”ცხოვრებაში ყველაფერი დროებთია.თუკი ყველაფერი კარგად მიდის დატკბი,იგი სამუდამოდ არ გაგძელდება.თუკი ყველაფერი ცუდადაა-არ დაღონდე,არც ეს არ არის სამუდამო” -დოსტოევსკი


***
18 ნოემბერი
ალბათ ყველაზე ტკბილი დილა იყო...
მხოლოდ მე და გადრანი...
დილით თვალები რომ გავახილე,ოთახში მზის სხივები ირეკლებოდა მერე რა რომ ზათარი იყო , დღე არაბუნებრივად თბილი გათენდა,ვფიქრობდი,ალბათ ბუნებაც იზიარებდა ჩემს ბედნიერებას მერე კი ჩემს თავზე მევე მეცინებოდა მაინც რა სულელი ვარ
ფეხაკრებით ავდექი საწოლიდან და სამზარეულოში გავფრატუნდი გუშინდელიდან მოყოლები ლუკმა არ მქონდა ჩადებული,კუჩიც ყოვეწამს მახსენებდა ჩემს მდგომარეობა...
არსებული პროდუქტებით მხოლოდ ომლეტის გაკეთება მოხერხდა,საჩმლის სუნზე თმა აბურდული გადრანიც შემოფრატუნდა სამზარეულოში ...მაკოცა და იქვე მდგარ სკამზე ჩამოჯდა თვალების ფშვნეტით
-ახლა რას მიმტკიცებ რომ ოჯახში შესაშვები ხარ?-ღიმილით უყურებდა ჩემს ყოველ მოქმედებას
-რა იყო აქამდე ეჭვი გეპარებოდა-წარბის აწევით გადავხედე
-არა მაგრამ ახლა ვრწმუნდები რომ არ შევცდი -კვლავ ზურგიდან ამეკრო ისეთი საყვარელი იყო
-ხო აბა აქანე დავდგამ სტენკას-ავყევი გაღადვში და ერთი მაგრად ჩავკოცნე მერე კი მაგიდისკენ წავედი,უახლოეს 5 წუთში თუ არ დავნაყრდებოდი გადრანს ჩემი მოსულიერება მოუწევდა
კარგი დასაწყისი სულაც არ ნიშნავს კარგ დასასრულს...
ამ დღესაც ასე ეწერა...
საბამ პირდაპირ სტასისთან გამიყვანა
იქ კი დედაჩემი მელოდა თურმე
კიდევ ერთი ისტერიკა გარანტირებული მქონდა,რომ არა სტასის გენიალური სამსახიობო ნიჭი ...
დედაჩემმა მინი დრამა დამიდგა,სხვა რა გზა მქონდა მეც,
ისევ სახლში დავბრუნდი...
ვახო მივლინებაში წასულა და დაუბარებია ჩემ ჩამოსვლამდე მობრზანდეს სახლშიო
აბა მაღლაკელიძეების ოჯახის უფროს ვინ შეწინააღმდეგებოდა...



***
ბათუმში დაჩის და გიოს მანქანით წავედეთ...
დაჩის საძმაკაცო და მე
სტასი ვერ წამოვიდა ახალ სპექტაკლზე ვიწყებთ მუშაობასო და უნდა დავრჩეო,სამაგიეროდ გიო წავათრიე ძალით
აბა ბავშვებთან რა მეკეთებინა ჩემი ჭკუისა ხომ მინდოდა მეც
ამდენ მამრში მხოლოდ მე ვიყავი გოგოდ წოდებული..
აბა სული კი მქონდა ვაჟკაცის...
მე გიოს მანქანაში ჩავჯექი და ტორპედოზე შემოვულაგე ფეხები
აი ახლა დაიწყებოდა თავდავიწყება
საქმე ისაა რომ გიოს ახალი ნაყიდი ჰქონდა მანქანა და თვალის ჩინივით უფთხილდებოდა ამაზე კი ძაან დავციონოდით
გზაში ენა არ გამიჩერებია გამოვაშტერე გიო ბოლოს დამემუქრა გისვრი აქედანო
მეც სხვა რა გზე მქონდა ძილს მივეცი თავი...


***
ჩემი ბედნიერება არც ისე ხანგძლივი აღმოჩნდა
ყველაფერი მაშინ აირია როცა საბას მამა მოკლეს...ბიძამისიც ჩამოვდა საქართველოში ბოლო ერთი თვე საბას ვეღარ ვცნობდი,საერთოდ ვერ ვნახულობდი
დროის უმეტეს ნაწილს ბიძამისთან ატარებდა
აი მაშინ კი ცხოვრებაში პირველად ვიგრძენი შიში
შიში რომ მას დავკარგავდი
თურმე წინათგრძნობებიც ხდება ხოლმე...


***
”ბოლო შეხვედრა ჩემი და გადრანისა ”
თუმცა მაშინ ალბათ გულიც მიგრძნობა რომ ეს ბოლო შეხვედრა იყო
მთაწმინდაზე ავედით უკვე მარტის შუა რიცხვები იყო და საკმაოდ თბილოდა
ჩვეულებრივზე განსხვავებულად მეცვა შარვალის ნაცვლად კრემისფერი გვირლებით მოხატული კაბა მეცვა
ირგვლივ სიწნარე გამეფებულიყო,არცერთი ვარღვევდით დუმილს
სიყვარულის განცდა მომეძალა , გადრანი ასეთი არასდროს არ მენახა ,მისი თვალები სულ ჭინკებით რომ ჰქონდა სავსე ახლა მხოლოდ ტკივილი და სევდა იკითხებოდა
ბოლოს ისევ მე დავიწყე
-ვგიჟდები შენ თვალებზე,ლურჯზე,ზღვისფერი რომ დაკრავს ხოლმე რომ ბრაზდები,კიდევ მიყვარს ძალიან ჯიუტი რომ ხარ ხოლმე ,მაგრამ მე მაინც ჩემი რომ გამაქვს ხოლმე!მიყვარს შენი ცისფერი პერანგი,მიყვარს შენი მანერა თმაზე ხელს რომ ისვამ ხოლმე ,მიყვარს შენი დაძარღვული კისერი...
აქ სიტყვა მიწყდება ვეღარ ვაგძელება,მას ეღიმება გულში მიკრავს,მე მხოლოდ ცრემლები მომდის...გული მეწურება ძალინ მაგრად ვკიდებ ხელებს...
იმ წუთში იმდენ რამეზე ვფიქრობდი ტვინი მერეოდა
მაგიჟებდა მისი დუმილი
-რაზე ფიქრობ?- თვალებში ჩავხედე
-4 წლის ვიყავი ერთი ბიჭი მაგრად ვცემე -ვუღიმი,ისიც იღიმის
-ნუ მატყუებ –გაეცინა
-კაი, მაშინ შენზე – გამეღიმა
-და ჩემზე რას ფიქრობ?
-ჩემი ძლიერ მოქმედი ნარკოტიკი ხარ...-მეღიმება ყურებამდე
მისით ვარ მთვარლი არა არ შემძლო მაშინ წარმომედგინა მის გარეშე ცხოვრება
ვერ წარმოვიდგენდი,უბრალოდ არ შემეძლო...
7 ხდებოდა სადარბაზოსთან დამტოვა ,წაასვლისას მაკოცა ძალიან ბევრჯერ თვალებზე ...ლოყაზე... ტუჩზე...ძალინ ბევრჯერ
მერე კი წავიდა
ერთხელ არ მოუხედავს უკან
მან ალბათ მაშინ დასვა წერტილი...
მე დღესაც ვერ ვსამ...


***
მხოლოდ 4 თვე ...
4 თვე ვიყავით ერთად მე და გადრანი
ჩემი მარადისობა არც ისე ხანგძლივი აღმოჩნდა
როგორც მოულოდნელად დაიწყო ისევე მალე დამთავრდა
გასაკვირია ალბათ მაგრამ
არც ჩხუბი, არც ღალატი, არც ვერ გაგება,არცე მესამე ამ დიდი ჩაჭვში
აი ასე უბრალოდ დამთავრდა
ყველანაირი მიზეზის გარეში...
საბა ადგა და წავიდა...
სიმართლე კი დარჩა ჩემთვის სამუდამოდ იმ კარს მიღმა რომლის გასაღებს ალბათ მე ვერასდოს ვიპოვიდი
არცერთი კითხვა არ დამისვამს,ჩავიკეტე
ღმერთო როგორ მტკიოდა
მხოლოდ გიო და სტასი იყვნენ ჩემთან
ლექსოც მერიდებოდა იმ პერიოდში არ ვიცი ეშინოდა ზედმეტი არ ელაპარაკა,თუმცა ასეთს, რომ დამინახვდა ალბათ გატყდებოდა და ის მაინც ამიხსნიდა ყველაფერს...
ბოლოს კი გავაფრინე
იმ პეროდში დავიწყე დალევა,ვეწეოდი ძალიან ბევრს...მეგობრები სულ გვერდით მყავდა ჩემთან ერთად აღამებდნენ და ათენებდნენ
მხოლოდ ერთადერთხელ მომივიდა შეტყობინება დაფარული ნომრიდან
<<ოდესმე მაინც თუ გიყვარდი გაჩერდი...მეც მტკივა...>>
მეც გავჩერდი...არა იმიტომ რომ მან მითხრა
არამედ მინდოდა დამენახებინა რომ სიყვარულს დიდი ძალა აქვს,
რომ ჩემი სიყვარული მისაზე ძლიერი აღმოჩნდა
წინააღმდეგობები ზრდის სიყვარულს...
ცხოვრება ხომ ზედმეტად ხანმოკლეა იმისთვის რომ თავს ცუდად ყოფნის საშუალება მივცეთ,ხოლო სიტყვები ”მე შენ მიყვარხარ” გულებში კი არ უნდა გამოკეტოთ არამედ მთელ ხმაზე ვიყვიროთ ...
აღარ ველოდებოდი ამ სიტყვების უკან დაბრუნებას,გვიყვარს რადგან ის ჩვენი არსებობისთვის არის საჭირო...
გვიყვარს მიუხედავად მოყენებული ტკივილისა
გვიყვარს რადგან მასში ვპოულობთ თავისუფლებას
და უბრალოდ გვიყვარს რათა ვიარსებოთ...
დაკარგულ დროს რაც შეეხება იყო ძალიან ბევრი დღეები რომელიც მის გარეშე ვიყავი,რომელიც მან უბრალოდ გამოტოვა და მარტო დამტოვა...
მაგრამ ვიცოდი
დადგებოდა დრო და ის ჩემზე მეტად დაინტაჯებოდა
ისიც იტირებდა ჩემს გამო...მაგრამ ამისთვისაც კი მენანებოდა ...


***
ერთი წელი იყო გასული რაც საბამ ”მიმატოვა”
მხოლოდ ერთი წლის შემდეგ გავიგე რატომ მოკლეს საბას მამა...
ზეზვა გადრანი ყველაზე დიდი ავტორიტეტი იყო არამარტო ჩვენს ქვეყანაში,როცა საბას დაბადებიდან მალევე რუსეთში წავიდა ,დრო და დრო ჩამოდიდოდა ხოლმე მაგრამ ძირითადად მაინც იქ ”მოღვაწეობდა”
როცა საბა ციხეში ჩასვეს განზრახ მკვლელობის მუხლით,(თუმცა ამ დროს საბა არაფერ შუაში არ იყო ,მან არ ისეურვა დაესახელებინა ის პირი ვინც დაჭრა სწორედ ამის გამო მოუხდა ციხეში ჩაჯდომა ,ხოლო ლექსო თანამძრახველად დასახელდა)ზეზვა მაშინვე ჩამოვიდა ჯერ 10 წლიანი სასჯელი 5 წლიანი ვადით შეამცირებინა შემდეგ კი ვადაზე ადრე გამოაშვებინა...
იქ დიდი ბიზნესი ჰქონდა როგორც ამბობდნენ ერთ-ერთი უმსხვილესი კლუბების ქსელი მეპატრონე იყო
ამ კლუბებში კი შავი საქმეები ტრიალებდნენ თუმცა გამოძიება არსწორ კვალზე იყო და დიდ ხნის განმავლობაში ვერ გადიოდნენ სწორ გზაზე...
უამრავი მტერი ყავდა...
ბოლოს ვიღაცის ბრმა ტყვიამ იმსხვერპლა...
ალბათ ისიც ერთერთი მტერთაგან იყო...
თუმცა ვინ გაიმეტა სასიკვდილოდ ზეზვა გადრანი ეს ჩემთვის უცნობი იყო ...



***
აკადემიის დამთავრების შემდეგ მაგისტრატურაში ჩაბარებას ჯერ არ ვგეგმავდი,სავარაუდოდ 1 წელის გამოტოვებაც მომიწევდა,სწოედ ამ დროს რაღაც კონკურსი გამოცხადდა <<ჩემი სამყარო>> ერქვა
დავხატე,ბოლოს აღმოჩნდა რომ მე გავიმარჯვე პრიზი კი იმაზე პომპეზური აღმოჩნდა ვიდრე მე ველოდი რაღაც კურსებზე გამიშვეს საფრანგეთში სამი კვირით
დაუვიწყარი 3 კვირა იყო ...
გამოცდილებაც ავიმაღლე ...
ამხელა პარიზში ამდენი ქართველია და მაინცდამაინც ნიჟარაძე შემხვდა,საკუთარი ბედი დავწყევლე ყოველთვის ასე რომ მიმართლებდა
არაფერი მხოლოდ შორიდან გადმოგდებული სალამი...



***

უკვე მოსაღამოვებული იყო ბათუმში რომ ჩავედით
საოჯახო სახლში გვქონდა მეორე სართული დაკავებული პირველზე ოჯახის წევრები ცხოვრობდნენ
სულ აქ დავდიოდით ხოლმე,ჩვენი დიასახლისი თამო ალბათ ყველაზე თბილი და მზრუნველი იყო ვინც კი აქ სადმე მეგულებოდა
ერთხელ მახსოვს სიცხე მომცა ძალიან გავცივდი 40 გრადუს სიცხეში და გვერდიდან არ მომცილებია სულ ჩემთან ერთად იყო სანამ ბოლომდე არ გამოვჯამთელდი
იმ დღეს მხოლოდ ბულვარში გავისეირნეთ და მე მალევე მოვბრუნდი სახლში
უამრავი ზარი დამხვდა სტასისგან
მე მეგონდა თბილისი აიღეს
მერე მე გადავურეკე
არ მიპასუხა
2 საათში კი თავზე დაგვადგა...იმხელაზე ვკიოდი ავიღე მგონი მთელი სასტუმრო...
თურმე სხვა დაუმტკიცებიათ როლზე ესეც ამდგარა და დემონსტარციულად დატოვები თეატრი და ჩვენთან ჩამოვიდა
მაინც რა გიჟი არის ეს გოგო...
მთელი ღამე სისულელეებს ვლაპარაკობდით გამთენიისას ჩაგვეძინა
2 საათში კი დაჩი შემოვარდა და გადმოგვიღო ლოგინიდან
ნახევარ საათში უკვე სანაპიროზე ვიყავით...
რა სჯობდა
მზეს...
ზღვას...



***

ახალი ჩამოსული ვიყავი საფრანგეთიდან ჩემი ცხოვრება მეორედ რომ აირია ...
”ფრეშში” ვიყავი სტასი რომ შემოვარდა გიჟივით
-გადრანი ჩამოვიდა...-პირდაპირ თვალებში მიყურებდა
-როდის
-გუშინ ღამე
სახე ამერია,ხელბში ჩავრგე თავი
;ახლაღა გამახენდა ლექსო გუშინ ჩვენთან იყო სახლში ,ვერაფრით დავტოვე ხან რა მოიმიზეზა ხან რა
უკვე გვიანი იყო სახლში, რომ წამოვედი
გრილოდა მაგრამ სასეირნოდ კარგი ამინდი იყო
მეც არ ვჩქარობდი ნელა მივუყვებოდი გზას...
დეჟავიუს შეგრძნება არ მტოვებდა...
ეზოში რომ შევედი ძალიან ბევრი ბიჭები იყო გამოშლილები
ლექსოც იქვე იდგა მერე მანქანაში ჩაჯდა
დაბურული ჰქონდა მანქანას მინები...
ახლოს ჩავუარე კარი ომ გაიღო
გვერძე მივატრიალე თავი და ნაცნობი სილუეტი დავლანდე
მაშინ ვიგრძენი ცხადად თუ რას ნიშნავდა სისხლის გაყინვა
სუნთქვა შევწყვიტე
უჰაერობა მჭირდა
მაგრამ ქალურ წიკებს რა ვუთხარი
მანქანიდა გადმოსული ლექსო გადავკოცნე და უნდა წავსულიყავი უკვე გადრანიც რომ გადმოვიდა
გავუღიმე მივედი და გადავკოცნე
ალბათ იმაზე უფრო იმოქმედა ჩემმა დანახვამ,იმან უფრო გამოხატა
მე ვერ...
თუმცა ეს გარედან
ვგრძნობდი როგორ მეწურებოდა გული
და უახლოეს წუთებში თუ არ გავშორდებოდი მათ ალბათ ვერავინ ამხიკავდა ასფალტიდან...
-ანუშკი
-საბა
-წამო დავსხდეთ სადმე
-ახლა არა მეჩქარება -მე ისევ ვუღიმე ,ის გაკვირვებულია ჩემი საქციელით ცდილობს არ შეეტყოს მაგრამ მე ვატყობ
უკვე გამობრუნებას ვაპირებდი ხელი რომ მომხვია არ გამიბრძოლია
მონატრებისა იყო
სულ 7 წამი...
მერე უსიტყვოდ გამოვბრუნდი და წამოვედი
მარტოობის გარეშე სიყვარულსაც ვერ შევინარჩუნებთ
მარტოობა კი არ აქრობს სიყვარულს არამედ ავსებს
ეს არის დრო როცა საკუთარ გულებში თავისუფლად ვიხედებით და უფრო ადვილად ვწყვეთ თუ როგორ წარვმართოთ სიყვარული...





მომიტევეთ დაგვიანებისთვის)))