დილა თენდება

დილა თენდება შენზე ვფიქრდები, მე არც კი ვიცი რად მეფიქრები. არ ვიცი რა გითხრა რას გრძნობ შენ ახლა? ეს სიზმარია თუ უბრალოდ გამიმართლა.

ჩემო დემონო

ქარისგან შობილს მდიე ველად, მომიხელე, ვერ... წლები გადიან, ქარიშხლი როგორ გემონო?

იცი, რა ლამაზია?!

იცი, რა ლამაზია?! იცი? არც მე ვიცი, უბრალოდ, ყოველდღე ვკითხულობ და ვიაზრებ, რომ ვიცი,

ნისლსა თუ ბურანში

ნისლში, ბურანში ვაწყდებოდი რაღაც არეულს ღვარძლს შეუბურავს ჟამისფერად ზეცა ფირუზი, წლებმა დამტოვა, ვიხსენებდი წარსულს გარეულს მოურჩენელი შემოგვყრია თითქოს ვირუსი,

სულის კივილი

დაგვათენდა ადრიანად, სიმღერაც კი აღარ ისმის ისე გალობს ბულბულები, ჩურჩულიც კი აღარ მესმის,

მე _ ქალი

დაბადებიდან, ანდა უფრო დაბადებამდე, მე დამყვა ბედი, უცნაური, გასაოცარი.

ჩვენ

ასე მგონია, წლები გავა ძალიან ბევრი... და არაფერი არ დარჩება ამაზე მეტი, რომ შენს თვალებში მსურდეს ისევ დანახვა ჩემი! არც არაფერი იარსებებს ამაზე წმინდა...

მომისმინე!!!

უმთვარო ღამე, უძილო ღამე და ღამის წყვდიადი - იბადება აზრი დიადი. ამ მომენტისთვის არ არსებობს წუთი გვიანი, არც დღე მზიანი,

განშორება

მე აღარასდროს დაგიწერ ლექსებს. შენ ჩემთვის ახლა ხარ_ აღარავინ. აღარ ხარ უკვე ჩემი იმედი, ჩემი ტკივილის თავშესაფარი.

ყოველთვის დაგელოდები...

დავიღალე... და არ ვიცი რით... ალბად ცხოვრებით.. მრავალფეროვნებით... მარტოობით..ჩაკეტილობით... მე თვითონაც არ ვიცი რით დავიღალე...ცხოვრება სასტიკია... ამავ დროს მშვენიერიც... მიეცი თავს იყო ბედნიერი! ნუ გახდები სხვა... იყავი ის რაც ხარ.. ცხოვრების