ამაზე ფიქრში ჩამეძინა, დილას ადრიანად გამეღვიძა. გადავწყვიტე რომ ყველაფერისთვის ბოლო მომეღო და მეთქვა მაქსიმესთვის.
ადრე ავდექი და თბილისში წავედი, გზაში ძალიან დავიღალე მაგრამ მაინც პირდაპირ მაქსთან მივედი. დაახლოებით 5 საათი იყო რომ მივედი , კარებზე ვაკაკუნე და არავინ მიღებდა. მაქსიმეს დავურეკე და არ მპასუხობდა, ბექას დავურეკე და მიპასუხა.
-გისმენ ანამარია.
-ბექა მაქსიმე სადა მასთაან და არ მიღებს კარებს, არც მპასუხობს.-ატირებული ხმით ვეკითხები.
-აეროპორტში ვართ ყველა მაქსიმე მიფრინავს ნახევარ საათში.-ეს მითხრა და გავუთიშე.
ტაქსში ჩავჯექი და ძალიან ვთხოვე:
-ძალიან გთხოვთ სწრაფად იარეთ, ნახევარ საათში შეიძლება ჩემა საყვარელმა ადამიანმა ქვეყანა დატოვოს.
-კარგი შვილო.-მიპასუხა. მართლააც სწრაფად იარა 20 წუთში მიმიყვანა აეროპორტში.
შევარდი და თვალებით ვეძებდი მაქსიმეს, დავინახე და მისკეენ გავიქეცი.
-გთხოვ, მაქს არ წახვიდე ყველაფერს მოგიყვები ოღონდ არ წახვიდე.-თაან ვეხუტებოდი თან ვტიროდი .
-ანამარია...
-მაქსს გთხოვ რა, არ წახვიდე.
-მარია მომისმინე მე როცა გითხარი მაშინ უნდა მოგეყოლა, ახლა კი გვიანიაა.-ეს მითხრა და შებრუნდა.
-მაქსიმე თევდორაძე თუ ახლა წახვაალ ვერასდროს ვერ გაიგებ ჩემი წასვლის მიზეზს და ვერც ვერასდროს დაბრუნდები ჩემს ცხოვრებაში.- ხელით შემოვაბრუნე და ლოყაზე ვაკოცე.
-ჰმმ მემუქრები პატარავ, კარგი წავედით სახლში ჩემთაან.-ხელი გადამხვია და მანქანისკენ დავიძარით, ბიჭები გვიყურებდნენ.
სახლში მივედით დავჯექით და ვეხუტებოდი.
-მაქსს არ გამაწყვეტინო გთხოვ.-გავჩერდი ცოტა ხანი და დავიწყე მოყოლა.-მაქსს რამდენიმე წლის წინ ერთმანეთი გავიცანით, ჩემი ყოფილი დაქალისგან, შენი შეყვარებული იყო.. რომ დაშორდით ჩვენ კარგი ურთიერთობა გვქონდა და არ გაგვიწყვეტია მაგის მერე. მაგრამ მე და მას გაგვიფუჭდა ურთიერთობა და აღარ ვდაქალობ იცი რატომააც . ჩვენ ისეთი კარგი ურთიერთობა გქონდა შემიყვარდი ხო შემიყვარდიიი მაქსიმე. ყოფილი დაქალის ყოფილი შეყვარებული შემიყვარდაა.. არაა სწორი საქციელი მაქსიმე ამიტომააც გავექეცი ყველაფერს, ამიტომააც გავწყვიტე შენთაან ურთიერთობა მაგრაამ რავქნა შემიყვარდი , და ახლააც მიყვარხარ. ვერ შევძელი შენი დავიწყდება და ვერც გადაყვარება. დღითი დღე უფრო შემიყვარდი, დღეს კი ვერ დავუშვებდი ისევ უშენოდ გამეტარებინა დღები, თვები ან თუნდაც წლები. და ამიტომაც ჩამოვედი, არ გაგიშვი და ეს ყველაფერი გითხარი ახლა კი შენი გადასაწყვეტია რას იზამ , წახვაალ თუ დარჩები?... უბრალოდ დაიმახსოვრე და იცოდე მიყვარხარ..
-მეც მიყვარხარრ ჩემო სიყვარულო, მეც შემიყვარდი თაან ძალიაან პატარავ. ყოველ დღე შენი მონატრება მტანჯავდა და იმის ფიქრში ვიყავი სად შეიძლებოდა მეპოვე. მაგრამ ბედმაა შენთაან მომიყვანა მაინც და არ დავუშვებ მეორედ დაგკარგო.-ეს მითხრა და მაკოცა.
და ამდღიდან ყველაფერი შეიცვალა, დღითი დღე უკეთესობისკენ მიდიოდა ჩვენი ურთიერთობა. ერთ დღესაც ტელეფონზე შეტყობინება მომდის:
-ბედნიერებას გისურვებ მარია.-ეს ის ბიჭი იყო ვინც დიდი ხნის განმავლობაში მწერდა. მაქსიმემ ეს შეტყობინება წაიკითხა და ეიჭვიანა.
-ვინა ეს ბიჭი ანამარია?-გაბრაზებული მიყურებდა.
-არვიცი შენ რომ გამოჩნდი იმ დღიდან მოყოლებული მწერდა , ვარდს მიტოვებდა ყოველ დილით კარებთან მართლა არვიცი მაქსს.
-დაა ამ ყველაფერს ახლა მეუბნები ანამარია, ახლა??-თან ეცინებოდა.
-რა გაცინებსს?
-დაურეკე დროზე ამ ტიპს მალე.-ეს მითხრა და თვითონ დაურეკა, ტელეფონი მე მომაწოდა.-მადლობა უთხარი. მაქსიმეს ტელეფონი ამღერდა და გაგკვირევუბულმა გავხედე,უპასუხა.
-არაფრის.-ეს თქვა და თურმე ამ დროის მანძილზე მაქსიმე იყო ვინც მკითიულობდა,, მწერდა და ვარდებს მიტოვებდა.
-შეენნ??-ახლა მე ვუყურებდი გაბრაზებული-ამდენი ხნის მანძილზე შენ მწერდი, მკითხულობდი და ვარდებს მიტოვებდი?არაფერს მეუბნებოდი!! დეგენერატოოო რატო არ მითხარი.
-მერე რომანწიკული აღარ იქნებოდა.-გაინაზა ხმა გოგოსავით.
-დარტყმული ხარ რამდენი წელია გეუბნები?
-5?თუ უფრო მეტი? არვიცი მაგრამ გეტყვი რომ შენც დარტყმული ხარ და ძალიან მიყვარხარ.
-მეც მიყვარხარრ ჩემო დარტყმულო.




ცოტა არა და ძალიან პატარა თავია უბრალოდ ვერ გადავწყვიტე როგორ გამევრცო. თან ნამდვილ ამბავზეა მართალია ამ გოგოს ამდენი არ უბოდიალებია ბათუმსა და თბილის შორის არც მაქსიმე არსებობს და არც ანამარია. ყველაფერი შეცვლილია მაგრამ მართლაც შეუყვარდათ ერთმანეთი. გულს ვერ უბრძანებო ნათქვამია.. ნუ გამაკრიტიკებთ და ნურც ამ ადამიანებს. ბედნიერება ვუსურვოთ