მთებთან არ ვიცი რად ვიყავ ახლოს

მთებთან არ ვიცი რად ვიყავ ახლოს, თითქოს დავტოვე სხეული სახლში, ოფლში ცურავდა ზეწარი, მახსოვს, მახსოვს, მეც როგორ ვცურავდი მასში,

ვფიცავ

სიხარულო იცი გული ამიჩქარდა ფიქრები ამებურდა,ვუყურებ შენს ფოტოებს და ვტკბები მიხარია რომ ასე გამიმართლა, ასეთი ყოვლად განუმეორებელი გოგო მერგო წილად ხოდა, არც ვაპირებ ერთი ნაბიჯით უკან დახევას ყველაფერს გადავლახავ ყველაფერს გაუძლებ მხოლოდ და მხოლოდ

დამელოდე...

დამელოდე,შენთან მოვალ,თანაც მალე რა ვქნა,თუ შენს სიყვარულს ვერ დავემალე ვიცი,მელის კიდევ ბევრი განსაცდელი მაგრამ,დიდი მოთმინებით მასაც ველი... ყველა გრძნობას,ყველა ტკივილს ფიქრად ქცეულს ვეღარ ვუძლებ,ვგავარ სულით,გულით სნეულს

ცხოვრების ჩუმი სიყვარული ხარ

ცამ დასჭექა, წამოვიდა წვიმა ხალხს უარი უთხრა ამ მზის სხივმა ოჰ, ეს გრძნობა გამახსენა სიმმა ვით გრძნობების მოტრფიალე ბინდმა როგორ გითხრა რომ მიყვარხარ ერთხელ ახლოს ვერ მიმყავხარ ბრალი მე მაქვს სიყვარულში იმ ზიზღნარევ სიხარულში სადაც მძულს მე თავი

ხანდისხან

სიმარტოვე აღარ გავს შემოგომის ყვავილებს,დღეს ეს გრძნობ უეცრად ფერშეცვლილი მეჩვენა,იქნებ ბედმა მომავალს კვლავ აჩუქოს სიკეთე იქნებ დილას ალიონს აღარ შეხვდეს მწუხრის თქმა.მინდა, სისხლად ვდიოდე შენ

მშვიდობით, მეგობარო... (ეძღვნება დამჭკნარ ყვავილებს)

კარგ ადამიანებს გული ეყინებათ, მუხთალ წუთისოფელს ვეღარ აუდიან, ჩამქარალ ღიმილებში აღარ მეღიმება, აქ ხომ ყოველი დღე ბოლო რაუნდია..

"დღესაც"

ისევ ღამით სურვილებმა შემაპარეს ალერსი,ოცნებებმა ისევ ისე წამოიწყეს თარეში,ისევ ღამით, შუაღამით დამახვიეს თაბრო და მაიძულეს, მაიძულეს მოვსულიყავ შენს ახლოს.სიზმრად გნახე , მომპარვოდი საღამოხანს

გარდავიცვალე

შენ,რომ წახვედი გარდავიცვალე აი,უბრალოდ გავფრინდი ცაში.როცა წახვედი ბინა ვიცვალე,დედამიწიდან გავფრინდი ცაში.ახლა ვერ მნახავ,ვერ ჩამიხუტებ,ვეღარც ჩემ თვალებს ნახავ,კაშკაშას.კარგად გაიგე?!გარდავიცვალე

ვწევარ ღრუბლები ბალიშებად თავზე მაყრია

უსურნელოა ეს უბრალო დიფენბახია. სურნელიანი ეგ ყელია,კანზე გადნები. და მაგ თვალებში ტკივილებიც უხვად მარხია, ვფიქრობ უაზროდ,გონებაში აღარ მთავრდები. ვარდისფერია ეგ ტუჩები როგორც ეხმეა, ვდგავარ მიწაზე,მგონია რომ გადავვარდები...

მდინარეში ასახული ცხოვრება

ეს მდინარე მიდის, მიდის და მე მუდამ მას მივყვები... ხშირად ვხვდებით, ძლიერ მიქრის და საქმე არს ეს სიტყვები. ზოგი მდინარე არს გრძელი, ზოგი მოკლე მრავლის მთქმელი, ყველა არის დარდის მქმნელი, სიხარულს კი მე სულ ველი... ამ მდინარეში გრნობების, შენ უნდა