ირგვლივ, გამეფებულ სიჩუმეს
გულისცემის მელოდიით ვარღვევ
შიგადაშიგ საათს სუნთქვებს ვართმევ
მგონია, დროს ჩემ პატიმრად ვაქცევ

არარსებულ მოგონებებს ვინახავ
თვალწინ მიდგას გარდაცვლილი მიზნები
ვერა, ვეღარ ვპოულობ
სასიცოცხლოდ მიზეზებს...

ოთახშია სევდა გამომწყვდეული
ჩემში გრძნობა გადარეული
აღარ ვიცი, საით უნდა ვიარო
ყველა გზაა ახლა უმისამართო

შევეჩვიე ტკივილების მოთმენას
მარტოსულმა მწუხარება შევიფარე
რაც ვისწავლე სიჩუმის მოსმენაა
და შენც გირჩევ ამ ხმას რომ შეეგუო

ათასობით ფიქრი მიტრიალებს
ფურცლებს ვანდობ უსარგებლო სიტყვებს
რაც არ უნდა უსასყიდლოდ გითხრა
სულერთია, მაინც არ იწამებ...

სული ჩემი გადარჩენას ითხოვს
ნაწამები სხეულია უფრო
ხელებს ვიბან შერჩენილი ცრემლით
და ვბუბუნებ მივიწყებულ ლოცვას

ნუ განმსჯი და ნუ დაგცდება წყევლა
შენ არ იცი როგორია ნგრევა
ჯერ ეცემი, ნაწილებად იმსხვრევი
მერე კვდები, სამუდამოდ იშლები

სანამ დრო მაქვს, წერას ისევ ვაგრძელებ
ასო-ასო ვაკოწიწებ სიმართლეს
მე რომ აღარ ვიქნები
ეს სტროფები დაგანახებს სინათლეს...