იცით რა მაგარი იყო გუკას დაბადების დღე? არასოდეს არ დამავიწყდება ჩემი გუკსიკას გაფართოებული ტვაბეი და ჩამოვარდნილი ყბა , არც ის დამავიწყდება მთელი დღე როგორი მოწყნილი იჯდა და ელოდებოდა ერთ მილოცვას მაინც მაგრამ თითქმის ყველა გავაფრთხილე რომ ხმა აავის ამოეღო დაბადების დღეზე . აი საღამოს იყო მაგარი. ყველა დავიმალეთ და შუქიც ჩამქვრალი გვქონა
-აუუ აკო გაიწიე ბიჭო ფეხებს ყურებზე მიხახუნეებ - წუწუნით უთხრა ლუკამ და სავარძლის უკან ჩაჭეჭყილებმა როხროხი ავტეხეთ
-შეჩე** შენი ტ*აკი თავზე მადევს და მადლობა თქვი ფეხსაცმელებს თუ ყურებზე გისმევ - ახლა ლუკამ დაიწყო ჩურჩულით
-ოო ბიჭებო მოვიდა ჩუმაად - ლიამ დაუძახა და კარების ჩხაკუნზე სუნთქვაც კი შევიკავე
-მოვედიი - კარის მიხურვისთანავე გაისმა ეს ხმა და როგორც კი შავმა სილუეტმა ოთახის კარი შემოაღო ყველა ერთად წამოვიშალეთ "გილოცააააავთ" მაინც არ გამოვიდა სინქრონში მაგრამ არც ძალიან ცუდი იყო . აი აქ იყო დაშტერებული სიფათი , სიცილით გაიქცა კეკე და გაყინული საქონლის სექციასავით გაშეშებულ ლუკას მაისურზე მოქაჩა
-მოიცა ... აბა ... ისა - დებილივით ალუყლუყდა და კეკეს მაგრად ჩაეხუტა , აი აქ ისევ ატყდა საყვირის ხმები ბუშტების დახეთქვის ხმა რომლებსაც აკო და ლუკა ფეხებით სდგებოდნენ და აბათქუნებდნენ და იკას ხმამარალი სიცილი ბიჭების საქციელზე . სათითაოდ გადაკოცნა ყველამ და საჩუქარი შეაჩეჩა ბედნიერებით გაცისკროვნებულ გუკას , ბოლოს ჩემი ჯერიც დადგა და ღიმილით წავედი გუკასკენ
-გილოცავ გუკსიკ- სიცილით მოვხვიე ხელები და თვალები მაგრად დავხუჭე
-მეგონა დაგავიწყდა- მანაც ხელებიმომხვია და ყურთან ახლოს მიჩურჩულა
-შენ გგონია ესეთი რამ დამავიწყდებოდა ? -ცხვირზე ვუჩქმიტე და სიხარულით სავსე თვალებში ჩავხედე სადაც ჩემი ანარეკლი მოჩანდა
-აუ რავი - ისევ გამიცინა და ჩემი მიწოდებული ყუთი შეანჯღრია -რაარის?
-მერე გახსენი, წამო - ხელი დავავლე და მაგიდისკენ წავიყვანე . იმ ღამეს გავათენეთ , სახლში ჩვენთვის ვიყავით და ბედნიერი წამებით ვტკბებოდით , ისე ვიყავი მთვრალი თვალებს ძლივს ვახელდი და დებილივით ვეყუდებოდი გუკას
-ბიჭო შენ მისმინე - ძლივს ვაბამდი სიტყვებს ერთმანეთს და შდარებით ფხიზელ ირაკლის მივმართავდი - მე როცა მინდა, როგორც მინდა და რასაც მინდა იმას გავაკეთებ! -თითებს სასაცილოდ ვიქნევდი და ახახარებულ აკოს ვაიგნორებდი
-რამდენს ბლატაობ გოგო შენ ? ვინაა შენი ბიჭო? - ირაკლიც ძლივს ლუღლუღებდა და ელეს მხარს ეყუდებოდა , ელენეს თავი ლუკაზე ედო და უკვე მეცხრე თუ არა მერვე სიზმარს ხედავდა
-ბიჭო მისმინე...
-ვოუვოუ ვოუ , აბა ეხლა ვსვავთ კეკეს სადღეგრძელოოს - სიტყვა გაგვაწყვეტინა ლუკამ ფეხზე წამოიზლაზნა და ელენც დივანზე გაიშხლართა - მაპატიე დაიკო, მაპატიე - თითის აწევით დაიხარა ელენესკენ და ზმუილით მიაყუდა ირაკლის-მოკლედ პატარებს დავლოცავ , ჰაე ჰუე ბლა ბლა ბლა ... გაგვიმარჯოს კარგად ვიყოთ - სასაცილოდ ჩაილაპარაკა და არყის ჭიქა გამოცალა . ჩვენც მას მივბაძეთ და ჭიქები გამოვცალეთ , საათს გავხედე და ციფერბლატზე 4 საათი რომ დავლანდე თვალები შუბლზე ამივიდა
-მეტი... აღარ... დალიო - ძლივს მოუყარა სიტყვებს თავი გუკამ და საზურგეს მიეყუდა
-თორე? - სასმლით "გაბლატავებულმა " აგდებით ვკითხე და ჭიქები არყით გავავსე
-აი არაფრის თავი არ მაქ და რამდენიც გინდა დალიე - ძლივს ამოთქვა სათქმელი და ჩემს მხარზე ჩაეძინა .... მეტი არარც მე მახსოვს და მხოლოდ გაუსაძლისი ტკივილი მახსოვს რომელმაც დილით გამაღვიძა . დაბუჟებული კიდურები ავამოძრავე და მაშინვე დამიარეს მჩხვლეტავმა არსებებმა სხეულში, რაღაც მძიმე ზედ მაწვა და მე კიდევ რბილ რაღაცას ვიყავი ჩახუტებული . ძლივს გავახილე ერთმანეთს მიწებებული წამწამები და როცა ჩემს თავთან ვიღაცის საჯდომი ამოვიცანი ერთი წამოვიკივლე რასაც გაუსაძლისი თავის ტკივილი მოჰყვა . მაგრად მივიჭირე თითები საფეთქელზე და საჯდომის პატრონში ელენე რომ ამოვიცანი შვებით ამოვიუნთქე , არადა ბოლოს ჩემს პირდაპი იჯდა როგორც მახსოვს . მაინც შევძელი გაცინება როცა ჩემზე მოხუტებულ პირღია გუკას დავხედე, ირაკლი ლუკას ეხუტებოდა ლუკა აკოს და აკოს კიდევ თავი თეფშზე ედო . რომ არა თავის ტკივილი გულიანად გადავიხარხარებდი მაგრამ ვერაფრით შევძელი და კარებში თავგაბუებული ლია რომ დავინახე ლამის გული გამისკდა
-ნაბეღლავი, ლიკანი , ბორჯომი , წყალიიიი - ხელების ქნევით შემოვიდა და მაცივარს ეცა
-აუ მეც მომე რამე თორე გასკდა თავი - ვეცადე წამოვწეულიყავი მაგრამ ორმეტრიან მუტრუკს ჩემზე ეძინა და ვერაფრით წამოვდექი ფეხზე . ლიამაც ზომბივით მომაწოდა ბოთლი და თითქოს უდაბნოში 2 კვირის მწყურვალი ვიყავი ისე გადავუშვი სითე ყელში . სასაიმოვნოდ ჩამიწმინდა საყლაპავი მილი და სასამოვნოდ მივლულე თვალები, ალბად ბოლომდე გამოვცლიდი მაგრამ კუჭში აღარ ეტეოდა და მეც კმაყოფილმა დავდე ბოთლი მაგიდაზე სადაც ვირაცის ბოტასი იდო და აი ამაზე კი მაგრად გადავიხარხარე , ვცადე გამეხსნებინა საიდან გაჩნდა იქ და როცა ირაკლი გავიხსენე რომელიც ხმამალა გაყვიროდა ელეს ბოტასიდან უნდა დავლიოო უფრო მაგრად გამეცინა , ბოტასს სასმლის სუნი არ ქონდა ამიტომ აშკარა იყო გადავაფიქრებინეთ და გადავარჩინეთ ბატონი ირაკლი
- მმმმ - ზმუილით თქვა გუკამ და წელზე მოხვეული ხელები მომაშორა - თავიიიი - ისეთი დაბოხებული ხმით ამოთქვა მეგონა თავზე ბალიში ეფარა და ისე ლაპარაკობდა
-მმ და ზმუკიი - გავიგე ელენეს ხმა და დავინახე კიდევ ერთი გაბუებული თავი . ნელნელა ყველა წამოიშალა და ყველა ერთს გაიძახოდა " თავიი, ფეხსაცმელს აქ რა უნდა? აუ თავი გაწიე , აუ ფეხები მომაშორე , წყალიიი" და კიდევ უამრავი საწუწუნო ფრაზა
-ხალხო ვიხოცებით თუ მეჩვენება რომ შუადღის 3 საათია?-თავი მოიქექა ირაკლიმ და გაფართოებული თვალებით ახედა საათს
-აშკარად 3 საათია - მხრები აიჩეჩა ელემ და გაკვირვებულმა ეხედა ირაკლის
-ერთ საათში თათბირი მაქ , ვაიმე ჩემი აუ რა მეველება? გამომაგდებენ? შენთავს ვფიცავარ ელე გამომაგდებენ! აუ ჩემი დაგენ*** ირაკლი! -ოთახში ბოლთას სცემდა და თავს იქექავდა
-ოეე ერთი საათი გაქ რას გაახურე გასკდა თავი - გაბრაზებულმა უთხრა აკომ და სახიდან ტყემალი ხელსახოცით მოიწმინდა . საჭმლის ნიღაბი ქონდა სახეზე , ტყემალი ესვა კიდევ ხინკლის წვენი ძვალიც ქონდა აკრული და საზიზღარი დასანახი იყო ჩვენი აკუნა
-წავედი მე იქნებ მოვასწრო რამე მაგრად ბავშვებო - ხელი დაგვიქნია ელენეს შუბლზე აკოცა და შურდულივით გავარდა ოთახიდან
-აუუ ჩემი ბოტასიი - მაგიდიდან ბოტასი აიღო ლენემ და ფეხზე ჩაიცვა
-დალია ბოლოს? - თავი წამოწია გუკამ და დაფხაჭნილ ლოყაზემოისვა ხელი
-არა ძლივს გავაგდებინე ხელიდან - სიცილით თქვა ლიამ რომელიც ჩვენზე ადრე დაწვა მაგრამ იკას "შოკისმომგვრელ" იდეას მაინც დაესწრო
-აუ ფუსია თუ სუსი დავაჭრი რა ბრჭყალებს - წუწუნით თქვა და მეც ახლაღა გამახსენდა ფუსი რომელიც კაცმა არ იცის სად იყო
-სადაა ფუსი? -ფეხზე დაფეთებული წამოვხტი და მაგიდის ქვეშ შევიხედე
-კარადის უჯრაში ჩავსვი რო არ გაჩერდა -ისე ჩაილაპარაკა ლუკამ თითქოს რარაც ნივთზე ვლაპარაკობდი და მეც გიჟივით გავვარდი მისაღებში . უჯაში თბილად მოკალათებულიყო და განაბულს ეძინა პატარა საყვარელ არსებას , ისეთი საყვარებული იყო ღიმილით ავიყვანე და გულზე მივიკარი , თითქოს სითბო იგრძნო და კრუტუნით მომეხუტა ფუსი.
-აუ გახსოვს ტუჩებში რომ აკოცეთ ფუსის? - ელენემ ჯერ გუკას მერე ლუკა გახედა და მაგრად გადაიხარხარა
-რააა? -ორივემ ერთად წამოიძახა -ფუუუუუუუუ- ფეხზე წამოხტნენ და ერთმანეთს ასწრებდნენ სააბაზანოში შესვლას . მუცელი მტკიოდა წუხანდელის გახსენებაზე და ხმამაღალ სიცილზე თავის ტკივილი გაუსაძლისი ხდებოდა ამიტომ მეც მაგრად ვიჭერდი ხელს საფეთქელზე . ყველაფერი რომ გავიხსენეთ და სიცილისგან გულიც ვიჯერეთ და თავებიც უარესად ავიტკიეთ მერე დავიშალეთ და უკვე შებინდებულზე მივედი სახლში .
-მაშოოო - დედაჩემმა დამიყვირა და მეც სამზარეულოში შევედი
-აუ ნუ ყვირიხარ - თავზე მოვიკიდე ხელი და პატარა დივანზე ზურას გვერდით დავჯექი . თავი დავადე და თვალები მაგრად დავხუჭე
-აუ არყის სუნად ყარხარ - ცხვირი აიბზუა ზურამ და ისევ გაზეთს ჩააჩერდა
-აბა როგორ გაერთეთ? -ქეთომ წყალი მომაწოდა და მეც სულმოუთქმელად გამოვცალე მთელი ჭიქა
-აუ დე დავიძინებ და მერე მოგიყვები რაა -მამაჩემის მკლავიდან თავი ავიღე და ფუსისთან ერთად გავბანცალდი საძინებელში. გუშინ თან წავიყვანე იმიტო რო სახლში არავინ იყო და შემეცოდა მაგრამ უარეს დღეში ჩავარდა როცა ჯერ გუკამ აკოცა საწყალ კატას და მერე ლუკამ ტუჩებში. დაღლილს და თავატკიებულს ფუსიზე ჩახუტებულს წამებში ჩამეძინა...
***
-აუ გუკა მეზარება ახლა ქუჩებში ხეტიალი დავსხდეთ რა სადმე - წუწუნით ვუთხარი და მხარზე მივეყუდე
-აუ მაშო რა ზარმაცი ხარ , ხვალ დილით რომ გაგაღვიძებ და სავარჯიშოდ წაგიყვან მერე ნახე - ენა გამომიყო და სკვერში იქვე მდგომსკამზე ჩემთან ერთად ჩამოჯდა
-მესამედან გისვრი ან კარებს არ გაგიღებ - მეც ენა გამოვუყავი და გაბყსხული ჩავიწიე ოდნავ გვრდით
-კარებიდან არც ვაპირებ შემოსვლას - წარბები სასაცილოდ აათამაშა და მკლავებში მომიქცია
-ფუ ვერ გიტან -ხელები გულზე დავიკრიფე და დემონის მოხვეული ხელები ზრდილობიანად დავაიგნორე
-შატილში მივდივართ - ისე მახარა გადახარშვა ვერ მოვასწარი და გაოგნებუმაგავხედე. შატილი ხომ ოცნებად მექცა , იმერელი აფერისტი ვარ და მთიულეთში არასოდეს არ ვარ ნამყოფი. აი ოცნებად მაქვს ქცეული შატილის ნახვა და ეს სულელი ახლა მეხუმრება?
-რა?-თვალებ დაჭყეტილმა გავხედე და მომღიმარი სახე რომ დავინახე გულმა სალტოების კეთება დაიწყო -აუუუ რამაგარიააა, აუუ გუკაა მიყვარხაარ - მთელი ძალით ვხვევდი ხელებს და ვცდილობდი სიხარულისგან რამე არ დამმართვნოდა
-აუ სულ წაგიტვან ხოლმე ასე თუ ჩამეხუტები - სიცილით მითხრა და მგრად მომიჭირა ძლიერი მკლავები
-აუ მართლამივდივართ ? როდის მივდივართ? დანაჩენებიც მოდიან ?-თვალებიდან სიხაულის ნაპერწკლებს ვყრიდი და ცოტახანში ცეცხლი წამეკიდებოდა
-კიი მართლა , ყველა ერთად - სცილით ჩამომკრა ცხვირზე ხელი და ისევ მივეხუტე
-აუ რა მაგარია , როდის მივდივართ?
-ხვალ მივდივართ ჩემო მაშუშუკ
-მაშუშუკი აღარ დამიძახო და უფრო შემიყვარდები
-როგორც გიყვარვარ ეგეც მყოფნის , მაგრამ შენ არ მყოფნი - სიცილით მითხრა თვალებში ჭინკებათამაშებულმა და მადიანად დაეწაფა ჩემს ტუჩებს . გაორმაგებული გულისცემით დავხუჭე თვალები და უსასრულობაში დავიკარგე
-გამოფხიზლდიიი - სიცილით მითხრა და მივხვდი რომ ისევ იგივე პოზაში ვიყავი დებილივით გაღიმებული
-ფუ მართლა ვერ გიტან -
-მეც მიყვარხარ - ენა გამომიყო და ცას ახედა -მაშო ნახე ის დიდი ვარსკვლავი რა ლამაზია
-მე ვარ ხომ ? -ვითომ შევიფერე ისე ავხედე ყურებამდე გაცინებულ გუკას
-შენ მზე ხარ სულელო - ცხვირზე მაკოცა და მეც "დებილი ღიმილით " მივეხუტე ...

შატილი იყო რაღაც საოცრება , იქაური ქალხი, შუა ზაფხულში ბუხარი და საყვარელი ადამიანი ვერდით , უამრავი გათენებული ღამე ერთმანეთის ყურებასა და უაზრო სიცილში და უამრავი ლამაზი წუთი რომელიც არასოდეს ამოიშლება ჩემი მეხსიერებიდან , დააა ყველაზე მთავარი ....
***
4 წლის შემდეგ (28 დეკემბერი 21:15)
თბილად ვიჯექი დივანზე და ჩემს გვერდით მჯდარ დემონს ვეყუდებოდი რომელიც რარაც უინტერესო ფილმს უყურებდა და რაღაცაზე ხმამაღლა იცინოდა . უცებ რაღაცის გემო ვიგრძენი პირში და წამოზრდილ მუცელზე დავისვი ხელი
-ვაშლატამა - სრული თავდაჯერებულობით ვთქვი და დავინახე როგორ გაუვარდა გუკას პულტი ხელიდან
-რა ვაშლატამა?-გაკვირვებულმა დამხედა ჯერ მე და მერე ჩემს მუცელს
-წეღან რომ ვთქვი რაღაც მინდათქო ვაშლატამა იყო ვახ - აფერისტული ღიმილით გავუღიმე და თვალები ავაფახულე
-აუ მაშო ჩემო პატარავ მალე გადაგინდება ნუ გამიშვებ ამ შუაღამისას ვაშლატამა სად ვიშოვო?
-ჩევნ ვაშლატამა გვინდა - მოწყენილმა ჩავილაპარაკე და ცოტაღა მაკლდა ნიანგისცრემლები რომ არ გადმომეყარა
-არა მაშუნ არ იტირო, მივდივარ პატარავ მივდივარ და მოგიტან აუცილებლად ვაშლატამას - თავზე მაკოცა მერე მუცელს აკოცა და ფეხზე წამოდგა -მიდი პლედი მიიფარე აკო და ლუკას დავურეკავ ამოვლენ მარტოს ვერ დაგტოვებ და წავალ კაი?-პლედი მომაწოდა და ფრთხილად მომაფარა
-კაი - თავი დავუქნიე და პლედი მუცელზე მივიფარე . ცოტახანში ისე ახმაურდა სახლი ბაგა ბაღი გეგონებოდათ . აკო და ლუკა შემოხორხოცდნენ და შემოიტანეს ხმაური
-მისმინეთ არ გამიგიჟოთ მაშო და ნორმალურად - თითი დაუქნია ბიჭებს მოსაცმელი აიღო შუბლზე მაკოცა და კარები გაიხურა
-რძალუკ არ გეცოდება შენი ქმარი ამ შუაღამისას ზამთარშ ვაშლატამაზე რომ გააგზავნე ?- გვერდით მომიჯდა აკო და პულტს დასწვდა .
-კი მეცოდება მაგრამ ვაშლატამა მინდა და რა ვქნა?- აცრემლებულმა ავხედე და ახლაღა დავფიქრდი იმ ფაქტზე რომ გარეთ საშინლად ციოდა თან თოვდა .
-ვაიმე არ იტირო თორე რომ მოვა დაგვხოცავს - შეშინებულმა შემომხედა ლუკამ და ყელი გამომიწია გეხვეწებიო
-ლუკსიი სიტსოსტკჰლე მე როდის უნდა მაჩუქო პატარაა ? - სასაცილოდ თქვა აკომ და ყურებამდე აწითლებულ ლუკას გახედა .
-რძალო მომაშორე ეს პიდარას**- ზიზღით თქვა ლუკამ და აკოს პულტი წაართვა
-აუუ ლუკსსს სახლში რომ მიმაცილებ არ წახვიდე ჩემები არ არიან და ჩვენებურად გავერთოთ კაი სიცხოო? -ისევ ტუჩები დაპრუწააკომ და უარესად აწითლდა ლუკა . რიმილით ვადევნებდი ორ გამოშტერებულ ადამიანს თვალს და სიცილს ვერ ვიკავებდი. 3 თვეში 3 აღსაზრდელი გვეყოლება და 4 თვეში 3 რადგან ჩემი ელენიკოც აჩუქებს მალე პატარას იკას . ნათლია ვხდები ნათლიააა...
-გაჩუქებ მუშტს სიფათში - მუშტი დაანახა ლუკამ რომელსაც ცოტა აკლდა ასაფეთქბლად
-აუუ გოგო გინდა თუ ბიჭი ლუუკსიი - ისევ აგრძელებდა აკო და დაახლოებით 2 წუთში ვხედავდი როგორ გარბოდნენ ორივე სამზარეულოსკენ და იქიდან ტაფების ბრახუნის , ჭურჭლის ლეწვის და აკოს ყვირილის ხმები მესმოდა . - მაშოო მიშველე მკლააავს - ამ ხმასთან ერტად გავიგე კარის ხმაც და ავინახე როგორ შემოვიდა გაკვირვებული სიფათით გუკა
-თქვენი ხმა მეთორმეტე სართულიდან პირველზე ჩამოდის და მე აქ მაშო დაგიტოვეთ თუ მაშოს დავუტოვე თქვენი თავიი?-ხმამაღლა დაიყვირა და ვაშლატამით სავსე პარკი მაგიდაზე დადო. თავზე სასაცილოდ დაყროდა თეთრი ფიფქები რომლებიც ნელ-ნელა დნებოდნენ და სასაცილოდ ჩამოსდიოდა წვეთები თმებიდან . სამზარეულოში გავიდა და ცოტა ხანში მესმოდა ყვირილი აკოსიც და ლუკასიც რომელსაც ისევ ლეწვის ხმა მოყვა . თავის ქნევით ვუსმენდი ყოველივეს და ვხედავდი როგორ მოდიოდნენ სახედამანჭული აკო და ლუკა ხოლო უკან ვაზით ხელდამშვენებული რომელშიც ვაშლატამები ეწყო გაღიმებული გუკა მოდიოდა . სიცილით შემოვკარი ტაში და ოდნავ გადავიწიე საშინელი ტკივილი რომ ვიგრძენი მუცლის არეში და სახე დავმანჭე
-რა გჭირს? კარგად ხარ? დავრეკოთ სასწრაფოში? ღრმად ისუნთქე - კითხვები მომაყარა სამივემ და ჩემს წინ ჩაიმუხლნენ , ხარხარი ავტეხე სამივს გამომეტყველებაზე და ყველამ ღრმად ამოისუნთქა ჩემი სიცილის ხმა რომ გაიგეს
-გაგვიხეთქე გული რა - ხელი ჩაიქნია აკომ და სავარძელში ჩაესვენა
-მართლა კარგად ხარ?-ჩამოშლილი თმა უკან გადამიწია გუკამ და ჩემს გვერდით გაფითრებული დაჯდა
-კაი რა რამ შეგაშინათ კარგად ვარ უბრალოდ ვერ ისვენებს ჩვენი პატარა და ფეხებს უმისამართოდ იქნევს - სიცილით ვუთხარი და სასურველი ხილი მადიანად ჩავკბიჩე. -მმ სუპერ ქმარუკა მყავს - ტუჩებში მოწყვეტით ვაკოცე და დივანზე ფეხები შემოვიკეცე
-მე კიდევ სუპერ ცოლუკა - სიცილით მითხრა და საზურგეს მიეყუდა , ხელი მომხვია და მეც მასზე აკრულმა გავაგრძელე ბედნიერი წამებით ტკბობა ...

ესეც დასასრუულიი <3 მადლობა ყველას რომ კითხულობდით და მახარებდით კომეტარებით <3იმედია იმედებს არ გაგიცრუებთ და დასასრული კარგი ექნება , არ მინდოდა ძალიან გამეწელა და ბანალური გამეხადა თან ახალი მოთხრობის წერა დავიწყე და მთლიანად იმაზე გადავერთე... მიყვარხართ სუულ ყველა მაგრად <3 ველოდები თქვენს შეფასებას და მაპატიეთ შეცდომები რადგან ვეღარ ვასწრებ გადახედვას და კიდევ სულ მალე დავიწყებ ახალი მოთხრობის დადებას ... თქვენი სოფო <3