ნატვრა

ამცხოვრების ჟამს უცბათ მივხვდი რომ სიყვარულისთვის არ გავჩენილვარ ჩემი ლექსები ჩემი სიტყვები და პოემებიც ამას ყვებიან რომ სიყვარული გულის სიღრმეში სადღაც შორსარის ასე მგონია

სიღარიბე

მდიდარი ვარ სიღარიბით მდიდარივარ მიხარიხარ სიყვარულით მიხარიხარ შენ მიდიხარ აქ დარჩენით შენ მიდიხარ თან წაიღე ჩემი სული თან წაიღე

დაღამდა

დაღამდა. ნახე, დაღამდა და გაყუჩდა მიწა. ჩაცხრა ყოველი ფორიაქი გადაღლილ სულთა. მხოლოდ ჩურჩული მოციმციმე გალაქტიკების, ყური დაუგდე, ნუთუ შენ არ გაიფეთქავს გულთან?

ფიქრები

შენზე ფიქრებში მათენდებოდა და ეს ფიქრები მაძლევდა ძალას რომ შენთან ერთად გათენდებოდა და სიყვარულში გიწვევდი ქალავ

ამანთე

ამანთე! არ მომცე ჩაქრობის უფლება. ამანთე! რომ ერთად გავუძლოთ ცხოვრებას. იყავი იმედი და ჩემი სინათლე, ჩემი რეალობა და ჩემი ოცნება!

წამოდი

წამოდი გავუყვეთ ბილიკებს მთებისკენ... ზეცისკენ, იქ სადაც ნისლები წვებიან...

* * *

ბინდდება. ღამე ახლოა სულთან. ვდარაჯობ სიზმარს, სარკმელთან ვუცდი. ქარს მოაქვს ჩუმი, შენი ჩურჩული და გათელილი ბალახის სუნი.

აზრები

მინდა შევიგრძნო სურნელი შენი და ჩაგეხუტო უთქმელი ხელით თუ ამომხედავ თვალებით შენით მე დაგანახებ გრძნობებით ძველით

* * *

შენს მსგავს სევდას დავატარებ გულით, მე რომ ვფიქრობ შენზე, ესეც იცი... ვაბნევ ცაზე პარალელურ სიზმრებს, როგორც ყელზე შეწყვეტილი მძივი.

დახუჭობანა

გეძებ და ძებნისას საკუთარ თავს ვკარგავ. შენ გნატრობ, ნეტარო სიმშვიდის სავანევ. მსმენია არსებობ, ოდესმე გიხილავ. თუ დროში არ ავცდით ერთმანეთს აქამდე