დათო გვარამია - (უ)შენობა

გთხოვ მაპატიო ყველა ცდუნება,ყველა უშენო წამი ამ ქვეყნად,ზოგჯერ ყველანი ერთად ვურევთ და არ იფიქრო რომ გრძნობა განელდა.ის ისევ ისე დარბის ჩემს სულში,და ახლა უკვე როგორც არასდროს,ძლიერდბა

ვუსმენ ქარის ზუზუნს კვლავ სიმღერის ფონზე

ვუსმენ ქარის ზუზუნს წვიმის წვეთის ხმაზე და ვგრძნობ,როგორ სუნთქავ,რომ მეხები თმაზე ვახელ ნაზად თვალებს,ბედნიერი გელი შემრჩა წვიმა,სიო და ქუჩები ბნელი...

ისევ მარტო ვარ...

და აწ გარდასულს მხოლოდ ღმერთი გამოიძიებს.. მე კი აჩრდილთა სამყაროში ჩავიკარგები, ვიცი, დრო მოვა.. ბევრი იტყვის, შური ვიძიე, მარტოობით და ღალატით რომ დაიტანჯები..

ვიცეკვოთ ვალსი, თანაც შიშვლებმა

თვალებშივე ჩანდა მისი უხამსი ფიქრები, რომ გაშიშვლებდა და შიშველთან ცეკვავდა ვალსს. მოძრაობაში კი იგრძნობოდა მისი ზრახვები, ხელს რომ შეგახებდა ნელა აყვებოდა მთელ ტანს.

უცნობი ქალი

მიტოვებული გადაგდებული მივწყებული დაგადამთიელი გადაკარგული უცხო მხარეში უცხო კალამით ხელში გული ტკივლით დარდით სავსე დააბიჯებდა მძიმე სხეულით ჩამოჯდებოდა დაიწყებდა წერას ახსენდებოდა წარსული მწარე ფიქრებში სულ მთლად გადაკარგული კარგდავდა დროის

მე მაინც ვარჩევ უკვდავებას

მე კარზე სიკვდილმა მომიკაკუნა დარჩა სულ რაღაც წუთები ვემშვიდობები ჩემს ოჯახს ცოლ-შვილს და-ძმას დედას და მამას

ციდან წამოვიდა წვიმა

ციდან წამოვიდა წვიმა, ცრემლმაც ააყოლა ფეხი. ისევ უძილოა ღამე, მუქად დაინისლა მთებიც. თვალებს რომ მოწყდება ცრემლი ნეტავ შენ თუ იგრძნობ ამას. ვიცი აღარ მოხვალ მაგრამ მაინც გელოდები სიზმრად.

ერთი შანსი მომე

გაზაფხული მოდის გელოდები ისევ მინდა გითხრა კარგო რომ მიყვარხარ ისევ

დრო

გაირბენს დრო ჩაივლის წლები საათი დარეკს და ისიც მოვა გამიფრინდება ბავშვობის წლები მოვა ზაფხული და შემოდგომა შემოდგომაზე დავხატავ სურათს და მე ეს ტილო გამოთქვამს სახელს დაველოდები

ხელოვნური სუნთქვა

დავიღალე, ყველაფრისგან დავიღალე. და ლექსებში განვმარტოვდი, დავიმალე. გუშინ თავზე მე საბანი დავიფარე, მე ლექსები ავიღე და გავიპარე. მე დავიწყე ბოდიალი ქუჩებში, მარტო მსურდა ყოფნა მე იმ წუთებში. მე მომწყურდა და მომშივდა საშინლად, მაგრამ საქმე თურმე