ჩემი პატარა კაფის კარები გამოვიკეტე ყურსასმენები მოვირგე და გზას გავუდექი. ყველაზე მაღალი ბინისკენ მივდიოდი სადაც მე ვცხოვრობდი, მიყვარსს როდესაც სახურავზე ავდივარ და ჩემს ცხოვრებაზე ვფიქრობ.
ანამარია დევიძე 20 წლის ოქროსფერთმიანი და მწვანე თვალება. არც მაღალი მქვია და არც დაბალი , უშნო არისო და არ უხდება მისი სიმაღლეო ვერავინ ვერ იტყვის. უფროსი ძმა და მშობლები 2 წლის წინ დამეღუპა ავარიაში.
ჩემი ნინაჩკა რომ არა ამ ყველაფერს ვერ გადავიტანდი. ნინა მესხი ჩემი კურსელი და ამავე დროს ჩემი საუკეთესო დაქალია. ერთმანეთი სკოლაში გავიცანით როდეესაც ბათუმში გადმოვედი საცხოვრებლად მას შემდეგ ერთად მოვდივართ. ერთად დავიწყეთ მუშაობა და ბოლოს ჩვენი პატარა კაფე გავხსენით.
ახლა კი სახურავზე ვზივარ და ჩემს ფიქრებში ვარ წასული როდესააც სახურავის კარები გაიღო და ვიღაც უცნობი ბიჭის სილუეტი გამოჩნდა, არ მიმიქცევია ყურადღება. სიგარეტი ამოვიღე და მოწევა დავიწყე.
ზურგს უკაან ნაბიჯების ხმა ისმის ყურადღება არ მივაქციე.
-ანამარია?!- ხმაზე ვიცანი ვინც იყო ეს ის ბიჭი იყო ვის გამოც ქალაქი დავტოვე და საცხოვრებლად ბათუმში გადმოვედი, ყველაფერი უკან მოვიტოვე.
- მაქსიმე აქ რას აკეთებ?- ხმის კანკალით ვუთხარი.
-მე რას ვაკეთებ კი არა შენ რას აკეთებ? თითქმის 3წელია შენზე არავის არაფერი გაუგია, 3 წელია არავის არ ელაპარაკები მითხარი ასეთი რა მოხდა რომ ყველა და ყველაფერი მიატოვე?- სიგარეტი გამომგლიჯა ხელიდან და გადაგდო თვალებზე ცრემლები მომადგაა ვდუმდი რა უნდა მეპასუხა...
- ხმა ამოიღე მარია თქვი რატო წახვედი ?
- უნდა წავიდე მაქსიმე..- სხვა გზა არმქონდა ვერ ვეტყოდი ვერაფერს უნდა წავსულიყავი ამ მომენტში თორე იქვე დავიწყებდი ტირილს.
-ისევ მიდიხარ როგორც ყოველთვის
ეს იყო ბოლო სიტყვები რაც მისგაან გავიგე, ჩქარი ნაბიჯებით გავუყევი გზას და ბოლოს ნინას კარებთან აღმოვჩნდი, კარებზე ვუკაკუნებდი მაგრამ არ აღებდა იქვე ჩავიკეცე და ტირილი დავიწყე, არვიცი რამდენი ხანი გავიდა რაც მე იქ ვიჯექი მაგრამ ნინას ხმამ გამომარკვია.
-მარია რა გჭირს რა მოხდა? ადექი სახლში შევიდეთ.- გაკვირვებული მიყურებდა. სახლში შევყევი ნინა დაჯდა მე კი მის კალთაში ჩავდე თავი და ისევ ტირილი დავიწყე, ნინა ჩემს დამშვიდებას ცდილობდა მაგრამ არ გამოსდიოდა.
-ნინნ ის ვნახე ცუდად ვარ არ შემიძლია ამდენი წლის მერე რატო გამოჩნდა როცა თითქმის და დავივიწყე.- თან ვტიროდი და თაან ვუყვებოდი ჩემი ტირილის მიზეზს.
-ვინ ის ანამარია, მაქსიმე ნახე? აქ რა უნდა ?
-არვიცი მაგრამ ვნახე, საერთოდ არ შეცვლილა. ისევ ისეთი მაქსიმეა ჩემი მაქსიმე..- ამას ვბუტბუტებდი სანამ არ ჩამეძინა




იმედია მოგეწონებათ, დამწყები ვარ და მითხარით გავაგრძელო თუ არა????????