დანიელს

დასერილ მაჯიდან მდის სისხლის ჩანჩქერი დრო თუა ფინალის ეშმაკმაც დალახვროს რაც ვწერე , ახლა ვწერ ან მერე დავწერდი, თვითონ დრომ ლექსებთან ერთადვე დამმარხოს

მე- ჩვეულებრივ...

მე - წლების წინათ დახატული გამქრქალი ტილო დასასრულებლად ჩემს მხატვარს რომ ფერი არ ეყო ჩემს შემოფარგვლავს ჩარჩოებით ასე რომ ცდილობ იქნებ აჯობებს სულ სხვა გმირის ხატვა დაგეწყო.

გავერთიანდეთ

ვითმენთ ვიტევთ ცოდვებს მწარეს იქნებ ცხოვრებაც გვაწამებს ისევ არ ჩერდება რუტინა არ ჩერდება დროება წავალთ და შეგვრჩება ფუჭი ქაღალდის შეკვრა მაშინ კი მივხვდებით ცხოვრებათ დაუთმეთ ვის ცხოვრების კანონებს შეჩვეულს დაგავიწყდა

შობას გილოცავთ

ჩემო მუშამბებო, ჩემო მურაბებო,დროს შემოვერცხლია თმები,ჩემო ხოხბებო და ჩემო კაკაბებო ჩვენი მეგობრობით ვტკბები..დიდი სიხარული, დიდი სიყვარული,მიწად მოგვივლინა ზეცამ,მაშ მრავალს დაგვასწროს ტკბილად,

მასწავლე ღიმილი...

შემახე თითები- ფოთლები საკურის , ღამეა , "ფოთლები მიქრიან ქარდაქარ" ზეცამდე გაჭიმულ ჰორიზონტს გავყურებ, თვალებში ცრემლების ტბორები ჩამდგარან

ჯოჯოხეთია სულში...

ოთახში დუმილი ჯოჯოხეთური სუფევდა... კედლები დაკაწრა უთქმელმა სიტყვებმა... ხრიალი ამოყვა ჰაერის ნაკადს და სიჩუმემ ისევ განგაში ატეხა...

******

სიტყვებს სულ არ უყვართ შენი მოფერება,გულმა - გულისცემით დამრთო სიყვარული და მეც სიმარტოვე... ისე მივატოვე,არც კი შემიგვრძნია მცირე სინანული. ზანტი მანძილებიც ისე გალეულან,სულ არ მიფიქრია შორი -შორს რომ ეყო,

მიშოს

იმ დღეს, როდესაც შენ გაგიცანი,იმ დღეს, როდესაც ვიგრძენი ჰელფი, ფერად ფიქრებში რომ დავიკარგე, ბედნიერებამ შეისხა ფრთები. შეყვარებული შენი დამარქვი და სხვა გოგოებს მარჩიე მე, ამაყ ვიგულე მე ჩემი თავი და ფანჯარასთან

ჩემი დაიკო დამიბრუნდა

მე გამითენდა დღე მშვენიერი როცა დაიკო ჩემთან დაბრუნდა ჩემი სიცოცხლე არს ბედნიერი როცა დაიკოს ჩემთან კვლავ სურდა ჩემი პრინცესა თვალისმომჭრელი და ანგელოზად ჩემთან მომსვლელი ყველაზე მეტად მიყვარხარ მარი მე ხომ ვარ შენი სიცოცხლის ფარი შენ ხომ ხარ ჩემი

დაუწერელი ფიქრები

დაუწერელი ფიქრები მე არ მანებებს თავს, ყოველ წამს ვფიქრობ, თუ რისი ძალა მაქვს რას ველი მე, ჩემი სიცოცხლის ჟამს რას გამიმზადებს მე, ჩემი ცხოვრების გზა