***

მგონი ნელ-ნელა გხვდები,როგორიცა და ვინც ხარ,მინდა გაშალო ფრთები,მაგრამ სიფრთხილით გიცავ.გთხოვ მაპატიე ვერ ვარ,მოჩხუბარი და ლომკაცი,მე მაშინებდა ღელვა,თვალების შენ რომ მოგტაცე.ვიცი და მესმის რატომაც,

მარაბდის ველზე

მარაბდის ველზე დაჭრილ არწივს ყვავი დასჩხავლის სიკვდილის პირას მომაკვდავი ვარდებს ეკლიანს გულზე დაიყრის სისხლიან წვეთებს მის თვალწინ მწკრივად დანთხეულს მიაპყრობს მზერას და აათრთოლებს მისსა სულს ასე მოღუშულს

შენზე ფიქრს ვინახავ

გულის სიღრმეში შენზე ფიქრს ვინახავ თუ სადმე შეგხვდები, კვლავ გეტყვი მიყვარხარ!და თუ კი მკითხავენ: ის ვაჟი ვინაა?ვეტყვი, რომ მიყვარდა... ძლიერ მიყვარდა...მიყვარდი? არა! მე დღესაც მიყვარხარ!და შენგან ნაჩუქარ თეთრ

ერკე მიდასი - გზები მომავლისა

ისევ დამეწვეთა გზები მომავლისა და წარსულის ბუღში ფეხი შევაბიჯე თითქოს მთვარის ნისლი დროში გაისრისა მისი არსებობაც სივრცეებს აბიჯებს.

სულით ქართველი

თუ საჭიროა ცეცხლში გავივლი თუ საჭიროა მესროლეთ ტყვია ყველას გახსოვდეთ არვარ ლაჩარი ყველამ იცოდეთ ქართველი მქვია

თავისუფალი საქართველო

მათ ვერ წაგვართვეს ის რაც უნდოდათ სულ მცირე დროში მიიღებთ პასუხს თავისუფლებას ვერსად გაწყვიტავთ ბრძოლას გაჩვენებთ სულ ყველას ქართულს

***

ისევ ქალაქს გავყურებ, გარეთ ისევ ციოდა, ამის შემდეგ არ ვიცი ტკივილს თუ კი ავიტან, რომ შემეძლოს წარსულის დავიწყება იოლად, რომ შემეძლოს სიყვარულს გაგიმხელდი თავიდან,

უცნობი

მხოლოდ სულ ერთხელ მინახავს,სურვილი რა წამოფრინდა, სრულიად უცხო ქალისთვის გულის გადაშლა მომინდა.მივმართე დახმარებისთვის,რომ მისი აზრი გამეგო,იქნება სამომავლოდაც ოცნების კოშკი ამეგო...იქნება უცხომ უფრო თქვას

დედა

დედავ - სიცოცხლის დიდო საწყისო, დედავ - ცხოვრების ბურჯო მაგარო, ეს გული შენი გულით ხალისობს, შენი თვალებით ვხედავ სამყაროს.

პოეზიის ფარდა

მე როდესაც გადავწიე პოეზიის ერთი ფარდა, მაშინ მივხვდი რომ მხოლოდ ის ერთადერთი შემიყვარდა. და როდესაც მე სხვა დარდნი თითქოს ჩუმად მწარედ მკლავდა, მივხვდი გრძნობა რომ ტკივილებს სამუდამოდ შემიკრავდა. მე მთელი დღე სიყვარულის მოგიზგიზე ალი მწვავდა,