_ ფერი, სამზარეულოში ჩამოდი, ყველა შენ გელოდება. _ მშვიდად უთხრა და გავიდა.
დაბლა ჩასულს სიურპრიზი ელოდა, მისიანები მოსულიყვნენ სანახავად. ფერის სიხარულს საზღვარი არ ჰქონდა. დედამისს აკოცა, მერე მამას, ძმებს ჩამოუარა და თავის მეგობარ ფრანკას მოხვია ხელები.
მხიარულად შეუდგნენ ვახშმობას, ფერის კისკისი და ბედნიერება მთელ სამზარეულოში ისმოდა. ვახშამს მხოლოდ კამილა და კლარა არ ესწრებოდნენ.
_ ფერიი... სასახლე მართლაც ძალიან ლამაზია... _ უჩურჩულა ფრანკამ.
_ კი ასეა... _ დაეთანხმა მეგობარს, _ დღეს ჩემს ოთახში დავიძინოთ და თან ვიჭორაოთ! _ გაუღიმა.
_ მერე ელი?!
_ სხვაგან დაიძინებს! _ თქვა და გადაიკისკისა.
_ აბა, რა გაცინებთ, გოგოებო?! _ ჩაერია ანხელი და ორივეს გადაავლო მზერა.
_ ჩვენ დღეს ერთად ვიძინებთ! _ თქვა ხმამაღლა ფერიმ და მეგობარს მხიარულად შეხედა.
_ მერე ქმარს არ ეკითხები?! _ ჩაეკითხა ანხელი და თვითონაც გადახედა ელის.
_ თანახმაა! _ ფერიმ ელიანს შეხედა, რომელმაც თავი დააქნია.
_ თანახმა ვარ მეგობართან ერთად დაიძინო... _ თქვა მშვიდად.
_ ფერი, შენთვის საჩუქარი მე და ჩემს ქმარსაც გვაქვს. _ გოგონას ფერნანდა მიუახლოვდა, გადაკოცნა, მიულოცა დაბადების დღე და ყუთი გაუწოდა. ფერის გაეღიმა, მანაც აკოცა ორივეს და იქვე დაიწყო საჩუქრის გახსნა. კოლოფში მუსიკალური ზარდახშა იდო და მუსიკის ხმა გაიგონა თუ არა, გაუხარდა.
_ რა ლამაზიაა... ლამაზი გოგონა და ეს ბიჭიც... _ თქვა გახარებულმა და ფიგურებს დაუწყო ყურება.
_ მართალია, ლამაზი ქმარია ელი... _ თქვა ანხელმა და ფერის გადახედა. მიხვდა თუ არა ფერი, მაშინვე წამოდგა და ზარდახშა მაგიდაზე დადგა: _ ეს უფრო ლამაზია! თქვა გაბრაზებულმა და გოგოს ფიგურაზე მიუთითა.
_ მე კი მგონია, რომ რეალური ფერი უფრო ლამაზია... _ მოესმა კაცის ხმა და ელის გადახედა ფერიმ.
_ შენ გარდა ყველა ლამაზია! _ თქვა მკაცრად. კაცი წამოდგა და მისკენ გაემართა:
_ თუ ასეა, ალბათ ჩემს საჩუქარს არ მიიღებ!
_ დიახ! _ თქვა ისევ მკაცრად და ფრანკას მიუტრიალდა, რომელსაც ტორტი ეჭირა ხელში. ბედნიერმა შემოკრა ტაში:
_ ეს დედამ გააკეთა?! დეეე, მადლობა დიდი, ძალიან გემრიელი იქნება, ვიცი. უცბად ფერნანდას შეხედა და მისკენ წავიდა, ხელები მოხვია და მასაც აკოცა. ქალმა გაუღიმა:
_ ფერი, ჩვენც გვაქვს შენთვის ტორტი, მე გამოგიცხვე, რატომ არ გვითხარი, რომ დაბადების დღე გქონდა?! ეს მხოლოდ წერილიდან გავიგეთ, ელიმ მითხრა.
_ მე არ მინდოდა თქვენი შეწუხება. _ თქვა ჩუმად და უცბად გასწორდა წელში.
_ აბაა, სადაა ჩემი მეორე ტორტი?! სანთლებს ჩავაქრობ! _ თქვა გახარებულმა, ბედნიერი დააცქერდა მეორე ტორტს და თვალები გაუფართოვდა, როცა ზედ ქალის და კაცის ფიგურებიც დაინახა. სანთელი ჩააქრო თუ არა, მაშინვე წაიღო ხელი კაცის ფიგურისკენ:
_ ორივე ტორტს გავსინჯავ, ძალიან, ძალიან მინდა! _ ფიგურას თავი მოატეხა, ელისკენ დაიძრა, თეფშზე დაუდო და თავისი სკამისკენ გაემართა კმაყოფილი: გაგანადგურებ! მძულხარ! მძულხარ! _ უთხრა გულში კაცს და გატეხილ ფიგურაზე ჩაეღიმა.
კაცი გაბრაზდა, მაგრამ არ შეიმჩნია და მშვიდად თქვა:
_ ძალიან გემრიელია, ფერი, მადლობა, რომ პირველი ნაჭერი მე მიწილადე.
ფერი შეცბა, ხმა აღარ ამოუღია.
_ ახლა კი გემრიელად მიირთვით ყველამ. _ დაამატა ელიმ და ყველას მოავლო მზერა, ბოლოს ფერის შეხედა და დააკვირდა. ის თეფშს მიშტერებოდა და ჩანგალს არჭობდა ტორტის ნაჭერს.
როცა სუფრა აალაგეს, ფერიმ დაქალს შეხედა: _ ახლა წავიდეთ ოთახში... გადაუჩურჩულა და კარიდან გავარდა ფრანკასთან ხელიხელჩაკიდებული. ოთახში შევარდნენ ორივენი და მაშინვე ლოგინზე მიწვნენ.
_ აბა, როგორია ელი?!
_ რა ელი! სასახლეზე მოგიყვები! ისევ ისეთი მშვენიერი, ლამაზი და დიდებულია! როგორც ადრე! გლიცენია კი უმშვენიერესი გახდა... მისი სურნელი აივანზეც აღწევს და შესანიშნავია. _ უცბად გადმოხტა ლოგინიდან და ფრანკაც წაიყოლა აივნისკენ. _ აი, ესაა ჩემი დიდებული აივანი! აქედან ყველაზე ლამაზად და შესანიშნავად მოჩანს ჩემი გლიცენია და საჯინიბო! ჩემი ცხენი დემიანი ისეთი ლამაზია, ვერ ვშორდები!
ფრანკას გაეცინა და ფერის პირზე ხელი ააფარა: _ მოისვენე, ფერი... ცხენი კი არა, ელია სიმპათიური! შენ კიდევ გაიძახი, ლამაზი არ არისო!
_ სულაც არააა ლამაზი! _ თქვა ფერიმ და გაბრაზებულმა გახედა დაქალს.
_ ლამაზიც არის და სიმპათიურიც! არაფერი მომხდარა ჯერ?!
_ არა! _ იცრუა, _ და არც მოხდება! სად მე და სად ის მხეცი!
უცბად კარში ელიანი გამოჩნდა.
_ ისე გიყურებს! _ უჩურჩულა ფრანკამ მის დანახვაზე ფერის, რაც კაცმაც გაიგონა. ფრანკამაც გააგრძელა: _ მე შენს ადგილას დავდნებოდი და გული ამიჩქარდებოდა!
_ მე ვთქვი, სად მე და სად ის მხეცი-თქო! როგორც უნდა ისე მიყუროს!
_ ლამაზი ხარ და ამიტომ გიყურებს!
_ მხეცი!
_ კარგი, მორჩი და აღიარე, რომ სიმპათიურია!
_ არააა!
_ ფერი... სულ ცოტათი მაინც არ მოგწონს?!
_ არააა!
ქალმა ამოიხვნეშა და დაქალს ლოყაზე აკოცა: _ შენ საწოლში წევხარ, მაგრამ ელის სად სძინავს?!
_ დივანზე!,რა თქმა უნდა! ან იმ ქალთან!
_ როგორია ის ქალი?!
_ ლამაზი...
_ სხვა რა არის ახალი?!
_ ცხენით ვიჯირითე და სპილოთიც გავისეირნე, ისეთი მაგარია ორივეე! შენც რომ გაიცნობ, შეგიყვარდება!
_ მე უკვე მიყვარს, ფერი! და დროა შენც შეიყვარო ელი! შენი ქმარი!
_ მორჩი! ის ჩემი ქმარი არაა! მალე მივატოვებ!
_ და ვინ მოგცა ამის უფლება?! _ მიუტრიალდა დაქალს და სახეში შეხედა.
_ ჩემმა თავმა!
_ მერე ის, რაც შენთვის მნიშვნელოვანია?!
_ მალე ჩემი გახდება!
_ ფერი... მორჩი მის მიმართ სიძულვილს და შეიყვარე... ცუდი კაცი არ ჩანს!
_ ცუდიააა!
_ მაშ ცუდი ვარ და ჩემი მიტოვებაც გინდა?! _ გაისმა ხმა და ფრანკამ უკან დაიხია შეშინებულმა.
_ დიახ! ასეა! მე არ მომწონხარ! და არ მომეწონები არასდროს!
_ კარგი... ძილი ნებისა, ფრანკა, ძილი ნებისა, ფერიიი... _ თქვა რბილად და დივნისკენ წავიდა. წამოწვა თუ არა, ფერიც მივარდა:
_ შენ სხვაგან იძინებ!
_ რატომ?!
_ მე და ფრანკა აქ ვიძინებთ ერთად!
_ დაიძინეთ, არ გიშლით... _ თქვა რბილად და თან ჩაიღიმა.
ფერი უცბად გონს მოეგო, ისევ აივნისკენ წავიდა. ჩუმად დაიხარა დაქალისკენ და უჩურჩულა:
_ დღეს არ ვიძინებთ! და არც იმას დავაძინებთ! _ თქვა და საუბარი ხმამაღლა დაიწყო. ფრანკაც იღიმოდა და პასუხს სცემდა.
ელი დივანზე ჩამოჯდა და ქალზე დაიწყო ისევ ფიქრი. პირველად იგრძნო, რომ გული ჰქონდა და ქალის მიმართ სხვა, ახალ გრძნობას განიცდიდა. ამ დროს ფერი შემოვიდა. ქალს სევდიანად შეხედა, მერე მზერა მოაშორა.
_ მოემზადე! _ შესძახა ფერიმ, _ ხვალ დილით ჯირითში გიწვევ. ვინც მოიგებს, მეორის ნებისმიერ სურვილს შეასრულებს. თანახმა ხარ?
თანხმობის ნიშნად ელიმ თავი დაუქნია.
მეორე დილით, გაეღვიძა თუ არა, ფერი თავზე წამოადგა:
_ ადექი! ცხენებთან მივდივართ! _ მოესმა ქალის მკაცრი ხმა და ახლაღა იგრძნო საშიში სურვილის მოახლოება, რომელიც აიძულებდა, წაგების შემთხვევაში დასთანხმებოდა ქალის ნებისმიერ სურვილს...
_ ფერი... რომ მოიგო, იცოდე, წასვლას არ მთხოვ!
_ უკვე აღიარებ დამარცხებას?!
_ არა! არა! უბრალოდ, შენ ჩემგან ვერ წახვალ!
_ რატომ?!
_ იმიტომ, რომ... _ კაცმა უსწრაფესად გონებაში წარმოთქვა, რაც უნდა ეთქვა და ოთახიდან გავარდა.
საჯინიბოს მიაშურა, მაშინვე ცხენზე შეჯდა და ჩანჩქერისკენ გაჭენდა. ქარი ეცემოდა სახეში და ფიქრებს უწეწავდა: ნუთუ მე ის შევიყვარე.... შევიყვარე... არა... მე ის არ მიყვარს! არ მიყვარს! იქნებ მაინც შემიყვარდა?! _ ცხენი უცბად გააჩერა და ჩანჩქერთან ჩამოქვეითდა. რამდენიმე ხანი ნაპირთან იჯდა შეფიქრიანებული. ამ დროს ცხენის ფლოქვების ხმა მოესმა და უკან მიიხედა. ქალის ნაზი სხეულის დანახვაზე ზეზე წამოდგა.
_ სასახლეში დავბრუნდეთ! აქედან პირველი ვინც მივა სასახლეში, ის იქნება გამარჯვებული! _ თქვა ქალმა და ცხენიდან არ ჩამოქვეითდა.
კაცმა ღრმად ჩაისუნთა და ქალს მიუბრუნდა:
_ მე მეგონა, ამ ცხენზე უნდა ავმხედრებულიყავით შენც და მეც! ვინც ამხედრდებოდა, ის იქნებოდა გამარჯვებული!
_ ხვალ დილას შეგიძლია მოაწყო ეს შეჯიბრი! ახლა კი პირველი ვინც მივა, ის იქნება დღეს გამარჯვებული! _ თქვა და ცხენი სასახლისკენ მიაბრუნა. კაციც ამხედრდა თავის ცხენზე და ქალს გადახედა.
_ მზად ვარ! სამზე! _ თქვა ქალმა მკაცრად და თვლა დაიწყო. სამი თქვა თუ არა, ორივე ადგილს მოწყდა. კაცი ისევ თავის ფიქრებს მისცემოდა სურვილთან დაკავშირებით. ქალმა ცხენი მოწყვეტით გააჩერა სასახლის უკანა ეზოში და კაცს მიუბრუნდა, რომელიც ახლაღა დაუდგა გვერდით.
_ გილოცავ... _ თქვა გულდაწყვეტილი ხმით ელიანმა და ქალს შეხედა, რომელსაც თითქოს ემშვიდობება და თვალებით ცდილობსო მის დამახსოვრებას.
ქალი ჩამოქვეითდა, საჯინიბოში შეიყვანა ცხენი და კაციც უკან მიჰყვა მეორე ცხენით. როცა ცხენი დააბა და საჭმელიც დაუყარა, ფერიმ სპილოებს მიაკითხა. თავის ალექსანდრიტს და მეორე პატარას შეეხო, მოეფერა. მერე იქვე ჩამოჯდა, ახალდაბადებულ სპლიყვს წყალი მიაწოდა და ყურებზე გადაუსვა ხელი: ჩემი ლამაზი...
_ აქ ყველაფერი შენია?! _ შეეკითხა ელიანი.
_ კი ჩემია! ეს ცხოველები და ის, რაც მე მიყვარს, ყველაფერი ჩემიაა!
_ მეც შენად მთვლი?!
ქალს გაეცინა და ადგა:
_ მე შენ არ მიყვარხარ! მძულხარ! და თვითონვე თვლი შენს თავს ცხოველად! _ გადაიხარხარა და კარისკენ წავიდა. კაცმა ხელი სტაცა, უკან შეიყვანა და კარი მიხურა. ქალი დაიძაბა, შეეშინდა და თვალებში შეხედა:
_ რა გინდა?!
_ შენ მოიგე დღეს! მითხარი, რა გინდა! რა სურვილი გაქვს?!
_ ხვალ გაიგებ! _ მიახალა და ხელის მოშორებას შეეცადა. კაცმა ხელი გაუშვა, ამოიხვნეშა და საჯინიბო დატოვა.
ქალი გლიცენიის ხესთან დაჯდა საქანელაზე, მის სურნელს გაუღიმა და ბედნიერმა შეისუნთქა. თვალები დახუჭა და ნიავს მიუგდო ყური. ქარი გლიცენიის ყვავილებს აფრიალებდა და ჰაერში უფრო იგრძნობოდა მისი სურნელი. ქალი ისევ ფიქრებში წავიდა, როგორ აქანავებდნენ ძმები საქანელაზე და ერთად როგორ დარბოდნენ ეზოში, თამაშობდნენ დაჭერობანას და დამალობანას.
_ აქ იძინებ?! _ მოესმა და უცბად გაახილა თვალები.
_ კი, წადი, დაიძინე! აქ რა გინდა!
კაცი იქვე ჩამოჯდა და საქანელაც გააჩერა. _ მეც აქ ვიძინებ! _ უთხრა მკაცრად და თვალები დახუჭა, როცა საზურგეს მიეყუდა.
_ ძალიან კარგი! მაშინ მე ოთახში ავალ! _ თქვა ფერიმ, მაგრამ კაცმა ხელი ჩასჭიდა, დაჯდომა უბრძანა და უკან დახია. მერე თავისკენ მიიზიდა, ხელები მოხვია და მომთხოვნად დაეტაკა ტუჩებზე. სრულიად დაავიწყდა ქალის წინაშე პირველი კოცნისას დადებული პირობა, რომლითაც ქალს ემუქრებოდა: _ ეს იყო ერთადერთი ჩემი შეხება, რომელიც არასდროს იქნება უკვე შენიო... სრულიად დავიწყებოდა თავისი სიტყვები, ქალს ხელებს უფრო ხვევდა და არ უშვებდა. ფერი გაფართხალდა, თავის დაღწევას ცდილობდა, კოცნას არ პასუხობდა. ბოლოს ხელებით უბიძგა მკერდზე, რომ მოშორებოდა და კაციც მოშორდა, ქალს ხელებში სწვდა და თვალებში ჩახედა:
_ მე ყოველთვის ვამთავრებ იმას, რაც დავიწყე! _ უთხრა მკაცრად და ქალს ახედა.
_ ასე სულელურად კოცნი იმ ქალს?! _ მოესმა ქალის დამცინავი ხმა და უცბად დაავლო მის მაჯას ხელი. ქალს პირზე ააფარა ხელი და იქვე წყლის გვერდით ჩამოსვა. ქალი ფართხალებდა, ხელებს იქნევდა კაცის მოსაშორებლად, მაგრამ კაცი არ უშვებდა:
_ მორჩი ფართხალს! გაგიშვებ, მაგრამ არ გავიგონო შენი ხმა! _ უბრძანა მკაცრად და ხელი გაუშვა.
_ მხეცო! _ თქვა ქალმა მაინც და კაცმა ისევ ააფარა ხელი პირზე.
_ საჩუქრებს მშვიდად და ბედნიერად იღებენ! შენ კიდევ ჩემი საჩუქარი არ დააფასე!
_ შენი კოცნა საჩუქარი კი არა, საშინელებააა! გამიშვიიი ხელიიი! _ მიუხედავად იმისა, კაცი არაფერს უშავებდა, ეშინოდა და მისგან შორს უნდოდა ყოფნა, აღარ უნდოდა გაეგო თავისი გულის ხმა და უნდოდა მშვიდად ეცხოვრა თავის ერთადერთ სასახლეში.
კაცს შეეცოდა, მოლბა და ხელი გაუშვა თუ არა, ქალი უცბად ადგა და გასწორდა:
_ ამ კოცნას არ შეგარჩენ! _ დაემუქრა და სიძულვილით და ზიზღით სავსე სასახლისკენ გაიქცა.
კაცი დაჯდა და ქალს გააყოლა მზერა, ჩაფიქრებული გაჰყურებდა, მისგან რომ გარბოდა და გრძნობდა ქალის სიძულვილს, მაგრამ ვერ გაეგო, რატომ ან რისთვის სძულდა ქალს ასე პირველივე დღიდან. გლიცენიისკენ დაიძრა, საქანელაზე ჩამოჯდა და კოცნა გაიხსენა, ტკბილი ცხელი ბაგეები ისევ შეიგრძნო და საქანელას თოკს მძიმედ მიეყუდა. გული აუჩქარდა და ცდილობდა დამშვიდებულიყო, ქალის სურნელიც იგრძნო იმწუთას და ეზოში გაიარა, ცდილობდა ახლა ქალი დაევიწყებინა, რომ მშვიდად დაეძინა, მაგრამ ძილიც არ ეკაროდა. რამდენიმე ხანი ეზოში იარა, მაგრამ გული ვერ დაიმშვიდა.
ქალი ოთახში შევარდა, მაშინვე ლოგინს მიაშურა გაბრაზებულმა, ბალიშს ხელს ურტყამდა და კვნესოდა. ბოლოს ბალიში ისროლა და დაქალსაც გაეღვიძა.
_ ფერი, რა მოხდა რა გჭირს?!
_ იმ მხეცმა მაკოცა! _ წამოიყვირა.
_ მშვენიერია... ეს ასე რატომ გაბრაზებს, ის შენი ქმარია.
_ არაა ის ჩემი ქმარი! ამას კიდევ მეტყვი და აქედან გაგაგდებ! _ დაიყვირა და წამოხტა.
_ რატომ არ მშვიდდები, ასე ძალიან მოგეწონა მისი კოცნა?!
ფერიმ კედლიდან ხანჯალი გადმოიღო, გაბრაზებულმა მოიქნია და ფრანკას კისერთან გააჩერა. მეგობარი გაკვირვებული უცქერდა და აკვირდებოდა მის სიბრაზეს.
_ ჩემი დაქალი და მომავალი რძალი რომ არ იყო, მოგკლავდი! _ თქვა მკაცრად და ხანჯალი ჩამოსწია.
_ მოგეწონა თუ არა?! _ ჩაეკითხა მაინც დაქალი და ქალს გააყოლა მზერა, რომელიც გაბრაზებული მიაბიჯებდა აივნის მოაჯირისკენ.
_ მე მისი არაფერი არ მომწონს! და არც არასდროს მომეწონება! _ თქვა და დაქალს გახედა._ დაიძინე! ახლა მშვიდად ვარ!
_ გზამ ძალიან დამღალა, შენც დაიძინე, დაივიწყე ეს კოცნა, თუ არ მოგეწონა, დაივიწყე და დაიძინე... _ თქვა რბილად და დაქალს ხელი ჩასჭიდა. _ მოდი, ერთად დავიძინოთ, შენ შენს მხარეს, _ და ჩაეხუტა. ფერიმ ხელები მოხვია და მალევე ლოგინში ჩახტნენ ორივენი.
ფერიმ დიდხანს იწრიალა ლოგინში, მაგრამ ვერ დაიძინა, სულ კოცნა ახსენდებოდა და ვერ ივიწყებდა. ორივე კოცნას ადარებდა ერთმანეთს და უფრო ღრმად ეფლობოდა ფიქრებში. ეს კოცნა უფრო მშვენიერი იყო... უფრო გულის ამაჩქარებელი და ტკბილი... _ გაუმხილა თავის თავს და მაგრად დახუჭა თვალები. ისევ ორივე კოცნა წარმოუდგა თვალწინ და გაბრაზებულმა თვალები გაახილა. _ ისევ მახსენდება და ვგრძნობ ამ კოცნის გემოს! ამ კოცნის გემოს და სიტკბოს! _ თქვა გულში და ბალიშს ჩასჭიდა ხელი. _ ელიიიი! განანებ ორივე კოცნას! განანებ! _ ცდილობდა დაევიწყებინა და გონებიდან გადაეგდო ის სცენა, მაგრამ არ გამოსდიოდა. ბოლოს დაღლილს ჩაეძინა.
დილას გვიან გამოიღვიძა. მაშინვე მოემზადა და სამზარეულოსკენ დაიძრა, შეშინებული იფიქრა, ძალიან დავაგვიანე და გაბრაზდებიანო. კარში შედგა ფეხი. მუქი შინდისფერი კაბა ეცა თვალში ელის და თვალი ააყოლა. ფერის პირველად ეცვა შინდისფერი კაბა. ქალი ყველას მიესალმა და ბოდიში მოიხადა დაგვიანების გამო. არაუშავს, ჯერ ისევ იუბილარი ხარ და შენი ადგილი დაიკავეო, _ გაუღიმა ელიმ. ფერიმ არაფერი უპასუხა, ჩუმი ნაბიჯებით გასწია თავისი ადგილისკენ, რომელიც ელის წაართვა. ელი მის მოპირდაპირედ იჯდა და ქალი დაჯდა თუ არა, ისევ სიმამრს მიუბრუნდა და საუბარი მშვიდად გააგრძელა კაცთან, რომელსაც ეუბნებოდა, ფერი ცოტას მაბრაზებს, მაგრამ არა უშავს, ეს ახალი გარემოს ბრალია და მალე აქ მშვიდად და კარგად იგრძნობს თავსო. მოესმა თუ არა ფერის ეს, მაშინვე გადაყლაპა ლუკმა და მამას შეხედა, მერე ელის გადახედა გაბრაზებულმა და ხმა ამოიღო.
_ მე მშვიდად და კარგად ვგრძნობ თავს! _ ამ დროს ფერნანდა ჩაერია საუბარში და ფერის შეხედა.
_ ფერი, შვილო, ელის საჩუქარი როგორ მოგეწონა?! _ ამის გაგონებაზე იგი ფერდაკარგული წამოხტა სკამიდან. ნუთუ ყველას უთხრა ამ მხეცმა, რომ მაკოცა?!
_ მეე... _ დაიწყო და ელიც ჩაერია: _ რომ არ მოსწონებოდა, ალბათ არ ჩაიცვამდა ამ კაბას. _ თქვა და ქალს გაუღიმა.
ქალმაც ძალით გაიღიმა და ფერნანდას მიუბრუნდა, თან დატრიალდა:
_ მართლა ძალიან ლამაზი კაბაა, ძალიან მომწონს. _ გულში კი ჩუმად დაამატა: მადლობა ელეონორას!
ფერი თან საუზმობდა, თან დედამისს ესაუბრებოდა. ქალს ამშვიდებდა, აქ ძალიან კარგად ვარო და კმაყოფილი იღიმოდა, რომ ამ სასახლეში იყო. დედამ იცოდა, რომ ფერი ამ სასახლეში მართლა ბედნიერი იქნებოდა, მხოლოდ სასახლის გამო მაინც. ცალკე მამასაც ესაუბრა, ისიც დაამშვიდა. ბოლოს თავის დაქალს შეეკითხა, მამამ საჩუქრად კაბა გამომიგზავნაო? მანაც დაუდასტურა, კაბა გამოგიგზავნა მწვანე-ლურჯ ფერშიო. ფერის უკვირდა, სად უნდა გამქრალიყო მამამისის საჩუქარი და ამაზე ისე ნერვიულობდა, ვერ მშვიდდებოდა.
უცებ ხმა მოესმა ზურგს უკან ელი ეძახდა, რომელიც მალევე მოუახლოვდა.
_ ფერი, ხმას რატომ არ მცემ? გეყო ამდენი სიუხეშე! რატომ არ იღებ ხმას?! _ ქალს წინ დაუდგა გაბრაზებული და ახლა შეამჩნია, რომ ის არც უყურებდა. მიხვდა, ჩაფიქრებული რომ იყო და ხელი შეახო. ქალიც გამოფხიზლდა და დაუყვირა:
_ რა გინდა?!
_ რა გჭირს! რაზე იყავი ასე ჩაფიქრებული?!
_ არ მიყვარს, როცა რაღაცას მპარავენ! _ თქვა მკაცრად და კაცს დაბღვერილმა თვალებში შეხედა.
_ შეგიძლია კოცნის გამო სამაგიერო გადამიხადო! მოიფიქრე, რა უნდა მთხოვო?!
_ შეჯიბრის მერე გაიგებ! _ უთხრა ისევ მკაცრად და საჯინიბოსკენ გაიქცა ცხენის ჯირითისთვის მოსამზადებლად.
ფერიმ მეორე შეჯიბრშიც გაუსწრო ელიანს და მოიგო. ახლა უკვე ორი სურვილი დაუგროვდა, რაც ელის ძალიან აშინებდა. შიშობდა, ქალს არ მიეტოვებინა და მშობლებთან ერთად წასვლა არ ეთხოვა სურვილის სანაცვლოდ.
სადილამდე ელიმ ტყეში ცხენით გაისეირნა. გზას მიჰყვებოდა, სახეში ქარი უბერავდა და სევდას გრძნობდა, რომ ქალის ორი სურვილი უნდა შეესრულებინა. უცებ ფერი შეამჩნია და მისკენ გაემართა. მალევე დაეწია. ახლა ელი მის გვერდით მიაჭენებდა ცხენს და თან ქარში მოფრიალე ქალის თმას აქცევდა ყურადღებას, მის შრიალა კაბას უყურებდა და ტკბებოდა. ცოტა ხნით სულ გადაავიწყდა ქალის სურვილები. უცებ ხელი მოხვია მას და თავის ცხენზე გადმოსვა.
_ არ მიყვარს ეს ცხენი! _ დაიყვირა ქალმა და გაიბრძოლა.
მაშინ კაცმა ფერი თავს ცხენზე დააბრუნა და თვითონაც უკან მოუჯდა.
_ მე კი არც ამ ცხენს და არც მის მხედარს არ ვუყვარვარ!
_ ცხენს ქურდები არ უყვარს! არც ამ ცხენს არ უყვარხარ, მიუხედავად იმისა, რომ მისი მხედარი ხარ!
_ რააა?! ქურდი რატომ ვარ, რა მოვიპარე?!
_ ამ სასახლის გარშემო მცხოვრებთა ფული! _ მოესმა უცბად და ცხენი ისე შეანელა, რომ თვითონაც ჩამოხტა და ქალიც ჩამოიყვანა.
_ გაიმეორე!
_ ქურდი ხარ!
_ კიდევ გამიმეორებ ამას და იცოდე!..
_ რა, მცემ?!
_ ეს საიდან მოიტანე! რა მოვიპარე!
_ აქ მცხოვრები ხალხის ფული!
_ ქურდი არ ვარ! და ეს კარგად იცოდე. კიდევ ერთხელ გავიგონებ ამ სიტყვებს და გავბრაზდები! ჯერ ჩემი გაბრაზება არ გინახავს!
_ მაინც რას იზამ?!
_ ცხოველებს დავკლავ და მათი სისხლით ვიჯერებ გულს! მხოლოდ ასე ვიშორებ გაბრაზებას!
_ მაშ მკვლელთან ერთად ქურდიც ყოფილხარ!


ესეც დაპირებული თავი, იმისთვის ვინც კითხულობთ და ჩემს გვერდით ხართ, მადლობა დიდიიი...