სად ხარ უფალო?!

უსამართლობამ შუღლმა და ბოღმამ დაისადგურა თითქოს და ყველგან... ისეთი ავი გახდა სამყარო სურვილი არ მაქვს მათ დავემსგავსო...

დღეს ქარმა ფოთლები არია,მიყარა!

დღეს ქარმა ფოთლები არია... მიყარა, ძალიან რომ დაცხეს არ არის მოტივი, ახლა თუ მოხვედი?!იქნება მიქარვა, სიყვარულს აღარ ვგრძნობ,გრძნობაა ყოფილი.

პახმელია

უძილო თვალები ჩალურჯებული, გუგები მკვდარი დასიებული, ძარღვებში სისხლი შესქელებული, დაცლილი ჭიქა ,ღვინო ქებული...

ტკივილს ვეღარ ვუძლებ...

ტკივილს ვეღარ ვუძლებ... აღარ შემიძლია... გიჟურმა მონატრებამ თავ-გზა ამირიმტკივა ყველაფერი... სული მეხლიჩება... გაორება მჭირს მჩვევია გაგიჟება... ჭკუიდან გადასულსა... მიჭირს კონტროლი და ირგვლივ ყველაფერი ვხვდები სიცრუეა...

ყველაფერი დასრულდა

ჩემი ტკივილი რომ ენახა ღრუბელს დაიწყებდა სკდომას გაზაფხულზე დაიწყებდა თოვას, ზაფხული დაემსგავსებოდა შემოდგომას.. წვიმა შეაშრებოდა მიწას, ეს ტკივილი აატირებდა დედამიწას... ზღვა დაიწყებდა ღელვას, ცაზე გამოჩნდებოდა ელვაც...

როცა მოვკვდები

გაივლის წლები, უშფოთველი ლამაზი წლები, რომელიც მხოლოდ შენზე ფიქრში ნელ-ნელა გავა და ამ წლებს უკან თან გაჰყვება მოგონებები, რომლის ნაწილიც ამ გულიდან არასდროს წავა.

ძიება

მე სანამ შენში შთაგონების ძიებას ვბედავ, სანამ შენს სუნთქვას სიოდ ვაფენ ლექსის სტრიქონებს, უხეშ ქაღალდზე საფერებელს ვერავის ვხედავ და ჩემი მუზაც სხვა სალოცავს ვეღარ იგონებს.

გაისმის..

ვიხსენებ ყველა თარიღს, რომც არ მინდოდეს მე მაინც, მაგონდები. მაპატიე, ვერსად მიმაქვს ეს გრძნობები.

მაჩუქეთ ფუნჯები

მაჩუქეთ ფუნჯები დახატვა მომინდა, გრძნობების დახატვა ასე რომ,მამშვიდებს

ახლა ისე ვარ რომ...

ახლა ისე ვარ რომ ირგვლივ, ყველაფერს ვლეწავ! დანის გულთან მიკარებას ვერაფრით ვერ ვბედავ ვჭედავ, და მივუყვები გზას სადაც ნისლია არაფერი ჩანს და მჭამს ის აზრი რომ ხვალე უნდა მოვკვდე მოვსწყდე სამყაროს, და ვერ გავშალო ფრთები