შურისძიების მსხვერპლი 42 თავი
პალატაში შესვლისთანავე თვალები ცრემლებით აევსო თათიას და უკან მიბრუნება გადაწყვიტა, მაგრამ ვერ შეძლო. კარგა ხანს იდგა ერთ ადგილზე მიყინულივით და თვალის მოუშორებლად უყურებდა ანდრიას გაფერმკრთალებულ და ნატანჯ სახეს. ბოლოს ვეღარ მოერია საკუთარ მძიმე ემოციებს და ნელა მიუხლოვდა მძინარე ბიჭს. გაუხეშებულ თმებში ნაზად შეუცურა თლილი თითები და მისკენ დაიხარა. ამ დროს, ძილ გამკრთალმა ანდრიამ, მოულოდნელად თვალები გაახილა და მომღიმარი სახით მიაჩერდა სახეში თვალებაწყლიანებულ გოგონას, რომელიც ისე დააბნია მისმა გამომწვევმა და დაჟინებულმა მზერამ რომ წამიერად ადგილზე გაიყინა. -მე უბრალოდ...-კარგა ხნის სიჩუმის მერე ძლივს გასაგონად, უმისამართოდ დაიჩურჩულა დაბნეულმა გოგონამ და მაშინვე მიტრიალდა რადგან მოწოლილმა მძიმე ემოციებმა ხმა დაუხშო. პალატიდან გასვლა დააპირა, მაგრამ ვერ შეძლო, რადგან ანდრიამ მოულოდნელად ხელი დაუჭირა და წასვლის უფლება არ მისცა-ანდრია-დაიძაბა თათია. -ცოტა ხანს დარჩი ვილაპარაკოთ-მკაცრი ტონით უთხრა გაღიზიანებულმა ბიჭმა დაბნეულ გოგონას და სევდიანად გაუღიმა -არ ღირს-ცივად უთხრა თათიამ და ძლივს შეიკავა თავი რომ არ ეტირა -გთხოვ-უემოციო ტონით უთხრა ანდრიამ და სრულიად გაუაზრებლად ოდნავ მტკივნეულად მოუჭირა ყინულივით ცივი თითებულ სუსტ მაჯაზე -მე და შენ სალაპარაკო აღარაფერი გვაქვს! -თუ ასეა რატომ მოხვედი?-ბრაზნარევი ტონით ჰკითხა ანდრიამ და ხელი გაუთავისუფლა -უბრალოდ მინდოდა მენახე-მხრები აიჩეჩა დაძაბულმა გოგონა და თავი დახარა რადგან ძალა აღარ ეყო გამკლავებოდა მის დაჟინებულ და გამომწვევ მზერას -თათია!-გაბრაზდა ანდრია -არაფერში გადანაშაულებ-ჩამწყდარი ხმით უთხრა ხმა აკანკალებულმა გოგონამ დაძაბულ ბიჭს და იმის მიუხედავად რომ მთელი ძალით ცდილობდა წინააღმდეგობა გაეწია მოწოლილი სიმწრის ცრემლებისთვის, ბოლოს მაინც ვერ შეიკავა თავი და ატირდა -თათია... მე...-დაიძაბა ანდრია- არ მინდოდა რომ შენთვის გული მეტკინა -უნდა წავიდე- ნაჩქარევად თქვა დაბნეულმა გოგონამ და მიტრიალდა მაგრამ ამჯერადაც არ მისცა წასვლის უფლება დაძაბულმა ბიჭმა რომელმაც მოულოდნელად ხელი დაუჭორა და თავისკენ უხეშად მიიზიდა -საუბარი ჯერ არ დაგვისრულებია!- მკაცრი ტონით უთხრა გაღიზიანებულ გოგონას და სახე კიდევ უფრო მეტად მეუახლოვა -რას... აკეთებ- ნაწყვეტ-ნაწყვეტ ჰკითხა სუნთქვა აჩქარებულმა გოგონამ დაძაბულ ბიჭს და უნებურად ცივი მზერა მის ფერმკრთალ ტუჩებს მიყინა. ამ დროს ანდრიამ მისი წაშლილი სახე ხელებშორის მოიქცია და სრულიად გააზრებულად ტუჩებში აკოცა -მაპატიე-ძლივს გასაგონად ზედ ტუჩებზე დაუჩურჩულა როცა თათიას სიმ წერის ცრემლები გადმოუცურდა გაფითრებულ ღაწვებზე-შენს ცრემლებს არ ვიმსახურებ -ვიცი-ცივად უთხრა მისი შეხებით და შეგრძებით გაღიზიანებულმა გოგონამ და სწრედ მაშინ როცა დაძაბულმა ბიჭმა ხელის ზურგი ნაზად ჩააყოლა მის გაფითრებულ სახეს უცრემონიოდ შეაღო მიამ პალატის კარი. -მე... წავალ-უეცრად ფეხზე წამოვარდა დაბნეული თათია და გასასვლელი კარისკენ წავიდა, მაგრამ მიამ გარეთ გასვლის უფლება არ მისცა, მაშინვე წინ აესვეტა და ძლივს შეკავებული აგრსიით ჰკითხა -აქ რა აკეთებ? -ჩემს სანახავად მოვიდა-თათიას მაგივრად უპასუხა ანდრიამ, რის გამოც ინსტიქტურამ ორივე დამ მას გახედა. -აზრი?-ცინიკური ტონით, უმისამართოდ იკითხა მიამ და ცივი მზერა ანდრიას ამღვრეული თვალებიდან თათიას გაფითრებულ სახეზე გადაიტანა -მე...უნდა წავიდე-ძლივს გასაგონად უმისამართოდ დაიჩურჩულა თათიამ და გაჩუმდა რადგან ძალა აღარ ეყო კიდევ რამის სათქმელად -კიდევ როდის გნახავ?-ინტერესით ჰკითხა ანდრიამ დაბნეულ გოგონას და სევდიანად გაუღიმა -არ ვიცი-გულწრფელად უთხრა თათიამ და ძლივს შეკავებული ცრემლების ფონზე პალატიდან უხმოდ გავიდა. მომაბეზრებელი სიჩუმე ჩამოწვა წამლების უსიამოვნო სუნით გაჟღენთილ, ქათქათა თერთ ოთახში რომელიც მოულოდნელად მიას ხმა დაარღვია -აღარ მოვა!-დარწმუნებით თქვა და პალატის კარი ხმაურით დაკეტა -რატომ მოხვედი?-კარგა ხნის სიჩუმის მერე უინტერესოდ ჰკითხა გაღიზიანებულმა ბიჭმა დაძაბულ გოგონას და თვალი ერთ წერტილს გაუშტერა -არ ვიცი-გულწრფელად უთხრა მიამ და ნელა მიუახლოვდა -მინდა რომ წახვიდე-ძლივს შეკავებული აგრესიით უთხრა ანდრიამ თავზე წამომდგარ გოგონას თან ისე რომ მისკენ არ მიუხედია -დარწმუნებული ხარ?-ჩაეკითხა მია და სრულიად გაუაზრებლად, ოდნავ, სულ ოდნავ შეახო აკანკალებული თლილი თითიები მის გაყინულ ხელს რომელზეც გადასხმის სისტემა ჰქონდა დამაგრებული -მია-გამოსცრა კბილებში მისი შეხებით და შეგრძნებით გაღიზიანებულმა ბიჭმა და სწორედ მაშინ როცა ურექციოდ მდგომო გოგონა მიტრიალდა მაჯაში უხეშად წაავლო ხელი და თავისკენ მიიზიდა. ამ დროს მათი მაღვრეული თვალები ერთმანეთს შეხვდა. წამიერად ისე დააბნია, ააღელვა და გააღიზიანა -ანდრია-ძლივს გასაგონად, ზედ ტუჩებთან დაუჩურჩულა სუნთქვა აჩქარებულმა გოგონამ ვნება მორეულ ბიჭს და გამიმწვევი მზერით ჩააცქერდა თვალებში. ამ დროს ანდრიამ საბოლოოდ დაკარგა თავზე კონტროლი და სრულიად გაუაზრებლად ტუჩებზე დააცხრა. თუმცა ეს მხოლოდ წამიერი თავის დაკარგვა იყო და მალევე მოვიდა აზრზე, ამიტომ კიდევ უფრო უხეშად და მეტად მიიზიდა თავისკენ ირონიულად მომღიმარი გოგონა და აგრესიული ტონით უთხრა -წადი -ანდრია?! -წადი-მეთქი!- დაუღრინა გაღიზიანებულმა ბიჭმა და ოდნავ მტკივნეულად მოუჭირა ყინულივით ცივი თითები წვრილ მაჯაზე, მერე კი მოულოდნელად ხელი გაუშვა და კარისკენ მიუთითა. -რა მოხდა შე ჩ*მა ისევ იჩხუბეთ?-მიას გასვლისთანავე პალატაში დაბნეული თორნიკე შევიდა -ვუთხარი რომ მისი ნახვა აღარ მინდა -მერე რა გითხრა?! -არაფერი, რა უნდა ეთქვა-მხრები აიჩეჩა ანდრიამ -თათია რატომ იყო მოსული? -ისე უბრალოდ... -გითხრა რამე? -არა -ისევ აპირებ მასთან ურთიერთობის გარძელებას? -აზრზე არ ვარ-თავი უკან გადასწია გაღიზიანებულმა ბიჭმა და თვალები დახუჭა -ხომ იცი რომ გულს ატკენ?!-მოიღუშა თორნიკე -ვიცი-უმისამართოდ დაიჩურჩულა ანდრიამ და ზურგი აქცია მეგობარს. -შენ აქ რას აკეთებ? -ჩემს სანახავად მოვიდა-თათიას მაგივრად უპასუხა ანდრიამ, რის გამოც ინსტიქტურამ ორივე დამ მას გახედა. -აზრი?-ცინიკური ტონით, უმისამართოდ იკითხა მიამ და ცივი მზერა ანდრიას ამღვრეული თვალებიდან თათიას გაფითრებულ სახეზე გადაიტანა -მე...უნდა წავიდე-ძლივს გასაგონად უმისამართოდ დაიჩურჩულა თათიამ და გაჩუმდა რადგან ძალა აღარ ეყო კიდევ რამის სათქმელად -კიდევ როდის გნახავ?-ინტერესით ჰკითხა ანდრიამ დაბნეულ გოგონას და სევდიანად გაუღიმა -არ ვიცი-გულწრფელად უთხრა თათიამ და ძლივს შეკავებული ცრემლების ფონზე პალატიდან უხმოდ გავიდა. მომაბეზრებელი სიჩუმე ჩამოწვა წამლების უსიამოვნო სუნით გაჟღენთილ, ქათქათა თერთ ოთახში რომელიც მოულოდნელად მიას ხმა დაარღვია -აღარ მოვა!-დარწმუნებით თქვა და პალატის კარი ხმაურით დაკეტა -რატომ მოხვედი?-კარგა ხნის სიჩუმის მერე უინტერესოდ ჰკითხა გაღიზიანებულმა ბიჭმა დაძაბულ გოგონას და თვალი ერთ წერტილს გაუშტერა -არ ვიცი-გულწრფელად უთხრა მიამ და ნელა მიუახლოვდა -მინდა რომ წახვიდე-ძლივს შეკავებული აგრესიით უთხრა ანდრიამ თავზე წამომდგარ გოგონას თან ისე რომ მისკენ არ მიუხედია -დარწმუნებული ხარ?-ჩაეკითხა მია და სრულიად გაუაზრებლად, ოდნავ, სულ ოდნავ შეახო აკანკალებული თლილი თითიები მის გაყინულ ხელს რომელზეც გადასხმის სისტემა ჰქონდა დამაგრებული -მია-გამოსცრა კბილებში მისი შეხებით და შეგრძნებით გაღიზიანებულმა ბიჭმა და სწორედ მაშინ როცა ურექციოდ მდგომო გოგონა მიტრიალდა მაჯაში უხეშად წაავლო ხელი და თავისკენ მიიზიდა. ამ დროს მათი მაღვრეული თვალები ერთმანეთს შეხვდა. .......... მიღებული ჭარბი აკლოჰოლის დოზისგან თვალებჩაწითლებული კახა მუღუშული სახით იჯდა სავარძელში და სიბნელეს მიჩვეული თვალით ერთ წერტილს მიშტერებოდა. ფიქრობდა ბევრს ძალიან ბევრს და მაინც ვერ იღებდა საბოლოო გადაწყვეტილებას მომავალზე... თვითონაც ვერ ხვდებოდა რატომ იყო ასეთი დაბნეული. ალბათ იმიტომ რომ გულს ერთთან ყოფნა უნდოდა გონებას კი მეორესთან.. როგორც კი თვალებს ხუჭავდა მაშინვე თამუნა უდგებოდა თვალწინ მის უკან კი... სადღაც ბნელ სიღრმეში მიას მომღიმარი სახე... რომელიც დროდადრო ქრებოდა და მერე ისევ კრთებოდა. იმის მიუხედავად რომ ერთ ქალს მისგან გაქცევა უნდოდა, მეორე კი მისკენ მიისწრაფვოდა მაინც უჭირდა საბოლოო გადაწყვეტილების მიღება და მათ შორის არჩევანის გაკეთება, რადგან ზუსტად იცოდა რომ რეალურად თამუნას მისგან წასვლა არ უნდოდა, მიას კი მასთან ყოფნა, შესაბამისად თვითონაც ისეთივე დაბნეული და არეული იყო როგორც ისინი. თუმცა რეალურად რასწორი არჩევანის გაკეთებაზე მეტად მარტოობის ეშინოდა, აი ამ სიჩუმის და სიბნელის რომელიც ნელ-ნელა მის დამძიმებულ სხეულსაც ითრევდა ის სასოწარკვეთაში, მწუხარებაში და სევდაში რომელიც მუდამ თან ახლავს ამ ორ საზარელ მდგომარეობას. თამუნაზე და მიაზე ფიქრით თავატკიებულმა კაცმა თავი საზურგეს მიაყრდნო და თვალები დახაჭა, სცადა, ფიქრებში მაინც გაჰქცეოდა საკუთარ თავს, მაგრამ ვერ შეძლო, ამიტომ მოულოდნელად ვისკის თითქმის ბოლომდე დაცლილ ბოთლს ხელი წამოავლო და სწორედ მაშინ როცა ტუჩებთან მიიტანა მის დაძაბულ სმენას კარზე ფრთხილი კაკუნის და გაბმული ზარის ხმა მიწვდა. უხალისოდ წამოდგა ფეხზე და ბოთლით ხელში წავიდა კარის გასაღებად. გაოცება ვერ დამალა როცა ზურასთან საჩხუბრად გამზადებულს თამუნა შერჩა ხელში რომელიც სიტყვის უთქმელად, ყოველგვარი მისალმების და მოკითხვის გარეშე ძალიან მშვიდად, თავდაჯერებულად და გრაციოზულად შევიდა სახლში -დიდი ხანია რაც საქარველოში დაბრუნდი?-უკან მიჰყვა დაბნეული კახა ცოლს -რა მნიშვნელობა აქვს?-უემოციო ტონით ჰკითხა თამუნამ და მისკენ მიტრიალდა. ამ დროს მათი ამღვრეული თვალები ერთმანეთს შეხვდა. -ჩემთვის ააქვს-წამოენთო კახა -განქორწინების საბუთები მოგიტანე-კარგა ხნის სიჩუმის მერე მკაცრი ტონით უთხრა გაღიზიანებულმა ქალმა დაძაბულ კაცს და საბუთები გაუწოდა. ამ დროს კახას სახეზე წამიერად ირონიული ღიმილი გაკრთა, თუმცა მალევე შეეცვალა სახის გამომეტყველება და სახე წაეშალა -საქარველოში იმიტომ დაბრუნდი რომ ჩემთვის ეს საბუთები მოგეტანა?- ძლივს შეკავებული აგრესიით ჰკითხა სუნთქვა აჩქარებულ ქალს და კიდევ უფრო მეტად მიუახლოვდა -უბრალოდ ხელი მოაწერე-მაქსიმალურად მშვიდი ტონით უთხრა თამუნამ თან ისე რომ წამით თვალი არ მოუშორებია მისი ამღვრეული მწვანე სფეროებისთვის და საბუთები მაგიდაზე უწესრიგოდ დაყარა -განქორწინება არ მინდა-დაუფიქრებლად უთხრა კახამ უნებურად ცივი მზერა მის წოთელ ვნებიან ტუჩებს მიაყინა -კახა გთხოვ არ გინდა ყველაფერს უარესად ნუ გაართულებ... უბრალოდ ხელი მოაწერე -ვიცი რომ ეს არც შენ არ გინდა-გამომწვევი ტონით განაგრძო საუბარი აღელვებულმა კაცმა და აკანკალებული ხელის ზურგი ნაზად ჩააყოლა მის გაფითრებულ სახეს -კახა! -ჩშშ-ზედ ტუჩებთან დაუჩურჩულა ირონიულად მომღიმარმა კაცმა და სწორედ მაშინ როცა მისი კოცნა სცადა თამუნამ მზერა აარიდა მის მონგრეულ სახეს და მაქსიმალურად მშვიდი ტონით უთხრა -კალამი თუ არ გაქვს ჩემსას გათხოვებ- და ხელებში საწერკალამი შეაჩეჩა. საშინლად არ ესიამოვნა კახა როცა შეამჩნია რომ თამუნას ქორწინების ბეჭედი აღარ ეკეთა -რატომ მოიხსენი? -საჭიროდ აღარ ვთვლი რომ ვატარო -თამუნა! -კახა აქ შენთან სალაპარაკოდ არ მოვსულვარ -მინდა რომ ბეჭედი გაიკეთო და ისევ ატარო -რააა?!-ირონია გაერია ხმაში მომღიმარ ქალს -შენ ჩემი ცოლი ხარ! -კახა მორჩი სისულელეების ლაპარაკს... და საბუთებს ხელი მოაწერე -არ მოვაწერ გასაგებია?-ბოლო ხმაზე იღრიალა გაცოფებულმა კაცმა და საბუთები ნაკუწებად აქცია. თამუნას მის ქცევაზე ცინიკურად გაეღიმა, საბუთებს გრაციოზულად გადააბიჯა და კარგა ხნის სიჩუმის მერე ინტერესით ჰკითხა ზედმეტად ახლოს მდგომ კაცს -ჩვენი ოჯახის გადარჩენას ცდილობ?!-და ისე რომ მის პასუხს არ დალოდებია გასასვლელი კარისკენ წავიდა. თამუნას მოულოდნელმა და უეცარმა ვიზიტმა კახა ისე გააგიჟა რომ თუკი რამე მსხვრევადი ვითი ჰქონდათ სახლში ყველაფერი დალეწა -ისევ დაიწყე შენებურები?-სახლში შესვლისთანავე ცინიკური ტონით ჰკითხა ზურამ ძმას და ფეხმორყეულ სკამზე ჩამოჯდა -შენ აქ რას აკეთებ?-დაუღრინა კახამ ძმას და ახლადგახსნილი ვისკის ბოთლი მოიყუდა -თამუნამ დამირეკა, მთხოვა მოვსულიყავი და მენახე -საქარველოში როდის დაბრუნდა? -რამდენიმე დღის წინ... ბინა იქირავა... ანა მასთან გადავიდა -რატომ არფერი მითხარი? -აზრი? -თამუნა ჯერ კიდევ ჩემი ცოლია-თვალები აემღვრა კახას -რომელიც აღარ გიყვარს და რომელთან ყოფნაც აღარ გინდა -ასე არაა -ასეა-გაეცინა ზურას და ვისკის ბოთლი ხელიდან უხეშად წაგლიჯა ძმას და მოიყუდა -განქორწინება არ მინდა -შენი მესმის-გაუღიმა ზურამ და ცოტაოდენი ვისკის კიდევ მოსვა -გესმის?-გაოცდა კახა -ცოლიც გინდა და საყვარელიც-უდარდელად უთხრა ზურამ და გაეცინა -ჩემსა და მიას შორის არაფერი არ ხდება -ეგ უკვე მოსმენილი მაქვს რამე ახალი მითხარი -თამუნას დაკარგვა არ მინდა -რას აპირებ? -ჯერ არ ვიცი -მტკიცედ აქვს განქორწინება გადაწყვეტილი -ვიცი -და მია? -მია?-უმისამართოდ იკითხა კახამ და გაირინდა, გონს ზურას ხმამ მოიყვანა -იმ გოგოს მიმართ რამეს გრძნოობ? -დამალევინე-ხელი გაუწოდა კახამ და ამით საუბრის დასრულებაზე მიანიშნა. ............... მთელი კვირა უხასიათოდ იყო მია, რადგან წინა ღამეს, მის გარეშე აღნიშნეს რესტორანში ანდრიას გადარჩენის, მეორედ დაბადების და გამოჯანმრთელების ამბავი მისმა მეგობრებმა . მოხდა ის რისიც ყველაზე მეტად ეშინოდა... თათიამ ჩაანაცვლა ანდრიას ცხოვრებაში და საბოლოოდ დაიკავა მისი ადგილი მის სამეგობრო და სანაცნობი წრეში. თუმცა ყველაზე მეტად მაინც კახამ ატკინა გული, რომელიც თამუნას დაბრუნების მერე თითქმის აღარ ეკონტაქტებოდა. ამ ყველფერს ისიც დაემატა რომ ქუჩაში შემთხვევით შეხვედრისას თამუნამ ისე ჩაუარა გვერდით რომ მისი არსებობა არც კი შეიმჩნია, რამაც კიდევ ერთხელ აიძულა მია რომ თავი ამქცეყნად ყველაზე მარტოსულ და უსარგებლო ადამიანად ეგრძნო. საბოლოოდ ყველაფერი მაიას ზარმა დააგვირგვინა ბათუმიდან რომელმაც შვილი სხვისი ოჯახის დანგრევის მცდელობაში დაადანაშაულა. გვიან ღამარტოობით დატანჯულმა რამდენიმე ჭიქა ღვინო ზედიზედ დალია. უნდოდა დაევიწყებინა ანდრია, თორნიკე, დავითი, თათია, მაია ყველა, ვინც ოდესღაც გული ატკინა, ვინც გარიყა, ვინც თავი ამ ქვეყნად ყველაზე უსუსურ, უმწეო, არასაჭირო და ზედმეტ დამიანად აგრძნობინა. რაღაც მომენტში ცრემლებიც კი მოეძალა მაგრამ თავს უფლება არ მისცა რომ ეტირა, თუმცა რამდენიმე ჭიქა ღვინის და სოც ქსელში ნანახი ფოტოების მერე თავისთავად გადმოუცირდა მოწოლილი სიმწრის ცრემლები გაფითრებულ ღაწვებზე. შეკრთა როცა უხმო რეჟიმზე დაყენებული ტელეფონი განათდა, ეკრანისთვის არ დაუხედია ისე უპასუხა, რადგან მისთვის სულ ერთი იყო ვინ და რატომ ურეკავდა. ლაპარაკში, კახა მალევე მიხვდა რომ მია მთვრალი იყო ამიტომ ბევრი ფიქრის გარეშე მასთან მისვლა და დალაპარაკება გადაწყვიტა. მიას ცრემლიანი თვალების დანახვამ კახა დააბნია, თუმცა არაფერი შეიმჩნია სახეზე და ზედმეტი კითხვების დასმის გარეშე მისი დამშვიდება სცადა,მაგრამ ვერ შეძლო, რადგან იმ ღამეს მია უჩვეულოდ დაძაბული და გაღიზიანებული იყო. -რატომ მოხვედი? -ისე უბრალოდ -დალევ? -საჭესთან ვარ -ცოლს შეურიგდი? -არა -სიგარეტი გააქვს?-კახამ თამხმობის ნიშნად თავი დაუქნია და სიტყვის უთქმელად გაუწოდა, მიამ ერთი ღერი ამოიღო და უკან გაუწოდა -დაიტოვე -მადლობა-ცივად უთხრა მიამ და აკანკალებული თითებით ნერვიულად მოუკიდა-გიყვარს?-კარგა ხნის სიჩუმის მერე ინტერესით ჰკითხა დაძაბულ კაცს და გამომწვევი მზერით მიაჩერდა სახეში -მია... -კითხვაზე რატომ არ მპასუხობ?-უეცრად წყობრიდან გამოვიდა გაღიზიანებული გოგონა და აკანკალებული ხელით ღვინის ბოთლს წაეტანა -მეტი აღარ დალიო!-მკაცრი ტონით უთხრა კახამ და ბოთლი ძალდატანებით გამოართვა -იმ ღამეს? რატომ მაკოცე?-კარგა ხნის სიჩუმის მერე ინტერესით ჰკითხა სუნთქვა აჩქარებულმა გოგონამ ზედმეტად ახლოს მდგომ კაცს და ყინულივით ცივი მზერა მის დანისლულ ჭაობისფერ სფეროებს გაუშტერა -იცი რატომაც -მინდა რომ ეს შენგან მოვისმინო -მია-დაიძაბა კახა როცა ხელებაკანკალებულმა გოგონა ყელზე შემოხვია თლილი თითები -შენთან ყოფნა მინდა-დაუფარავად და გულწრფელად უთხრა ვნება მორეულმა გოგონამ ერთ ადგილზე მიყინულ კაცს და ტუჩებში აკოცა |
ტესტები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
თქვენი აზრით, ქალებისთვის, რა ასაკშია მიზანშეწონილი დაოჯახება?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.