძალით მიმიკრა სხეულზე.მანამდე ხომ ვდნებოდი ახლა?ახლა აღარ არსებობს ნინი,ჩემი სხეული მთელი არსებით მისას მივაბარე და მის მკლავებში გატრუნული თავს ვიკავებ,რომ არ ვიტირო.
-რომელი საათია იცი?მისი ხმის გაგონებაზე მუცელში ყველაფერი ამომიტრიალდა და მწველმა სითხემ ისეთი ხმაურით ჩაიარა სიჩუმე დაარღვია
-მეე..
-სად იყავი ნინი?თან მეკითხება და ამ კითხვის დროს ტუჩებს კისერზე მახებს ურცხვად მეტად,რომ გამაგიჟოს.
მთელი სხეული მეწვის,ვხვდები ამას თვითონაც გრძნობს და მთელი მონდომებით იმეორებს..
-მე,კურსელებთან ერთად..სამეცადინოდ…
-და ნივთები?თუ იქ დაგრჩა?
ღმერთო რა უნდა?ახლა შეიძლება გონება დავკარგო,იმდენად მსიამოვნებს ასეთ მდგომარეობაშიც კი მისი მსგავსი შეხება ვერ ვუძლებ და საკოცნელად გადაწეულ კისერს ისიც წამებში დაწვდა მთელი ვნებით,ცხელ კოცნას მიტოვებს და ისევ უბრუნდება ახლიდან,ლამისაა გავგიჟდე ვნებისგან,მონატრებულზე ჩემი სხეული კიდევ უფრო მეტად აძლევს დანებების საშუალებას,ხელი ავწიე და ზურგიდან მდგომს თმაში შევუცურე,ჩემსკენ მოვქაჩე და მივახვედრე,რომ არ გაჩერდეს,ვნატრობ ახლა სახლში ვიყოთ,წამით არ დავფიქრდებოდი ისე ჩავაბარებდი 18წელი ნანახ ქალიშვილობას,წამებში შემომატრიალა და ხარბად დაეწაფა ტუჩებს,ამ სიბნელეში,მხოლოდ ხშირი სუნთქვის და კოცნის ხმა ისმის,ხელებში მოქცეული სახე მისკენ იმდენად აქვა აქაჩული კისერიც კი მეტკინა
-ისე მომენატრე პატარა ქალბატონო,თავს ძლივს ვიკავებ მონატრებისგან არ შემომეჭამო
-მეც,მომენატრე არა ნაკლებად.ამის თქმა და ცრემლები ერთიანად მომწყდა კიდეებიდან და მის ხელებში მარგალიტებად ჩაცვივდნენ.
-წამომყვები?
-სად?
-სახლში
-აბა საქმე აქვსო ქეთამ?
-შენზე კარგი საქმე რა უნდა მქონდეს.სხვა თუ არაფერი აეროპორტშიც კი დამხვდი
-რა?არ..მე…შენ დამინახე?
ცხვირზე თითი დამკრა,კიდევ ერთხელ მაკოცა და გარეთ გავედით,მანქანა მოშორებით გაუჩერებია,როგორც ჩანს ჩემზე კარგად მიცნობს.არ უნდიდა მეფიქრა,რომ სახლში იყო,ნამდვილად გამოუვიდა.დავსხედით და მასთან წავედით.
მანქანიდან გადმოვედით, ხელი ჩამკიდა და სახლისკენ მივყავარ,ოთახში შუქი ბჟუტავს და ბუხრიდან კვამლიც ამოდის
-უკვე იყავი აქ?
კარი შეაიღო და ემოციებისგან კიდევ ერთხელ გადმოვყარე ცრემლები
-მაპატიე,რომ შენი გული გავბზარე ჩემი დაუფიქრებელი საქციელით.ჩემს ცხოვრებაში ერთადერთი გოგო და ქალი იქნები,რომელსაც ჩემს მომავალს დავუკავშირებ.მინდოდა ეს დრო გარკვევაში დაგხმარებოდა და იმედია არ გამიბრაზდები იმ ერთი თვისთვის რაც მარტო დაგტოვე.იმაზე რთული იყო ეს პერიოდი ჩემთვის ვიდრე წარმოგიდგენია,ყოველ შენ გახსენებაზე გონება მეკარგეობდა,რომ იქ არ მყავდი,ვერ გელაპარაკებოდი,გკოცნიდი..მაპატიე ყველაფრისთვის
იატაკი მთლიანად ვარდის ფურცლებით არის მოფენილი,ოთახს პატარა სანთლების მბჟუტავი შუქი ანათებს ბუხრის ალთან ერთად,ორისთვის გაშლილი მაგიდა და შუაგულში ვარდების თაიგული კიდევ უფრო სიყვარულით სავსე გარემოს ქმნის და ჩემს გულს მეტიც არ უნდა
-მიყვარხარ,არასდროს დამტოვო გთხოვ.
მხოლოდ ამის თქმა შევძელი და ძლიერად ჩავეხუტე.იმდენად ბედნიერი ვარ ამ წამს მეშინია სიზმარი არ იყოს და არ გამომეღვიძოს.ნიკაპი ხელით ამიწია,ცრემლები მომწმინდა და კვლავ ტუჩებს დასწვდა.მისკენ მიმიზიდა,ხელები საჯდომზე ჩამოაცურა და კიდევ უფრო მეტად ამიკრა,ფეხებს შორის სიმხურვალე მატულობს,ცხელი სითხე,რომელიც ვაგინიდან ზანტად გამოედინება მალე გამყიდის,შემომატრიალა,კისერში კოცნას არ წყვეტს,ცალი ხელი ფეხბს შუა ჩამიცურა,შარვალი შეხსნა და საცვლის შიგნიდან უხეშად შემოავლო წრე,ამაზე გამაკანკალა და ამოვიკვნესე რაზეც უფრო მეტად აღეგზნო.ხელში ამიტაცა და ოთახისკენ წამიყვანა,ამ წამს ყოველი სიტყვა ზედმეტია,ის გრძნობა რაც ამდენხანს გვაკლდა უერთმანეთოდ თავისას შვება.საწოლზე მიწვენილს შარვალი გამხადა,ზედაც ზედ მიაყოლა და საცვლების სამარა დარჩენილს ბოლო ნაჭერიც შემომაცალა ტანიდან,ხარბად დაჰყურებს ჩემს დედიშობილა სხეულს და დროს არ კარგავს,ტუჩებიდან, ყელში,ლავიწის ძვალზე და მკერდზე შემეხო თუ არა ხმამაღალმა კვნესამ კიდევ ერთხელ დაარღვია სიჩუნე,კერტებზე ენას ისეთი ვნებით მისვამს მის მკლავებში ტალღისებურად ვმოძრაობ და თან ფეხებს ერთმანეთზე ვუხახუნებ ვნება,რომ ჩავაცხრო,სიამოვნებისგან ჭკუიდან გადავდივარ,ქამრის ბალთას დავწვდი გასახსნელად და მოულოდნელობისგან შემკრთალმა დამხედა,თვალებით ვანიშნე,რომ თანახმა ვიყავი ყველაფერზე და მაისურიდან დავქაჩე ჩემკენ,გადავაძრე და მისი ნავარჯიშები ტანის დანახვაზე ენა მოვილოკე,ხელი მუცლიდან მკერდისკენ ავუცურე და ვიგრძენი,როგორ შეაკანკალა,მერე იყო წამიერი ტკივილი,სიამოვნებით შეცვლილი და მაღალი ბგერები,მისი სახელი,რომ არ გაჩერებულიყო და ერთმანეთზე დასვენებული სხეულები.უთქმელი სიტყვები,რომელიც იმ სიამოვნებამ შეცვალა რასაც სექსი ჰქვია.დაღლილს ისე ჩამეძინა ვერ მივხვდი.დილით მისმა კოცნამ გამაღვიძა, მხარზე დატოვებულმა.წამით წინა ღამეს მომხდარი გამახსენდა და გადაბრუნებულს მისი შიშველი სხეულის დანახვისას ლოყები ამეფაკლა.სხეული ამიხურდა და სიამოვნებისგან გამაჟრიალა
-როგორ გრძნობ თავს დედოფალო?
-კარგად..ფეხებს შუა ყრუ ტკივილმა თავი შემახსენა წამოჯდომისას და კიდევ უფრო შემრცხვა,მაგრამ არ ვნანობ,არცერთი წამით არ ვნანობ თუნდაც ამის შემდეგ თავზე დამემხოს ოცნებები.
-წამოდი,გუშინდელ სუფრას ახლა მაინც მივუსხდეთ,აბა გუშინ ჭკუიდან გადამიყვანე და..გაიცინა და ხელი შემაშველა,საბანი შემოვიხვიე ტანზე და ისე გავყევი
-რას მაბრალებ?
-გაბრალებ ხო?
-კიი,ზუსტად
-შენ არ იყავი ,,არ გაჩერდეო,,რომ მეძახდა?სიცილი დამაყარა და სირცხვილისგან სახეზე ხელები ავიფარე
-ნუ გრცხვენია ჩემი.არც ესაა საჭირო,შენს ლამაზ სხეულს მიინდა ვუყურო მთელი დღე.ერთი მოძრაობით შემომხსნა საბანი და ბუხართან მოისროლა,სწორედ ბუხარი იყო შემდეგ და ბუხრის ძირას გამეორებული სიამოვნების ამომაფრქვეველი ვულკანი.მაგიდა და სუფრა არცერთს აღარ გაგვხსენებია.ენერგია გამოცლილი უკვე მობინდებულზე მივხვდი,რომ მშიერი ვიყავი.მისი მაისური გადავიცვი და მძინარეს ერთი ცხელი კოცნა დავუტოვე ტუჩის ბოლოში.სამზარეულოში გამოვედი და მაცივარში შევიჭყიტე,რომელიც ისეთი ცარიელი იყო,მეორედაც,რომ გამოვაღე ,,რა იყო,გაჩნდებოდა რამეო,, ხმა გამოსცა.ტელეფონს დავწვდი და პიცა გამოვიძახე,სანამ პიცა მოვიდა ზარებს გადავხედე არავინ მეძებდა და გამიკვირდა.კარზე კაკუნი,რომ გაისმა ბედნიერი გავვარდი და კურიერს თანხა მივაჩეჩე,საწოლზე შემოვხტი და გიოს ხელში ატაცებული პიცის ნაჭერი ცხვირთან გავუტარე,ჯერ შეიშმუშნა მერე კი წამოხტა და თვალის დახამხამებაში გადასანსლა ერთი ნაჭერი,ნანახით გაოცებულმა თავი დავაფარე ყუთს და ოთახიდან გავიქეცი
-სად მიდიხარ მოდიი,მშიაა
-ჩემი პიცაა,მე გამოვიძახეე,აბა მაცივარში არაფერი გქონდა დამანებე თავიი
-ცოლად გამომყვები?
მოულოდნელობისაგან ყუთს ხელი შევუშვი და ერთ ადგილზე გავიყინე.
-რა?მითხარი?
-თანახმა ხარ გახდე ჩემი ცხოვრების თანამგზავრი და შვილების დედა?
მუხლს დაეყრდნო და არ ვიცი როდის მოასწრო ან როგორ ვერ შევამჩნიე მანამდე, ბეჭედი აღმიმართა წინ.არ დავფიქრებულვარ ისე დავთანხმდი,მისით ვსუნთქავ და განა შემეძლო სხვა რამე გამეკეთებინა?
-მაგრამ პიცის გაფუჭება არ შეგრჩება
ტუჩები გავბუსხე და ჯერ კიდევ ემოციებში მყოფმა პიცის ყუთს დავხედე.
-შემიძლია საჯელი მივიღო და გამოვასწორო კიდეც დანაშაული,წარბები აათამაშა და საძინებელში შემაქანა.აღმოჩნდა,რომ იმიტომ არ მეძებდნენ ყველამ ყველაფერი იცოდა და ერთადერთი ვიყავი ვისაც არ გაუფიქრებია მსგავსი რამ.ქეთამ სპეციალურად დამირეკა იმ საღამოს,თურმე გამომყვა და გიოს მან უთხრა იქ,რომ ვიყავი.გოგოები უკვე კაბას ამზადებდნენ მე სანამ თანხმობას ვეტყოდი და ჩემები და მარინა სოფელში ქეიფობდნენ ცალკე.

5წლის შემდეგ

-რძალო,ეს შენი დაქალი ნერვებს მიშლის
-ვინ ლიზა?არა,არ მჯერა
-ორსულობაო და ღამის 3ზე ხან ნაყინი უნდა მჟავე კიტრით და ხან ორეო თევზით.
როგორც მიხვდით ლიზა და ნიკუშა ერთად არიან პატარა პრინცესას მოლოდინში,მიშოს და თიკას 2წლის დემე და 1წლის ანიტა ყავთ.ჩვენ?
-ბიჭო თქვენ რას აპირებთ ჰა?ირაკლას ხოარ დავურეკოთ,ეგ არის თქვენი სიყვარულის კუპიდონი და ახალი ისარი გაისროლოს ძია ნიკოს სახელზე ჰა?
-არ არის საჭირო..
-რატო რძალო,ამდენ ბავშვებში არ გინდებათ კი მარა?აგერ მეც მაგის ხათრით დავაორსულე შენი დაქალი.
-იმიტომ,რომ ორსულად ვარ..
-რაა?ფეხზე წამოხტა გაოცებული გიო და ჰაერში ამიტაცა
-რა თქვი?
-დამსვი არ შეიძლება
-ვაიმე,ხო მაპატიე,მართლა?მართლა მამა გავხდები?
-კიი,ზუსტად 8თვეში რადგან უკვე 1თვის ვარ
-გესმიით?მამა ვხდებიიი..ჩემო ანგელოზოო.მისი ჩახუტება,მხოლოდ ჩახუტებაა საკმარისი თავი ყველაზე ბედნიერ ქალად ვიგრძნო მსოფლიოში და ახლა უკვე დედად.ასე გახდა ჩემი მეზობლის ბიჭი,ჩემი ცხოვრების თანამგზავრი..


მადლობა ვინც ელოდებოდა და კითხულობდა..
ბოდიში შეცდომებისთვის..