დიდი მადლობა რომ ყოველთვის მელოდები... :) ვცდილობ სულ აქ ვიყო, მაგრამ მავიწყდება ხოლმე რომ არაფერი დამიდია და...
მეც მიყვარს შენი კომენტარები :)

აღარ ვითვლი წამსვლელებს,
რადგან წასვლა მეც მინდა,
ვერ შემიცნო ვერავინ
ვერავინ და.. მეწყინა...


აი ეს სიტყვები..... ჩემეულია, ძალიან კარგია.

“ჩამოვგლიჯე ერდოსქვეშ,
თოკით ყველა ფიცარი,
სიკვდილმაც კი უარმყო,
შენც რომ ვეღარ გიცანი.”

წასვლა გვინდა, სულ ყველას,
ისე ძლიერი გრძნობით,
თავს თოკის ქვეშაც კი ვყოფთ
იქ წასვლაზე ოცნეიბით.
იქ წასული მინახავს,
მოსული კი არავინ.
იქნებ არც იქ გველიან
იქნებ ჩვენთვის არ არის
არც ადგილი, არც სითბო,
და არც ის მეგობრები,
აქ რომ გული გვატკინეს,
აქ რომ ვეღარ იცანი.
თუ სულ მარტო მოგიწევს
ყოფნა იქ სამუდამოდ?
მაშინ აქაც მარტო ხარ
თავს რად იკლავ, რას წვალობ?

ის ერთი რომ ვერ იცან,
იქნებ იმის ბრალია,
მწერლობაში გართულმა
ატკენინე ძალიან.
იქნებ ვერ შეამჩნიე,
როგორ ძლიერ ცდილობდა,
შენთან რომ ყოფილიყო,
შენ რომ დაგემახსოვრა.
ალბათ რამე იხუმრე,
ვერ გაიგო თავიდან,
კითხვა ვერ გაგიბედა
და წავიდა თავისთან.
იქნებ ჯობდეს მიხვიდე,
ჩამოთვალოთ წყენები,
თუ დათვლა გაგიჭირდათ,
მოიშველეთ ხელები.
გულიდან ამოიღეთ,
ყველაფერი რაც იყო,
და ისიც კი უთხარი,
რაც უნდა ყოფილიყო.
მოაშორე სახიდან
ის ბინდი რომ მოედო,
და დაიწყეთ იქიდან
წყენა სადაც დაიწყო.

რა თქმე უნდა, გათვალისწინებას არ გთხოვ, შენი გადასაწყვეტია მიხვალ თუ არა.
პ.ს შენ ლექსებზე რომ ვაფანატებ ეგ იცი უკვე.

ძალიან მიხარია რაღაც შენეულიც რომ ვიპოვნე ვეცდები მეტის პოვნას



მოსული თუ არ გინახავს,
შენ ხომ ნახე იგი ლოდი,
რამაც შექმნა ლაზარე და
შემდეგ მთელი კამელოტი..

ლურჯად მფეთქავ ტაძრის გუმბათს
კართან ეჯდა ანგელოზი
მე მოვბრუნდი შორეთიდან
თუმც არავინ არ მელოდით..

მე მინახავს ის სიცოცხე
სიკვდილს იქით.. სადღაც იქ.. სხვა..
და მეტია მინდა გითხრა
შავ სიკვდილში ვიდრე რისხვა..

ვიდრე წყევლა კაცთა მოდგმის..
იქ შვებაა.. იქ ლხინია..
არ იციან დღეს ხალხებმა
იქ მკვდრებს რისთვის მისტირიან..

არავინ მყავს სიკვდილს აქეთ
როცა იქით ყველა მელის,
ცხოვრება მაქვს იქით სავსე
ცარიელი აქეთ ქვევრი..

რის ჩაფვლა და რა ხუმრობა,
როცა ფაქტი მიდევს წინა
მეგობარი ვერ ვიცანი
და რა გიკვირს რომ ეწყინა..

რომ ვერ მეცნე.. განა გულში
თუნდაც მცირე.. შავი ლაქა,
შიგ ბუნაგს არ დაიდებდა,
რადგან არ სწამს რაც ვერ ნახა..

ვერ ვიხსენებ.. ყოველ ღამით,
გახსენებას ვფიცავ, ვცდილობ,
არ გამომდის დავამტკიცო
ვარდისფერი რომ ვარ სპილო..

განა ეგრე ახლოს ვიცნობ
როგორ შევხვდე, რომ არც ვიცი,
თუ მინახავს ვერ ვიხსენებ,
როგორ ვიცნო რაც არ ვიცი?!

გულღია ვარ რჩევისათვის,
თანაც როგორ გამახარე,
უგზოუკვლო ქცევისათვის
არ გამიწყრე, გულს ვახარებ..

წერის მუზა მომივიდა,
ვერ მოგწერდი პასუხს განა,
მაგრამ ლექსად დასაწერის,
სიტყვებით თქმა დამენანა..

გაიხარე მეგობრული
და საჭირო რჩევისათვის,
თუ ისურვებს მეგობრობას
ისევ.. მზად ვარ შეხვედრისთვის...

შენთან მეგობრობას განა ვინმე არ ისურვებს? ❤️

ისე, მათი რიცხვი, ვინც არ ისურვებდა არცთუ ცოტაა

ამ ლექსზე ჩემი აზრიც და პასუხიც იცი უკვე თუმცა არმიყვარს შენი ლექსები ჩემი კომენტარების გარეშე როცა მათ გვერდზე ვხედავ ❤

ქი ქი ქი, მეც მიყვარს შენი კომენტარები

გული სიხარულით მევსება როცა ვხედავ რომ გახსოვთ ჩემი ლექსები