ქვიშის საათი

შენთან იმგვარად მინდება ხანაც, გაქცევა რჩება მხოლოდ და მხოლოდ, რადგან სანატრელ ოცნებებს თუკი , არ მოეღებათ არასდროს ბოლო.....

ამნე

მიყვარხარ ძლიერ ძლიერ რაც გადის დრო და ხანი! და მართლა მინდა მეთქვა დაბრუნებისას ხანით ნუ გაიფიქრებ სიყვარულისთვის არდამთავრდება წამი რა ბევრი მინდა გითხრა მაგრამ ამაო წადილს

არდაწერილი ლექსი

რაღაც სათქმელი მქონდა, მაგრამ ვერაფრით ვამბობ. ჩემს ვერდაწერილ ლექსებს ვნანობ. ო, როგორ ვნანობ

თოვს.

თოვს შენ არ იცი როგორ თოვს …

ივლისისას…

თბილისის ქუჩებში მხოლოდ შენ გხედავ, გარშემო, ყველგან,შენ რომ გგრძნობ, ვღელავ.

კესანების თაიგული

ვინ იცის, რამდენჯერ მომენატრე. ვინ იცის, რამდენჯერ დამაკლდი. სულში აფოფრილ გრძნობებს ახლა ვეღარ უშველიან შენი ხელები.

შენ

დაგელოდები,მაინც აქ ვიფრენ,შენნგან ვითომ შორ გალაქტიკაზე და შენთან მოვალ მხოლოდ იმ წუთში,როგორც კი მთვარე შემომანათებს..

მონატრების ტალღა

სულ დამუნჯდა ყველაფერი, ალბათ მთვარეს ასე სურდა,რომ გაექრო ყველა წამი ერთმანეთის დასაწუნად...

მიყვარს ღამე დარდიანი

ჩემ ოთახს ავსებს შენი ლანდები და უცებ როგორ მომელანდები,გამახსენდება მოგონებები,ამეტირება მომენატრები,მე სულელს კვლავ მედარდები.

მონატრება

შენი სახის ანარეკლი ჩემი გულის ყოველ წერტილს. შენი სულის ანარეკლი ჩემი გულის ყოველ წერტილს. გულის წყვეტა სულის ტანჯვა მონატრების ყოველ წამსაც. ვერ ვუყურებ ვეღარც სხვასაც, ვერ გავუგე ვეღარც თავსაც.