თითქოს მასკარადზე, სახე დამალული,
ყველას გავუღიმებ, ტკივილ დაფარული,
შენც დაგეხმარები, ჩემგან დაკარგული,
მაინც ანგელოზი, თვალებ დანამული.

აღარ მედარდება აქ რამ მიგვიყვანა,
აღარც ის მაფიქრებს რას იტყვის ქვეყანა,
ოღონდაც იცოცხლე ჩემო ფარვანავ,
მზეს მოერიდე და თვალებს ნუ დამალავ...

ეგ ცრემლი შენს ხმას სულ არ უხდება,
ბედია ალბათ, გზა რომ მრუდდება,
ეს სათვალეებიც რა ნელა მუქდება,
შორიდან ნახვა რომ ისევ მწყურდება...

მემახსოვრები ზეცის კარამდის...
თავი აღარ მაქვს ამის დამალვის,
თუნდაც გიყვარდე, მაინც ნახვამდის,
ყველაფერს ვიზავ, გძულდე მარადის...